(4)เหตุผลที่บอกเลิก

เหตุผลที่บอกเลิก

"ถอยไป"เสียงทุ้มดุเอ่ยด้วยสายตาที่จ้องมองมาที่ฉันอย่างเย็นชา พานทำให้หัวใจฉันรู้สึกหวิว ๆ เพราะฉันไม่เคยเห็นสายตาแบบนี้มาก่อนเลย

"ต้องมีเรื่องจะคุยกับพี่"ฉันสูดลมหายใจเข้าก่อนจะพ่นออกมาเพื่อรวบรวมความกล้าก่อนที่จะพูดขึ้น

"ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับเธอ"

"ฉัน?"ฉันพึมพำเบา ๆ หัวใจสั่น ๆ เพื่อไม่ใช่แค่สายตาที่เปลี่ยนแต่สรรพนามที่เขาเอ่ยมาเมื่อกี้ก็เปลี่ยนไปเช่นกัน

"ฉันบอกให้หลีกไป"เขาเอ่ยเป็นครั้งที่สองเพราะฉันไม่หลบทางให้เขาสักที ในขณะที่สีหน้าชายหนุ่มดูไม่สบอารมณ์มาก

"ต้อง แกหลบพี่เขาเถอะ"ฉันหันไปที่เพื่อนสนิท

"แกฉันขอเวลาคุยกับพี่เขาแปบนึง...."ก่อนที่จะหันกลับมาที่ชายหนุ่ม

"....ต้องขอคุยด้วยสักห้านาทีได้ไหม"

"...."เขาไม่ตอบแต่ลอบหายใจเบา ๆ

"นะคะ ต้องมีเรื่องจะคุยกับพี่จริง ๆ"

"หลบทาง แล้วตามมา"ฉันรีบหลบให้เขาเดินทันที

"แกขึ้นไปก่อนเลยนะเดี๋ยวฉันตามไป"ฉันบอกกับเพื่อนก่อนที่จะรีบตามแฟนเก่าลงบันไดไป

ฉันเดินตามพี่ทอยมายังที่สำหรับสูบบุหรี่ ซึ่งตอนนี้มีแค่เราสองคน ชายหนุ่มยืนหันหลังให้แล้วสอดมือไปในกระเป๋าหยิบบุหรี่และไฟแช็คขึ้นมาจุดสูบ โดยที่ฉันได้ยืนมองแผ่นหลังเขาด้วยหัวใจที่โหยหาและคิดถึง รู้สึกอยากกอดมาก พอเขาได้พ่นควันสีเทาออกมาก็หันหน้ามา

"มีอะไรก็ว่ามา"เจ้าของใบหน้าหล่อเอ่ยขึ้นแล้วเบือนหน้าหนีไปลอบหายใจ

"ต้องอยากรู้คำตอบที่ไม่เคยได้ฟังจากพี่มาเป็นปี...."เขาหันมาจ้องหน้าฉัน

"....ต้องทำอะไรผิดทำไมพี่ถึงเลิกกับต้อง"

"...."ชายหนุ่มร่างสูงพ่นลมหายใจพรืดใหญ่ แล้วอัดบุหรี่เข้าไปในปอดสีหน้าดูไม่สบอารมณ์

"บอกต้องได้ไหม...ต้องทำผิดอะ..."

"เลิกถามโง่ ๆ สักที! เลิกก็คือเลิกไม่เข้าใจเหรอวะ"ฉันสะดุ้งและตกใจมากที่พี่ทอยหรือแฟนเก่าของฉันตวาดใส่แบบนี้ ฉันยืนจ้องหน้าเขาด้วยดวงตาเห่อร้อน เพราะช่วงที่เราคบหากันเขาไม่เคยแม้กระทั่งเสียงดังใส่ฉันเลยสักนิด

"พะ พี่ทอย..."ฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเทาตรงหน้าชายหนุ่มที่อัดบุหรี่ไม่หยุด ด้วยอาการหงุดหงิด

"....พี่ลืมไปแล้วเหรอว่าพี่บอกรักต้องก่อน...แล้วพี่ก็ทำให้ต้องรัก ฮึก..."ฉันยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่มันไหลออกมาอย่างลวก ๆ

"...หัวใจของต้องยังคงอยู่ที่พี่นะ ฮึก ฮืออออ"ฉันก้มหน้างุดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด

"อยากรู้นักใช่ไหมว่าทำไมฉันถึงเลิกกับเธอ"พอสิ้นเสียง ฉันเงยหน้าขึ้นมองแฟนเก่าที่ยังรักอยู่ทันที

"ก็เพราะฉันได้เธอแล้วไง"ใบหน้าฉันชาทันทีที่พี่ทอยพูดจบ ฉันจ้องหน้าเขานิ่งด้วยน้ำตา

"ดะ ได้ต้องแล้วพี่ก็เลยทิ้งต้อง?"เสียงฉันมันสั่นมาก

"ใช่...ฉันไม่ได้รักเธอตั้งแต่แรกแต่ที่ฉันทำเป็นว่ารักก็เพราะฉันจะหลอกฟันเธอ!..เธอโง่เองที่เชื่อคำพูดของฉัน"ภาพในวันที่พี่ทอยเรียนจบแล้วพาฉันไปที่อัมพวาบ้านพักตากอากาศของเขาก็ผุดขึ้นมา วันนั้นเป็นวันที่ฉันมีความสุขมาก ที่จะได้อยู่กับเขา และเราก็ต่างมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งในวันนั้น และแล้วหลังจากวันนั้นไม่กี่วันเขาก็บอกเลิกฉัน ตอนนี้ใบหน้าฉันเปียกปอนไปด้วยน้ำตา เครื่องสำอางที่แต่งเติมมาหลุดออกไปหมด

