Chapter: Kabanata 169Nyx’s PovNAPAGDESISYON kong magshopping kami ng anak ko after kong maglulong sa trabaho nitong nagdaang linggo. Naibalik na rin lahat ng mga property na mayroon ako, maging ang ibang mga naibenta ay kinuha ko ulit. Of course, dumaan sa legal na papel. Mabuti na lang at wala silang alam tungkol sa mga secret gold na nakatago sa aking opisina—na may secret door kaya paunti-unti ay nakakabangon ulit ang mga halos nalugi kong properties dahil doon. Wala na kasing mga tauhan ang nagbabantay doon kaya wala na ring kita sa ilang mga resorts at hotel na binili ko. It was such a terrifying incident in my life but I managed to make it. I need to make it, with the help of those people who really care about me. Hindi na rin ako nakibalita kina Nixie or even to Mr. Reyes pero patuloy parin ang aking kaso. Mas lalo nga lang tumagal ang proseso dahil wala kaming matibay na ebidensya tungkol sa kanilang ginawa. Kasi kung tutuusin parang ako lang rin ang pumirma sa mga dokumento noong binenta ko
Terakhir Diperbarui: 2025-12-19
Chapter: Kabanata 168Nyx’s Pov“MAY napapansin ka bang kakaiba sa mga kinikilos nila?” Iyon ang bungad sa akin ni Mav, Si Liam naman ay nakikinig lang habang si Nathaniel ay pumasok na sa eskwela.Nasa opisina kami ngayon, nagmemeeting ng kaming tatlo lang at tinitingnan kung may development ba ang ginagawa namin. I stared at him. Should I tell him about what I’ve heard? Kasi baka may ideya siya? I shut my eyes and tried to think precisely, but in the end. I chose not to say anything. “Wala eh, mukhang nililimitahan lang nila ang kanilang sarili.” Sagot ko, kumbinsido naman si Liam sa sagot ko habang si Maverick ay nakatingin sa akin ng maigi, may pagdududa.I looked away and diverted the topic to them.“How about you Liam? May katiting ka bang impormasyon?” Tanong ko sa kanya, pilit iniiwasan ang makahulugang mga tingin ni Maverick. Hindi naman siya nagsalita agad at nilagay pa ang kamay sa kanyang chin, kunwari ay nag-iisip kaya pinaniningkitan ko siya ng mata. Tumawa siya ng malakas saka tumikhim na
Terakhir Diperbarui: 2025-12-19
Chapter: Kabanata 167Nyx’s Pov GULONG-GULO ang isipan ko. Hindi ko alam kung anong gagawin, kung bubuksan ko ba ang pinto o hindi pero sa huli ay natulak iyong pinto na agad kong binitawan ang doorknob.Lumabas doon si Mr. Reyes, napahinto siya, sumunod naman ang kapatid ko at nang makita ako ay namutla siya. Pero tumikhim siya at agad na bumalik sa normal, parang guni-guni ko lang.My forehead creased. So it was Mr. Reyes she was talking to, huh? Anong tinatago nila? At anong pananagutan?Hindi ko na kasi narinig ang sumunod na pinag-usapan nila dahil umiikot lang sa isipan ko ang sinabi ni Nixie. “Kanina ka pa?” She plastered her bitch face in front of me. “Bakit hindi ka pumasok?” “Bago lang,” I lied. I saw how she felt relieved. “I was about to open the door when Mr. Reyes pushed the door.” Paliwanag ko. Hindi ko alam kung naniniwala ba siya sa sinabi ko o ano pero hindi ko na lang rin iyon pinansin. Mas lalo tuloy dumagdag ang sinabi niya sa isipan ko.‘Hindi mo pananagutan ‘to, Mike?’ Somethin
Terakhir Diperbarui: 2025-12-18
