ตลอดเส้นทางกลับหมู่บ้านเติ้งกู่ หนิงซินพบกับชาวบ้านที่อาศัยอยู่หมู่บ้านข้าง ๆ หลายคน แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าเป็นเธอกับลูกสาวที่กำลังปั่นจักรยานกันอยู่ เพราะเธอห่อหุ้มปิดบังใบหน้าเอาไว้อย่างแน่นหนา ที่สำคัญคงไม่มีใครคิดว่าหนิงซินกับลูกจะมีปัญญาซื้อจักรยานได้
หลี่หนิงซินใช้เส้นทางเดิมในการเดินทางมาที่กระท่อมหลังน้อย พอมาถึงเธอก็รีบเก็บจักรยานและสิ่งของแปลกตาทั้งหมดเข้าไปไว้ในมิติ แล้วพาลูกน้อยกลับขึ้นไปอยู่บนกระท่อม พร้อมกับปิดประตูหน้าต่างให้มิดชิด
"เป่าเปาลูก ถ้ามีใครมาหาเรา หนูห้ามพูดถึงเรื่องบ้านเช่าหรือพูดถึงคุณลุงคุณป้าในเมืองเด็ดขาดเข้าใจไหมลูก"
หนิงซินพาลูกน้อยกลับเข้าไปอยู่ในมิติเพื่อเตรียมตัวเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอเตรียมพร้อมตักลิ่มเลือดหมูใส่ถุงเล็ก ๆ เอาไว้หลายถุงแล้วจัดเตรียมใส่ถุงเสื้อให้พร้อมใช้งานตลอดเวลา
"ไมหย๋อแม่จ๋า"
"ถ้าลูกบอกทุกอย่างให้คนอื่นรู้ พวกเราจะไม่ได้เข้าไปอยู่ในเมืองง่าย ๆ อย่างที่คิดเอาไว้ คนบ้านนั้นต้องตามไปหาเรา แม่ถึงอยากให้เก็บเรื่องทุกอย่างไว้เป็นความลับก่อน"
"โตะยง เป่าเปาม่ายพูก" (ตกลง เป่าเปาไม่พูด)
"ดีมาก อีกไม่นานแล้วลูก เดี๋ยวทุกอย่างก็จะจบแล้ว เรามาเ
