Romans de Janijestories

Nalabas na kami sa aming pagsisiping. Papikit na sana ko ngunit hinalikan ni Rexier ang aking labi saka bumulong sa aking tenga. "Asawa ko, gusto ko lang sabihin kung gaano kita kamahal. Hindi lang dahil asawa kita, kundi dahil ikaw ang naging sandigan ko sa lahat ng panahon. Simula noong dumating ka sa buhay ko, nag-iba ang lahat — mas naging makulay, mas naging totoo, mas naging masaya. Kahit madaming hamon ang dumaan sa atin, hindi mo ako iniwan. Sa halip, pinili mong manatili, umunawa, at iparamdam sa akin na kaya natin basta’t magkasama. Maraming beses na tayong napagod, nasaktan, at muntik nang sumuko, pero sa dulo, lagi pa rin nating pinipili ang isa’t isa. Iyon ang tunay na pagmamahal para sa akin — ‘yung hindi perpekto, pero totoo. ‘Yung kaya tayong buuin kahit ilang beses pa tayong mabasag. Salamat sa pag-aalaga mo, sa pag-unawa mo sa mga pagkukulang ko, at sa hindi mo pagbitaw sa ating dalawa. Walang araw na lumilipas na hindi ko ipinagpapasalamat na ikaw ang asawa ko

After 5 years..... "Mama!" Sigaw nang limang taong anak namin. Bitbit ni Pyreia si Xiever. Naglalakad sila patungo sa aming kinaroroonan. Malaki na si Pyreia ngayon, hindi na siya ang baby na kinakarga ko pa noon. 10 years old na si Pyreia at Pyxier at ang anak naman namin na lalaki ay nasa 5 years old pa. Nasa park kami ngayon, nagpi-picnic dahil day off ngayon nang kanilang ama. Speaking of ama nila, nasa likuran ko si Rexier, nakayakap siya sa akin na parang linta nanaman. "Ang bango mo, asawa ko," bulong niya habang sinisimot ang aking leeg na siyang nagpapakiliti sa akin. "Ano ba yan nakikiliti ako," natatawang turun ko sa kanya at pinipilit siyang lumayo sa akin, tinutulak ko pa siya nang mahina pero hindi pa rin yun tumatalab. "Mommy, nagugutom na daw si Xiever," saad ni Pyreia nang makarating siya sa aming harapan. Tinignan ko ang kanyang likuran, hinahanap ang kanyang kakambal. "Bumili siya nang ice cream sa isang store sa malapit lang, mommy," saad n

Mahigit isang linggo na simula nang makaalis ako nang hospital. Wala akong ibang ginawa sa buong linggo ko kundi ang sumuka at kumain. Na para bang ang lahat nang kinakain ko ay naisusuka ko lang. Mukhang bumabawi ngayon ang baby ko sa isang buwan na tulog ako, naging behave siya sa isang buwan na 'yun tapos ngayon ay gaganti na siya sa lahat ng araw na nakaligtaan niya. "Py, let's go on a date?" Saad sa akin ni Rexier mula sa aking likuran. Hindi ko alam kung nagtatanong ba siya o nag-aaya. Inayos ko ang buhok ko dahil nagluluto ako ngayon nang cookies na kini-crave ko, parang linta naman si Rexier na sunod nang sunod lang sa bawat galaw ko. Nababahala raw kasi siya at baka kung ano ang mangyari sa akin at sa baby namin. Gusto ko na lang siyang sabunutan sana, apaka oa niya. Maayos naman ako saka tatawagin ko naman siya kapag may mangyari sa akin, ih ngayon kasi kung saan ako pupunta at dadako, nasa likuran ko lang siya sumusunod na parang pato. "Nagtatanong ka ba

Matapos niyang ihanda ang pagkain sa plato, agad siyang bumalik sa akin na may dala nang plato, ngunit may isa kaming problema.Naka dextrose ang isa kong kamay, habang ang isa ko ring kamay ay nahihigaan ni Pyreia. "Hmm-""Susubuan na kita..." Putol niya sa sasabihin ko sana. Hindi na ako umangal, wala rin naman akong naisip na iba pang sulosyon para makakain ako. Hinayaan ko siyang subuan ako. Inayos niya ang kanin at ulam sa ibabaw ng kutsara saka itinapat ito sa aking bibig. Nahihiya pa akong buksan ang bibig ko upang salubungin ang kanyang itinapat na pagkain sa akin pero ayaw ko naman siyang mangalay kakahintay sa akin na ibuka ang bibig ko kaya wala na akong nagawa kundi ang ibuka ang aking labi at kainin ang kanyang inilahad.Naging ganoon ang cycle nang pagkain ko. Hindi kami nag-iimikan at nagkakatitigan lamang, nakatitig ako sa kanya habang busy na busy siya sa pagsubo sa akin. Napansin kong nakaligo na siya dahil medyo basa pa ang kanyang buhok, hindi na siya kasing s

Hindi naman inabot ng isang minuto, agad na dumating ang mga nurse at may kasamang doctor ang mga ito. Pinagilid muna nila si Rexier at inasikaso nila ako. Inalis ko muna ang tingin ko kay Rexier nang tutukan ako nang maliwanag na bagay ng doctor. Inalis nila ang tube nang oxygen sa aking bibig. Madami silang ginawa sa akin, nakatulala lamang ako sa kisame habang ginagawa nila ito. Ni hindi ko nga namalayan na tapos na pala sila sa mga pinaggagawa nila. Ngayon ay tinatanong na lamang nila ako nang kung ano-ano na agad ko namang sinasagot."Mahigit dalawang buwan kang walang malay, misis. Mabuti na lamang at malakas ang kapit nang baby, hanggang ngayon ay nasa sinapupunan mo pa rin siya, aalis muna ako, kailangan ko pang i-examine ang dugo mo sa lab," nakangiting saad nang doctor saka umalis na sa silid. At sumunod naman ang mga nurse sa kanya matapos nilang ikabit sa akin ang dextrose.Tanging ako na lamang at si Rexier ang naiwan ngayon sa silid.Nanghihina pa rin ang katawan ko,

Pytricia P.O.VNagising ako nang masakit ang buong katawan. Gising ang diwa ko pero nakapikit pa rin ako. Kumunot ang noo ko nang maramdaman kong may humihimas sa aking palad at para bang may nakahiga sa aking tabi. Gusto kong imulat ang mga mata ko pero mas gusto ko munang pakiramdaman ang paligid. Patay na ba ako? Ang huling naaalala ko lamang ay nawalan ako nang malay, all of the sudden dumilim ang paningin ko. Hindi ko na alam kung ano ang kasunod na nangyari. Nasa heaven na ba ako? "Kumusta na siya?" Rinig kong salita nang kung sino.Kumunot ang noo ko nang marinig ang boses nito, pamilyar ang kanyang boses, na para bang narinig ko na ito rati ngunit hindi ko lang matandaan kung sino. Talaga bang nasa langit ako? O baka nasa imperno ako? Ang bait ko kaya para mapunta sa imperno...... siguro? "Hindi pa rin siya nagigising, I miss her so much, hindi ko akalain na may anak pala kami, na masusundan namin sila Pyxier at Pyreia. All this time, buntis siya at wala man lang akong