Chapter: Kabanata 166Nyx’s PovKAPAG mag-isa na lang ako ay bumabalik sa akin ang nangyari. Ang nalaman ko na hindi nga ako parte ng pamilya kahit pa may ugnayan kami. It was crystal clear to me. Kinagat ko ang aking labi. Pinipigilan ang sarili na umiyak. “Hindi, hindi ako iiyak.” Bulong ko pero nag-uunahan na ang mga luha ko sa pagpatak mula sa aking mata patungo sa aking pisngi. Pinahid ko ito gamit ang likod ng aking palad pero nagpatuloy parin sa pag-agos ito. Damn it! Why does it have to be this way? Hinayaan kong malunod ng gabing iyon. Kahit minsan lang ay hinayaan ko ang sarili ko na lunurin ng emosyon na kahit matagal ko ng pinipigilan ay mas lalo lamang bumagsak ang langit sa akin. Hindi ko parin kayang tanggapin kung anumang aking nalaman. I wasn’t my mother’s child. I was a mistake. I was a sinner. Gusto kong matawa. Kaya pala kahit anong pilit kong maging mabait, o mabuting tao ay palagi parin akong sinusubok. Kasi I was what? A fucking bunga ng isang kasalanan. Tumingila ako, uma
Terakhir Diperbarui: 2025-12-18
Chapter: Kabatana 165Nyx’s PovNAKATAYO parin kami doon. Tila walang may balak na umalis sa ganoong posisyon. Huminga ako ng malalim. Gusto ko ng umalis kasi nasagot na iyong mga tanong na bumabagabag sa isipan ko noon. Pero parang may kailangan pa akong malaman. Dumako ang tingin ko sa tiyan ni Nixie. Malakas ang kutob ko na may tinatago parin sila sa akin. Si Mrs. Dela Cruz ay inalalayan nila sa sofa, panay naman ang tingin sa akin ni daddy pero wala iyong tingin na humihingi siya ng tawad o ano. Gusto niya akong paalisin dito. Pero hindi ko ginawa. I was still part of their family. Ngayong nalaman ko na hindi nga ako anak ni Mrs. Dela Cruz ay mas lalo lamang nawala ang gap namin dalawa. At hindi naman kawalan iyon sa akin. Pero kung sana ay sinabi nila sa akin ng maaga, baka hindi na aabot pa sa ganito. Sumunod ako sa kanil. Nixie rolled her eyes at me while Dad looked at me with disgust. Kasalanan niya naman ang lahat pero kung makaasta siya ay parang hindi niya ginusto ang nangyari sa kanila n
Terakhir Diperbarui: 2025-12-18
Chapter: Kabanata 164Nyx’s Pov HINDI kita anak. Paulit-ulit iyon na naglalaro sa aking isipan. Hindi umaalis. Parang sirang plaka na ayaw makawala. Damn! Kaya pala. Kaya pala halos wala siyang pakialam sa akin. Kaya sa tuwing kailangan ko ang pagmamahal bilang ina ay hindi ko iyong maramdaman sa kanya. She always dismissed it. Minsan ay hindi ko na halos maramdaman ang presensya niya para sa akin. My heart squeezes. Pakiramdam ko, even my face felt numb. My world spins around. Just fuck this! Fuck it! Halos mawala ako sa aking sariling katinuan. Pero paano? Nixie and I were almost carbon-copied to them—impossible naman iyon. “Hindi mo ako anak?” Tanong ko, naninigurado. She shut her eyes. It felt like she didn’t want to talk to me; that’s why my gaze went to Dad. “D-dad?” Tawag ko sa kanya pero hindi siya nagsalita. Parang ayaw niya rin pag-usapan pero paano ako titigil ngayong may nalaman ako? Damn it! I licked my lower lip and sighed heavily. “Sabihin niyo sa akin…sino ang pam
Terakhir Diperbarui: 2025-12-15
Chapter: Author’s NoteHi everyone. Maraming salamat sa pagbabasa at walang sawang pagsuporta sa storyang ito. Sana ay nagustuhan ninyo ang storya nina Damian at Aria Leviste. Kasi ako, I enjoy writing it without even realizing na nasa dulo na pala ako. Mamimiss ko sila. Pero don’t worry dahil may mga Cameo naman sila sa ibang storya ng mga VALTOR. Sana ay nagustuhan ninyo ito. At maraming salamat dahil umabot kayo hanggang dulo. This is my first ever complete book here sa GN. And I hope suportahan niyo rin ang iba kong storya kung nagustuhan ninyo ito. Muli, nagtatapos na ang storya nina Damian Valtor at Aria Leviste Delgado-Valtor.
