Chapter: BalconyKiann's POVI wasn't ready for something she could offer. I would never take advantage of anything—but damn.Those porcelain legs of hers twitched something inside me. I tried so hard to hold myself back, but all I wanted was to crash my lips against hers until she begged for more.Ipinilig ko ang ulo ko. Hindi ko dapat iniisip 'to. Mali 'to.I should be furious at her. Her father was the reason why my family turned into the cruelest part of my life. Kaya dapat iparanas ko rin sa kanya ang impyerno na dinanas ko.Pero...a part of me was stopping me. Kasi tuwing nakikita ko siyang nasasaktan, may kung anong kirot na bumabaon din sa dibdib ko.Lumangoy na siya sa pool habang ako ay nakatingin lang sa kanya. Panay rin ang iwas niya ng tingin sa akin. Kahit noong nagtanghalian kaming dalawa, mabilis lang siyang natapos—para bang may nakakahawa akong sakit na kailangan niyang iwasan.I let her. That was the easiest way for us to survive being together. Kasi baka may magawa akong pagsisisi
Terakhir Diperbarui: 2025-08-23
Chapter: Apoy Crystal's POV"Ano bang sinasabi mo?" Natatawa kong tanong, pilit tinatakpan ang panginginig ng boses ko.Shit talaga. Sana hindi na lang ako nakipag-usap sa lalaking 'to. Sana nanatili na lang kaming strangers—mas safe iyon."Nothing," he said in that low voice, parang pinipilit kontrolin ang sarili. The way he held back... mas lalo tuloy akong na-curious. Pero hindi na ako nagtanong. Ayokong mas lalong magkaroon ng interes sa kanya.Nag-ikot-ikot na lang kami sa bahay. Hindi niya ako masyadong pinaghigpitan, hinayaan lang ako kung saan ko gustong pumunta."Kahit tumakas ka pa, hahanapin pa rin kita," mayabang niyang sabi, parang ipinapaalala ang mga palpak kong pagtakas noon."Whatever," I rolled my eyes, kahit kinilabutan ako na isiping tama siya. After all—he lives in a cruel world. Hindi ako makakatakas kahit sumuong pa ako butas ng karayom ay walang palyang mahahanap pa rin niya ako. Namutawi ang katahimikan sa pagitan namin. Pero agad din iyong nasira nang dumating ang secr
Terakhir Diperbarui: 2025-08-19
Chapter: MagkaibaCrystal's POVPara akong binuhusan ng malamig na tubig. Magkaiba kami ng mundo. Isang mapanganib na buhay ang haharapin ni Kiann—maraming gustong magpabagsak sa kanya.Nakakapangilabot. Para akong nawalan ng lakas habang nakatulala sa kwarto, hindi pa rin makapaniwala sa nasaksihan ko.It was a darkness I never wished to step into—not even for a glance. Hindi ko kaya. Parang ang bigat-bigat huminga.Sinubukan kong matulog, pero kahit nakapikit ang mga mata ko, gising ang diwa. Hindi mabura sa pandinig ko ang mga narinig, at sa isip ko, paulit-ulit ang nakita ko kagabi.Anong gagawin ko?Kinaumagahan, agad akong naligo at bumaba para kumain. Buong gabi akong nag-isip.Magpapanggap na lang akong walang alam. Na wala akong nakita, wala akong narinig. Mas mabuti iyon kaysa maging kuryosa pa ako—baka mas lalo ko lang ikapahamak. O mas malala pa, pati pamilya ko madamay.Marahil tama si Alexander—tigilan ko na ang pagiging curious ko sa mga bagay na ikakabagsak ko lang.Normal lang ang kilo
Terakhir Diperbarui: 2025-08-15
Chapter: LasonCrystal's POVNasa labas lang ako ng kwarto ni Kiann habang ginagamot siya ng ilang private doctors. Panay ang kagat ko sa kuko—wala akong maisip kung anong dapat kong gawin sa pagkakataong ito.Hindi pa rin maalis sa isip ko ang nasaksihan ko kanina. Iyon ang unang beses na nakita ko si Kiann na parang... wala nang pag-asa. Halos maubusan siya ng dugo. Mabuti na lang at binalikan siya ni Alexander matapos kong tumawag ng tulong.Pabalik-balik ako sa hallway, parang leon na nakakulong. Si Alexander ay nakatayo sa tabi ng pinto, nakahalukipkip at tila malalim ang iniisip. Samantalang si Antonio naman, walang tigil sa pag-tap ng paa sa sahig—iyon lang ang ingay na bumabasag sa katahimikan naming tatlo.Lahat nag-aabang sa susunod na mangyayari. Naghihintay kong kailan lalabas ang mga doctor sa kanyang kwarto.Walang nagsasalita. Puno ng kaba ang dibdib ko. Alam kong hindi ko dapat ito maramdaman... pero, damn, hindi ko kayang alisin ang bigat sa puso ko.Ilang oras kaming ganoon hanggan
Terakhir Diperbarui: 2025-08-11
