The Ceo's Gentle Offer (Tagalog)
Mira Dela Cruz, isang determined pero struggling IT graduate mula sa probinsya, ay halos mawalan na ng pag-asa matapos ang sunod-sunod na job rejection—hanggang sa isang araw sa park, isang lalaking presentable at gwapo ang nagkamali ng akala sa kanya. Akala’y isa siyang bayarang babae.
“Hi miss, if you’re available tonight... I’ll pay—just once.”
Ito ang unang katagang binitawan ni Ethan Alexander Reyes—ang CEO ng isa sa kilalang successful IT company sa bansa. Isang lalaking seryoso, focused sa trabaho, at ni minsan ay hindi pa nagmahal.
Hindi niya inakalang ang babaeng inalok niya ng isang gabi sa hotel ang magiging simula ng kanyang unang pag-ibig.
Isang malakas na pagtangi ang tinanggap ni Ethan mula kay Mira nang hindi siya maniwala na isa siyang matinong babae.
“Layuan mo ako! Kadiri ka. Baboy mo!”
Ang hindi alam ni Mira ang lalaking iyon din pala ang magiging bago niyang boss, at siyang magbibigay sa kanya ng panibagong pag-asa.
“I’ll match whatever the other companies offer, even higher—just say yes. I need someone like you here, Miss Mira Dela Cruz.”
Ayaw man ni Mira na makatrabaho si Ethan, wala na siyang nagawa. Malaki ang oportunidad na dumating, at hindi niya ito kayang palampasin.
Naniniwala si Ethan na ito’y tadhana—lalo’t pareho sila ng mundo. Simula pa lang, may naramdaman na siya.
Love at first sight? Maybe.
"Do you believe in destiny? Because I do. I just hope this time, I get it right."
Read
Chapter: CHAPTER 12Ethan Alexander’s POVFrom a distance, I saw her.She wasn’t alone.For the first time since she stepped into this company, she was laughing. Subtle, konting tawa lang, pero enough to make my chest tighten.And she wasn’t laughing because of me.Standing beside her was a guy that was too loud, too comfortable, throwing jokes like he owned the hallway. The admin assistant was there too, smiling warmly at her like they’ve been friends for years. And then there was this tall guy right beside her.I know him, pero nakalimutan ko pangalan niya.The quiet type. Slim, composed, the kind of guy na hindi mo agad mapapansin sa crowd pero once you do, may presence. Calm and steady. Like he’s not even trying, pero iba ang nararamdaman ko sa presence niya.And Mira? She seemed at ease around them. Her shoulders weren’t tense. Her brows weren’t furrowed. She didn’t look like she was preparing to fight. She looked—God, she looked comfortable.That smile. Bakit hindi niya magawa sa akin? Puro galit
Last Updated: 2025-08-31
Chapter: CHAPTER 11Mira's POV Continuetion“P-please listen,” ang sabi nito sa akin. Nakikinig naman ako pero hindi na nga ako sumagot pa dahil mataas pala ang posisyon niya sa team, bale mag 4 years na pala siya pati si RJ sa kumpanya. So, both sila 25 years old. Si Ms. Carla naman ay 28 years old bale 6 years na siya dito. “Hey,” agaw atensyon ni Liam sa akin. “If you need help, just ask. Huwag kang mahihiya. We all started somewhere.”Simple lang yung boses niya, pero ramdam ko yung sincerity. Yung tipo ng tao na hindi magsasayang ng salita pero kapag nagsalita may sense at may importance. “Salamat po,” mahina kong tugon sa kaniya. “Po?” bahagyang ngumiti siya. “Don’t call me po. Just Liam.”Hindi ko namalayan napangiti ako ulit hindi dahil sa pangungulit gaya ni RJ, kundi dahil ramdam kong genuine siya. Pagkatapos ng meeting, nagsimula nang magsilabasan ang mga tao. Ako, mabilis na tinikom ang notebook at parang gusto ko na agad magtago sa workstation ko. Hindi pa rin ako sanay sa dami ng tao
