กิ่งแก้วจึงกลับมาเลือกใช้หน้ากากแห่งความสุภาพแทน รอยยิ้มละมุนที่เอื้อมนางนึกเกลียด อีกทั้งรู้เช่นเห็นชาติหลังจากตายไปชาติภพหนึ่งผุดขึ้น
"ใช่ บ้านเรากับกฤชอยู่ติดกันเลย ตั้งแต่เล็กจนโตกฤชก็เข้าๆ ออกๆ บ้านเราตลอดแหละ"น้ำเสียงโอ้อวดทางอ้อมว่าตนสนิทกับคู่หมั้นตรงหน้า จงใจให้อดีตเพื่อนรักเสียใจ..ทว่าเอื้อมนางกลับรู้สึกกับคำว่า 'บ้านเรา' มากกว่า กิ่งแก้วไม่ใช่ลูกหลานของท่านเจ้าสัว..เจ้าหล่อนกับแม่เป็นเพียงแค่กาฝาก..ที่ใช้ความใจดีที่คุณตา กับคุณแม่ของเธอมีให้ เพื่อมาทำร้ายคนในตระกูลวรรณรุนชัยอีกที..ทว่าแม้จะนึกโกรธมากแค่ไหน คนที่ตายไปหนึ่งภพยังเก็บอารมณ์เก่ง
ทำไมเอื้อมนางจะไม่รู้ว่าพี่กิ่งต้องการให้เธออิจฉาเรื่องพี่หมอกับตน แต่ทำไมเธอต้องอิจฉาล่ะ ในเมื่อความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ก็ไม่ต่างกับความสัมพันธ์ของอ้ายกับตง
ถ้าจะ 'รัก' คง 'รัก' กันไปนานแล้ว ยิ่งโอ้อวดเท่าไรก็ไม่ต่างจากกลัวมากเท่านั้น..ในเมื่อเจ้าหล่อนอยากย้ำความสนิทนัก แขกผู้ไม่รับเชิญจึงช่วยส่งเสริมให้ทันที
"น้านซินะ กิ่งกับกฤชนี่เหมือนพี่น้องจังเลยเนอะ เหมือนเรากับตงเลย..คล้ายกับเพื่อน เหมือนกับคนใ
