LOGINShare
บทที่7
Last Updated:
2025-03-06 00:27:53fo.focus : หนาวนี้กอดใคร เหงามั้ยกอดกัน❄️☃️
สเตตัสในไอจีพร้อมกับรูปฉันที่นอนกอดน้องคายเบบี้อยู่บนเตียงเจ้าหญิงดูน่าสงสารมาก อุตส่าห์มีฟิลลิ่งอากาศหนาวกับเขาทั้งที แต่น้องโฟคนนี้กลับได้นอนเหงาๆ อยู่ห้องคนเดียว เพราะป๊าพามามี๊ไปเที่ยวอีกหลายวันกว่าจะกลับ ส่วนพี่แฝดก็บินไปดูงานต่างประเทศทั้งสองคน ทักหาเพื่อนเพื่อนก็เงียบหาย เฮ้อ...สงสารตัวเองสุดสุด nanny.sohot : เหงาจริง? 🤭 noopear : กอดตัวเองอ่าาา 😭 pie.pp : มาพี่กอด new.nithit : @pie.pp มึงโดน 💣 แน่ ยัยสองคนนั้นไม่ว่างตอบแชทแต่มีเวลามาคอมเมนต์ฉันนะ ชิ! หลังจากไล่อ่านคอมเมนต์จากเพื่อนๆ และพี่ๆเสร็จ ฉันก็มาปักหลักดูซีรีย์แดนมังกรแทน ที่เขาว่ากันว่าถ้าลองโดนพระเอกแดนมังกรตกแล้วจะลืมหนุ่มเกาหลีเกาใจไปเลย มันถูกต้องมากๆ เพราะฉันกำลังตกหลุมแบบหาทางขึ้นไม่เจอเลย "อ้ากกกก หล่อจัง" "น้องโฟเขิน" อาการของฉันเวลาโดนผู้ชายตกก็จะประมาณนี้ ได้แต่นอนกลิ้งไปมาบนที่นอนสีขาวพร้อมกับสองมือจิกหมอนอย่างเขินอาย ยิ่งเวลาถึงฉากกุ๊กกิ๊กกับนางเอกนะ สายตาของเขาทำฉันแทบละลายไปกับที่นอนเลย งือ...น้องโฟอยากเป็นนางเอก ครืด ครืด ครืด "My Tinn" (สายเรียกเข้าแบบวิดิโอคอล) ครืด ครืด ครืด ผ่านไปค่อนวัน ฉันก็ยังคงมีซีรีย์เป็นเพื่อนและกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปไปหนึ่งถ้วยถ้วน ก็ฉันหน่ะเป็นพวกติดลม ถ้าลองได้เปิดดูแล้วก็อยากจะดูต่อไปเรื่อยๆ แบบว่าอารมณ์จะได้ไม่ค้างและเพื่อความฟินอย่างต่อเนื่องด้วย "หืม พี่ติณคอลมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย" "สามชั่วโมงที่แล้ว" "อุ้ย พระเอกเสียงคุ้นจัง" "ไหนหล่อมั้ย" เพี๊ยะ! "โอ๊ย" เสียงทุ้มที่ดังขึ้นทำฉันตกใจไม่น้อย เพียงแต่คิดว่าเป็นเสียงพระเอกซีรีย์เรื่องใหม่ที่พึ่งเปิดเอาไว้เท่านั้น จนกระทั่งก้นกลมงอนของฉันถูกกระทบด้วยฝามือหนาอย่างเต็มแรงทำฉันสะดุ้งเฮือกกระโดดลุกขึ้นยืนบนที่นอนหวังจะเอาเรื่องคนที่เข้ามาทำร้ายร่างกายฉัน นิสัยไม่ดีเลย ตีมาได้! "ทำอะไรอยู่ พี่คอลมาไม่รับ" "โฟยุ่ง" "ดูซีรีย์?" "ก็รู้นี่" "เดี๋ยวจะโดน" ผมยืนมองคนตัวเล็กที่อยู่ในชุดนอนผ้าลื่นสายเดี่ยวสีชมพูกางเกงขาสั้นกุดยืนจังก้าด้วยท่าทางโมโหอยู่บนเตียงเจ้าหญิง