Last Updated: 2025-08-28
Chapter: CHAPTER 10Mira’s POVPagbukas ng elevator sa 37th floor, halos mag-jogging na ako sa pagmamadali. Hindi dahil sa late na ako kundi dahil kay Ethan. Hindi ko sinipot ang dinner invitation niya kagabi, at hindi ko rin sinagot ang email niya. Alam kong hindi niya basta palalampasin ‘yon. At bilang CEO siya, anytime, pwede siyang lumitaw sa harap ko, at pwede niyang gawin ang gusto niya at para naman hindi masira ang araw ko at hindi ako makaramdam ng pambabastos niya ay ako na ang iiwas. “Diyos ko naman,” bulong ko habang tumatakbo-takbo ng konti, pilit tinatakpan ang mukha ko ng notebook. Kahit alam kong may CCTV cameras, para bang instinct ko na lang na magtago. Dali-dali akong tumakbo patungo sana sa conference room pero sa pagmamadali ko—Pak! Ang sakit ng braso ko, napa daing na lamang ako. Nabundol ko ang isang matangkad na lalaki rito sa hallway. Muntik na akong nahilata sa sahig dahil sa tigas ng katawan niya at buti na lang mabilis siyang kumilos at nasalo ako bago pa ako tuluyang suma
Last Updated: 2025-08-28
Chapter: CHAPTER 9Ethan’s POVThe moment she walked out of the elevator, clutching that check like it was poison, I knew I messed up.I wasn’t supposed to lose control. I look so desperate offering something that we can have a secret relationship in my company. That’s stupid of me, pero hindi ko naman masisi ang sarili ko dahil sobra nga naman hirap niyang mapasunod sa gusto ko. She looked at me with those fire-filled eyes. Eyes that didn’t waver even when everyone else bows down the moment I pass by. No one had ever spoken to me the way she did. Everyone either flatters me, agrees with me, or fears me.But her? Mira doesn’t give a damn. And it drives me crazy.I leaned against the office wall after she went inside with Ms. Mendoza. For a CEO, I shouldn’t even have the time for this nonsense. There were meetings, contracts, expansion projects waiting. But instead, I found myself typing an email to her that we’re not yet done talking. I smirked at the thought. I knew she’d roll her eyes at it. I could
Last Updated: 2025-08-26
Chapter: CHAPTER 8Mira’s POVNapatitig siya sa tseke, pero hindi niya ito agad kinuha. Sa halip, lumapit siya sa akin, ang tingin niya ay biglang naging seryoso.“Wait. Hey. Don’t you dare reject me again this time.” “Anong ibig mong sabihin niyan?” matigas kong tanong, pero ramdam kong lumalalim na ang hininga ko. Nag-aalangan ako kung dapat ba akong matakot o magalit pa lalo. Pinindot ko rin ang 37th button para ka makabalik na ako ulit sa magiging trabaho ko. “Hindi mo ba nararamdaman? I don’t just play around. I don't just throw offers at people for fun.”Humakbang siya palapit, pero hindi ko inatrasan. “Hindi mo pa ba naiintindihan? I want you here. In this company. Close to me.”“Kung gusto mo akong manatili dito, then let me work in peace,” matapang na sagot ko at hindi pinuputol ang matalim niyang tingin. “Kung gusto mong makatrabaho ako, respetuhin mo ako bilang empleyado, hindi bilang—kung anuman ang iniisip mong papel na dapat kong gampanan sa personal mong interest.”Tumawa siya ng mahina.