Terakhir Diperbarui: 2025-11-29
Chapter: Special Chapter Damian's Pov"Dad, ano ba? Itigil mo na 'to!" I snapped, voice shaking with controlled anger.Dad shook his head, stubborn as always, and tried to step past me. Gusto niyang pumasok sa bahay dahil nandito si Mommy—my wife insisted that she would be staying here."Your mom loves me, Damian. Babalik siya sa akin.""Oh please!" I shoved his hand away, my jaw clenching. "Huwag mo ng guluhin si Mommy. She's been doing good all her life. Masaya na siya, Dad. Kaya pwede ba? Tigilan mo na 'to.""N-no, she loves me. You know that, Damian. Ako lang ang gusto ng Mommy mo.""Noon iyon, Dad," I said firmly, meeting his eyes without flinching. "Noong halos ilayo mo siya sa buhay mo. Noong ilang beses mo siyang pinaasa. And now you want her back because what? Masaya na siya?!""It's not like that," he whispered, voice trembling.He didn't look like the man I admired growing up. He looked vulnerable—timid even. A man desperate to reclaim something he only realized he wanted when it was gone. Not the
Terakhir Diperbarui: 2025-11-29
Chapter: Kabanata 110Damian's PovThe wedding wasn't our first meeting. Maybe she forgot that day—but I never did. Hinding-hindi ko makakalimutan ang araw na unang beses akong napahanga ng taglay niyang ganda.She was fantastic. Stunning. Yet always alone.I would never forget her long, braided ginger hair and her simple white dress as she looked like an angel straight from heaven. Too surreal. Almost unreal.Ni hindi ko inakalang isa siyang Delgado. Pamilya nila ang nag-organize ng okasyong iyon para kay Sienna Marie Delgado. Ngunit tila hindi siya kabilang sa mga ito. And I always wonder why. "Hey," bulong ko sa kanya, nudging her lightly nang umupo ako beside her sa bench.Hindi niya ako nilingon. Probably thinking I wasn't someone who'd approach a girl like her."Hey," ulit ko, this time kinakalabit ko siya lightly. Saka lang siya napatingin sa akin. Nanlaki ang mga mata niya, bahagyang bumuka ang labi pero walang lu
Terakhir Diperbarui: 2025-11-29
Chapter: Kabanata 109Aria's PovDumiretso na ako pauwi sa penthouse na tinitirhan namin ni Damian. Hindi nga ako nagkamali dahil alam ko agad na sobrang miss niya ako. Nakaabang na siya sa pinto pa lang, para bang ilang oras niya 'kong hinintay doon.Pagkaalis ko pa lang sa meet up namin ng mommy niya, nag-text na agad ako sa kanya na pauwi na ako.Pagkapasok ko ng bahay, agad niya akong niyakap nang mahigpit kahit may ilang butil ng pawis pa akong tumutulo sa noo. Para akong nalulusaw sa ginagawa niya. "Damian," tawag ko sa kanya, malambing, bahagyang nanginginig ang boses ko dahil sa pagod at sa init ng yakap niya."Yes? What my honey wants?" bulong niya, sobrang lapit ng labi sa tenga ko. Nakikiliti ang tiyan ko sa ginagawa niya—para akong uod na binudburan ng asin, nanginginig pero natatawa."Nothing," umiling ako at isinubsob ang mukha ko sa dibdib niya, sininghot ang amoy na palagi kong hinahanap-hanap.Sabay kaming pumasok sa penthouse. Pagdating sa hagdan, bigla niya akong binuhat na parang brida
Terakhir Diperbarui: 2025-11-28
Chapter: Kabanata 108Aria's PovInihanda ko ang aking sarili para sa mga bagay na alam kong hindi pa ako handa. Sa mga bagay na kailangan kong matutunan at kailangan kong harapin.Gaya ng pagharap ko sa mga magulang ni Damian—especially Mrs. Valtor. Noon pa man ay ramdam ko na di niya ako gusto, at kahit hanggang ngayon ay ganoon pa rin. Ngunit may magagawa ba siya kung ako ang gustong makasama ng anak niya habambuhay? I tried to compose myself in front of them. Tried to erase from my mind what I knew about their personality and the secrets about them. Pero kahit anong gawin ko ay tila nakatatak na sa isip ko ang mga bagay na ginawa nila sa akin at kay Damian.That no matter what. I'll always look at them the same way I did before. But maybe...time will come, and I'll start to see the bright side in them. Bago pa ako humarap dito ay sinabi ko na kay Damian ang lahat ng hinanaing ko sa pamilya niya at ang desisyon ko. And I know, I made a mistakes towards them as well. Naging dahilan din ang pamilya ko
