Novels by iris7102023

“MA?” Pilit pinakalma ni Camilla ang sarili nang marinig ang maliit na tinig ng anak. Nilingon niya ito at nginitian. “Kumusta ang pakiramdam mo?” Ngumiti nang kaunti si Kelly. “OK lang po, basta OK ka.” Humanga siya sa sariling kakayanan na pagmukhaing kalmado ang sarili sa kabila ng nag-aalimpuyo niyang kalooban. “Oo naman, OK ako, anak.” “Mama, nagalit yata sa akin si Papa.” Nangilid ang luha nito. “Ha?” pagmamaang-maangan niya. “Bakit naman siya magagalit sa iyo, e ang bait-bait mo.” Humikbi ito. “Kung hindi siya galit sa akin, bakit hindi niya tinupad ang sinabi niya na susunduin niya ako?” “Anak, busy lang si Papa mo.” At pinagtatakpan pa rin niya ang walanghiyang lalaki para lang hindi pasamain ang loob ng bata. Nagsunud-sunod ang paghinga ni Kelly hanggang sa napaubo ito nang walang tigil. Hiningal ito at kinabog-kabog ang dibdib. Lumukob ang kaba sa buong pagkatao ni Camilla. “Kelly? Kelly, anak, anong masakit? Hindi ka ba makahinga? Anak dadalahin kita sa ospital!”

AKALA PA naman niya ay seryosong nagpapakaama na si Philip. Bigla ay naawa siyang muli kay Kelly. Ang natatanggap ni Kelly mula sa ama nito ay ang tinatawag na bare minimum ngunit maligayang-maligaya na roon ang kaniyang anak. ‘Wala, e... Mas matimbang sa kaniya si Shaira kaysa sa sarili niyang dugo at laman...’ Nahinto lamang siya sa pagdaramdam nang tumunog ang alert tone ng kaniyang cellphone. Nanlaki ang mga mata niya nang makita ang pamilyar na pangalan sa kaniyang inbox na kaytagal na niyang hindi nakikita. Nag-send lamang ito ng larawan ng isang plane ticket. Ang schedule ng flight ay sampung araw mula noon at ang destinasyon ay sa Pilipinas. Napalunok siya... GAYA NG INAASAHAN ni Philip ay nakawala nga siya sa meeting bago mag-alas diyes ng umaga. Hindi naman kasi ganoon kalaki ang pulong na iyon, kumbaga sinisiguro lamang niyang nasa kaniya pa rin ang loyalty ng shareholders ng kumpanya. At matapos ang ilang bolahan at palaparan ng papel ay hayun siya at susunduin na ang

HINDI NAPIGILAN ni Philip ang mapangiti. “Of course, narito ako. Kanina pa nga.” Nilaro ni Kelly ang mga daliri nito. “Hindi lang po kasi ako makapaniwala...” “Bakit naman?” “Kasi po alam ko naman na ayaw mo sa amin ni Mama. Kaya ka nga po hindi umuuwi, e.” Natigilan si Philip. Hindi naman niya intensiyon na sadyang balewalain ang bata, ngunit hindi niya pansin na kahit pala sa murang edad nito ay nahahalata na nito ang mga ganoong bagay, o baka naman... “Papa, sana po maging OK na kayo ni Mama. Mabait siyang mama. Sana po umuwi ka na po palagi para may kasama siya—” “‘Yan ba ang turo niya sa ‘yo?” Hindi siya makapaniwala kung gaano kasahol si Camilla. Talagang bini-brainwash na nito ang bata at tinuturuang maging kasingtuso nito. At talagang may script pa, ha. ‘What a rotten liar...’ “Hindi po...” Bumangon ito at kinuha mula sa bureau ang isang maliit at pink na notebook. Binigay nito iyon sa kaniya. “Nariyan po ang daily thoughts ko, basahin mo po para makita mo kung gaano

“CAMILLA...” GIGIL na wika ni Philip. Hindi niya pinansin ang nagbabaga nitong mga mata. “Gusto kong magmula bukas—birthday ni Kelly—ay samahan mo siya parati at iparamdam sa kaniya na isa kang ulirang ama. Gawin mo lang iyan sa loob ng isang buwan at pagkatapos ay wala na tayong pakialaman. Pipirmahan ko nang matiwasay ang annulment papers natin kahit wala kang ibigay na kahit na ano sa akin. Yun lang ang kondisyon ko.” Nagsalubong ang mga kilay ni Philip at akmang sasagot ngunit pumitada na naman ang kapatid ni Shaira. “Ang kapal naman pala talaga ng mukha mo! Gagamitin mo pa talaga ang bastarda ninyo—” “Tumahimik ka!” bigla niyang sigaw. Hiindi niya ito papansinin kung hindi lang sa bansag nito kay Kelly. “Wala kang kinalaman sa usapan namin kaya huwag kang makisali!” “Ikaw itong basta na pumasok dito habang nag-uusap kami tapos—” “Dennis, tama na. Ako na ang bahala rito,” saway ni Philip bago siya muling hinarap. “Ano na naman bang pakana ito, Camilla? Bakit pati si Kelly ay

HALOS MADULAS sa pagtakbo si Camilla, hindi siya nakapagsuot ng matinong sapatos o tsinelas man lang dahil sa natanggap na tawag mula sa teacher ni Kelly. Nagtutumining sa kaniyang mga tainga ang mga salitang binitiwan ni Teacher Joan nang tawagan siya nito. ‘Mommy, sinugod namin si Kelly sa ospital. Nahihirapan kasi siyang huminga at nagkukulay blue na ang mga labi...’ Alam niyang mabilis mapagod si Kelly, pero ano iyong nagkukulay blue raw ang mga labi nito? “Doc!” sigaw niya sa doktor na nakitang lumabas sa emergency room kung saan daw naroon si Kelly. “Doc, ako si Mrs. Limjoco. Mommy ni Kelly. K-kumusta siya?” Pinakatitigan siya ng doktor bago ito huminga nang malalim at inimbitahan siyang maupo muna. Hindi niya gusto ang kaseryosuhan nito na tila ba may napakabigat na balita itong ihahatid sa kaniya. Pumalo sa kaba ang kaniyang puso. “Mrs. Limjoco... hindi ko alam kung bakit hindi ninyo kaagad napansin ang signs pero… si Kelly ay may severe congenital heart disease. Late