ราเชนทร์หลุดปากออกไปด้วยความโกรธ และน้อยใจ เค้าคิดไปว่าที่เธอทำดีกับเค้า เอาใจใส่ในตัวเค้าเพียงแค่อยากจะลบรูปที่เค้ามีในมือถือเท่านั้น มือบางที่อยู่ที่ริมฝีปากตวัดตบที่ปากหนาทันที
"ปากเสียหยาบคายที่สุด คำพูดแต่ละคำที่พูดมา ทำไมถึงดูถูกฉันถึงขนาดนี้คุณราเชนทร์ "
น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความปวดร้าว คำพูดร้ายๆ ที่เค้าพูดหวังจะให้เธอสำนึก ว่าเธอทำเค้าเจ็บแต่กลายเป็นว่า คุณราเชนทร์ที่เธอเรียกดูห่างเหินเหลือเกิน ความเจ็บชาที่ปากตัวเองไม่ได้เศษเสี้ยวกับตรงหัวใจที่ทำเธอร้องไห้ มือหนาโอบเอวเธอมาแล้วรั้งเข้าหาตัว
"ผัวขอโทษ ขอโทษที่ปากไม่ดี " เค้าบอกเสียงอ่อย แล้วค่อยๆ ซับน้ำตาของเธอเบาๆ
"ธีอย่าร้องไม่เอานะ "
สิ่งที่เค้ากลัวที่สุดคือน้ำตาของเธอ ราเชนทร์ชิดซ้ายเข้าข้างทางทันที แล้วจอดรถ
ไม่ดื้อไม่ซนสัญญา
"พี่ขอโทษ ธีจะตบอีกสิบทีก็ได้ แต่ธีอย่าร้องไห้ "
ใบหน้าสวยหวานมีแต่คราบน้ำตาเต็มไปหมด
"คุณใจร้าย คุณคิดว่าธีทำดีกับคุณเพราะแค่เรื่องรูปใช่ไหม ธีกลัว ธีกังวลเรื่องรูป ก็จริง แต่ธีก็ตั้งใจ จะทำดีกับคุณบ้าง แต่คุณพูดมาแต่ละคำ "
เสียงเธอสะอึกสะอื้นหายลงไป เมื่อเค้าโอบเอวเธอมากอดเอาไว้ ใบหน้าของเธอซุก
