ณ บ้านหลังใหญ่ตระกูลเตรียมสกุล
หญิงวัยกลางคนในชุดสูทเรียบหรูสีกรมท่า ผมดำสนิทตัดสั้นเป็นทรงบ๊อบตามสมัยนิยม..มือเรียวไร้รอยเหี่ยวย่นกำลังหยิบแหวนเพชรขึ้นมาเทียบตั้งใจจะให้เป็นของขวัญลูกสะใภ้คนสวย..ทว่าเมื่อเห็นลูกชายเพียงคนเดียวเดินเข้ามา คุณหญิงลินดารีบกวักมือเรียกหาทันที
“กินข้าวมาแล้วหรือยังลูก”
“ยังครับแม่ รอมากินกับแม่ครับ” น้ำเสียงอ่อนโยนแกมประจบเอาใจจากว่าที่คุณหมอหนุ่มถูกส่งมาก่อนที่เจ้าตัวจะทรุดนั่งบนลงโซฟาฝั่งตรงข้าม
คุณหญิงลินดาเองก็ถึงกับค้อนให้ทันที..ทว่าก็ยังไม่สามารถปิดบังรอยยิ้มพึงพอใจ
“หึ ไม่ต้องมาปากหวานเลย แล้วนี่หนูอ้ายไม่ได้มาด้วยเหรอลูก” คนเป็นแม่พูดพร้อมชะเง้อมองไปด้านหลังลูกชายสุดที่รัก แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อหญิงสาวไม่ได้มาด้วย
ปาริชาตหรือบุตรสาวนายแพทย์ธนงเกียรติคนที่เจ้าหล่อนหมายปองให้บุตรชายดองด้วย..และยังวางแผนกับครอบครัวฝ่ายหญิงว่าจะจัดงานแต่งหลังเรียนจบ
ซึ่งอีกเหตุผลหนึ่งที่มนุษย์เห็นด้วยกับบ้านฝ่ายหญิงก็คือ หล่อนกลัวว่าหญิงสาวจะมีโอกาส
