หิมะที่เวยไห่หยุดตกแล้ว แต่ท่าเรือกลับชื้นแฉะและหนาวเย็นเป็นพิเศษฉือเจียวกับกู้เป่ยเฉินยืนอยู่บนท่าเรือ ข้างๆ มีเรือยอชต์ลำหนึ่งจอดอยู่ คนชุดดำคนหนึ่งโยนร่างของฉือหว่านที่ยังหมดสติขึ้นไปบนเรือกู้เป่ยเฉินมองฉือหว่าน แล้วหันไปถามฉือเจียว “ซ้อเจียวเจียว ทำไมซ้อให้คนจับฉือหว่านมาที่นี่? ซ้อทำอะไรฉือหว่าน?”ฉือเจียวขมวดคิ้ว “นี่นายสงสัยฉันเหรอเป่ยเฉิน? ฉันว่าตอนนี้นายเปลี่ยนไปนะ ดูเหมือนจะเริ่มลัง นายมีใจให้ฉือหว่านใช่ไหม?”“เปล่าครับซ้อเจียวเจียว”“เป่ยเฉิน นายยังเห็นฉันเป็นซ้ออยู่ไหม?”กู้เป่ยเฉินพยักหน้า เขาชอบฉือเจียวมาตลอด และเคยคิดว่าเธอกับพี่รองเป็นคู่ที่เหมาะสมกันที่สุด “แน่นอนครับ”“งั้นก็พิสูจน์ให้ฉันดูสิ นายเกลียดฉือหว่านที่สุดแล้วไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้เธอสลบอยู่ นายขึ้นเรือไป พาเธอออกไปกลางทะเล แล้วโยนเธอลงน้ำ ให้เธอหายไปจากโลกนี้ตลอดไป”กู้เป่ยเฉินอึ้ง ก่อนหน้านี้ที่ซ้อเจียวเจียวพูดว่าจะทำให้ฉือหว่านหายไป เขานึกว่าเธอพูดเล่น แต่ไม่คิดว่าฉือเจียวอยากให้ฉือหว่านหายไปจริงๆกู้เป่ยเฉินยืนนิ่ง “ซ้อเจียวเจียว…”“เป่ยเฉิน ตอนนี้แม้แต่นายก็ไม่ช่วยฉันแล้วใช่ไหม? ทั้งนายทั้งพี่รอ
ความจริงแล้ว ฉือเจียวได้วางแผนไว้ล่วงหน้า เธอให้คนลอบติดตั้งระเบิดไว้บนเรือยอชต์ลำนั้นและนี่ก็คือระบบจับเวลาของระเบิดอีกเพียงสามนาที เรือก็จะระเบิดฉือเจียวมองออกไปยังผืนน้ำกว้างไกลในทะเล “กู้เป่ยเฉิน อย่าโทษฉันเลย ถ้าจะโทษก็ต้องโทษตัวนายเอง หัวใจของนายเริ่มเอียงไปหาฉือหว่านแล้ว งั้นก็หายไปพร้อมกันเถอะ!”…บนเรือยอชต์ กู้เป่ยเฉินกำลังจะบังคับเรือกลับฝั่งแต่ในตอนนั้นเอง คลื่นยักษ์ลูกหนึ่งกระแทกเข้ามา น้ำเย็นเฉียบสาดกระเซ็นไปโดนใบหน้าของฉือหว่านขนตาเรียวยาวของเธอสั่นไหวเล็กน้อย ฉือหว่านลืมตาขึ้น เธอฟื้นแล้วเธอค่อยๆ ยันตัวขึ้น มองไปที่กู้เป่ยเฉิน “กู้เป่ยเฉิน ที่นี่ที่ไหน?”ซี๊ดเธอรู้สึกเจ็บบริเวณท้ายทอยแปลบๆกู้เป่ยเฉินรีบหันมาทางเธอ “ฉือหว่าน เธอฟื้นแล้วเหรอ?”