Chapter: Kabanata 79Nyx's Point of ViewHINDI ko siya pinansin sa buong lakad namin. Kasi napapansin kong may kung ano pa ring epekto siya sa akin sa tuwing magkalapit kami.Kahit simpleng paglapit lang niya, parang may kumikirot, may kumakalabit sa nakaraan. At hindi ko iyon nagugustuhan. Dinala niya ako sa isang malayong lugar, somewhere quiet. Hindi ko sigurado kung tama ba itong ginagawa namin. Pero... nagtitiwala pa rin ako sa kanya kahit hindi ako sigurado kung dapat pa nga ba.Bahala na nga.Pumasok kami sa isang maliit na café sa Italy, malapit lang sa Verona — the city of Romeo and Juliet. Hindi ko alam, pero under the Verona sky, love always felt like a promise and a curse. Gaya ng dalawang taong nagmamahalan ngunit sa huli ay nabigo pa rin. Umuulan nang marahan. Pagpasok ko pa lang, agad na sumalubong sa akin ang halimuyak ng kape, ‘yung halong aroma ng espresso beans at ulan sa labas. May kung anong lungkot at init na sabay sumagi sa dibdib
Dernière mise à jour: 2025-10-25
Chapter: Kabanata 78Nyx's Point of View"WHAT happened?" Maverick's tone was laced with concern. I dropped my hands from my hair and straightened, forcing myself to meet his eyes.Magsisinungaling pa ba ako sa kanya? Mukhang hindi naman na kailangan.Huminga ako ng malalim, umupo sa gilid ng king-sized bed bago nagsalita."We're staying here for five days."His brows furrowed, a faint line forming between them. Now, I didn't even know how to explain it without sounding like I planned this whole thing."Five days? Why?" he asked, puzzled. I studied his face carefully — mukhang wala rin talaga siyang alam tungkol dito."The investors postponed the meeting. Something came up.""Did they tell you what?""Of course," mabilis kong sagot, trying to sound composed. He didn't ask further, just nodded, as if accepting that we were stuck here together for the next five days.He leaned back slightly, eyes still on me. "So," h
Dernière mise à jour: 2025-10-25
Chapter: Kabanata 77Nyx's Point of ViewNAKATINGIN lang siya sa akin habang nagbubuhos ng alak sa baso niya. Tahimik. Mabigat. Tila anumang oras ay may gusto siyang sabihin, pero walang nagtangkang magsalita sa aming dalawa.Tumayo siya. Ngayon ko lang napansin na white loose t-shirt lang ang suot niya, pero kahit gano'n ay bumabakat pa rin ang kanyang mga muscles. Tila hindi maalis ang tingin ko ro'n, pero kinurot ko ang sarili ko para matauhan.Damn it, Nyx. Stop looking around and focus on your drink!"You drink na pala?" casual niyang tanong. Tumungga lang ako ulit bago siya sinagot."Kapag mabigat na ang utak ko," I replied, trying to play it cool. Na para bang hindi ako apektado sa presensya niya. Uminom muli ako; mapait, pero sakto lang para mapamanhid itong nararamdaman ko."Bakit? Ano bang iniisip mo?" tanong niya, nakasandal habang pinaglalaruan ang baso.Diretso lang ang tingin ko sa kanya, muling lumagok. "A lot of things."
Dernière mise à jour: 2025-10-24
Chapter: Kabanata 76Nyx's Point of ViewWELCOME TO EUROPEIyan ang namasulat sa mga karatula na nandoon habang palabas na kami ng airport. Tapos ay may bigla na lang na lumapit sa amin."Good evening, are you Mr. Maverick and Ms. Nyx?" Tanong ng isang babae na nasa may 20’s pa at panay ang titig kay Maverick na wala namang pakalam. Busy lang ito sa kakatingin sa akin. "Yes, it's us," I replied politely, trying to act nice.Dinala nila kami sa sasakyan, ni hindi pa kami nakapagtanong kung sino sila at saan kani dadalhin ay hinila na nila kami papasok sa kanilang sasakyan. Nasa likuran kami, masyadong magkadikit kaya umusog ako palayo, halos dumikit sa gilid ng pinto.Ayoko lang na makatabi ang lalaking ito!Maverick didn't question me or say anything. Hinayaan niya lang ako, siguro alam niyang wala rin siyang magagawa kung ituring ko siyang parang virus na ayokong mahawaan. O kung anuman ay wala akong pakialam.