แก้มพองลมปากเล็กๆ เชิดขึ้นตากลมโตมองดุไม่มีทีท่าจะยอมอ่อนข้อให้ อันที่จริงผมยืนมองเธอเกือบยี่สิบนาทีแล้ว และยิ่งเห็นอาการเขินอายผู้ชายในจอนอนกลิ้งไปม้วนมาจนขากางเกงเลิกขึ้นไปไหนต่อไหน ทำผมรู้สึกมันเขี้ยวเผลอตีก้นงอนไปเบาเบาหนึ่งทีให้พอหายหมันไส้ "ลงมานั่งดีดี" "จิ๊" เด็กดื้อทำเสียงไม่พอใจแต่ก็ยอมหย่อนร่างเล็กนั่งลงขอบเตียงสะบัดหน้าไปอีกทาง ส่วนผมก็ตามลงไปนั่งแทนที่และอุ้มเธอขึ้นมานั่งบนตักกอดเอวบางไว้หลวมๆ เพราะมุมที่ผมยืนไม่ค่อยดีต่อใจสักเท่าไหร่ "กินอะไรยัง" "กินแล้ว" จ๊อก จ๊อก จ๊อก "หึ" มุมปากยกยิ้มขึ้นเมื่อได้ยินเสียงท้องร้องประท้วงของใครบางคนที่ดูจะสวนทางกับคำพูด ลักษณะจะไม่ได้กินอะไรมาทั้งวันสินะ ฟอด "หายงอน" สุดท้ายคนทำให้งอนก็ต้องเป็นคนง้อ แต่ผมก็ชอบง้อน้องมากนะ "..." "อยากกินอะไร" "ชาบู" "อืม ไปแต่งตัว" ผมตอบรับอย่างตามใจ เพราะตั้งใจรีบเคลียร์งานมาพาคนขี้เหงาไปเดินเล่นรับลมหนาวนั่นแหละ "แต่โฟอยากดูซีรีย์" "ถ้างั้นสั่งมา โอเค?" "โอเคค่ะ" จุ๊บ ทำดีก็ต้องมีรางวัลกันบ้าง เพียงแต่ถ้ารอเธอให้เองผมคงจะหลับก่อน เลยยื่นปากไปกดจูบปากเล็กเบาเบาพอให้กระชุ่มกระชวยหัวใจ ก่อนจะหยิบมือถือมากดสั่งอาหารเมนูที่เธอเลือก และพาตัวเราทั้งคู่ขยับขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียง ให้เธอนั่งดูซีรีย์ในอ้อมกอดต่อมีผมถือไอแพดให้ รอเวลาอาหารมาถึง อยากจะรู้เหมือนกันว่าพระเอกในซีรีย์จะหล่อมากขนาดไหน "ไหนพี่ติณบอกว่ามีประชุมทั้งวันไง" เสียงหวานดังขึ้นพร้อมกับมือสวยๆ กำลังลวกเนื้อสไลด์ส่วนที่ผมชอบอย่างเอาอกเอาใจ แถมเป่าให้เสร็จสรรพก่อนจะวางลงในถ้วยเล็กให้ผมพร้อมคีบใส่ปาก "สงสารคนเหงา" "โฟจะฟ้องลุงเตอร์ให้หักเงินเดือน" "แล้วพี่จะเอาเงินที่ไหนมาเลี้ยงเรา" "โฟมีคนเลี้ยงเยอะแยะนะ" "หรอ" "อื้อ" "กินเก่งขนาดนี้ใครจะเลี้ยงไหว" "มีแล้วกัน" เชื่อเถอะที่บอกว่ามีคนเลี้ยงเยอะแยะคงไม่พ้นไอ้แฝดนั่นแหละ แค่อยากจะอวดและเอาชนะผมเท่านั้น เราก็ต้องแกล้งทำเป็นเออออตามน้ำไปทั้งที่ใจก็รู้อยู่แล้วว่าไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งกับเธอแน่นอน ผมเคลียร์ทางเรียบ "อิ่มจัง" "หึ ดูซีรีย์ต่อ หรือจะไปดูพลุ" "หืม มีงานพลุหรอ" "อืม ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ไป?" "ไปสิ" แล้วคนตื่นเต้นก็วิ่งหายเข้าไปในห้องนอนและกลับออกมาในชุดเหมือนอยู่เมืองหนาวเสื้อฮู้ดตัวโคร่งสีขาวกับกระโปรงลายสก๊อตสีแดงถุงเท้ายาวสีเดียวกับเสื้อ เชื่อแล้วว่าอินกับอากาศที่เย็นลงขนาดไหน "ว้าว สวยจัง" รถสปอร์ตเปิดประทุนคันหรูจอดนิ่งอยู่ในสวนสาธารณะริมแม่น้ำเจ้าพระยา มีเพียงผมกับเธอและแสงสว่างจากพลุที่ทอแสงประกายอย่างต่อเนื่อง ตากลมโตระยิบระยับหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายวิดิโออย่างตื่นเต้น ร่างสูงปรับเอนเบาะหนังสีแดงหนุนแขนแกร่งมองความสวยงามตรงหน้า สตอรี่ของผมวันนี้เป็นรูปเธอจากด้านหลังท่ามกลางแสงดอกไม้ไฟนับพัน
Latest chapter
โฟกัสเพียงเธอ บทที่33
หลังจากถ่ายรูปกันเสร็จ ครอบครัวของเราสองคนก็พากันไปทานมื้อเย็นฉลองให้กับคนเก่งที่โรงแรมสุดหรูของอากาย ซึ่งทางผู้ใหญ่ก็ได้คุยกันถึงฤกษ์แต่งงานที่ผมขอให้มามี๊หาฤกษ์ที่เร็วที่สุดให้...อีกสองสัปดาห์ข้างหน้าทำตัวเล็กของผมบ่นอุบทันทีที่ถึงห้องเพราะกลัวจะเตรียมตัวไม่ทัน ไหนจะคอร์สเจ้าสาวไหนจะชุดที่ยังไม่ได้เลือก แถมยังยื่นคำขาดสั่งห้ามชวนและพาเธอไปหาของกินอร่อยๆ เด็ดขาด ทำผมถึงกับแอบขำเพราะคงไม่พ้นมีคนเอ่ยปากบ่นหิวก่อนแน่นอน"พี่ติณ" เพราะเธออยากดูซีรีย์ตอนจบ ทำให้เราสองคนย้ายที่เช็ดผมมานั่งกันอยู่ที่โซฟาห้องนั่งเล่น ผมนั่งที่พื้นให้ตัวเล็กใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมให้อยู่บนโซฟา มีเจ้าขนฟูนอนเล่นตุ๊กตาปลาอยู่ข้างๆ"หืม" ผมเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าใสๆ ตากลมโตที่ก้มมองอยู่ก่อน"โฟขอถามอะไรหน่อยสิ" "ครับ" "ทำไมพี่ติณถึงรักโฟ" "..." เป็นคำถามที่ตอบยากมากสำหรับผม เพราะผมเองไม่เคยคิดหาคำตอบเลยสักครั้ง"ตอบมาเร็ว""เป็นความลับของพี่ไม่ได้?" ผมเฉไฉหันไปอุ้มฟินิกซ์มาเล่นบนตัก"ไม่ได้สิ" "ทำไม""ก็โฟอยากรู้""..."...ย้อนกลับไปวันนั้นวันที่เธอเกิดป๊ากับมามี๊พาผมไปหาคุณน้ามายกับอานายที่โรงพยาบาล ส่วนมินินอย
โฟกัสเพียงเธอ บทที่32
