Novel-novel oleh Solarayyy

Solaria’s POV“Love, pagod na ako mag-aral!” pagmamaktol na sabi ko kay Zach. Nasa mansion niya ako ngayon, inaya niya kasi ako na dito matulog at na-miss niya daw ako, at para tulongan ako mag-aral dahil finals namin ngayon.“What do you mean pagod ka na? You wanted to take that course, tapos ngayon, magrereklamo ka?” I pouted at him. Pinisil niya naman ang mga pisnge ko at hinalikan ang labi ko. “Psychology and Psychiatrist was your dream course and profession, alam kong nag-back to square one ka, but it was worth it naman, diba? Kaya sige na pagpatuloy mo na yan.” I groaned inwardly as I continued studying, tinatanong niya ako about sa topic na pinag-aralan ko at sinasagot ko naman iyon. Ngayon kasi ay kinuha ko yung kurso na gusto ko in the first place, which is Psychology. And Zach was quite supportive about me taking it kahit back to square one ako, binabayaran niya rin ang tuition ko para daw di na ako mamroblema.“And what are the 5 hierarchy of needs of Abraham Maslow?”“Phys

Solaria’s POV“Zach, what took you so long?” naluluha kong tanong.“I know, baby. And I’m sorry if it took so long, but I’m here now and I knew from the very beginning how eager you are to know the truth about your father.” Seryosong tugon niya sa akin.“WHAT ARE YOU DOING HERE?! GUARDS!” the guards immediately pointed a gun at him and I took off my veil immediately run towards him and made myself a shield.“Drop your fucking guns down! If you’re going to fire, then shoot instead!”Everyone in the church gasped but I didn’t care, I turned to Zach who looked at me worriedly. He instantly kissed my forehead as I started crying in front of me.“Are you okay?” Nag-aalalang tanong niya sa akin. Tumango lang ako habang umiiyak. “Everyone, do you really think that this arrange marriage won’t benefit Mr. West the most? Well, of course, he can but it was something more into this marriage.” He pointed at Dad with anger in his eyes. “You used Solaria to be in this arrange marriage so that your il

Solaria’s POVI woke up early in the morning to cook myself a meal. Mabuti nalang talaga at may ingredients doon at tinuruan ako ni Zach magluto, dahil kung hindi malamang ay nagutom na ako dito. I don’t know kung ano na ang nangyayari sa bahay, pero I’m pretty sure that they’re in a panic. Lalo na at malapit na ang wedding pero tumakas ako.I was also listening to the news while cooking at nakita ko na naka-broadcast that I’ve gone missing again. Napa-iling nalang ako habang nagluluto, when will he ever learn? Lumayas ako dahil sa pag-uugali niya and hindi na din tama lahat ng to, I’m sure walang mag-iisip na pumunta dito, except nalang kila Cleona, Chandria and Cooper. Pero nagdasal ko na sana hindi nila maisipan na pumunta dito.I find ways para maaliw ako dahil nga mag-isa lang ako ay naglinis na ako dito sa hide-out, I worked out, nagbasa ng libro and watch movies. Mag-isa lang ako dito and medyo bored na din ako. Ganun lang din ang ginawa ko kinabukasan, nung kinagabihan ay may

Zach’s POVConfused and hurt was all I was feeling right now. I didn’t know what it went wrong and I needed answer, I even begged her to take back what she said but she remained firm about her decision. Sobrang sakit sa pakiramdam na pinagtutulakan niya ako palayo sa hindi ko alam na rason. But when I stared into her eyes, it was very different. Her eyes are hiding something and I couldn’t decipher what it was.“Do you love me?” I painfully asked.“No, I don’t.” I know that she was hiding something and I don’t know why. I need to know what she was hiding.Days have passed at nagawa na yung plinano namin. Wala man si Solaria na sa akin, pero ipagpapatuloy ko yun upang makuha siya ulit. When we’re on our way to meet them ay may tinanong ni Axford na isang tanong na talagang napa-isip ako.“Kuya Ace, paano mo makukuha si ate kung talagang desidido na siya?” I stop fixing my tie, and I looked at him and it made me think for a while. I haven’t thought about that, I only know that is that