ฉือหว่านเริ่มจับต้นชนปลายได้ เธอมองไปรอบๆ เห็นเพียงทะเลกว้างสุดลูกหูลูกตา ดวงตากลมโตใสสว่างของเธอพลันเย็นเยียบลง “กู้เป่ยเฉิน คุณพาฉันมาอยู่กลางทะเลทำไม?”“ฉือหว่าน เธอคิดอะไรอยู่เนี่ย คิดว่าฉันจะทำร้ายเธอเหรอ? ฟังนะ ซ้อเจียวเจียวให้ฉันพาเธอมา ฉันไม่ชอบเธอก็จริง แต่ฉันไม่มีวันทำร้ายเธอหรอก เดี๋ยวฉันจะพาเธอกลับเด
ฉือหว่านรู้สึกเจ็บปวดไปทั้งตัว เหมือนกระดูกแทบจะแหลกสลาย และมันหนาวเย็นจนแทบทนไม่ไหวน้ำทะเลเย็นจัดซัดเข้าหน้าเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความหนาวทะลุเข้าไปถึงกระดูก ทำให้เธอสะดุ้งสุดตัวจนได้สติกลับคืนมา เธอลืมตาขึ้นอย่างช้าๆเธอยังไม่ตายบนเรือยอชต์มีระเบิดติดอยู่ พอใกล้ระเบิด เธอกับกู้เป่ยเฉินก็กระโดดลงทะเล น้ำเย็นยะเยือกโถมเข้าหาเธอจากทุกทิศทาง เธอต้องว่ายน้ำอย่างสุดแรงเพื่อเอาชีวิตรอดร่างกายเล็กๆ ของเธอแสดงให้เห็นถึงพลังในการเอาชีวิตรอดอย่างน่าทึ่งสุดท้าย เธอก็ถูกคลื่นซัดขึ้นฝั่งจนได้ตอนนี้เป็นเวลากลางคืนแล้ว บรรยากาศรอบข้างเงียบงันและเปลี่ยวเหงา ฉือหว่านพยายามยันตัวลุกขึ้น “กู้เป่ยเฉิน? กู้เป่ยเฉิน!”เธอเป็นคนถีบเขาลงทะเล แล้วตอนนี้เขาอยู่ไหน?ฉือหว่านเดินหาทั่วบริเวณ “กู้เป่ยเฉิน ถ้าคุณยังมีชีวิตอยู่ ตอบฉันหน่อย!”ไม่นานนัก เธอก็หยุดกะทันหันที่ชายหาดด้านหน้า เธอเห็นร่างของกู้เป่ยเฉินนอนอยู่เขาก็ถูกคลื่นซัดขึ้นฝั่งเช่นกันฉือหว่านรีบวิ่งเข้าไปหา “กู้เป่ยเฉิน? กู้เป่ยเฉิน ฟื้นสิ!”เขายังหมดสติอยู่ ขาขวาได้รับบาดเจ็บ เลือดไหลออกมาไม่หยุดเลือดแดงฉานเปื้อนเต็มพื้นทรายรอบตัวเขา
ฉือหว่านตั้งใจพูดแบบนั้น เพราะตอนนี้เธอกับกู้เป่ยเฉินที่บาดเจ็บสาหัสต้องมาติดอยู่ในที่แบบนี้ และสายตาของหลิวว่างก็จ้องเธออย่างไม่เหมาะสมตั้งแต่ต้น เธอจึงจำเป็นต้องระวังตัวให้มากที่สุดแต่กู้เป่ยเฉินกลับไม่ยอมรับสถานะที่เธออ้างแม้แต่น้อย ในสายตาของเขา ฉือหว่านหย่ากับพี่รองของเขาไปแล้ว ยังจะกล้าพูดแบบนี้อีก หน้าไม่อายเอาซะเลยกู้เป่ยเฉินกำลังจะอ้าปากพูดอะไรบางอย่าง แต่ฉือหว่านส่งสายตาดุใส่เขาทันที “หุบปากไปเลย!”พูดจบ เธอก็ยื่นมือไปกดที่แผลของเขาอย่างแรง “ยังไม่ตายอีกเหรอ!”“โอ๊ย! เจ็บ!” กู้เป่ยเฉินเจ็บจนเหงื่อเย็นไหลทั่วใบหน้า “ฉือหว่าน! เชื่อไหมว่าฉันจะฆ่าเธอ!”ทันใดนั้น หมอประจำหมู่บ้านพูดขึ้นว่า “ขาของคนไข้บาดเจ็บสาหัสมาก ผมห้ามเลือดให้ได้แค่ชั่วคราว พรุ่งนี้ต้องส่งเข้าเมืองไปรักษาแล้วครับ”ฉือหว่านส่ายหน้า “ไม่ทันแล้ว ต้องจัดการคืนนี้”หมอถามกลับ “จะให้จัดการยังไง?”ฉือหว่านตอบเพียงสองคำ “ตัดกระดูก”อะไรนะ?ตัดกระดูก!?กู้เป่ยเฉินมองเธอด้วยสายตาตกตะลึง “ฉือหว่าน! เธอจะตัดกระดูกฉัน? เธอจะทำลายขาฉันเหรอ!?”ฉือหว่านมองเขาอย่างเย็นชา “ใช่!”พูดจบ เธอก็หันไปพูดกับหมอ “หมอ ช่
ฉือหว่านใช้ผ้าเช็ดมือให้สะอาด แล้วหันไปมองกู้เป่ยเฉิน “คุณชายกู้ อยากพูดอะไรก็พูดมา แต่อย่าคิดจะพูดคำว่าขอโทษกับฉันเด็ดขาด”กู้เป่ยเฉินตั้งใจจะขอโทษอยู่แล้ว แต่คำพูดนั้นกลับติดอยู่ที่คอเสียงของฉือหว่านเย็นเฉียบ “คุณทำร้ายคนอื่น คำขอโทษแค่คำเดียวมันลบล้างอะไรไม่ได้ เพราะงั้นไม่ต้องพูด ฉันไม่มีวันให้อภัยคุณ”กู้เป่ยเฉิน “…”เขาคือจอมเกเรแห่งไห่เฉิง นอกจากพี่รองก็ไม่เคยมีใครกล้าหักหน้าเขาแบบนี้มาก่อน แต่ฉือหว่านกลับกล้าทำ ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเอาซะเลย ใบหน้าของกู้เป่ยเฉินมืดครึ้ม“คุณชายกู้ หลับตาพักเถอะ ขาคุณน่าจะรอดแล้ว” ฉือหว่านกล่าวใบหน้าของกู้เป่ยเฉินซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัด ร่างกายอ่อนแอเกินกว่าจะทำอะไรได้ตามอำเภอใจ เขาทำได้แค่เชื่อฟังฉือหว่านแล้วหลับตาลงฉือหว่านยื่นมือห่มผ้าให้เขา เธอรู้ดีว่าเขาชอบฉือเจียว คิดว่าฉือเจียวคือซ้อเจียวเจียวของเขา เพราะฉะนั้นที่เขาพูดออกมาแบบนั้น เธอไม่แปลกใจเลย เธอชินแล้วถึงเธออยากจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับกู้เป่ยเฉินอีก แต่เธอก็ทำไม่ได้ เธอข้ามเส้นของตัวเองไปไม่ได้ จรรยาบรรณของหมอ ทำให้เธอไม่อาจปล่อยมือจากคนเจ็บได้ขณะนั้นเอง หลิวว่างเดินเข้ามาในห