Chapter: Puno ng misteryo Crystal's POVMaayos ang naging pag-uusap namin ni Kiann. Hindi na kagaya ng dati—may kaunting pagbabago na, pero hindi pa rin maitatanggi ang distansya sa pagitan namin.At marami pa rin akong hindi alam tungkol sa pagkatao niya."Saan ka pupunta?" tanong ko habang nakaupo sa sala, umiinom ng kape at nanonood ng Netflix. Nakasuot siya ng charcoal suit, may hawak na briefcase."I have a business thing to do," sagot niya habang tinitingnan ang relo sa kanyang pulso."Babalik ka ba agad?" Hindi ko naiwasang magtanong. Ilang araw na rin kasi siyang palaging may lakad at inaabot ng ilang araw bago umuwi.Nagkunot ang noo niya. "Why? You'll miss me?" Tinaasan-babaan niya ang kilay niya, dahilan para biglang uminit ang mukha ko.Damn it! Hindi ko na dapat tinanong pa—iinisin na naman niya ako."N-no!" agad kong tanggi, pero hindi na nawala ang ngisi sa labi niya. "Wala lang akong masyadong makausap dito... lalo pa't may iniutos ka kay Antonio."Nawala ang ngisi niya nang mabanggit ko ang pa
Terakhir Diperbarui: 2025-08-09
Chapter: Natatakot akong amininCrystal's PovDalawang araw na ang lumipas, pero hindi pa rin bumababa ang temperatura ko. Nanatili ito sa 38.9 degrees Celsius. Si Kiann naman, halos kada minuto kung dalawin ako, para bang malubha na talaga ang lagay ko."Hindi ako tatakas, Kiann," iritable kong sambit nang pumasok siya, dala-dala ang tray ng pagkain, gamot, at tubig."Nagdala lang ako ng pagkain," he pointed out—kahit kakapasok lang niya para i-check ang temperature ko. Hindi ko na siya pinatulan dahil wala akong lakas makipag-away. Pinilit ko na lang ang aking sariling bumangon.Kung hindi ako kakain, mananatili siya rito. At mas lalo lang lalala ang pakiramdam ko kapag nasa paligid siya. At hindi matatapos ang aming away kapag nandito siya.Nilapag niya ang lugaw sa bedside table. Bawat subo ay pilit kong nilulunok—lahat ay mapait sa panlasa ko. Maging ang pag-inom ng tubig, nilalabanan ko kasi kailangan kong magpagaling. Hindi ko nagugustuhan ang pagpasok at palabas ni Kiann sa kwarto."I'll check your temperat
Terakhir Diperbarui: 2025-08-06
Chapter: Chapter 45Aria's POV"You just need to smile," Damian told me habang papunta kami sa event ng mga business partners niya."I know." Inismiran niya ako—kitang-kita ko iyon sa rear mirror ng sasakyan kaya agad ko siyang inirapan.Alam niyang I would voice out my opinion kapag nandiyan siya. Hindi ko rin maintindihan...pero mas lumalakas ang loob ko kapag kasama ko siya.Pagbaba namin ng kotse, nauna siyang lumabas. Sumunod ako, at bago pa man ako makagalaw nang mag-isa, iniangkla na niya ang braso ko sa kanya.Seryoso ang kanyang mukha, samantalang ako nama'y pinilit kong ngumiti habang naglalakad kami sa gitna ng mga ilaw ng media. Grand event ito—halos lahat ng makapangyarihan, narito.“I didn’t know that the wife of Damian is stunning and friendly." Narinig kong bulong ng isang boses sa likod.I let it slide. Sanay na ako sa bawat salitang binibitawan nila."You're right. Kaya nga sabi ng lahat...hindi siya si Sienna. Parang kinidnap niya ang totoong Sienna para maging Valtor siya.”Napatigil
Terakhir Diperbarui: 2025-09-05
Chapter: Chapter 44Aria’s POVDamian Valtor’s eyes tracked me like a hawk even while I was busy working. Pinilit kong i-ignore iyon, kahit ramdam ko ang bigat ng titig niya sa bawat kilos ko. Naiilang ako—lalo pa’t may ibang tao sa paligid.I tried so damn hard to avoid it. Kaya nang tumunog ang alarm ng alas-dose, agad akong tumayo at nagpaalam. Narinig ko pa siyang tawagin ang pangalan ko pero hindi na ako lumingon.I needed to breathe. Somewhere he wasn’t.Thessa spotted me and grinned. Agad niyang hinawakan ang kamay ko at hinila ako patungong cafeteria. Hindi na niya ako binigyan ng pagkakataong pomrotesta. My eyes scanned the hall, half-expecting na baka nakasunod si Damian. Nakahinga lang ako nang maluwag nang makita kong wala siyang bakas.Pinaupo ako ni Thessa pagkatapos naming pumila ng pagkain. She studied me carefully, as if weighing my emotions. Tinaasan ko siya ng kilay bago nagpatuloy sa pagkain.“Hindi ko na napapansin si Helena,” she said, parang may patama sa akin. O mas maiging sabihi
Terakhir Diperbarui: 2025-09-03