Zach’s POVKinabukasan ay inutusan ako to keep a close eye on her, kung dati ay nasa labas lang ako dapat ng kwarto, ngayon ay nasa loob na ako ng kwarto niya nagbabantay. Minsan ay sumusulyap ako sa kanya at nakikita ko kung gaano siya ka bored sa ginagawa niya. Hindi ko na din kasalanan yan kung takas ka ng takas, Solaria. Dapat lang that you’re stocked here, baka mamaya may makahalikan ka na naman na mga germs sa paligid.Bigla nalang lumapit at nagsalita siya."Hey, asshole! I need to take a shower. You need to get out," I raised a brow at her while looking at her. "Ano? Gusto mong tignan akong maghubad dito? Or do I need to kiss you in order for you to obey me?" She asked me boldly, tumikhim ako ng palihim saglit to compose myself."May walk-in closet po kayo na konektado sa bathroom niyo po, young lady. Pwede po kayo maghubad doon, inihabilin ng daddy niyo na hindi po pwede mawala po kayo sa panigin ko." She rolled her eyes at my remark.Pwede rin naman maghubad ka sa harapan ko

Zach’s POVRoses with thorns remind us that there’s beauty in imperfection. Hindi man naging perpekto ang buhay ko, pero mananatili akong nagpapasalamat sa lahat ng bagay. Lalo na nung kapanahonan na kailangan ko magpaka-magulang sa kapatid kong si Axford. I was 13, while Axford was 3 when my parents died in a car accident.“Zach, sa ngayon you’ll be living with us, okay? If you need anything, just tell me. We’ll take care of your guys from now on.” Tumango ako sa sinabi ni Tito Elias.“Salamat po, tito. Maghahanap po ako ng paraan makatulong pos a inyo.” Ginulo ni tito ang buhok ko at ngumiti sa akin.“Tsaka mo na yan isipin, ang importante ay maalagaan kayo ng maayos. Sige na, settle in muna kayo.” Umalis na siya sa harapan ko iniwan kami ni Axford sa kwarto. Nilingon ko si Axford na hawak-hawak ang isang laruan na motor na bigay nila Mom and Dad sa kanya. Huminga ako ng malalim at inayos nag mga gamit namin, habang nag-aayos ako ay bigla akong natigilan sa sinabi ni Axford.“Kuya A

Cresenia's POVI was in the library right now. Iniwan ako ng mag-ama ko dito kasi sila daw muna yung magbobonding. Hinayaan ko na kasi wala naman na gagawin si Adrien ngayon at ang mga bata. Ever since na nagsilang ako sa kambal ay naging busy na ako. Namiss ko tuloy yung pag babasa ko.Pinuntahan ko ang restricted section, kung saan nakalagay ang autobiography ng pamilya Cassano. As I was searching for the next autobiography na babasahin ko, nakita ko ang autobiography ni Adrien. Kinuha ko iyon at binasa. Hindi pa to kompleto alam ko yun, pero na curious ako sa kung ano ang nilalagay niya nito.Naaliw ako nung binasa ko iyon. Nakalagay doon yung mga moments nung Highschool student pa siya. At yung mga moments nila ni Elena, pinicturan ko pa nga iyon at sinend kay Elena. Nandiri pa si Elena nung makita iyon, sinabihan ko nalang siya na huwag niyang sabihin kahit kanino, kahit kay Adrien.Nabasa ko din ulit doon ang part na kung saan nahanap ako ni Adrien. Ngunit naintriga ako sa mga e

"Mommy! Wake up." I opened my eyes and saw my son Leander smiling at me. "Good morning." Bati niya sa akin.I woke up from that dream, napanaginipan ko na naman ang nangyari sa akin. It was a painful but beautiful dream. Umupo ako at niyakap siya. Malaki na ang anak ko, he's already 10 years old now."Good morning din, anak. Si daddy mo?" Tanong ko sa kanya."He's downstairs cooking breakfast with the twins. Come on!" Hinila niya ang kamay ko at nagpadala naman ako sa kanya.Bumaba kami at nagtungo sa kusina, nakita ko si Adrien kasama ang 7 years old na anak namin na kambal. Masayang nag luluto at nagtatawanan pa. Napatingin sila sa direksyon namin at ngumiti sila ng napakalapad. Tumakbo ang kambal sa akin at niyakap ako."Good morning, Mommy!" Bati ni Archi at Cleaya."Good morning din." Hinalikan ko sila tsaka ako lumapit kay Adrien at hinalikan ko siya. "Good morning, husband." Bati ko sa kanya."Good morning, wifey. Did you sleep well?" He wrapped his arms around me while he was