ฉือหว่านเดินหนีออกมาหลิวว่างมองตามเงาร่างอ่อนช้อยของเธอ ใบหน้าของเขาพลันมืดครึ้มลงอย่างชัดเจน…ตอนนี้เป็นเวลากลางคืน กู้เป่ยเฉินยังคงนอนหลับหมดสติอยู่ ส่วนฉือหว่านนั้นไม่กล้าหลับตาแม้แต่นิดเดียว เพราะเธอต้องเฝ้าระวังหลิวว่างชัดเจนว่าการอ้างว่าตนแต่งงานแล้วไม่ได้ช่วยทำให้หลิวว่างเลิกล้มความคิดสกปรกนั้นเลยสักนิด เขายังคงจ้องมองเธอด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ไม่เลิกราเธอไม่กล้านอน เพราะเธอรู้ว่าทั้งเธอและกู้เป่ยเฉินอาจตกอยู่ในอันตรายได้ทุกเมื่อฉือหว่านนั่งอยู่คนเดียวที่หน้าประตู กลางดึกของหมู่บ้านบนภูเขาเงียบสงบจนเกือบวังเวง มันเงียบเสียจนเหมือนโลกทั้งใบหยุดนิ่งหลังหิมะหยุดตก บรรยากาศในหมู่บ้านยิ่งเย็นยะเยือกไปทั่ว เหมือนเธอถูกทิ้งไว้ที่ปลายสุดของโลกใบนี้ร่างกายของฉือหว่านหนาวจนสั่น เธอรู้สึกถึงความผิดปกติในร่างกาย ตัวเริ่มร้อนราวกับจะเป็นไข้หลังจากแช่น้ำทะเลเย็นเฉียบอยู่นาน แม้แต่ร่างกายแข็งแรงอย่างเธอก็แทบจะทนไม่ไหวฉือหว่านได้แต่หยิกฝ่ามือตัวเอง เพื่อไม่ให้ตัวเองหลับไป เพราะเธอรู้ดีว่านี่ไม่ใช่ที่ที่ปลอดภัยในความมืดเงียบ เธอเผลอคิดถึงฮั่วซือหานขึ้นมา ตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่?
ฉือหว่านเงยหน้าขึ้น เห็นว่าเป็นกู้เป่ยเฉินชายหนุ่มที่หลับอยู่ลืมตาตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงวุ่นวาย เขากระโดดลงจากเตียงแล้วกระชากตัวหลิวว่างออกจากร่างของฉือหว่านหลิวว่างซึ่งกำลังคลุ้มคลั่งด้วยไฟราคะ ไม่ทันตั้งตัวเลยเซล้มไปกระแทกกับผนังใบหน้าของกู้เป่ยเฉินซีดขาว แต่อารมณ์กลับแข็งกร้าวและเย็นเฉียบ เขาหันมามองฉือหว่าน “เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”ฉือหว่านส่ายหน้า “ไม่เป็นไร”เขาจึงเบนสายตาไปยังหลิวว่าง มือกำแน่นจนเส้นเลือดปูด “ไอ้สารเลว!”หลิวว่างที่โดนขัดจังหวะกลางคัน หน้าก็ยิ่งบูดบึ้ง เขาตวาดลั่น “ฉันเป็นคนช่วยพวกแกไว้เองนะ ถ้าไม่มีฉัน ขาแกก็พิการไปแล้ว! แกยังกล้าว่าฉันอีก?”“ตอบแทนฉันหน่อยจะเป็นไรไป? ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ซะหน่อย แต่งงานแล้วไม่ใช่เหรอ? จะนอนกับผู้ชายสักคนหรือสิบคนมันก็เหมือนกัน!”