อุ้มรักซุปตาร์ตัวพ่อ บทที่ 11

Latest chapter

• อุ้มรักเจ้านายใจร้าย + อุ้มรักซุปตาร์ตัวพ่อ    แมวข่วนน่ะครับพ่อ

  “อ้าว! นั่นแกก็อิ่มแล้วเหรอเจ้าพี”“ครับผมว่า ผมไปทำงานก่อนดีกว่า”ระพีวิชญ์รีบตัดบทดื้อๆ ก่อนยกมือไหว้พ่อตัวเอง แต่ไม่ยอมมองหน้าคนเป็นแม่เลี้ยงแม้แต่น้อย สราวดีลอบมองหน้าคนเป็นลูกเลี้ยงหน้าสลด พอชายหนุ่มเงยหน้าขึ้น หญิงสาวก็รีบก้มหน้าหลบ โดยที่คุณอัศวินไม่ทันสังเกตอากัปกิริยาของคนทั้งสอง เพราะสิ่งที่เขากำลังให้ความสนใจในขณะนี้คือ...“เดี๋ยวเจ้าพี! แก้มไปโดนอะไรมาน่ะ ทำไมแดงเป็นปื้นอย่างนั้น”ระพีวิชญ์ รีบยกมือกุมที่แก้มข้างที่โดนฝากรอยแค้นเอาไว้โดยอัตโนมัติ แล้วทำทียิ้มกลบเกลื่อนแต่ดูไม่ค่อยได้ผลนัก“แมวข่วนน่ะครับพ่อ ไม่มีอะไรหรอก พอดีเผื่อไปแหย่มันเข้า เลยถูกตะปบมานิดหน่อย”“แมวหรือ? สี่ขาหรือสองขาล่ะ ระวังนะไอ้เสือ สับหลีกไม่ทันล่ะจะตีกันยุ่ง พ่อได้ข่าวว่าหนูรัชกลับมาแล้วด้วย ถ้ารถไฟเกิดชนกันขึ้นมาโดนตีหัวแตก จะหาว่าไม่เตือน จริงไหมวดี”คุณอัศวินหัวเราะลงลูกคออย่างอารมณ์ดี แต่คนเป็นลูกชายกลับรมณ์บูด หน้าหงิกขึ้นมาทันควันเสียงกุกกักที่ประตูทำให้หญิงสาวที่นั่งระวังตัวแจอยู่แล้ว ถึงกับต้องรีบหันขวับมองทางต้นเสียงทันควัน“แอ๊ด...ปัง!”เสียงกระแทกประตูปิดอย่างแรงนั้น ทำให้ค

• อุ้มรักเจ้านายใจร้าย + อุ้มรักซุปตาร์ตัวพ่อ    ผู้หญิงหลายใจ  ผู้หญิงใจง่าย

  “ปิ๊นนนนน....”เสียงกดแตรรถดังไปสามบ้านแปดบ้าน ทำให้รปภ.ที่แอบหลับยามอยู่ถึงกับสะดุ้งลุกพรวดไปเปิดประตูโดยไว แต่ยังไม่ทันที่จะเปิดสุด รถคันหรูก็แล่นปราดเข้ามาเสียก่อน“ตายแล้วคุณระพีวิชญ์...” หญิงสูงวัยอุทานลั่นบ้าน เอ้ย ลั่นคฤหาสน์ศิวารมย์ เมื่อเห็นเจ้านายหนุ่มสุดหล่อคนเล็กของบ้านเดินโซเซตุปัดตุเป๋เข้ามา “ยาง...ยางม่ายตาย...ยางอยู่ ”“มีใครอยู่แถวนี้บ้าง ออกมานี่เร็วเข้า รีบมาช่วยพยุงคุณระพีหน่อยเร้ว...” เสียงตะโกนดังลั่นทำให้คนถูกเรียกต้องรีบตาลีตาเหลือกเข้ามามาพยุงปีกกันจ้าละหวั่น แต่เพราะความที่คนถูกพยุงตัวสูงใหญ่และหนักมากจึงทำให้การช่วยเหลือนั้นทุลักทุเลพอสมควร“นี่พวกหล่อนเบาๆ หน่อยสิยะ เอ้า วางเธอที่โซฟาตรงนั้นก่อน ค่อยๆ ค่อยๆ” “โอย...คุณแม่บ้านขา ทำไมคุณระพีตัวหนักอย่างนี้ล่ะคะ เล่นเอาพวกหนูหลังแทบหัก” เสียงโอดครวญของคนแบกทำให้คุณแม่บ้านต้องส่งสายตาค้อนขวับ ก่อนหันมามองคนที่นอนหมดสภาพที่โซฟาด้วยสายตารักใคร่ และเป็นห่วง“โถ...คุณระพีเป็นอะไรไปคะเนี่ย ทำไมถึงต้องดื่มเหล้าจนเมาซะขนาดนี้ด้วย” คุณแม่บ้านสูงวัยครวญ“มาวที่หนาย ไม่มาวซ้ากหน่อย โอย...มึนหัวชามัด ทามมายโลกหม