Dernière mise à jour: 2025-10-24
Chapter: Kabanata 75Nyx's Point of viewPANAY pa rin ang pagiging clingy ni Nathaniel kay Liam kinabukasan sa hapag-kainan. Tahimik lang ang lahat habang pinagmamasdan siya. Walang nagsalita, pero ramdam ko ang mga matang nakatuon sa amin."I want to go to school," Nathaniel uttered perfectly, his small voice steady and sure.Napatingin ako sa kanya, tinimbang ang emosyon sa kanyang mukha. Masyado na siyang matured kung umasta na parang big boy na talaga.At nagsimula na ang kaba na nararamdaman ko habang iniisip iyon. Pero pinilit ko pa rin na magpakatatag.Bumaba ang tingin ko sa aking kutsara bago ko iyon dahan-dahang inilapag sa plato. "Why, baby?""I'm a big boy already, Mom." He said it so casually, as if it wasn't a big deal... yet for me, it was everything.Ramdam ko ang tingin ni Liam sa akin. Kagabi lang namin ito napag-usapan. Ngayon ay eto na siya. Nilunok ko ang sarili kong laway at tumango, pilit pinapakalma ang sari
Dernière mise à jour: 2025-10-23
Chapter: Kabanata 74Nyx's Point of ViewHUMINTO ang paligid nang sabihin iyon ni Nathaniel. Para bang pati paghinga ko ay tumigil.Si Nathaniel naman ay nakatingin lang sa amin, tila walang ideya sa bigat ng kanyang sinabi."Nat," tawag ko sa kanyang pangalan, halos pabulong. Hindi ko inaasahan na maririnig ko iyon mula sa kanya.Lumingon ako kay Liam na nakangiti, pero halata sa mga mata ang pag-aalangan. May gustong sabihin, pero pinili na lang niyang manahimik."Baby," tawag ko muli sa mahinahon kong tinig, pilit na ngumingiti. "Don't say things like that.""But mommy," nilingon niya si Liam na nakahawak sa kanya. "I want Tito more than Daddy.""Yeah, I know," sagot ko, pinipilit kong maging kalmado. "Pero hindi mo pwedeng sabihin na gusto mo na siyang maging daddy, okay?"Tumango siya, mahina pero parang napipilitan lang sumang-ayon para huwag na akong magsalita."Anak, things like that need to be counseled many times. Hind
Dernière mise à jour: 2025-10-23
Chapter: Kabanata 60Aria's PovMaraming boses ang naririnig ko. Parang nagmumula sa malayo—malabo, parang mga tunog sa ilalim ng tubig. Pilit kong idinilat ang mga mata ko pero isang maliit na liwanag lang ang nasisilip ko.Patay na ba ako?Iyon agad ang una kong tanong sa aking sarili. Bigla kong naalala ang huling nangyari bago ako mawalan ng malay. May kotse na paparating sa akin, mabilis, at ako lang mag-isa habang basang-basa na ako sa ulan.Posible nga bang nasa langit na ako?Pinilit kong igalaw ang mga daliri ko. Mabigat. Mabigat pati mga talukap ko. Nang tuluyan kong mabuksan ang mga mata, puti ang paligid... hanggang sa may mukha akong nakitang nakatingin sa akin, isang pamilyar na mukha.I blink once. Then twice.Si Damian.Kasama ko si Damian? Patay na rin ba siya? Pero paano? "Aria," tawag niya, mababa ang boses, may bakas ng kaba. Ang mga mata niya ay puno ng pag-aalala, halatang ilang araw siyang hindi nakatulog. "I'm glad you're finally awake."So... hindi pa ako patay?"Buhay pa ako?"