คำพูดของเขาทั้งหยาบคายและไร้ยางอายสิ้นดีกู้เป่ยเฉินโกรธจนเลือดขึ้นหน้า เส้นเลือดปูดทั่วแขน เขาเงื้อหมัดใส่หลิวว่างทันทีหลิวว่างก็ไม่ยอมแพ้ เขาจ้องกู้เป่ยเฉินเขม็ง พอกู้เป่ยเฉินพุ่งเข้ามา ทั้งสองก็เข้าต่อสู้กันอย่างดุเดือดฉือหว่านรีบลุกขึ้นยืน มองภาพตรงหน้าด้วยหัวใจที่เต้นรัว
“ฉันเห็นว่าด้านนอกมีสมุนไพรอยู่ เดี๋ยวจะออกไปเก็บ นายพักผ่อนก่อนเถอะ”ฉือหว่านพูดพลางเก็บกล่องปฐมพยาบาล จากนั้นก็เดินออกไปตอนมาถึง เธอสังเกตภูมิประเทศโดยรอบไว้แล้ว ที่นี่มีสมุนไพร เธออาจใช้มันทำยาช่วยให้หลิวว่างความจำเสื่อมได้ฉือหว่านย่อตัวลงเริ่มเก็บสมุนไพร แต่ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าอยู่ข้างหลัง พอหันไปดู ก็เห็นว่าคือกู้เป่ยเฉินกู้เป่ยเฉินตามมาฉือหว่านเอ่ยอย่างแปลกใจ “นายตามมาทำไม? นายเสียเลือดไปเยอะ ควรจะรีบพักผ่อนนะ”กู้เป่ยเฉินยืนอยู่ มองเธอจากมุมสูง ใบหน้าเล็กเรียวสวยแม้จะสวมเสื้อผ้าหยาบของชาวบ้าน แต่ก็ยังไม่อาจบดบังความงามอันสง่างามราวเทพธิดาได้ “ฉันว่าฉันตามมาเถอะ กลัวว่าจะมีหลิวว่างคนที่สองโผล่มาอีก”ฉือหว่านยิ้มมุมปากอย่างจริงจัง “ฉันกับพี่นายหย่ากันแล้ว ต่อให้ฉันมีอะไรกับผู้ชายคนอื่นก็ไม่เรียกว่านอกใจ ไม่ต้องตามฉันก็ได้”กู้เป่ยเฉินเม้มริมฝีปาก “ไม่ใช่เพราะพี่ฉัน”ฉือหว่านมองเขา กู้เป่ยเฉินหน้าตาหล่อเหลาจริงๆ ในฐานะทายาทคนเดียวของตระกูลกู้ในไห่เฉิง ชีวิตของเขาก็เหมือนเจ้าชายในวังทองคำแม้ตอนนี้จะดูซอมซ่อ มีบาดแผลทั้งที่ขาและแขน ใบหน้าซีดเซียว แต่ความหล่อ
ฮั่วซือหานมองตามทิศทางที่ฉือหว่านหายตัวไป เรื่องทั้งหมดมันง่ายขนาดนั้นจริงหรือ?อาจจะใช่ขณะที่เขายังครุ่นคิด เสียงริงโทนโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นมาอย่างกะทันหันฮั่วซือหานกดรับสาย ปลายสายเป็นเสียงหลี่หลันที่ตื่นตระหนก “ประธานฮั่ว ไม่ดีแล้วค่ะ เจียวเจียวเกิดอาการหัวใจผิดปกติ อยู่ๆ ก็เป็นลมหมดสติ ตอนนี้กำลังถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลด่วนค่ะ!”