หลังจากดูพลุจบ ผมก็พาเธอไปซื้อนมสดกลับมากินกันก่อนนอนที่ห้อง ห้องของเธอ
"พี่ไม่อยู่หลายวันนะ" เพราะผมต้องบินไปงานเปิดตัวไฮเปอร์คาร์รุ่นล่าสุดที่ต่างประเทศเพื่อนำเข้ามาเป็นน้องใหม่ที่โชว์รูม "หลายวันคือกี่วัน" หลายวันของผมคือสามวัน ไม่รู้ว่าเป็นหลายวันสำหรับเธอด้วยรึเปล่า "จะหนีเที่ยว?" "ป่าวซะหน่อย" คำถามรู้ทันจากผมทำเธอเลิ่กลั่กรีบยกแก้วนมสดที่ผมวางไว้ให้มาดื่ม แต่สายตายังคงแอบเหล่มองมาเล็กน้อย 'หึ' แสบมั้ยละ เพราะอย่างนี้ผมถึงไม่บอกวันกลับที่แน่นอน เก็บไว้หาเรื่องรอทำโทษเด็กแสบน่าสนุกกว่าเยอะ จุ๊บ "นมเลอะ พี่เช็ดให้" "..." "ฮัลโหล ลูกแพร" ฉันพึ่งเคลียร์ซีรีย์และงานบ้านเสร็จซึ่งหมดเวลาไปถึงสองวัน เลยอยากจะใช้วันว่างไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนสนุกๆ ซะหน่อย "ว่าไงจ๊ะสาว" "ไปดื่มไปแดนซ์กันมั้ย" "สี่ทุ่มกลับไม่เอานะ" สงสัยนางจะเข็ดจากครั้งก่อน เพียงแต่วันนี้ทางสะดวกปลอดโปร่งมาก ฉันดูต้นทางมาแล้ว "ใครบอก ร้านปิดเท่านั้นค่ะ" "โอเคดิล เดี๋ยวฉันโทรหาแนนนี่ให้วนรถรับ" "โอเค บายยยย" และแน่นอนว่าชุดคืนนี้มันต้องจัดเต็มไม่ต้องกลัวพี่แฝดบ่นไม่ต้องห่วงว่าใครจะเอาเสื้อกันหนาวมาให้ใส่ บอกแล้วไงว่าทางสะดวก "ยัยโฟ แกเริ่ดมาก" "สวยใช่มั้ยละ" "ก็สวยแต่น้อยกว่าฉัน" ยัยแนนนี่จีบปากจีบคอได้น่าหมันไส้มาก ทำฉันกับลูกแพรพร้อมใจกันเบะปากมองบน หันไปถ่ายรูปเล่นกันสองคน ปล่อยให้คนสวยเขาขับรถมั่นๆ ไปคนเดียว "สุดท้ายก็มาร้านพี่ติณ" "ก็จะได้เมาได้เต็มที่ไง" ร้านพี่ติณนี่แหละ เหมาะที่สุดแล้วสะดวกและปลอดภัยไม่มีใครกล้าเข้ามาเคลมพวกเราแน่นอน ถึงมี ฉันก็มั่นใจว่าลูกน้องพี่ติณจะต้องช่วยได้ทัน เพราะงั้น คืนนี้ฉันกับเพื่อนๆ สามารถปล่อยจอยได้เต็มที่ "เอ๊ะ!" "เป็นไรไป ลูกแพร" "แกแน่ใจนะว่าพี่ติณไม่อยู่" "แน่ใจสุดสุด" "หรอ งั้นฉันคงตาฝาด" ยัยแพรนี่กลัวพี่ติณจนหลอนไปแล้วแน่ๆ ฉันยังไม่เห็นกลัวเลยสักนิด อีกเหตุผลที่ฉันเลือกร้านนี้ก็เพราะดนตรีดีมาก ส่วนนักร้องไม่ต้องพูดถึงเป็นพี่นิวพี่ชายสุดหล่ออีกคนของฉันเอง ถึงไม่ใช่พี่แท้ๆ แต่ก็สนิทกันมากเพราะเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก พี่นิวหันมายักคิ้วทักทายฉันหนึ่งที ก่อนจะหันไปโปรยเสน่ห์แจกรอยยิ้มให้สาวๆ ที่มายืนกรี๊ดหน้าเวทีจนฉันไม่สามารถแทรกตัวบางๆ นี้เข้าไปได้ จนถึงเวลาของดีเจนั่นแหละ ฉันกับเพื่อนๆ ถึงได้พากันไปแดนซ์หน้าเวทีโชว์ลีลาโยกย้ายเบาเบา แต่ที่ไม่เบาเห็นจะเป็นยัยแนนนี่ที่ใช้พื้นที่ได้เปลืองมาก 'รู้มั้ยว่าเธอน่ารัก ตอนเมา โอ้ธารารัตน์ เบาเบา แต่ไม่ตกหลงหลุมรักคนเมา ไม่เอาหรอก' ... ผมคิดไว้แล้วไม่มีผิด ทันทีที่ลงจากเครื่องเสียงแจ้งเตือนข้อความก็ดังขึ้นเป็นข้อความจากผู้จัดการในร้านที่ส่งมารายงานตามที่สั่งไว้ แต่ภาพที่เห็นทำไม้เรียวในมือผมสั่น ตัวเล็กกับเสื้อผ้าน้อยชิ้น เกาะอกรัดๆ กับกางเกงยีนส์ขาสั้นกุด เกล้าผมสูงยิ่งเผยให้เห็นผิวขาวเนียน ไหนจะก้อนกลมๆ ที่ล้นขึ้นมาอีก จากที่ตั้งใจจะกลับไปเก็บกระเป๋าที่คอนโดก่อนก็ต้องเปลี่ยนใจขับรถตรงเข้าร้านทันที "อุ้ย" ร่างบางสะดุ้งเฮือกกับสัมผัสจากมือหนาที่ยื่นมาวางทาบเนินเนื้อส่วนที่โผล่พ้นออกมาจากเกาะอกสีดำ จนกระทั่งจมูกทรงสวยได้กลิ่นน้ำหอมคุ้นเคยถึงได้คลายความกังวลลงไปได้บ้าง อย่างน้อยก็ไม่ใช่ใครอื่น "เด็กดื้อต้องโดนลงโทษยังไงดีนะ" อยู่ๆ เสียงทุ้มที่กระซิบดังข้างหู ก็ทำขนแขนเรียวลุกซู่เหมือนในร้านปรับอุณหภูมิให้เย็นลงจนติดลบ ไหนว่าไปหลายวันไง หลอกกันนี่ "โฟไม่ดื้อ" "หึ" ถึงอย่างนั้น ตัวเล็กก็ยังมีสติพอสามารถจำผมได้ทันทีทั้งๆ ที่ผมยืนซ้อนอยู่ข้างหลัง แถมยังเงยหน้าขึ้นมาเถียงผมได้ทันควันอีกด้วย คนโตกว่าจัดการอุ้มคนตัวเล็กเหมือนซ้อมอุ้มเด็กเดินออกจากร้านตรงไปที่รถทันที พาตัวเราทั้งคู่นั่งลงฝั่งคนขับ พร้อมขยับเบาะหนังถอยหลังให้มีพื้นที่พอให้ร่างสูงทำโทษร่างบางได้ "พี่ติณ โฟมากับเพื่อน" "อืม เดี๋ยวแนนนี่ไปส่งลูกแพร" "ฮือ โฟอยากกลับกับเพื่อน" "ไม่มีสิทธิ์ต่อรองนะ" "พี่ติณนั่นละ... อื้อ" ใจผมมันร้อนเกินกว่าจะรอให้เธอพูดจบรีบโน้มไปกดริมฝีปากลงบนริมฝีปากอวบอิ่มที่กำลังจะพูดอะไรไม่เข้าหู เปลี่ยนเป็นเปิดโอกาสให้ลิ้นร้อนเข้าไปตักตวงความหวานผสมกลิ่นแอลกอฮอล์เบาบางชวนให้ผมยิ่งอยากลองชิมให้มากกว่านี้ "อื้อ พะ พี่ติณ" เสียงหวานร้องประท้วงขออากาศหายใจ ซึ่งผมก็ใจดีให้เวลาเธอพักเพียงเสี้ยววินาที จุ๊บ "ยะ อย่าแกล้ง" "ไม่แกล้ง" "พี่ทำโทษโฟอยู่" มือหนาออกแรงอุ้มคนน้องให้นั่งคร่อมตักแกร่งในท่าทางที่ล่อแหลมจนอะไรต่อมิอะไรแนบชิดมีเพียงกางเกงของเราทั้งคู่กั้นกลางเอาไว้ จับสองแขนเรียวมาคล้องคอราวกับกลัวว่าเธอจะซุกซนจนเผลอไปโดนอะไรที่ยังไม่ควรสัมผัส #Cr. เพลง ธารารัตน์ : ยังโอม
