"ก็ถ้าอ้ายรักกฤชจริง..อ้ายคงพยายามปรับตัวเข้าหากฤชมากกว่านี้ละมั้ง"
"..."
"แต่สิ่งที่ตงเห็น อ้ายแค่มองว่าไอ้กฤชเป็นสิ่งของ..แค่อยากครอบครอง"คำพูดเรียบเรื่อย...แต่พาใจดวงน้อยเจ็บจี๊ด ซึ่งหล่อนรู้มันเป็นความรู้สึกของร่างเดิม..อีกทั้งยังยืนยันว่าสิ่งที่เพื่อนรักพูดเป็นเรื่องจริง
น่าแปลกความรู้สึกแย่ๆ กลับพุ่งขึ้นกลางใจ ส่วนหนึ่งก็อดจะสงสารพี่หมอที่โดนบีบบังคับให้หมั้นไม่ได้.. อีกส่วนก็ยังคงสับสนว่าตนเองควรจะรู้สึกยังไงดี
อีกทั้งแท้จริงแล้วอ้ายปรารถนาอะไรกันแน่นะ
"ตง"
"ว่าไง"
"แล้วทำไม...ตอนนั้นนายไม่ช่วยเตือนเราล่ะ"เอื้อมนางถามจริงจัง..ดูยังไงคนที่อ้ายรับฟัง และเข้าใจตัวตนเธอมากที่สุดคงเป็นผู้ชายข้างๆ นี่ละมั้ง
ใบหน้าคมครามเองยังคงส่งยิ้มละไมมาให้..มือหนาของไอ้คนขี้อ่อยเปลี่ยนมาลูบหัวหล่อนแทน..มันมาพร้อมกับความรู้สึกอบอุ่นซึมลึก
"ก็ตอนนั้น...กฤชเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้อ้ายอยากมีชีวิตอยู่ต่อไง อย่างน้อยอ้ายยังมีสิ่งยึดเหนี่ยว ยังมีแรงปรารถนาที่จะมีชีวิตอยู่..ถึงวิธีการที่อ้ายทำ..เอ่อ..มันค่อนข้างจะแย่ไปหน่อยก็เถอะ"น้ำเ