ฮั่วซือหานวางสายทันที จากนั้นก็หมุนตัวเดินจากไปอย่างรวดเร็ว……ขณะเดียวกัน ภายในห้องทดลองขององค์กรถงเหรินถัง ฉือหว่านมัดผมยาวดำสนิทเป็นหางม้าเรียบร้อย แล้วสวมเสื้อกาวน์สีขาวสะอาด “ฉันจะเริ่มตรวจสอบอัฐิของพ่อเดี๋ยวนี้”เซียวอี้ “หวานหว่าน เธอสงสัยมาตลอดว่าการตายของพ่อเธอมีเงื่อนงำ เธอสงสัยว่าคนในตระกูลฉือเป็นคนลงมือ?”ฉือหว่านพยักหน้า “ใช่”“แต่ยังไงซะ พ่อเธอก็เป็นคนตระกูลฉือนะ แม้แต่เสือยังไม่กินลูกตัวเอง แล้วพวกเขาจะโหดเหี้ยมได้ยังไง?”ฉือหว่านคิดสักครู่แล้วเอ่ย “พี่จำได้ไหม ตอนที่เราสืบประวัติมาก่อนหน้านี้ มีข้อมูลว่าคุณนายใหญ่ฉือแต่งงานตั้งสามปีถึงจะมีลูก ทั้งกินยาสมุนไพร ทั้งทำทุกวิถีทาง... แล้วถึงจะมีพ่อของฉัน”เซียวอี้พยักหน้า “จำได้ แล้วไ
เรื่องนี้ย้อนกลับไปที่ชาติกำเนิดของฉือหว่าน ... ตอนนี้ มีเพียงฉือไห่ผิงกับคุณนายใหญ่ฉือเท่านั้นที่รู้ความจริง เมื่อก่อนยังมีฉือเจี้ยนกั๋วอีกคน แต่เขาต้องสังเวยชีวิตเพราะเรื่องนี้ฉือไห่ผิงรีบเอ่ยเตือน “แม่ หยุดพูดเถอะ”คุณนายใหญ่ฉือก็รู้ว่านี่เป็นเรื่องใหญ่โตนัก เธอจึงรีบปิดปากทันทีเดิมทีหลี่หลันยังตั้งใจเงี่ยหูฟัง หวังว่าจะได้ล้วงความลับอะไรสักอย่าง แต่เมื่อเห็นพวกเขาเงียบไป หลี่หลันก็อดผิดหวังไม่ได้ขณะเดียวกัน ฉือเจียวกับฉือถังก็ยังรุมล้อมเทพ C ตัวปลอมต่อ “ไอ้สิบแปดมงกุฎ เอาเงินเราคืนมาเดี๋ยวนี้!”“กล้ามาหลอกเอาเงินตระกูลฉือเหรอ หาเรื่องตายชัดๆ!”พวกเธอระบายความโกรธใส่เทพ C ตัวปลอมอย่างเต็มที่ตลอดสองวันที่ผ่านมา ตระกูลฉือตกอยู่ในสภาพเหมือนผ่านนรกมาอย่างแท้จริง ทั้งหมดก็เพราะคนตรงหน้า!คุณนายใหญ่ฉือพูดขึ้นเสียงแข็ง “ตอนนี้เทพ C ตัวปลอมก็จับได้แล้ว รีบเอาเงินเราคืนมาซะทีเถอะ!”ฉือไห่ผิงกับฉือเหว่ยเย่พยักหน้า “ครับ!”อีกด้านหนึ่ง รถโรลส์รอยซ์ยังจอดอยู่อย่างเงียบๆ ข้างถนนเลขาจ้าวเหลือบมองฉากที่เกิดขึ้น แล้วเอ่ยด้วยความตกใจ “ท่านประธาน คุณฉือหว่านดันหาเทพ C ตัวปลอมเจอก่อนเร
