ณ คฤหาสน์ตระกูลเศวษฐกิจ
ภายในห้องนอนสุดหรูของคุณหนูสาม..ชายหนุ่มผู้มีสถานะเป็นเพื่อนข้างบ้านกำลังนอนเอกเขนกดูบอลอย่างสบายอารมณ์ ในขณะที่เสียงอาเจียนในห้องน้ำยังดังต่อเนื่อง...และเหมือนบูรพาจะชินกับสถานการณ์ตรงหน้าไม่น้อย
ร่างเพรียวระหงในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นเดินสะโหลสะเหลท่าทางหมดแรงเข้ามาหาแขกผู้ไม่ได้รับเชิญ...ผมสีน้ำตาลคาราเมลระใบหน้าขาวซีดเซียว..ชวนให้ไอ้ต้าวเพื่อนสนิทนึกสงสาร ก่อนที่เจ้าตัวจะเอื้อมไปหยิบถุงพลาสติกที่ซื้อมาโยนไปให้เพื่อนสาวคนสวย..ที่เกือบจะรับแทบไม่ทัน
“อะไร?” ถามไปด้วย หลุบตามของในมือไปด้วยหล่อนไม่ได้ขอให้เขาซื้ออะไรมานี่ ทว่าเพื่อนชายกับทำหูทวนลมเสมือนไม่ได้ยินคำถามเสียซะงั้น เอื้อมนางจำต้องหยิบของในนั้นขึ้นมาดู ทว่าสิ่งที่เห็นก็พานให้คนตัวเล็กหูอื้อ...ใบหน้าที่ซีดอยู่แล้ว..ตอนนี้แทบไม่มีสีเลือด
‘กล่องที่ตรวจครรภ์’
“ก็...ไหน..นายบอกว่าเราไม่เคยมีอะไรกันไง” เสียงเจ้าของห้องสั่นแทบจะร้องไห้ออกมาซะตรงนั้น..นายบูรพาที่กำลังนั่งดู