"ทะ ทำไมพี่ทำแบบนี้กับต้อง ฮือออ ฮือออ"

"รู้เหตุผลแล้วก็ไสหัวไปซะ"ฉันฟุ่บนั่งยองแล้วเอาฝ่ามือปิดหน้าร้องไห้โฮออกมา ระหว่างที่คนใจร้ายยังยืนอยู่

"พี่ทอย..."อยู่ ๆ ก็มีเสียงหวานดังเข้ามา ฉันรีบเช็ดน้ำตาแล้วยืนขึ้นก่อนจะหันไปเจอหญิงสาวหน้าตาสวยรูปร่างดี เธอมองฉันสลับกับพี่ทอยแล้วเดินไปคล้องแขนเขา

"เกิดอะไรขึ้นคะพี่ทอย..แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใคร"ปากขยับแต่สายตามองมาที่ฉันหัวจรดเท้าท่าทางไม่เป็นมิตร ในขณะที่ฉันมองหน้าเขาและหญิงสาวสลับกันด้วยความสงสัย

"พี่ไม่รู้จัก..เราไปกันเถอะ"ชายหนุ่มร่างสูงเอามือหญิงสาวที่คล้องแขนเขาเปลี่ยนมาเป็นจับมือแล้วกำลังจะพาเธอออกไป

"ไม่รู้จัก?...เหอะ!"ฉันกลั้วหัวเราะแล้วเบือนหน้าไปทางอื่นยกมือเช็ดใบหน้าที่เปียกปอนให้แห้ง. แต่พอสิ้นเสียงฉันหญิงสาวที่เพิ่งมาก็หยุดชะงักแล้วหันขวับที่ฉัน

"เดี๋ยวค่ะพี่ทอย..."เธอรั้งชายหนุ่มไว้

"...ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่"สายตาเธอมองมาที่ฉันด้วยสีหน้าไม่พอใจแฝงความสงสัยมาก

"ฉันเป็นแฟน..."

"ก็แค่แฟนเก่าน่ะ...อย่าไปสนใจเลย"พี่ทอยแทรกพูดขึ้นก่อนที่ฉันจะพูดจบประโยคแล้วโอบเอวหญิงสาวเดินไป

"....."ฉันหันไปมองแผ่นหลังชายหนุ่มนิ่ง ๆ ด้วยหัวใจที่แทบจะสลาย

.

.

.

"คุยอะไรกับพี่เขาทำไมนานจัง"หลังจากที่ฉันล้างหน้าล้างตาและแต่งหน้าใหม่ก็ขึ้นไปยังห้องวีไอพีที่เพื่อนรออยู่ พอเปิดประตูเข้าเพื่อนฉันก็ทักขึ้นทันทีพร้อมกับเดินมารับฉัน

"ทำไมตาแดง ๆ บวมด้วย"พอพลอยเดินเข้ามาประชิดก็เห็นความผิดปกติของดวงตาฉัน

"ไม่ได้เป็นอะไร"ฉันเลี่ยงเดินไปนั่งที่โซฟาก่อนจะยกแก้วเหล้าที่เพื่อนชงไว้กระดกดื่ม

"ฉันไม่เชื่อ...พี่ทอยพูดอะไรกับแก เขาทำร้ายแก?"พลอยเดินมานั่งข้าง ๆ แล้วพยายามซักไซ้

"เขาไม่ได้ทำอะไรฉัน ก็แค่..."ฉันก้มหน้าลอบหายใจเบา ๆ ก่อนจะหันไปที่เพื่อน

"...เสียใจกับเหตุผลที่เขาเลิกกับฉันน่ะ"

"เหตุผลที่เขาเลิกกับแก?"พลอยขมวดคิ้วถามด้วยความสงสัย

"อืม"

"แล้วเหตุผลเขาคืออะไรล่ะ"

"เขาเพียงแค่หลอกฟันฉัน"พูดไปก็อายปากและสะเทือนใจ แต่ทำไมฉันไม่ยอมตัดใจสักทีนะ และยังคงหวังว่าเขาจะต้องกลับมารักฉันเหมือนเดิม

"ห๊ะ!...ทำไมพี่ทอยเป็นคนแบบนี้นะ"พลอยอุทานด้วยความประหลาดใจเพราะเธอได้รู้จักกับพี่ทอยในช่วงที่ฉันกับเขาคบกัน และก็มักจะพูดกับฉันว่า เป็นผู้หญิงที่โชคดีที่ได้เป็นแฟนกับพี่ทอยเขาสุภาพ อ่อนโยนและดูมีความจริงใจ ดูแลฉันเป็นอย่างดีอีกด้วย แบบนี้ไงฉันถึงตกใจมากที่เชาตวาดใส่ฉันก่อนหน้า

"...."ฉันไม่พูดอะไรในหัวนึกถึงหญิงสาวที่เดินไปกับเขาอย่างสงสัยว่าเธอเป็นใคร หรือว่าเป็นแฟนใหม่ของเขา พอคิดแบบนั้นฉันก็รู้สึกหวิว ๆ เจ็บที่หัวใจจิ๊ด ๆ ขึ้นมา

"แกคงจะตัดเขาไปได้แล้วใช่ไหม"ฉันหันไปมองที่เพื่อน

"ไม่..ฉันตัดเขาออกไปจากใจไม่ได้..."ฉันก้มหน้าพูดเสียงสั่น ๆ

"....เพราะฉันรักเขาได้แค่คนเดียว"สิ้นเสียงน้ำตาก็รินไหลออกมาอีกครั้ง เพื่อนสนิทจึงดึงฉันเข้าไปโอบปลอบ

"ต้องเอ้ยต้อง..แกนี่นะ"เธอลูบที่หลังฉันเบา ๆ