• อุ้มรักเจ้านายใจร้าย + อุ้มรักซุปตาร์ตัวพ่อ    ฉันจะลาออก

  ตอนนี้โทสะของชายหนุ่มพวยพุ่งออกมาราวกับจะเผาผลาญทุกสิ่งทุกอย่างให้เป็นจุณได้ในพริบตา ท่านประธานหนุ่มบด กรามแน่น ความเจ็บปวดที่ข้างแก้มยังไม่ทันจางหายไป บาดแผลใหม่ก็บังเกิดขึ้นซ้ำรอยเดิมอีกครั้ง ด้วยฝีมือคนๆเดียวกันซะด้วย “ในที่สุดเธอก็เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้จริงๆ สินะขวัญฟ้า ทีแรกก็จ้องผู้ชายอีกคนตาเป็นมัน แล้วก็มาบอกรักกับผู้ชายอีกคนได้ไม่อายปาก และท้ายสุดก็ไปกับผู้ชายคนอื่นอีก หัวใจเธอนี่มันมีกี่ห้องกันแน่นะ ฮึ ผู้หญิงก็เหมือนกันทั้งโลก หลายใจ ชอบปั่นหัวผู้ชายให้หลงรักแล้วก็ทิ้งไปกับผู้ชายอีกคน ไม่เว้นแม้แต่ผู้หญิงอย่างเธอ ขวัญฟ้า” ตาคมกริบวาวโรจน์หากไม่มีแววระยิบระยับอ่อนหวานอย่างเคย มีแต่แววตาแห่งความโกรธ ผิดหวัง และเกลียดชังสุดหัวใจเท่านั้น ระพีวิชญ์กระชากรถออกไปอย่างแรง“ฉันจะลาออก” เสียงประกาศกร้าวนั้นทำให้คนฟังถึงกับสะดุ้งโหยง“แกว่าอะไรนะ?” ชาริณีถามอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง“พรุ่งนี้ฉันจะไปยื่นใบลาออกที่บริษัทแล้วจะกลับเชียงใหม่กับป๋าเลย”“เฮ้ย! ไม่ได้นะ แกจะทำอย่างนั้นไม่ได้เด็ดขาด”“ทำไม ก็แกบอกเองไม่ใช่เหรอว่าให้ฉันลาออก ก็นี่ไงฉันจะทำตามแล้ว แกจะเอาอะไรกับฉั

• อุ้มรักเจ้านายใจร้าย + อุ้มรักซุปตาร์ตัวพ่อ    ภาพบาดตาบาดใจ

  “ไม่ได้” น้ำเสียงเขากร้าวขึ้น“ผมไม่ต้องการให้คุณทำอะไรที่จะทำให้ผมและบริษัทต้องเสื่อมเสีย”“แล้วคุณคิดว่าฉันจะไปทำอะไรล่ะคะ”“ก็เป็นต้นว่า มาดักรอจับสามีชาวบ้านน่ะสิ อย่าคิดนะว่าไม่มีใครรู้ทัน…”“เพียะ!” เสียงฝ่ามือปะทะเข้าที่ใบหน้าของชายหนุ่มอย่างแรง พร้อมกับรอยนิ้วมือครบ 5 นิ้วที่ข้างแก้มเขา“อย่าคิดว่าคนอื่นจะทำตัวน่าเกลียดแบบคุณ กรุณาอย่ามาดูถูกฉันอีก จำไว้”ขวัญฟ้าผลุนผลันวิ่งหนีไปทันที ทิ้งให้เจ้านายหนุ่มได้แต่ยืนอึ้ง ก่อนได้สติจึงรีบวิ่งตามแต่ก็ช้าไปแล้วเพราะหล่อนหายลับตาไปอย่างรวดเร็ว“โธ่โว้ย…” ชายหนุ่มได้แต่ยืนหัวเสีย โกรธจัดอยู่คนเดียว แต่ลึกๆแล้วก็รู้สึกผิดไม่น้อย“คนบ้า คนปากเสีย คนผีทะเล ปากอัปมงคลชะมัด” ขวัญฟ้าเดินบ่นพึมพำคนเดียว ระหว่างรอรถแท็กซี่อยู่นั้น จู่ๆ ก็มีรถลีมูซีนสีขาวสุดหรูปราดเข้ามาจอดใกล้ๆเสียก่อน หญิงสาวเพ่งตามองอย่างสงสัย แต่เมื่อประตูรถเปิดออก ปรากฏให้เห็นว่าคนที่ลงจากรถคันนั้นเป็นใคร ก็ทำเอาหญิงสาวถึงกับอึ้งไปพักใหญ่ทีเดียว “คุณขวัญ...” เสียงทักทายอย่างตื่นเต้นยินดี “เป็นคุณจริงๆ ด้วย ผมนึกว่าตัวเองตาฝาดไปซะอีก”“คุณ?...”“จำผมได้ไหมครับ ผมอธิป

