หลังจากที่หล่อนจ้างนักสืบให้ตามหาคุณลุง..เวลาก็หมุนผ่านไปได้หลายเดือนแล้ว..เดิมเอื้อมนางทำใจไว้บ้างแล้วว่าจะหาไม่เจอ
ซึ่งอาจจะต้องหาแผนสำรองอีกที..ยังดีการที่หล่อนตัดเส้นหล่อเลี้ยงทางการเงินของอดีตพี่เลี้ยง..หลักฐานการตายในภพก่อนย่อมมีโอกาสพานังสารเลวติดคุกได้ง่ายขึ้น
เพียงแต่ถ้าได้ลุงแท้ๆ ช่วยเป็นเจ้าทุกข์ฟ้องคดีทุกอย่างคงใช้เวลาไม่นาน..อีกทั้งทรัพย์สมบัติของตระกูลวรรณรุนชัยจะได้ไม่ถูกพวกปลิงรีดไถ..ทว่าเหมือนโชคจะเข้าข้าง เมื่อ email ของคุณนักสืบเด้งขึ้นมา...ในนั้นมีข้อมูลทั้งหมดของพสุกานต์..บุตรชายคนเดียวของท่านเจ้าสัวบุญชัย
มือคนตัวเล็กสั่น..ก่อนจะปาดน้ำตาแห่งความปลื้มใจทิ้ง..ในใจก็ได้แต่ภาวนาว่า..ขอให้ผู้ชายคนนั้นเป็นคนดี คนที่สามารถดูแล รวมถึงเป็นผู้ปกครองน้องเอื้องได้
ณ ร้านคาเฟ่หน้ามหาวิทยาลัย
ร่างเพรียวระหงในชุดเสื้อลายดอกแขนตุ๊กตา กับกางเกงยีนพอดีตัวกำลังยืนอยู่หน้าร้าน..ภาพในวันวานย้อนกลับมา..เวลาที่หิวคิดอะไรไม่ออก..ตงก็มักพาเธอมาหาอะไรกินที่นี้เสมอ และโต๊ะประจำของเรายังเป็นโต๊ะม
