Nobela ni RGA.Write

“Turn around,” sabi ni Terrence ng hindi inaalis ang tingin sa akin. Yung mata ko ay talagang tumirik at inakala kong hindi niya iyon nakita dahil nakatagilid na ako ng gawin ko ‘yon at wala din siyang sinabi.“Masyadong malalim ang pagka-backless, Claire.” Grabe naman! Hindi din ako mahilig sa revealing na dress pero sa palagay ko ay hindi naman masyado. Kalahati lang ng likod ko ang nakalitaw at alam ko yon dahil dama ko ang lamig ng aircon.“Sige, I'll let her try another one.”Pagkasabi ni Claire non ay muli niyang sinara ang kurtina ay tinulungan akong hubarin ang suot ko.Maganda sana iyon. Parang filipiniana ang dating dahil sa manggas nito. Ang neckline ay hindi rin malalim, sapat para malagyan ng accessory ang leeg ko kagaya ng kwintas o kaya naman ay choker.Hapit din iyon sa katawan ko pero dahil sa elegant design nito ay hindi malaswa ang dating kahit na nga malaki ang aking dibdib, balakang at pang-upo.Ang pinaka-skirt ay humahagod pababa. Masikip, papaluwag hanggang sa

“Sir, sa Saturday na po ang party para sa formal announcement ng pagiging CEO mo ng Montemayor Holdings. Gusto ng Daddy niyo na mailipat na rin ang office ng Nylerret sa building ng MHI para hindi ka na raw mahirapan.” Nasa receiving area kami ng office ni Terrence bandang alas diyes ng umaga. Breaktime sana, pero itong amo ko ay gustong sulitin ang binabayad sa akin kaya coffee break with meeting ang peg namin. “Ayaw ko sana doon,” tugon ng hambog. “Sa palagay ko ay mabuti kung doon na rin ang office natin, Sir. Mas madali makipag-coordinate. Sa pagkakaalam ko rin ay nasa anim na palapag pa ang bakante sa building. Baka ito na rin ang oras para sa plano mong expansion na game development.” Sa palagay ko ay may punto si Warren. Makakatipid pa si Terrence sa expenses dahil pag-aari nga nila ang building at higit sa lahat, ang pagkakaalam ko ay maganda ang facility ng building ng Montemayor Holdings kaya hindi na siguro ako makakaranas na mahintuan ng elevator dahil sa power shorta

Shit, nakakagigil. Alas otso pa ang time pero putik, alas kwatro pa lang ay ginising na ako ng hambog. Mag-e-exercise daw siya at gusto niya na pagnatapos siya ay handa na ang agahan.“Why don’t you eat?” tanong pa sa akin ng magsimula siyang sumubo.“Pagkatapos mo na, SIR.”“Masama ba ang loob mo na ginising kita ng maaga?” Nagtanong pa talaga ang hambog. Pero syempre, hindi ko pwedeng sabihin na “oo”.“Bakit naman sasama ang loob ko eh bayad ako?” Binitawan niya kutsara at tinidor at tsaka ako tinitigan.“Kung hindi ka kakain ay umalis ka sa harapan ko,” madiin niyang sabi. At bakit ko naman tatanggihan ‘yon? Mabilis akong tumalikod at nagpunta sa aking silid.Dahil wala naman akong ibang gagawin ay nagdesisyon na lang akong magsimula ng gumayak para pumasok. Naligo na ako ngunit pambahay pa rin ang sinuot ko. Alas singko y medya pa lang naman kasi.Paglabas ko ng aking silid ay binalikan ko sa dining area si Terrence at napansin kong nandoon pa rin siya.“Anong susuotin mo, SIR?” M

“‘Wag mo akong tingnan ng ganyan,” sabi ko kay Casey habang isa-isa kong nilalagay ang aking mga damit sa maleta. Wala na akong nagawa kung hindi ang pumayag sa gusto ng Terrence Montemayor na ‘yon.“Nag-aalala lang naman ako sayo,” mahina niyang tugon. “Pero naiintindihan ko dahil nakakalula talaga ang sweldo mo kaya ang hirap pakawalan lalo at sinisingil ka na rin ng hospital. Kaya lang Bestie, sure ka ba na kakayanin mo? Paano kung pahirapan ka ng Terrence na yon?”Huminga ako ng malalim at tsaka nag-isip. ‘Yan din ang inaalala ko, pero kahapon maghapon ay hindi ko naramdaman na pinersonal niya ako.“Hindi naman ako papayag sa hindi makatwirang pagtrato and I'm sure alam nya rin ‘yon.”“Sabagay, mapagpatol ka pa naman. Nang magsabog yata ng pasensya ang Diyos ay nagpayong ka na, nagkapote ka pa. Ayan hindi ka man lang naambunan at kahit konti ay wala kang nasalo.”Tinawanan ko na lang ang sinabi niya dahil may katotohanan naman din. Kaya kung iniisip ng hambog na ‘yon na maalipusta

“Hindi ko akalain na marami ka pa lang kasama, Mr. Montemayor.” Ngumiti si Terrence sa sinabi ng matandang negosyante na kaharap namin ngayon.“I always bring my assistants sa tuwing may client meeting. Mas gusto ko na alam nila ang mga bagay bagay para hindi sila natutulog sa pansitan kapag kinakausap ko sila.”“Marami kang assistant,” puna ng matanda na kung makatingin sa akin ay akala mo may nais ipahiwatig na hindi ko nagustuhan.“Warren has been with me ng simulan ko ang Nylerret, while Evelyn started today so don't scare her, ayaw ko ng papalit-palit ng staff o magkaroon ng kahit na anong hindi magandang relasyon sa aming kliyente.” Seryoso ang mukha ng hambog at kahit na di hamak na napakabata niya kumpara sa kaharap ay napansin ko ang pangingilag ng matanda matapos siyang magsalita. Pero teka, anong hindi magandang relasyon ang sinasabi niya? Iniisip ba niya na pwede akong lumandi sa matandang ito?O baka naman napansin din niya ang tingin na pinupukol sa akin ng kliyente kay

“Damn!” inis na sabi ni Terrence matapos niyang ibuga ang kape na kakahigop lang niya. Bwisit siya, ako ang nagtimpla non! “Gusto mo ba akong magkasakit ng diabetes?”“Hindi niyo naman sinabi na no sugar,” simpleng tugon ko ngunit tinitigan niya lang ako ng masama bago pumindot sa intercom. “In my office, NOW!”Maya-maya lang ay pumasok na si Warren matapos ang tatlong warning knock.“Sir,” sabi niya ng nakatayo na sa harap ng table ni Terrence.“Hindi mo ba sinabi sa kanya kung anong klase ng kape ang gusto ko?” tanong ni Terrence sa bagong dating.“I’m sorry, Sir. Ang akala ko po ay sasabihin niyo rin kay Evelyn, kagaya noong bago pa lang ako. I’ll brief her sa mga bagay na gusto niyo.”“No need!” awat ng hambog na lalaki bago nagbaling ng tingin sa akin. “Make me another cup, 1 teaspoonful of coffee. No sugar, no creamer.”“Yes, Sir.” Tapos ay dinampot ko ang tasa ng kape na una kong ginawa. Lumabas na ako ng kanyang office at nagpunta na ulit sa pantry para igawa siya ng panibago.