Last Updated: 2025-08-08
Chapter: CHAPTER 7 Mira’s POV Ang oa niya naman makasabi na welcome sa first day ng new life ko. Napapa-irap na lamang ako dahil kanina pa siya nakasunod sa akin. “Excuse me, okay? Huwag mong sabihin pati sa loob ng cr ay sasamahan mo ako — “ “At bakit naman hindi? You know what I can tell you a secret – “ “Sisigaw talaga ako pag hindi ka lumayo sa akin!” pagbabanta ko sa kaniya, nakalimutan ko tuloy na isa siyang CEO. Tumawa lang ito habang nakatingin sa akin. Mabuti at walang tao rito sa 37th floor, konti lang ang mga offices rito mostly para sa mga developers lang at ang main server room. Wala ring mga janitor or cleaners ang nandirito. Ngayon nga ang first day ko sa trabaho at in-assign nila ako sa mga developers bilang isang Junior Quality Assurance or QA tester for short, I-check kung okay ang system bago ito gamitin ng mga user. Maghanap ng bugs, mag-report ng issue. Test, test, test.Gusto ko man ang role na maging isang developer ay wala na akong magagawa, isa sa entry level na role an
Last Updated: 2025-08-08
Chapter: KABANATA 24 “Dito na lang ako, salamat,” mahina kong sabi.Hindi naman siya kumibo at hininto ang kotse sa tapat ng coffee shop.Hanggang ngayon ay sobra pa rin akong nahihiya sa nangyari kanina. Mabuti na lang at walang nangyari dahil pinigilan ko siya. Feel ko pulang-pula pa rin ako mukha ko, malakas pa rin kabog sa dibdib ko at halos mapahawak ako sa dibdib ng magsalita siya.“I'll see you tomorrow?” tanong niya.“Huh? Para s-saan? I-send mo na lang sa account ko pag-gusto mo talagang magbayad–”Hindi ako makatingin sa kaniya at kunwari na inaayos ko ang mga gamit ko, pero ang totoo ay parang mas gusto ko pa siyang kasama.“I already sent it to your account earlier.”“O-Okay sige, mauna na ako, salamat ulit,” sabi ko pero hindi pa rin ako lumalabas.“I pick you tomorrow sa new office mo, napag-kwentuhan natin kanina ang about sa favorite restaurant ko where in doon ako natuto magluto ng best steaks. I want you to try their best food...”Napatango-tango na lang ako sa mga sinasabi niya pero ang
Last Updated: 2025-03-09
Chapter: KABANATA 23 Tama, malapit nga ang bahay niya.Galing sa mataong lugar ngayon ay halos wala namang ka bahay-bahay ang nadaanan namin.Naalala ko kung dederetso pa nga kami ay nandon na ang coffee shop ni Ken. At sa dulo pa ng konti ay malapit na iyon sa school ng mga anak ko.May guard na nagbukas ng malaking gate at kinausap niya ito na magpapahatid siya sa loob para makapasok ang tricycle.Namangha ako sa paligid. Napakalawak at ang gaganda ng mga bahay. Isa pala itong subdivisions.Ang sariwa ng hangin at sobrang tahimik. Na-miss ko ang probinsya namin, siguradong maging si nanay ay nalulungkot din. Medyo malayo na kami roon sa malaking gate at halos pare-parehong design ng bahay ang nakikita ko. Malayo pa ba ang bahay niya? Sana ay nagpa-iwan na ako sa labas. Hindi naman nagtagal ay nakikita ko na ang malaking bahay, kakaiba ang design nito at ito ang nasa pinakadulo sa lahat ng bahay. “Come on, let's get inside.” “Ahh? H-Hindi, dito na lang ako sa labas–”“I need to take a shower, it will
Last Updated: 2025-03-03