Dernière mise à jour: 2025-10-18
Chapter: Kabanata 59Damian's Pov"Mom," tawag ko sa kanya habang nakasunod ako sa bawat hakbang niya.Kanina lang ay nagpi-picture kami ni Daddy sa harap ng mga bisita, pero bigla niya akong hinila palayo. Hindi ko alam kung saan kami papunta sapagkat hindi ko rin masi kabisado ang hotel na 'to, at ang mga ilaw sa hallway ay sobrang dilim. Tanging mga dim lights lang ang nagbibigay ng liwanag sa daan. "Where are we going?" tanong ko, pero nanatili siyang tahimik. Parang hindi niya ako naririnig.Ramdam ko na agad ang kaba sa dibdib ko.Tahimik. Malamig na hangin. Hanggang sa bigla na lang siyang huminto sa harap ng room 1067. Kaya napahinto na lang rin ako. "Mom—" hindi ko natapos ang sasabihin nang lumingon siya sa akin. May ngiting pamilyar sa labi niya, pero kakaiba ngayon. Mapanlinlang.May kung anong bigat ang dumagan sa aking dibdib."What is this?" tanong ko, halos pabulong.Wala pa rin siyang sagot.Binuksan niya ang pinto at itinuro iyon. "Go in." Tumaas ang kilay ko. Umiling ako."Son, don't
Dernière mise à jour: 2025-10-16
Chapter: Kabanata 58 Aria's povI bit my tongue inside. Ayokong umiyak, lalo na rito. Pero kahit anong pigil ko, hindi iyon nakalampas sa mga mata ng mga taong nandoon. Lalo na nang may tumulong luha sa aking mga mata—kaagad ko iyong pinunasan gamit ang aking hinlalaki. Rinig ko ang mga bulungan. Mga mahihinang tawa. Mga tinging puno ng pagtataka at panghuhusga."Why is she crying?"“I thought they were a perfect couple."Mabilis akong pilit na ngumiti. Pero lalo lang nagdilim ang paligid nang magsalita si Mrs. Valtor dahil nandoon pala siya. "She isn't crying," kunwaring pagtatanggol niya, pero bakas sa tono ang pang-iinsulto. "She's just overwhelmed. Hindi kasi siya sanay sa ganitong events."Lahat sila tumawa. Malambing, peke. At ako? Nakangiti lang habang unti-unting kumakapit ang kaba sa lalamunan ko. I was holding my breath just to stop myself from breaking down in front of them.Saan ba si Damian? At bakit wala rin si Helena na laging kasama ng ina niya?May iba akong iniisip pero pilit ko iyong
Dernière mise à jour: 2025-10-15
Chapter: Kabanata 57Aria's Pov"Sienna!" Helena called my name and even kissed my cheek like we used to do it before.Gusto kong matawa sa paraan ng pakikipag-usap niya sa akin na para bang matagal na kaming magkaibigan. Kung tutuusin, sa tuwing nagkikita kami noon, ni hindi niya ako tinitingnan. Kasi si Damian lang naman ang sentro ng mundo niya.Ngumiti lang ako. Ganoon din kay Tita, pero hindi ko na tinangkang makibeso sa kanya kasi alam ko namang iiwas din siya."Damian, I have something to say to you and Helena." Nakangiti si Mrs. Valtor habang sinasabi iyon sa kanyang anak, saka tumingin sa akin. "I want it privately."Ngumiti lang ako, marahan kong inalis ang kamay ko sa braso ni Damian."Go ahead," I whispered, at mahinahong nagpaalam.Mabuti na lang at may mga kakilala ako sa paligid. Kaya kahit mag-isa, hindi ako ganap na nagmukhang...out of place."Where's Damian?" tanong ng isa sa mga investors na madalas kong kausap noon."He's talking with his mother," I replied, pilit na may ngiti sa labi.
Dernière mise à jour: 2025-10-14
Chapter: Kabanata 56Aria's POVPumara ako ng taxi, pero parang malas talaga ako ngayon ni anino ng sasakyan ay wala akong makita. Pero sinikap kong maghintay. Kailangan kong umuwi.Lesson learned: huwag sasabay sa lalaking hindi pa maka-move on sa ex niya.Napairap ako sa kawalan habang pinagmamasdan ang kalsada. Lamok na lang ata ang ka-date ko sa dami nila rito.Hanggang sa mapansin ko siya, isang lalaking papalapit sa akin. His strides were slow, calculated. His eyes...dark, unreadable.Every step echoed like a warning. But do I care? Of course! Pinilit kong huwag pansinin, pero nang maramdaman ko na ang presensya niya sa tabi ko, alam kong wala na akong kawala."Bakit ka nag walk-out?" may diin sa bawat salita niya.Hindi ako sumagot. Kunwari ay walang narinig."I'm asking you, Aria." This time, tumaas ang boses niya, low but dangerous. Tila pinipigilan ang sariling magalit.The muscle in his jaw twitched. His eyes that sharp, stormy were fixed on me. I straightened my shoulders, pretending I wasn't
Dernière mise à jour: 2025-10-11
Chapter: Kabanata 55Aria's povAfter Damian and I talked that night, everything changed. Mas naging open na siya sa akin. Little by little. Hindi na kami nag-aaway sa maliliit na bagay—which sometimes felt weird. We talk casually now. Dinadala niya ako kung saan niya gusto, nagtatanong pa kung anong gusto ko.At ngayon ay gumugulo sa aking isipan kung bakit bigla siyang nagbago?May nakain pa siyang panis?I tried to erase it from my mind and just focused on my work. Kailangan ko lang kumalma sa ganitong sitwasyon. Kailangan ay alisin ko si Damian sa isipan ko. "We have to attend an event tomorrow."Nag-angat ako ng tingin nang marinig ko ang boses ni Damian pagkapasok niya sa opisina. Kumunot ang noo ko, puno ng mga tanong."Hindi ba pwedeng wala ako doon?" I pouted, halos nagmamakaawa.Hindi na ako masyadong active sa ganoon gathering. I know I had to be attentive since that was what written in our contract but…I just want to visit my dogs and cats.Isa pa wala talaga ako sa mood makihalubilo ngayon.