Terakhir Diperbarui: 2025-11-28
Chapter: Kabanata 107Maverick’s Pov"Shit!" malutong na mura ng lalaking mukhang playboy habang tumakbo palayo.Damian tightened his hold on my hand and we both fled, habang rinig namin ang malakas na halakhak ni Sienna na nag-ee-echo sa buong kwarto. Para bang mas lalong tumatama sa akin ang bawat tawa niya na malamig, mapanlait, at parang gusto akong wasakin hanggang dulo.My tears streamed down as I looked back at my family, helpless, sitting there, with nothing to do. My father and kuya nodded at me, assuring me with their eyes that none of this was my fault. Na kahit anong sabihin ng iba, hindi ko kasalanan ang kaguluhang ito.Habang si mama naman ay halos gawin ang lahat para makawala sa upuan, si Sienna halos mapunit ang lalamunan sa kakasigaw, habang ang mga kasama nila ay wala ring nagawa nang dalhin sila ng mga tauhan ni Damian.At habang tinitingnan ko sila, wala akong nagawa. My chest tightened, para akong hinihila pabalik pero ang mga paa ko ay n
Terakhir Diperbarui: 2025-11-26
Chapter: BalconyKiann's POVI wasn't ready for something she could offer. I would never take advantage of anything—but damn.Those porcelain legs of hers twitched something inside me. I tried so hard to hold myself back, but all I wanted was to crash my lips against hers until she begged for more.Ipinilig ko ang ulo ko. Hindi ko dapat iniisip 'to. Mali 'to.I should be furious at her. Her father was the reason why my family turned into the cruelest part of my life. Kaya dapat iparanas ko rin sa kanya ang impyerno na dinanas ko.Pero...a part of me was stopping me. Kasi tuwing nakikita ko siyang nasasaktan, may kung anong kirot na bumabaon din sa dibdib ko.Lumangoy na siya sa pool habang ako ay nakatingin lang sa kanya. Panay rin ang iwas niya ng tingin sa akin. Kahit noong nagtanghalian kaming dalawa, mabilis lang siyang natapos—para bang may nakakahawa akong sakit na kailangan niyang iwasan.I let her. That was the easiest way for us to survive being together. Kasi baka may magawa akong pagsisisi
Terakhir Diperbarui: 2025-08-23
Chapter: Apoy Crystal's POV"Ano bang sinasabi mo?" Natatawa kong tanong, pilit tinatakpan ang panginginig ng boses ko.Shit talaga. Sana hindi na lang ako nakipag-usap sa lalaking 'to. Sana nanatili na lang kaming strangers—mas safe iyon."Nothing," he said in that low voice, parang pinipilit kontrolin ang sarili. The way he held back... mas lalo tuloy akong na-curious. Pero hindi na ako nagtanong. Ayokong mas lalong magkaroon ng interes sa kanya.Nag-ikot-ikot na lang kami sa bahay. Hindi niya ako masyadong pinaghigpitan, hinayaan lang ako kung saan ko gustong pumunta."Kahit tumakas ka pa, hahanapin pa rin kita," mayabang niyang sabi, parang ipinapaalala ang mga palpak kong pagtakas noon."Whatever," I rolled my eyes, kahit kinilabutan ako na isiping tama siya. After all—he lives in a cruel world. Hindi ako makakatakas kahit sumuong pa ako butas ng karayom ay walang palyang mahahanap pa rin niya ako. Namutawi ang katahimikan sa pagitan namin. Pero agad din iyong nasira nang dumating ang secr
Terakhir Diperbarui: 2025-08-19