Chapter: KABANATA 22 “What do you need?”“Nasiraan ba kayo boss?” tanong ng isang lalaki. “Flat?”“No, I don't know what happened. The car just stop–”Galing sa likuran niya ay humarap ako.“Okay naman ho ang gulong, baka naubusan ata ho ng gas o baka may sira..” paliwanag ko.“Check namin ma'am ah, boss icheck namin,” sabi nong isa.Sumang-ayon naman ako. Yong dalawa ay tiningnan ang gulong, ang tatlo naman ay nasa harapan at balak sanang ipabukas iyon.“No, don't touch my car,” nag-aalang saad ni Mr. Villamor.“Huminahon ka muna, tinitingnan nila kung ano ang sira..” bulong ko sa kanya.“That's car. My favorite car, I bought it right away since the first release. No one should dare to touch my car.” pabulong din na sagot niya sa akin. “Okay okay, ako na ang bahala.”Kinausap ko ang isa sa mga lalaki na darating lang ang kasamahan namin para ayusin ang kotse.Naintindihan naman nila.“Pag gulong lang ang sira nito mapalitan lang agad,” aniya ng isa. “Ang mahal ng brand ng kotse na 'to tiyak na paggugulu
Last Updated: 2025-02-26
Chapter: KABANATA 21 “Hindi pa ba sapat ang nangyari sa atin kahapon para makuha mo ang amoy ko? " Hindi ako nakasagot sa tanong niyang pabiro, ramdam ko ang pag-init ng mukha ko sa sinabi niya. Hindi niya pa rin ako binibitawan buti na lang ay may nagkunwaring umubo kaya biglang niyang pinutol ang pagkayakap sa akin. “E-excuse me s-sir...” “You may leave.” Mabilis na umalis ang driver niya at kulang na lang ay tumakbo ito mapalayo lang sa amin. Narinig ko ang pag buntong hininga niya at napailing sabay tingin sa malayo.Narito kami sa parking area ng kumpanya. Habang narito pa ako ay naisipan kong hindi na tutuloy sa loob, umalis na rin si Mei at uuwi na rin ako.“H-Hindi na ako sasabay mag-lunch, pasabi na lang rin kay Secretary Hidalgo na nalipat mo na ako, just in case hindi mo pa nasasabi sa kaniya.”“Inuutusan mo ba ako? I can't believe you.”“O-Okay, kahit huwag na lang. Mauna na ako, nga pala salamat sa offer mo na trabaho kahit hindi naman permanent.”“I'll drive you home, you come with me,
Last Updated: 2025-02-23
Chapter: KABANATA 20 Sunday nga'yon at half day lang open ang kumpanya. Nakausap ko si Mei kanina sa phone at ang sabi niya ay may bagong in-assign ang Ceo sa kanila, pero bale tatlong tao na lang sa team namin ang kailangan nito. Narito na nga ako sa office ko at hindi ko na naabutan pa si Mei. “Good morning.” Napasapo ako sa dibdib ko nang bigla bumukas ang pintuan. Tiningnan ko siya ng masama at biglang umiwas ng tingin. “Can we talk?” tanong niya at lumapit sa akin. Naka-cross arm pa siya habang nakatingin sa akin. Huminga ako ng malalim at lumapit rin ng konti sa kaniya. “You don't need to leave, I'll already assign some work for you to do.” Ayaw niya pa ring pumayag pirmahan ang pag-alis ko, kung ayaw ko raw rito ay in-assign niya na ako sa ibang branch ng company niya. Hindi naman iyon kalayuan dito at tinaasan niya pa nga ng 10 percent ang sahod ko. Magandang offer na iyon kaya pumayag na agad ako. Nakipag-shake hands siya sa akin, at napangiti naman ako. Mukhang matino ang mga
Last Updated: 2025-02-14
Chapter: KABANATA 19First time kong marinig na tinawag niya ako sa pangalan ko, pero complete name nga lang. Gusto kong tumigil at humarap sa kanya dahil binigkas niya pati middle name ko pero hindi na ako nag-aksaya pa ng panahon.“I said stop, what’s wrong with you?” sigaw nito.Malapit na ako sa elevator at natatanaw ko ang halos takbo niya na mga hakbang.“H-hindi mo naman ito pipirmahan diba? Huwag mo na akong habulin,” saad ako habang pinapakita ang folder.“Yes, I won’t sign that. But wait, I need my coat…”Hays, talaga ba ang coat ang kailangan niya? Balak ko sanang hintayin siyang makalapit dahil nagbabakasakali akong nagbago ang isip niya pero hindi pala.“Isasauli ko lang ito bukas..”“So, you’re saying you want to meet me tomorrow?”Napairap ako sa tanong niya. Nagbukas na ang elevator at medyo malayo pa siya sa akin. Hindi na rin naman siya nagmamadali, cool pa siyang naglalakad palapit.“No, wala akong suot na underwares and I need your coat. Hindi ko naman kasalanan, bye.”Agad na ako puma
Last Updated: 2025-01-08
LOGIN