Cresenia's POVPlenty of lives wasted, one of them was my uncle's. I was planning to give him the life he deserves, and yet, I lost him. I thought it would only be just one, turns out the two of them died.Naglakad ako at huminto sa harapan ng kabaong nilang dalawa. I held a funeral at the Yncierto Mansion, to honor the death of the 2 people who are close to me. I never thought that this day would come sooner.While I was silently looking at the coffins someone barged in and shouted at the top of her lungs. I expected her to be here cause I ordered someone to make her come here. "Walanghiya ka! Nang dahil sayo nawala ang mga kapatid ko!" Sigaw ni Tita Maria.I slowly faced her and nakita ko na hinahawakan agad siya ng mga tauhan ko. Nagwawala siya habang sumisigaw at minumurahan ako. Agad din naman lumapit sila Adrien sa akin at prinotektahan ako."You better calm down, Maria. May lamay dito sa pamamahay ng mga Yncierto, and this is how you're going to react?" Banta ni Adrien sa kany

Cresenia's POV"Pinatawag ko kayo dito kasi may kailangan tayo pag usapan. We need to prepare a plan for Zarion." Pag-anunsyo ko sa kanila.Nagtataka silang nagtinginan sa isa't-isa, except kay Tito Archeon at Adrien. Kinagabihan matapos namin bisitahin ang puntod ng pamilya ni Adrien, ay agad ako nag-isip ng plano. Kung talagang buhay pa siya, kailangan namin mag handa for our safety. Kaya pinatawag ko silang lahat, including Clios and Kaiser."I'm sorry, pero bakit kailangan natin ng plano? Wala na si Zarion, how could he possibly harm you or your family?" Nagtatakang tanong ni Kaiser."Hindi natin nahanap o nakita man lang ang bangkay ng tiyohin ko. At may nasabi din si Tito Archeon sa asawa ko. May nakita siyang nagmamanman sa labas ng Yncierto Mansion, at sigurado siya na si Zarion iyon." Paliwanag ko sa kanila.They scoffed in disbelief, others even cursed under thier breaths. We have the same reaction nung narinig ko iyon kay Adrien. Somehow I felt fear, not for myself, but for

Cresenia's POV"Adrien, gutom ako." Reklamo ko habang sinusundot-sundot ang braso niya.He stopped typing on his laptop and looked at me in disbelief tsaka hinilot ang sentido niya."Wifey, you just ate 2 minutes ago, tapos gutom ka ulit?" Hindi makapaniwalang tanong niya."Gutom ako!" I whined.3 months na akong buntis, ever since nag buntis ako ay sobrang daming nagbago sa akin. Kain ako ng kain, napaka emotional ko, tapos minsan inaaway ko si Adrien."No! Tama na. Kain ka ng kain, tapos yung kinakain mo is not good for our baby. Kaya it's a no!" Pagtanggi niya at bumalik sa pag type ng kung ano sa laptop niya.I pouted and my eyes became teary right away. Nag simula akong humikbi ng mahina ng ikinalingon niya. He became alerted and hinawakan niya ang magkabilang braso ko."No, don't cry. I didn't want you to eat something unhealthy. Pinagbabawalan na kita kasi hindi normal yung maya't-maya kumakain ka." Mas lalong lumakas ang paghikbi ko hanggang sa tuloyan na akong umiyak ng napak

Cresenia POV"Iha, bakit ka naman nagpa-ulan? Kung hindi ka nakita ni Adrien, baka kung ano pang gawin mo." Nag-aalalang sermon ni Tito Archeon.Tulala akong pinapatuyuan ng buhok ni Adrien. After what happened in the cliff, biglang sumugod ang Nightshade sa Yncierto Mansion. Adrien notified them of what had happened."Archeon, Cresenia doesn't need your lecturing. I know you are very worried about her, but she doesn't need that right now." Sita sa kanya ni Adrien.I don't know what I should say or do. Hindi ko kasi matanggap, siguro matatanggap ko ang pagkamatay nila kung inilibing nalang sila ni Zarion ng tuloyan. Ang kaso hindi eh. Ako pa mismo ang naglibing sa nanay ko. Nanay ko na matagal kong hindi nakita kahit isang beses lang. Tapos nung nakita ko na isang malamig na bangkay pa.I'm emotionally and mentally wrecked. Nasasaktan ako sa mga nangyayari, pagod na rin ako sa lahat. Tapos na eh. Wala na si Zarion. Pero hindi pa rin ako nilulubayan ng sakit na idinulot niya sa pamilya