Chapter: Chapter 43Aria's POVAng dami kong tanong. Bakit siya nandito? Hindi ba't siya mismo ang nagsabi na manatili ako rito kung kailan ko gusto? Paano niya ako nahanap?Prente siyang nakaupo sa sofa, parang isang hari na naghihintay kung kailan ko siya paglilingkuran. But I refused. Nakahalukipkip ako, pinagmamasdan siyang nakamasid sa bawat sulok ng kwarto. Biglang lumamig at sumikip ang apat na kanto ngayong narito siya at kasama ko. "Why are you here?" I finally broke the silence between us at agad lumipat ang tingin niya sa akin.His gaze roamed across my skin, mabigat, parang sinusukat ang bawat parte ng katawan ko. Hindi iyon ang normal niyang tingin. For a second, I froze, unsure how to move under the weight of his stare."Damian," I gritted my teeth, fighting his darkening eyes towards me. I saw his jaw tighten."Why did you come here with that man?" His voice was serious, firm, and unyielding.Hindi ko mapigilan ang matawa habang nanlilisik ang mga mata na nakatingin sa kanya."How ironic
Terakhir Diperbarui: 2025-09-02
Chapter: Chapter 42Aria's POV"Helena?" taka kong tanong.Nagningning ang kanyang mga mata nang makita ako pero mabilis din iyong napalitan ng malamig na pagtaas ng kilay nang makilala niya kung sino ako. Nilingon ko ang paligid—walang tao.Anong ginagawa niya rito? Paano niya nalaman na nandito ako?"This is where I work." Sumulyap ako sa kanya mula ulo hanggang paa—nakasuot siya ng gray na paldang above the knee, blue blazer, at puting blouse na crisp at nakatuck in. With her polished look and commanding presence, pakiwari ko'y she wasn't just an employee—she looked every inch the head manager."Okay..." nalilito kong sagot, dahil ano nga ba ang tamang isasagot ko?"Damian called me. He said you can stay here as long as you want." Pormal niyang sambit, businesslike, pero may kung anong bigat sa bawat salita. Parang ipinapamukha sa akin na kahit wala siya, hawak pa rin ako ni Damian. At wala itong pakialam kung anong gagawin ko.Nanginginig ang panga ko pero ngumiti ako upang ipakita kay Helena na hind
Terakhir Diperbarui: 2025-09-01
Chapter: Chapter 41Aria's POVRamdam ko ang madilim at matalim na titig ni Damian. And I liked it. I liked how he knew na kaya kong gawin ang mga bagay na ginagawa niya.Tinaasan ko siya ng kilay at tumalikod kami ni Ezekiel palabas—pero bago pa man kami makarating sa pinto, isang malakas na boses ang bumulabog sa buong opisina."I told you to go home!"Parang kulog ang sigaw niya. Tila hindi lang ang buong building ang nanginig kundi maging ako. Napalingon ako. His eyes—bloodshot, wild at mukhang anumang oras ay sasabog na. But I stayed steady.Kahit halos manlamig na ang buong katawan ko. Kahit matutumba na ako.Ito ang unang beses na pinagtaasan niya ako ng boses, at sa harap pa ng ibang tao.Napakunot ang noo ni Ezekiel nang tingnan niya ako—agad akong tumingin sa kanya. I shook my head, pilit na dinidipensahan si Damian kahit sa simpleng pag-iling dahil alam ko ang iniisip niya.Taas-baba ang aking dibdib, at ang pintig ng puso ko ay parang dumadagundong sa pandinig ko. Damn it.Parang nanindig ang
Terakhir Diperbarui: 2025-08-28
Chapter: Chapter 40Aria's POV"Hindi ba at may aasikasuhin ka pa?" tanong ni Ezekiel kay Damian na abala sa pagsasalansan ng papeles—pero kahit ganoon, hindi umaalis ang mata niya sa pagbabantay sa akin.Hindi ko pa rin makalimutan ang sinabi niya kagabi. Hindi dapat si Sienna ang pinakasalan niya kundi si Helena. Pero bakit nauwi kay Sienna?Hindi kaya may kinalaman sina Papa? I tilted my head, pinaglaruan ang ballpen sa kamay, at malalim na nag-isip.How come? Damian was a Valtor—kung gugustuhin niya, matatapos lahat. Kaya imposibleng sina Papa ang dahilan. Maybe... pumayag sila sa setup dahil panandalian lang ito. At kapag nawala na ang lahat, pwede niya ng pakasalan si Helena sa ibang bansa.And I didn't know why something twisted inside me just thinking about it."Something came up," iyon lang ang sagot niya kay Ezekiel bago muling ibinalik ang tingin sa ginagawa.Umupo si Ezekiel sa harap ko at ngumiti."Bakit ka nandito? Wala ka bang inaasikaso?" sunod-sunod kong tanong, ayaw ko sa katahimikan ng
Terakhir Diperbarui: 2025-08-27
Masuk
