"ไม่ได้ดิ ก็ตงสัญญากับอ้ายตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วว่าจะมารับก็ต้องมารับ"
ก็ช่วยไม่ได้ตอนเขาสัญญากับยัยแสบ..ออร์เดอร์จากต่างประเทศยังไม่เข้า..แต่เขาสัญญากับเจ้าหล่อนไปแล้วไง..ยังไงก็ต้องทำให้ได้
“นายก็บอกได้ป่ะ ว่าไม่ว่าง!” คนตัวเล็กข้างตัวดุเข้าให้ คิ้วเรียวสวยได้รูปสีอ่อนขมวดยุ่ง
“เธอจำไม่ได้หรือยังไงอ้าย สำหรับคนที่ชื่อบูรพา..ถ้าลองได้สัญญาแล้ว..ไม่มีวันผิดสัญญา” น้ำเสียงหนักแน่นของคนตัวโต ชวนให้ตุ๊กตาหน้ารถคนสวยชักหมั่นไส้จึงประชดเข้าให้
“จ้าๆ งั้นเราคงต้องไปมูให้ตงไม่มีแฟนตลอดชีวิตแล้ว”
“โหย ยัยปากเสีย...เธอจะให้ฉันอยู่รับใช้เธอตลอดชีวิตเลยหรือไง” เสียงโอดโอยพร้อมรอยยิ้มละห้อย..ส่งผลให้คนหน้าบึ้งหลุดยิ้ม
“ช่วยไม่ได้ นายอยากใจดีทำไมล่ะ”
“ก็ใจดีแค่กับเธอคนเดียว”
“....”
“อ่ะๆ อย่าหลงรักเราล่ะ ถึงเราจะหล่อ จะแสนดี แต่เราไม่ใช่หมอ”
“โอ๊ย ไอ้เพื่อนบ้า เราจะไปชอบนายทำไม แล้วเกี่ยวอะไรกับหมอด้วยไม่ทราบ” เอื้อมนางเถ