• อุ้มรักเจ้านายใจร้าย + อุ้มรักซุปตาร์ตัวพ่อ    คุณกำลังหนีหน้าใครอยู่มิทราบ

  “นี่คุณท้องผูกหรือไง ช่วยทำหน้าดีๆ หน่อยได้ไหม ทำหน้าหงิกหน้างอแบบนั้นน่ะ เดี๋ยวคนก็เข้าใจผมผิดหมดหรอก”“ช่างฉันเถอะน่า จะหงิกหรืองอยังไงก็หน้าฉัน คุณยุ่งอะไรด้วย” ขวัญฟ้ารวนอย่างมีน้ำโห“เอ๊ะ คุณนี่ไงนะ ผมอุตส่าห์หวังดีเป็นห่วง อกตัญญูชะมัด”“ค่า...ค่า ขอบคุณค่ะเจ้านาย ฮึ หวังดีเหรอ หวังดีประสงค์ร้ายสิไม่ว่า เชอะ!” คำพูดประชดนั้นทำให้ระพีวิชญ์อดอมยิ้มขำๆไม่ได้นี่ตกลงใครเป็นเจ้านาย ใครเป็นลูกน้องกันแน่นะ... ระพีวิชญ์ชักงง ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงจัดการไล่หล่อนออกโทษฐานที่ไม่เคารพเจ้านายไปนานแล้ว ไม่รู้ทำไมตอนนี้เขาถึงไม่อยากทำแบบนั้น แต่กลับรู้สึกว่าการที่มีหล่อนไว้ต่อปากต่อคำแบบนี้ไปเรื่อยๆ มันก็เพลินดีไปอีกแบบฝ่ายคุณเลขาสาวแอบสังเกตท่าทางของพ่อตัวเองตลอดเวลา พอเห็นว่าพ่อเลี้ยงดามพ์ออกอาการหงุดหงิดหัวเสียแล้วก็ทำเอาคนเป็นลูกอดนึกละอายใจไม่ได้ และแล้วอาหารมื้อที่ยาวนานที่สุดในชีวิตขวัญฟ้าก็จบสิ้นลงขวัญฟ้ารอจังหวะให้พ่อตัวเองลุกไปจากโต๊ะก่อน เมื่อทางสะดวกหล่อนก็รีบเผ่นออกไปจากที่ตรงนั้นทันที“นี่คุณ จะรีบไปไหนเหรอนั่นน่ะ เดินลิ่วอย่างนั้นรู้แล้วเหรอว่ารถผมจอดที่ไหน ”เสียงตะโกนนั้นทำให

• อุ้มรักเจ้านายใจร้าย + อุ้มรักซุปตาร์ตัวพ่อ    ถ้าคุณไม่เงียบเสียง ผมจะไม่แค่จับมือคุณไว้แบบนี้

  “ป๋า...” หล่อนคราง“อ้าวคุณ...ไหนบอกว่าอิ่มแล้วไง”ระพีวิชญ์เอ่ยออกมาอย่างแปลกใจ เมื่อจู่ๆ ก็เห็นหญิงสาวที่บอกขอตัวเมื่อกี้ กลับเปลี่ยนใจรีบทรุดตัวลงนั่งกับที่อย่างรวดเร็ว แถมยกเมนูอาหารขึ้นบังหน้าบังตา ทำราวกับว่ามันน่าสนอกสนใจมันซะเต็มประดา“ใช่ค่ะ แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจไม่อิ่มแล้ว นานๆทีจะได้กินของฟรี เรื่องอะไรจะอิ่มง่ายๆล่ะคะ”“ให้มันจริงเถอะ ว่าแต่ใจคอคุณนี่กะจะเหมาหมดร้านเลยหรือไงเนี่ย ทำไมต้องจ้องขนาดนั้นด้วย”“ช่างฉันเถอะค่ะ คุณเองก็รีบๆทานเข้าไปเถอะอย่ามัวแต่พูดมาก จะได้รีบกลับกันซักที”“อะไรของคุณ” เขาชักหมั่นไส้เอามือง้างเมนูในมือหล่อนให้เปิดออก“นี่ถามจริงเหอะเป็นอะไรไปห๊ะ?”“อุ้ยนี่! คนบ้านายจะทำอะไรน่ะ” ขวัญฟ้าลืมตัวแหวเอาเรื่องเขาเสียงดัง แต่พอนึกขึ้นได้ก็รีบยกเมนูกลับขึ้นมาบังหน้าอย่างมีพิรุธระพีวิชญ์ ทำหน้ายุ่งมองท่าทางหล่อนอย่างไม่เข้าใจ แต่เมื่อเห็นสายตาของหญิงสาวแอบเหลือบมองไปทางโต๊ะข้างๆที่เพิ่งมาใหม่เป็นระยะๆ ทำให้เขาอดหันหลังไปมองตามด้วยไม่ได้ ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่ชายคนหนึ่งเงยหน้าขึ้นมองมาทางนั้นพอดี ระพีวิชญ์จำได้ทันทีว่า ชายคนนั้นคือมหาเศรษฐีเจ้าของโครงก