“ขอโทษทีนะกิ่ง พอดีอาทิตย์นี้เรามีธุระนะ”
ใช่ หล่อนยังมีหลายอย่างที่ต้องเตรียมการ..แต่เหมือนนังตัวดีย์ยังคงลีลาไม่ยอมจบ
“เสียดายจัง ช่วงนี้เราไม่ได้ไปไหนด้วยกันเลยนะ”
“อืม...งั้นเอาไว้เรานัดกันอีกทีดีมั้ย? อีกอย่างอาทิตย์หน้ายังมีสอบเก็บคะแนนด้วย” เธอยังคงตอบกลับอดีตเพื่อนรักสมัยมัธยมด้วยน้ำเสียงละมุน..ไร้แววเจ็บปวดเสียใจ หรือเสียอาการอาละวาดแม้แต่นิด
คำโอ้อวดเกทับแอบแฝงที่กิ่งแก้วใช้สถานะเพื่อนสมัยเด็กเพื่อคอยทิ่มแทงเพื่อนรัก..รอบนี้กลับใช้ไม่ได้ผล
เพราะใบหน้าสวยหวานราวกับแกะสลักยังคงส่งยิ้มสีหน้าแทบไม่เปลี่ยน
เมื่อหมดเรื่องจะคุยกิ่งแก้วจึงจำใจต้องถอยกลับอย่างเสียไม่ได้...นึกประหลาดใจเป็นพักๆ เพราะปกติเมื่อหล่อนโอ้อวดเรื่องที่กฤชพาเธอไปนู่นมานี้..ยัยเพื่อนขี้แย่งมักจะเก็บอาการไม่อยู่ ไหนเลยจะทำราวกับไร้ความรู้สึกกับคู่หมั้นหนุ่มเหมือนอย่างวันนี้
วันเสาร์
หลังจากช่วงเช้าที่ปาริชาตนั่งรถแท็กซี่ออกไปทำธุระ ช่วงบ่ายก็เอาแต่