Dernière mise à jour: 2025-10-10
Chapter: BalconyKiann's POVI wasn't ready for something she could offer. I would never take advantage of anything—but damn.Those porcelain legs of hers twitched something inside me. I tried so hard to hold myself back, but all I wanted was to crash my lips against hers until she begged for more.Ipinilig ko ang ulo ko. Hindi ko dapat iniisip 'to. Mali 'to.I should be furious at her. Her father was the reason why my family turned into the cruelest part of my life. Kaya dapat iparanas ko rin sa kanya ang impyerno na dinanas ko.Pero...a part of me was stopping me. Kasi tuwing nakikita ko siyang nasasaktan, may kung anong kirot na bumabaon din sa dibdib ko.Lumangoy na siya sa pool habang ako ay nakatingin lang sa kanya. Panay rin ang iwas niya ng tingin sa akin. Kahit noong nagtanghalian kaming dalawa, mabilis lang siyang natapos—para bang may nakakahawa akong sakit na kailangan niyang iwasan.I let her. That was the easiest way for us to survive being together. Kasi baka may magawa akong pagsisisi
Dernière mise à jour: 2025-08-23
Chapter: Apoy Crystal's POV"Ano bang sinasabi mo?" Natatawa kong tanong, pilit tinatakpan ang panginginig ng boses ko.Shit talaga. Sana hindi na lang ako nakipag-usap sa lalaking 'to. Sana nanatili na lang kaming strangers—mas safe iyon."Nothing," he said in that low voice, parang pinipilit kontrolin ang sarili. The way he held back... mas lalo tuloy akong na-curious. Pero hindi na ako nagtanong. Ayokong mas lalong magkaroon ng interes sa kanya.Nag-ikot-ikot na lang kami sa bahay. Hindi niya ako masyadong pinaghigpitan, hinayaan lang ako kung saan ko gustong pumunta."Kahit tumakas ka pa, hahanapin pa rin kita," mayabang niyang sabi, parang ipinapaalala ang mga palpak kong pagtakas noon."Whatever," I rolled my eyes, kahit kinilabutan ako na isiping tama siya. After all—he lives in a cruel world. Hindi ako makakatakas kahit sumuong pa ako butas ng karayom ay walang palyang mahahanap pa rin niya ako. Namutawi ang katahimikan sa pagitan namin. Pero agad din iyong nasira nang dumating ang secr
Dernière mise à jour: 2025-08-19
Chapter: MagkaibaCrystal's POVPara akong binuhusan ng malamig na tubig. Magkaiba kami ng mundo. Isang mapanganib na buhay ang haharapin ni Kiann—maraming gustong magpabagsak sa kanya.Nakakapangilabot. Para akong nawalan ng lakas habang nakatulala sa kwarto, hindi pa rin makapaniwala sa nasaksihan ko.It was a darkness I never wished to step into—not even for a glance. Hindi ko kaya. Parang ang bigat-bigat huminga.Sinubukan kong matulog, pero kahit nakapikit ang mga mata ko, gising ang diwa. Hindi mabura sa pandinig ko ang mga narinig, at sa isip ko, paulit-ulit ang nakita ko kagabi.Anong gagawin ko?Kinaumagahan, agad akong naligo at bumaba para kumain. Buong gabi akong nag-isip.Magpapanggap na lang akong walang alam. Na wala akong nakita, wala akong narinig. Mas mabuti iyon kaysa maging kuryosa pa ako—baka mas lalo ko lang ikapahamak. O mas malala pa, pati pamilya ko madamay.Marahil tama si Alexander—tigilan ko na ang pagiging curious ko sa mga bagay na ikakabagsak ko lang.Normal lang ang kilo
Dernière mise à jour: 2025-08-15
