บทที่9

"อื้อ" 

ลิ้นร้อนซุกซนตวัดลิ้นเล็กของเธอไว้ในโพรงปากตักตวงความหวานไม่มีท่าทีจะหยุดราวกับกำลังลงโทษตามที่เขาว่าไว้ ส่วนนิ้วเรียวยาวก็ลากไล่ผ่านเกาะอกกั้นจนถึงผิวเนียนลื่นไร้สิ่งปกคลุมพาตัวเล็กขนลุกซู่รู้สึกมวนท้องอย่างบอกไม่ถูก

ก้อนอวบอิ่มบดเบียดเข้าหาร่างสูงจนแนบชิดเผลอลงเล็บตรงคอแกร่งไปตามอารมณ์​ยิ่งทำให้ไฟในตัวคนโตลุกโชนบางอย่างขยายใหญ่คับแน่นจนปวดหนึบต้องระบายความรู้สึกผ่านมือร้อนที่กำลังบีบขยำก้นงอนบนหน้าตัก

"พะ พอ นะ" เสียงหวานพยายามเอ่ยห้ามด้วยน้ำเสียงติดขัด ก้มหน้างุดซบตรงซอกคอคนพี่อย่างเขินอาย กลัวว่าใจจะเผลอปล่อยไปตามอารมณ์​คนโตจนหยุดไม่ได้ ตรงนี้มันน่าอายเกินไป

"อยากต่อ" เสียงแหบพร่าบอกอย่างเอาแต่ใจอยากจะขอลองทำตามความรู้​สึกสักครั้ง อยากลงโทษต่ออีกสักหน่อย แค่นิดเดียว

ฟอด

"ได้มั้ย" 

"ฟะ โฟไม่รู้" 

สองแขนแกร่งกระชับร่างบางจนสัมผัสได้ถึงไอร้อนระอุของกันและกัน วางหน้าผากกว้างลงหน้าผากมนสบตาหวานที่ใบหน้าแดงระเรื่อคล้ายลูกมะเขือเทศ สื่อความต้องการที่กำลังพลุ่งพล่าน​ออกมาหวังว่าคนน้องจะยอมปล่อยใจไปกับเขา

"ลองมั้ย นิดเดียว"

"ถ้าโฟไม่ชอบ พี่จะหยุด"

"ที่ห้องได้มั้ย"

จุ๊บ

"ครับ" 

"ซี้ด" 

ริมฝีปากได้รูปกดจูบริมฝีปากอวบอิ่มอีกครั้ง  ก่อนจะเหยียบคันเร่งไปยังคอนโด​ตัวเองที่อยู่ใกล้กว่า มีร่างบางนั่งกอดคออยู่บนตัก ก้มหน้างุดไม่กล้าสบตา ทั้งที่ใจเต้นระรัวแต่ยังอยากสู้แอบกัดซอกคอแกร่งจนรู้สึกเจ็บราวกับจะเอาคืนกัน ช่างไม่รู้เลยว่ามันยิ่งจุดไฟให้ร้อนระอุมากกว่าเดิม จนต้องกัดฟันแน่นข่มอารมณ์ตัวเอง​เอาไว้

จุ๊บ

คนโตกว่าเลือกพาร่างเล็กเข้าลิฟต์​ส่วนตัวที่ขึ้นไปถึงชั้นที่เขาอยู่ได้เลย ทันทีที่เสียงประตูปิดลง เธอเหมือนเป็นแม่เหล็กดึงดูดให้เขาพุ่งเข้าหา อุ้มเธอจนตัวลอยเดินเข้าห้องนอนทั้งที่ปากยังคงลิ้มเลียความหวานไม่ห่าง

"อ๊ะ อื้ออ"

"พะ พี่ติณ"

"หืม" 

ร่างสูงตามไปทับทาบตัวเล็กบนที่นอน จัดการไล่ชิมคนน้องตั้งแต่ริมฝีปากเรื่อยลงมาที่คางมนขบเม้มหยอกล้อใบหูหอมอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะไล่ลิ้มเลียลงมาตามซอกคอขาว จนตัวเล็กขนลุกซู่ไปกับสัมผัสวาบวามที่คนพี่มอบให้

"น้องโฟ" 

"หะ หืม" 

"พี่อยากชิม"

"ชะ ชิมอะไร"

จุ๊บ

จุ๊บ

ผมกดปากจูบลงตรงก้อนกลมที่โผล่พ้นเหนือเกาะอกแทนคำตอบ ขบเม้มเบาเบาไปทั่วเท่าที่ปากของผมจะไปถึง มือหนาบีบลูบต้นขาเรียวไปมาอย่างมันเขี้ยว ค่อยๆ ขยับเข้าใกล้จุดอันตรายเข้ามาเรื่อยๆ จนสามารถกอบกุมส่วนบอบบางได้ลูบไล้ไปมาผ่านกางเกงยีนส์ตัวจิ๋ว 

"อ๊ะ พี่ติณ" 

"ชอบมั้ย" 

"..."

