The Maid Who Married The Boss

Nahihibang na ba si Sir Rexier? Laglag panga ko siyang tinignan. Bigla-bigla kasi siyang pumasok sa silid ko-silid ng mga maid, saka sinabi niya sa'kin na papakasalan ko raw siya. "May sayad po ba kayo sa utak, Sir?" Paninigurado ko sa kanya. Kumunot ang noo niya, mukhang hindi ata nagustuhan ang lumabas sa bibig ko kaya mariin ko na lang tinikom ang mapupula kong labi. Mag-isa lang ako rito sa maids room kasi gumala pa sila Aling Nika at ate Flora. May nakaharang na unan sa dibdib ko kasi wala akong bra. Patulog na talaga ako pero ang walang hiya kong boss ay biglang pumasok. "I have a proposal for you," malamig niyang sabi-as always naman. Kumunot ang noo ko saka inayos ang face mask sa mukha ko. Kahit na mahirap tayo, sempre dapat kabog pa rin ang face. "Marry me and carry my child," sabi niya. Mapaglokang nginisihan ko si Sir. "Ikaw, Sir ah. May tinatagong pagtingin ka pala sa'kin ah. Hindi rin kita masisi, Sir. Ang ganda-ganda ko rin kasi." Mas lalong kumuno

"Anong ginagawa mo rito?" Tanong niya sa malamig na boses na siyang nagpabigla sa'kin. Yumuko ako saka sinara ang pinto. "Ano k-kasi, may sasabihin sana ako sayo." Nanginginig ang boses na turan ko. "Make it fast, I'm busy can't you see," mas malamig pa sa yelo ang boses niya, kunot ang kanyang noo at halatang naiinis sa presensya ko. Anong nangyari sa kanya? "A-ano k-kasi, buntis ako." "Edi, goods—I can get my share after you give birth. Now please leave, I'm busy," aniya sa malamig na boses. Ang sakit, bakit ganoon, ang sakit sa pakiramdam, parang dinudurog ang puso ko sa sobrang sakit. Wala akong nagawa kundi ang yumuko at umalis sa silid ni Sir. Pagkarating ko sa kwarto ko ay umiyak ako sa ilalim ng aking kumot. Hindi ko naman mahal si Sir pero ngayon lang ata ako na mulat sa realidad na ginamit lang talaga ako ni Sir upang makuha ang mana niya. "Pack your things, utos ni boss," sabi ng secretary ni Sir. Kinabukasan ay bigla na lang siyang pumasok sa kwarto. Hindi

"Bakit na rito ka? Akala ko ba ay next week ka na bibisita?" Salita ko sa kanya, hindi ko mawari ang tono ng boses ko, gusto ko itong maging normal lang na tono pero nauwi ito sa mapait na boses. "Really? Matapos kong mabalitaan ang nangyari sayo? Sa tingin mo ba kakayanin kong manatili lang sa office ko?" Sarkastiko niyang sabi. Gusto kong matuwa pero hindi ko magawa dahil alam ko naman na hindi siya sa'kin nag-aalala, nag-aalala lang siya sa anak niya na nasa sinapupunan ko na siyang gabay para makuha niya ang mga mana niya sa pamilya niya.Hindi ko ako umimik sa kanya. Tinikom ko ang bibig ko saka pinilit nanaman na tumayo. Inalalayan niya ako, pinabayaan ko lang siya hanggang sa tuluyan na akong makaupo sa higaan. "Kumusta na ang pakiramdam mo?" Tanong niya sa'kin. Napatitig ako sa mukha niya, lalong-lalo na sa kulay abo niyang mga mata. Nag-aalala ba talaga siya sa'kin? Ang hirap paniwalaan kung talagang sa'kin siya nag-aalala ih, sempre baka inaalala niya ang bata na dinadal

Wala akong imik. Kanina lang ay masiyahin ako saka puno ng sigla pero ngayon parang nawala ang buong enerhiya ko dahil sa sinabi ni Rexier. Hindi ko naman kasalanan na ipinanganak ako mahirap at isang hamak na maid lang 'di ba? Ni hindi nga ako nakapagtapos ng pag-aaral, hangang high school lang ang natapos ko. Pinagpatuloy ko ang panonood ko at binalewala ko lang sa tabi ko si Rexier na busy sa kanyang cellphone."Yeah, I'll be taking a leave, mom. I need to take care of my wife especially our baby inside her womb- yes mother." Hindi ako maka-concentrate sa pinapanood ko sa tv, ang mga mata ko ay nasa screen pero ang buong diwa ko-lalo na ang tenga ko at nakikinig sa usapan ni Rexier at sa mama niya sa cellphone."Bakit ba kasi inasawa mo pa 'yang babaeng 'yan. Hindi man lang kayang mag-ingat para sa anak niyo, buti pa si Xyle, hindi sakit sa ulo at napaka magalang na bata. Hindi tulad ng asawa mo ngayon-" Hindi ko na narinig ang sinabi pa ng mama ni Rexier dahil lumabas siya sa

"Hindi 'yun magandang biro, Rexier," galiiti ko sa kanya. Umarko ang kilay niya sa'kin. "Why? Nag-aalala ka sa kanya? You care for him?" Umiling ako. Ramdam ko ang tensyon sa loob ng sala, lalo na't pinapanood kami ng mga katulong. "Ano naman kung nag-aalala ako sa kanya? Kaibigan mo naman siya, hindi tama na pagbantaan mo siya ng ganoon," sagot ko. "Sa kwarto tayo mag-uusap, hindi rito. Paparusahan pa kita sa ginawa mong paglabag sa utos ko," huling sabi niya bago ako tinalikuran. Laglag ang panga ko habang pinagmamasdan siyang paalis. Paparusahan? Anong klaseng parusa naman? Hindi niya naman puwedeng saktan ako or pahirapan dahil buntis ako. Ano nanaman ba ang pumasok sa utak ng may sayad kong asawa? Naglakad na rin ako sa silid namin-yes namin. May mga katulong na at nurse sa loob ng penthouse. Magtataka ang mga 'to kung sa ibang kwarto ako matulog at hindi kami magkatabi ni Rexier. Pagkapasok nang pagkapasok ko sa loob ay kinuha ni Rexier ang palapulsuhan ko, iyong tusok ng