Chapter: MagkaibaCrystal's POVPara akong binuhusan ng malamig na tubig. Magkaiba kami ng mundo. Isang mapanganib na buhay ang haharapin ni Kiann—maraming gustong magpabagsak sa kanya.Nakakapangilabot. Para akong nawalan ng lakas habang nakatulala sa kwarto, hindi pa rin makapaniwala sa nasaksihan ko.It was a darkness I never wished to step into—not even for a glance. Hindi ko kaya. Parang ang bigat-bigat huminga.Sinubukan kong matulog, pero kahit nakapikit ang mga mata ko, gising ang diwa. Hindi mabura sa pandinig ko ang mga narinig, at sa isip ko, paulit-ulit ang nakita ko kagabi.Anong gagawin ko?Kinaumagahan, agad akong naligo at bumaba para kumain. Buong gabi akong nag-isip.Magpapanggap na lang akong walang alam. Na wala akong nakita, wala akong narinig. Mas mabuti iyon kaysa maging kuryosa pa ako—baka mas lalo ko lang ikapahamak. O mas malala pa, pati pamilya ko madamay.Marahil tama si Alexander—tigilan ko na ang pagiging curious ko sa mga bagay na ikakabagsak ko lang.Normal lang ang kilo
Terakhir Diperbarui: 2025-08-15
Chapter: LasonCrystal's POVNasa labas lang ako ng kwarto ni Kiann habang ginagamot siya ng ilang private doctors. Panay ang kagat ko sa kuko—wala akong maisip kung anong dapat kong gawin sa pagkakataong ito.Hindi pa rin maalis sa isip ko ang nasaksihan ko kanina. Iyon ang unang beses na nakita ko si Kiann na parang... wala nang pag-asa. Halos maubusan siya ng dugo. Mabuti na lang at binalikan siya ni Alexander matapos kong tumawag ng tulong.Pabalik-balik ako sa hallway, parang leon na nakakulong. Si Alexander ay nakatayo sa tabi ng pinto, nakahalukipkip at tila malalim ang iniisip. Samantalang si Antonio naman, walang tigil sa pag-tap ng paa sa sahig—iyon lang ang ingay na bumabasag sa katahimikan naming tatlo.Lahat nag-aabang sa susunod na mangyayari. Naghihintay kong kailan lalabas ang mga doctor sa kanyang kwarto.Walang nagsasalita. Puno ng kaba ang dibdib ko. Alam kong hindi ko dapat ito maramdaman... pero, damn, hindi ko kayang alisin ang bigat sa puso ko.Ilang oras kaming ganoon hanggan
Terakhir Diperbarui: 2025-08-11
Chapter: Puno ng misteryo Crystal's POVMaayos ang naging pag-uusap namin ni Kiann. Hindi na kagaya ng dati—may kaunting pagbabago na, pero hindi pa rin maitatanggi ang distansya sa pagitan namin.At marami pa rin akong hindi alam tungkol sa pagkatao niya."Saan ka pupunta?" tanong ko habang nakaupo sa sala, umiinom ng kape at nanonood ng Netflix. Nakasuot siya ng charcoal suit, may hawak na briefcase."I have a business thing to do," sagot niya habang tinitingnan ang relo sa kanyang pulso."Babalik ka ba agad?" Hindi ko naiwasang magtanong. Ilang araw na rin kasi siyang palaging may lakad at inaabot ng ilang araw bago umuwi.Nagkunot ang noo niya. "Why? You'll miss me?" Tinaasan-babaan niya ang kilay niya, dahilan para biglang uminit ang mukha ko.Damn it! Hindi ko na dapat tinanong pa—iinisin na naman niya ako."N-no!" agad kong tanggi, pero hindi na nawala ang ngisi sa labi niya. "Wala lang akong masyadong makausap dito... lalo pa't may iniutos ka kay Antonio."Nawala ang ngisi niya nang mabanggit ko ang pa
Terakhir Diperbarui: 2025-08-09
Chapter: Natatakot akong amininCrystal's PovDalawang araw na ang lumipas, pero hindi pa rin bumababa ang temperatura ko. Nanatili ito sa 38.9 degrees Celsius. Si Kiann naman, halos kada minuto kung dalawin ako, para bang malubha na talaga ang lagay ko."Hindi ako tatakas, Kiann," iritable kong sambit nang pumasok siya, dala-dala ang tray ng pagkain, gamot, at tubig."Nagdala lang ako ng pagkain," he pointed out—kahit kakapasok lang niya para i-check ang temperature ko. Hindi ko na siya pinatulan dahil wala akong lakas makipag-away. Pinilit ko na lang ang aking sariling bumangon.Kung hindi ako kakain, mananatili siya rito. At mas lalo lang lalala ang pakiramdam ko kapag nasa paligid siya. At hindi matatapos ang aming away kapag nandito siya.Nilapag niya ang lugaw sa bedside table. Bawat subo ay pilit kong nilulunok—lahat ay mapait sa panlasa ko. Maging ang pag-inom ng tubig, nilalabanan ko kasi kailangan kong magpagaling. Hindi ko nagugustuhan ang pagpasok at palabas ni Kiann sa kwarto."I'll check your temperat
Terakhir Diperbarui: 2025-08-06
Masuk