รู้ตัวอีกที มือร้ายก็ซุกซนจนเข้าไปสัมผัสเนินนุ่มด้านในที่มีน้ำหวานชื้นแฉะออกมาชวนให้นิ้วเรียวยาวแหวกว่ายลงไปตามรอยแยกหยอกล้อเล่นกับปุ่มเกสรวนหาจุดอ่อนไหวจนร่างบางสั่นสะท้าน ตาคมมองตัวเล็กปรือตาเรียกชื่อไม่หยุด เพียงเท่านี้มุมปากก็ยกยิ้มได้อย่างง่ายดาย

"​อย่าซนครับน้องโฟ" ผมรีบคว้ามือเล็กที่กำลังจะซุกซนพยายามเอื้อมมาปลดเข็มขัดหนังของผมคงอยากจะแก้แค้นเอาคืนผมบ้าง แต่วันนี้ผมแค่อยากทำให้เห็นว่าชุดที่เธอใส่มันทำอะไรอะไรได้ง่ายดาย และนี่เป็นเพียงบทลงโทษเล็กๆ เท่านั้น

"อาบน้ำมั้ย"

"อื้ม"

"พี่อาบให้?" 

"โฟอาบเอง"

"ไหว?"

ปึก! 

"นิสัยไม่ดีเลย" กำปั้นเล็กทุบลงหน้าอกแกร่งมาพร้อมกับสายตาลูกแมวดุ ทำผมรู้สึกขำไม่น้อยแต่ต้องแกล้งทำหน้าเศร้าเหมือนครุ่นคิดหาความผิดของตัวเอง ก่อนจะพูดออกไปตามความรู้สึกมองลูกแมวในอ้อมกอดอย่างหยอกล้อ

"อืม...เมื่อกี้พี่ว่า...ดีนะ" 

"พี่ติณ!"

"ครับผม ป่ะ พี่อุ้ม" 

ผมอุ้มเธอไปส่งในห้องน้ำและออกมาเตรียมชุดนอนตัวโปรดแขวนไว้ให้หน้าตู้เสื้อผ้า ก่อนจะออกไปจัดการตัวเองและปลดปล่อยระบายความอึดอัดในห้องน้ำด้านนอกอยู่พักใหญ่ แล้วกลับเข้ามาพร้อมชุดนอนคู่กันกับคนตัวเล็ก 

"เช็ดผมให้พี่หน่อยสิ"

"ไดร์​มั้ย ดึกแล้ว"

"อืม"

คนตัวโตเดินมาหย่อนกายลงปลายเตียงอย่างว่าง่าย ปล่อยให้คนตัวเล็กใช้ไดร์เป่าผมไปมาโดยมีแขนแกร่งกอดเอวบางเอาไว้หลวมหลวม กลิ่นหอมอ่อนๆ จากครีมอาบน้ำบนตัวเธอยิ่งทำให้เขาหลับตาเคลิ้มอย่างผ่อนคลาย ชอบทุกครั้งเวลาที่เธอทำอะไรให้ แค่นิดหน่อยก็พอ

"พรุ่งนี้อยากไปไหน"

"อยากกลับไปหาป๊ากับมามี๊" 

"จะไปฟ้องว่าโดนพี่แกล้ง?" 

"ใช่ พี่ติณโดนป๊าจัดการแน่" 

"หึ ฟ้องให้หมดทุกอย่างนะ" 

"จิ๊ แห้งแล้วค่ะ ไปนอนโซฟาเลย" 

สองแขนเล็กออกแรงดึงแขนล่ำให้ลุกยืนตามแรง จนผมต้องผ่อนแรงตามไม่ให้เธอเหนื่อย เดินตามแรงดันด้านหลังตรงไปที่โซฟาเบดริมหน้าต่าง แกล้งทำเป็นล้มตัวนอนลงอย่างไม่ขัดใจ ก่อนจะอาศัยจังหวะเธอเผลอหันหลังเดินกลับเตียงรวบเอวบางให้ล้มลงมานอนในอ้อมกอดมีแขนใหญ่หนุนแทนหมอน ทำเธอถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย สุดท้ายก็ยอมหลับตานอนไปพร้อมกัน แต่ยังไม่วายแอบใช้ฟันกัดส่วนหน้าอกกล้ามแน่นที่โผล่พ้นคอเสื้อราวกับเป็นวิธีเดียวที่เอาชนะผมได้เวลานี้

 

 

 

 

 

#ลงโทษพอกรุบกริบ ฮี่ฮี่

#อ่านเพลินๆ สบายๆ กันเหมือนเดิมนะคะ