Chapter: LasonCrystal's POVNasa labas lang ako ng kwarto ni Kiann habang ginagamot siya ng ilang private doctors. Panay ang kagat ko sa kuko—wala akong maisip kung anong dapat kong gawin sa pagkakataong ito.Hindi pa rin maalis sa isip ko ang nasaksihan ko kanina. Iyon ang unang beses na nakita ko si Kiann na parang... wala nang pag-asa. Halos maubusan siya ng dugo. Mabuti na lang at binalikan siya ni Alexander matapos kong tumawag ng tulong.Pabalik-balik ako sa hallway, parang leon na nakakulong. Si Alexander ay nakatayo sa tabi ng pinto, nakahalukipkip at tila malalim ang iniisip. Samantalang si Antonio naman, walang tigil sa pag-tap ng paa sa sahig—iyon lang ang ingay na bumabasag sa katahimikan naming tatlo.Lahat nag-aabang sa susunod na mangyayari. Naghihintay kong kailan lalabas ang mga doctor sa kanyang kwarto.Walang nagsasalita. Puno ng kaba ang dibdib ko. Alam kong hindi ko dapat ito maramdaman... pero, damn, hindi ko kayang alisin ang bigat sa puso ko.Ilang oras kaming ganoon hanggan
Dernière mise à jour: 2025-08-11
Chapter: Puno ng misteryo Crystal's POVMaayos ang naging pag-uusap namin ni Kiann. Hindi na kagaya ng dati—may kaunting pagbabago na, pero hindi pa rin maitatanggi ang distansya sa pagitan namin.At marami pa rin akong hindi alam tungkol sa pagkatao niya."Saan ka pupunta?" tanong ko habang nakaupo sa sala, umiinom ng kape at nanonood ng Netflix. Nakasuot siya ng charcoal suit, may hawak na briefcase."I have a business thing to do," sagot niya habang tinitingnan ang relo sa kanyang pulso."Babalik ka ba agad?" Hindi ko naiwasang magtanong. Ilang araw na rin kasi siyang palaging may lakad at inaabot ng ilang araw bago umuwi.Nagkunot ang noo niya. "Why? You'll miss me?" Tinaasan-babaan niya ang kilay niya, dahilan para biglang uminit ang mukha ko.Damn it! Hindi ko na dapat tinanong pa—iinisin na naman niya ako."N-no!" agad kong tanggi, pero hindi na nawala ang ngisi sa labi niya. "Wala lang akong masyadong makausap dito... lalo pa't may iniutos ka kay Antonio."Nawala ang ngisi niya nang mabanggit ko ang pa
Dernière mise à jour: 2025-08-09
Chapter: Natatakot akong amininCrystal's PovDalawang araw na ang lumipas, pero hindi pa rin bumababa ang temperatura ko. Nanatili ito sa 38.9 degrees Celsius. Si Kiann naman, halos kada minuto kung dalawin ako, para bang malubha na talaga ang lagay ko."Hindi ako tatakas, Kiann," iritable kong sambit nang pumasok siya, dala-dala ang tray ng pagkain, gamot, at tubig."Nagdala lang ako ng pagkain," he pointed out—kahit kakapasok lang niya para i-check ang temperature ko. Hindi ko na siya pinatulan dahil wala akong lakas makipag-away. Pinilit ko na lang ang aking sariling bumangon.Kung hindi ako kakain, mananatili siya rito. At mas lalo lang lalala ang pakiramdam ko kapag nasa paligid siya. At hindi matatapos ang aming away kapag nandito siya.Nilapag niya ang lugaw sa bedside table. Bawat subo ay pilit kong nilulunok—lahat ay mapait sa panlasa ko. Maging ang pag-inom ng tubig, nilalabanan ko kasi kailangan kong magpagaling. Hindi ko nagugustuhan ang pagpasok at palabas ni Kiann sa kwarto."I'll check your temperat
Dernière mise à jour: 2025-08-06
Se connecter