จากที่ตั้งใจจะจูบลงโทษแค่นิดนิดหน่อยหน่อยกลายเป็นเครื่องติดปลุกเสือหลับอย่างเขาให้ลุกขึ้นมาล่าเหยื่อ สองมือหนาดันไหล่บางให้ล้มตัวนอน เปลี่ยนมาค่อยๆ ลูบไล้ต้นขาขาวแผ่วเบาจนใกล้จุดอ่อนไหวที่มีเพียงแพนตี้ตัวจิ๋วปกปิด จุ๊บ"ตกลงจะสารภาพมั้ย" ริมฝีปากร้อนถอนออกจากริมฝีปากบวมเจ่อแต่ยังคงวางทาบไว้แนบชิด"อ๊ะ มะ ไม่..." นิ้วซุกซนที่เขาใช้แทนไม้เรียว ค่อยๆ เลื่อนเข้าไปสัมผัสผิวบอบบางใต้แพนตี้ลูกไม้ลูบไล้เบาเบาให้พอรู้สึกวาบหวาม ทำคนน้องหายใจติดขัด"ไม่ตอบ?" ระหว่างรอคำตอบ ไม้เรียวของเขาก็เริ่มปัดไป่เฉียดตรงนั้นนิดผ่านตรงนี้หน่อยจนน้ำหวานเริ่มเปรอะเปื้อน ทำเขาแทบจะรอไม่ไหว"ย ยอม โฟยอมแล้ว" คนตัวเล็กรีบผละตัวลุกขึ้นท่าทางเหมือนกระต่ายน้อยเพราะกลัวจะโดนเขาลงโทษจนไม่มีเรี่ยวแรงลงไปแดนซ์ต่อ ทำเขาต้องยอมลุกตามอย่างขัดใจ ก่อนจะรวบตัวนุ่มนิ่มมานั่งตักรอฟังคำรับสารภาพจากจำเลยและเป็นไปตามที่ผมคิด ทุกอย่างเป็นแผนของเด็กดื้อทั้งหมด เธอแอบโทรไปสั่งชุดสั้นๆ นี้จากร้านเดียวกันโดยไม่ให้ผมรู้ เพราะให้ไปส่งที่คอนโดมินินแทน แถมโทรไปสั่งให้ที่ร้านมาส่งด่วนเพิ่มอีกหนึ่งชุดสำหรับเพื่อนใหม่อย่างวาดฝัน ใจดีมั้ยละ
โฟกัสเพียงเธอ บทที่31
วันนี้ฉันได้ไปงานเปิดร้านเหล้าของพี่ติณกับพี่แฝดด้วยแหละ ตอนที่รู้ว่างานจัดในธีมอวกาศทำฉันตื่นเต้นมาก เพราะยังไม่เคยใส่ธีมแนวนี้มาก่อน จริงๆ ภาพในหัวไม่ใช่ชุดมนุษย์อวกาศอย่างที่ใส่อยู่ในตอนนี้หรอกนะ แต่เพื่อไม่ให้พี่ติณดุจนหน้าตึงแล้วตึงอีก ฉันก็เลยเลือกชุดนี้แล้วก็บังคับให้เขาใส่คู่กัน ตรงคอนเซ็ปต์พี่ติณเป๊ะ 'มิดชิด ไม่โป๊'"พี่ติณ เสร็จยัง โฟเสร็จแล้วนะ""เรียบร้อยครับ" "ไหน เรียบร้อยจริงรึป่าว" ฉันหมุนตัวไปดูความเรียบร้อยของชุดให้เขาพร้อมกับดูว่ารูดซิปครบมั้ยจัดทรงให้อีกนิดหน่อย พึ่งเคยเห็นพี่ติณใส่ชุดแบบนี้ครั้งแรกถึงสีหน้าจะดูไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่แต่ดูหล่อและเท่มาก จนฉันต้องขอถ่ายรูปเก็บไว้ เพราะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะมีโอกาสเห็นเขาแต่งตัวแบบนี้อีก"สนุกมั้ย แกล้งพี่""ใครแกล้ง โฟเปล่าแกล้งนะ" ถึงปากจะบอกปฏิเสธอย่างนั้นแต่ก็อดแอบหัวเราะไม่ได้อยู่ดี จนเขาหาทางเอาคืนโดยการรวบร่างบางที่อยู่ในชุดมนุษย์อวกาศไปกดจมูกฟัดแก้มนุ่มอยู่หลายนาทีพอให้หายมันเขี้ยวฟอด ฟอด ฟอด"พะ พอแล้วๆ ไปกันเดี๋ยวเลยเวลานะ" "ไม่อยากไปแล้ว ให้ไอ้แฝดจัดการแทน" เสียงแหบพร่ากระซิบข้างหูคนน้องบ่งบอกถึงอารมณ์
