Status: Enemies with Benefits

“Evelyn, I'm really sorry about this. Alam ko na ginagawa mo ang lahat ngunit lumobo na ng husto ang bill ng mommy mo at halos isang taon ka na rin na hindi nakakapag-bawas man lang sa balance,” mahinahon ang pagkakasabi ng doktor, halatang iniiwasan din niya na masaktan ang damdamin ko.“‘Wag kang mag-alala Dok Mikee, may bago na akong trabaho na di hamak na mas malaki ang sahod. Makakabawas na ako ng utang ko at kung papalarin ay baka magkaroon ako ng chance na maka-loan after kong ma-regular. Nakakahiya man, sana ay mapagbigyan pa rin ako.”Huminga ng malalim ang doktor. Sa tuwina ay siya ang kumakausap sa akin pagdating sa aking bayarin. Nahihiya na rin ako sa kanya dahil alam ko na siya lang din ang pumipigil sa hospital para gawan ng aksyon ang kaso ko.“Kung ganon, gagawin ko ang lahat para mapigilan pa ang hospital. Makikiusap ako para sayo,” tugon niya.Gusto kong maiyak dahil sa kahirapan na dinaranas ko. Pero kailangan kong maging matatag para sa Mommy ko. Hindi ko siya pwe

“Hindi ko akalain na marami ka pa lang kasama, Mr. Montemayor.” Ngumiti si Terrence sa sinabi ng matandang negosyante na kaharap namin ngayon.“I always bring my assistants sa tuwing may client meeting. Mas gusto ko na alam nila ang mga bagay bagay para hindi sila natutulog sa pansitan kapag kinakausap ko sila.”“Marami kang assistant,” puna ng matanda na kung makatingin sa akin ay akala mo may nais ipahiwatig na hindi ko nagustuhan.“Warren has been with me ng simulan ko ang Nylerret, while Evelyn started today so don't scare her, ayaw ko ng papalit-palit ng staff o magkaroon ng kahit na anong hindi magandang relasyon sa aming kliyente.” Seryoso ang mukha ng hambog at kahit na di hamak na napakabata niya kumpara sa kaharap ay napansin ko ang pangingilag ng matanda matapos siyang magsalita. Pero teka, anong hindi magandang relasyon ang sinasabi niya? Iniisip ba niya na pwede akong lumandi sa matandang ito?O baka naman napansin din niya ang tingin na pinupukol sa akin ng kliyente kay

Shit, nakakagigil. Alas otso pa ang time pero putik, alas kwatro pa lang ay ginising na ako ng hambog. Mag-e-exercise daw siya at gusto niya na pagnatapos siya ay handa na ang agahan.“Why don’t you eat?” tanong pa sa akin ng magsimula siyang sumubo.“Pagkatapos mo na, SIR.”“Masama ba ang loob mo na ginising kita ng maaga?” Nagtanong pa talaga ang hambog. Pero syempre, hindi ko pwedeng sabihin na “oo”.“Bakit naman sasama ang loob ko eh bayad ako?” Binitawan niya kutsara at tinidor at tsaka ako tinitigan.“Kung hindi ka kakain ay umalis ka sa harapan ko,” madiin niyang sabi. At bakit ko naman tatanggihan ‘yon? Mabilis akong tumalikod at nagpunta sa aking silid.Dahil wala naman akong ibang gagawin ay nagdesisyon na lang akong magsimula ng gumayak para pumasok. Naligo na ako ngunit pambahay pa rin ang sinuot ko. Alas singko y medya pa lang naman kasi.Paglabas ko ng aking silid ay binalikan ko sa dining area si Terrence at napansin kong nandoon pa rin siya.“Anong susuotin mo, SIR?” M

“Turn around,” sabi ni Terrence ng hindi inaalis ang tingin sa akin. Yung mata ko ay talagang tumirik at inakala kong hindi niya iyon nakita dahil nakatagilid na ako ng gawin ko ‘yon at wala din siyang sinabi.“Masyadong malalim ang pagka-backless, Claire.” Grabe naman! Hindi din ako mahilig sa revealing na dress pero sa palagay ko ay hindi naman masyado. Kalahati lang ng likod ko ang nakalitaw at alam ko yon dahil dama ko ang lamig ng aircon.“Sige, I'll let her try another one.”Pagkasabi ni Claire non ay muli niyang sinara ang kurtina ay tinulungan akong hubarin ang suot ko.Maganda sana iyon. Parang filipiniana ang dating dahil sa manggas nito. Ang neckline ay hindi rin malalim, sapat para malagyan ng accessory ang leeg ko kagaya ng kwintas o kaya naman ay choker.Hapit din iyon sa katawan ko pero dahil sa elegant design nito ay hindi malaswa ang dating kahit na nga malaki ang aking dibdib, balakang at pang-upo.Ang pinaka-skirt ay humahagod pababa. Masikip, papaluwag hanggang sa