โฟกัสเพียงเธอ บทที่30
"ธีมงานอะไรดีวะ" วันนี้ผมกับหุ้นส่วนอย่างไอ้แฝดนัดประชุมกันเรื่องงานเปิดร้าน พวกผมสามคนอยากได้งานแบบปิดเพื่อความเป็นส่วนตัวของลูกค้าวีไอพีซึ่งก็เป็นเพื่อนสนิทและนักธุรกิจที่จริงใจของพวกเรา แน่นอนว่าเรื่องหลักสำคัญที่ผมจะไม่ปล่อยให้ไอ้แฝดคิดก็คือธีมงาน"ไม่เอาชุดว่ายน้ำ""กูก็ไม่เอา" ไอ้ฟิล์มเปลี่ยนไปจนไอ้เลนส์สงสัย"ไอ้ติณกูเข้าใจ แต่กูไม่เข้าใจมึงไอ้แฝด" "ดะ เดี๋ยวคอนเทนต์ซ้ำกับวันเกิด" เพื่อนผมไม่เนียนแล้วหนึ่งอัตรา"หึ""ชุดนอน" "ไม่ / ไม่" ชุดนอนผมก็ยิ่งไม่ไว้ใจว่าเมียผมจะใส่มาแบบไหน ถ้าเกิดชวนกันกับมินินใส่แบบสายเดี่ยวผ้าลื่นสั้นๆ ผมได้ปวดหัวมากแน่ยิ่งชอบแอบชวนกันซนอยู่ด้วย เพราะงั้นตัดไฟตั้งแต่ต้นลมดีที่สุดแค่เรื่องธีมงานก็ใช้เวลาไปเกือบชั่วโมงจนโดนไอ้เลนส์ด่าชุดใหญ่ในความเรื่องมากของผมกับไอ้ฟิล์ม จนสรุปกันที่ธีมอวกาศ ซึ่งผมก็เห็นด้วยดูแปลกใหม่ดี คนมาร่วมงานจะได้รู้สึกสนุกไปกับงาน"แล้วเครื่องดื่มมึงจะเอายังไง" หัวใจสำคัญของร้านเหล้าก็คือเครื่องดื่ม"กูหาวิสกี้มาครบ เสิร์ฟตามบิลที่เปิด" แน่นอนว่าหน้าที่หาเครื่องดื่มมาให้ลูกค้าได้ดื่มสนุกๆ คือผมเพราะมีดีกรีเจ้าของร้านเหล้าก
โฟกัสเพียงเธอ บทที่29
ฟอด"ยังไม่หมดนะ" พอฉันเล่าเรื่องมากมายของห้องนี้ให้เขาฟังจนเริ่มรู้สึกคอแห้ง เขาก็กดจมูกหอมแก้มฉันฟอดใหญ่ ฉันเลยต้องรีบพูดต่อเพราะกลัวว่าเขาจะพลาดไฮไลท์ของห้องนี้"หึ มีอีก?""แน่นอนสิ" ฉันแกะแขนแกร่งที่โอบกอดเอวบางไว้ออกเปลี่ยนเป็นจับมือใหญ่พาเดินไปตรงตู้แช่เครื่องดื่มที่ดูเนียนไปกับผนังห้อง ก่อนจะกดปุ่มเล็กๆ ให้ค่อยๆ เลื่อนเปิดออกเห็นห้องด้านในฉันไม่แน่ใจว่าตอนนี้เป็นเขาหรือฉันที่รู้สึกตื่นเต้นกับเรื่องเซอร์ไพร์สนี้มากกว่ากัน ดอกกุหลาบโอลิเวียออสตินสีชมพูอ่อนมากมายเต็มไปทุกพื้นที่ของห้องทั้งพื้นทางเดินและบนเพดานสูง มันสวยมากๆ และเป็นดอกไม้ที่ฉันชอบมากที่สุดชอบมากกว่าตุ๊กตาตัวโปรดซะอีก ลองแอบนับๆ ดูแล้วมันมากกว่าหนึ่งร้อยดอกแน่ๆ แต่ก่อนจะถ่ายรูปสวยๆ นี้ไว้ ขอถามให้หายสงสัยก่อนแล้วกัน"ชอบมั้ย" เป็นเขาที่แย่งถามคำถามก่อนเผยให้รู้ว่าทั้งหมดที่ฉันคิดเป็นเรื่องจริง"ของพี่ติณหรอ""อือฮึ" เขาพยักหน้าตอบรับในลำคอ"พี่ติณรู้ทั้งหมดเลยหรอ""ไม่ทั้งหมด""แต่ชอบทั้งหมด" เพียงเท่านี้ใจดวงน้อยของฉันก็เต้นแรงอีกครั้ง โดยเฉพาะแววตาวิบวับคู่นี้ที่มีไว้มองแค่ฉัน ขยันทำให้ฉันหวั่นไหวจนไม่เป็นตัวเอง
โฟกัสเพียงเธอ บทที่28
เสียงสัญญาณแจ้งเตือนของแอพลิเคชั่นกล้องวงจรส่งเสียงดังว่ามีบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ในห้องทำงาน ทำผมสงสัยจนคิ้วขมวดยุ่งพันกันไปหมด จนต้องหยิบมือถือกดเข้าไปดูความผิดปกติและสิ่งที่ทุกคนไม่รู้คือ ผมแอบซ่อนกล้องวงจรปิดตัวเล็กๆ ไว้ตรงมุมห้องทำงานที่ยังตกแต่งไม่เสร็จเชื่อมเข้ากับมือถือส่วนตัว ไม่รู้ว่าวันนั้นตัวเองคิดยังไงถึงได้ทำแบบนี้เหมือนกัน "หึ" มาวันนี้ภาพที่ผมเห็นในกล้องทำลายความเหนื่อยล้าจากงานที่มีจนหมด จากคิ้วที่ผูกเป็นปมเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มจนเห็นลักยิ้มสองข้าง อยากจะบินกลับไปหาคนตัวเล็กที่กำลังนั่งทาสีผนังอยู่ที่พื้น อยากรู้ว่าเธอจะใช้วิธีไหนพาผมไปดูของขวัญที่เธอทำให้ ที่สำคัญอยากให้รางวัลคนเก่งด้วยแน่นอนว่าความลับไม่มีในโลก กล้องที่ผมซ่อนไว้มีคนรู้เพิ่มหนึ่งคนคือ แนนนี่ ที่ปีนบันไดขึ้นมาทาสีผนังด้านบนส่งยิ้มเบาเบาผ่านกล้องมาให้โดยที่ไม่เผยความลับนี้ให้คนตัวเล็กรู้ ถือว่าทำได้ดีเพราะผมก็เก็บความลับไว้ให้เหมือนกันและตลอดสองสามวันมานี้ที่ผมอยู่ต่างประเทศ ทุกวันหลังจากกลับมาถึงห้องพักสิ่งแรกที่ผมเลือกทำคือการเปิดกล้องดูว่าวันนี้เธอทำอะไรให้บ้าง เหมือนตอนนี้ที่เธอกำลังสั่งให้ช่างยกโซ
You may also like
ร้ายรักอันธพาล 20++
ฅนบนดอย16.8K viewsเด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ลำเจียก328.7K viewsHot Love ของรักท่านประธาน
ณดารินทร์82.1K viewsคนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง
ลั่วหูโยว225.1K viewsฟ้าส่งข้ามาเติมรัก
หนึ่งวายหวาน165 viewsรอยรัก...ของซาตาน
Rabbit family 85 229 viewsเมียอุ้มบุญของคุณคิรัน
จิ้งจอกหูค้างคาว208 viewsหลงรักเมียชั่วคราว
อักษรเติมฝัน45 views