หลี่หลันรีบเอ่ยขึ้นทันที “ฉือหว่าน เธอไปหาตัวเทพ C ตัวปลอมได้ยังไง?”ฉือหว่านยกยิ้มบางๆ ดวงตาใสระยิบระยับ “เรื่องนั้นขอไม่เปิดเผยนะ ตอนนี้ฉันจะเอาอัฐิพ่อฉันคืนแล้ว”คุณนายใหญ่ฉือรีบขวางหน้าฉือหว่านไว้ “ฉือหว่าน เธอทำอย่างนี้ไม่ได้…”ฉือหว่านหันไปมองคุณนายใหญ่ฉืออย่างเย็นชา “คุณนายใหญ่ฉือ อยากเล่นตุกติกเหรอ? ถ้าเธอผิดสัญญา ฉันก็ไม่ส่งตัวเทพ C ตัวปลอมให้ เงินของพวกเธอ อย่าหวังว่าจะได้คืนแม้แต่สตางค์เดียว!”คุณนายใหญ่ฉือรู้สึกหวั่นใจเล็กน้อย รีบพูดแก้ตัว “ฉือหว่าน ฉันสัญญาแล้วก็ไม่มีทางผิดคำพูดหรอก แค่…วันนี้มันไม่ใช่วันดีเท่านั้นเอง เราค่อยเลือกวันดีแล้วค่อยเอากระดูกไปได้ไหม?”ฉือหว่านมองตรงไปที่เธอ “สำหรับฉัน วันไหนก็เป็นวันดี เพราะวันนี้ ฉันมารับพ่อกลับบ้าน”พูดจบ ฉือหว่านเบี่ยงตัวหลบคุณนายใหญ่ฉือ แล้วก้าวยาวตรงไปยังคฤหาสน์ตระกูลฉือแม้คฤหาสน์จะถูกปิดผนึกด้วยป้ายอายัดสีขาว แต่ฉือหว่านยื่นมือไปลอกป้ายออกอย่างไม่ลังเล ก่อนจะผลักประตูเอี๊ยด ประตูเก่าแก่ค่อยๆ เปิดออก ฉือหว่านเดินเข้าไปทันทีฉือหว่านมุ่งหน้าไปยังศาลเจ้าประจำตระกูลฉือ ที่นั่นมีป้ายวิญญาณตั้งเรียงรายเต็มไปหมด ล้วนเป
ฮั่วซือหานก็ไม่แน่ใจว่าฉือหว่านจะมาไหมพวกคนตระกูลฉือเองก็ไม่แน่ใจว่าฉือหว่านจะมาไหมทุกคนต่างเฝ้ารอฉือหว่านอย่างกระวนกระวายขณะนั้น รถโรลส์รอยซ์รุ่นสตาร์ไลท์สุดหรูคันหนึ่งแล่นเข้ามา ประตูฝั่งคนขับเปิดออก ร่างเพรียวบางงดงามก้าวลงมา ฉือหว่านมาถึงแล้วเลขาจ้าวตาเป็นประกายทันที “ท่านประธาน! คุณฉือหว่านมาแล้ว! เธอมาแล้วจริงๆ!”ฮั่วซือหานเงยหน้าขึ้น มองไปยังฉือหว่านคุณนายใหญ่ฉือรีบก้าวออกไปต้อนรับ “ฉือหว่าน เธอมาเสียที เธอเกือบจะมาสายแล้วนะ”ฉือหว่านยกมุมปากยิ้มบาง “ฉันไม่สายหรอก เวลานัดยังเหลืออีกหนึ่งนาที พวกคุณไม่มีความอดทนเลย รออีกนิดไม่ได้เลยเหรอ?”คุณนายใหญ่ฉือพูดไม่ออกฉือเจียวรีบสวน “ฉือหว่าน เลิกพูดเรื่องไร้สาระเถอะ แล้วเทพ C ตัวปลอมล่ะ?”ฉือเจียวเหลือบมองไปรอบๆ พบว่าฉือหว่านมาคนเดียว ไม่เห็นมีเทพ C ตัวปลอมที่ไหนเลยฉือเจียวหัวเราะเยาะ “ฉือหว่าน เธอไม่ได้พาเทพ C ตัวปลอมมาด้วยใช่ไหม? ฮะ ฉันรู้อยู่แล้วว่าเธอไม่มีความสามารถเอาตัวเขามาได้ เธอมันก็แค่หลอกลวงเท่านั้นแหละ”พูดจบ ฉือเจียวก็ลากแขนคุณนายใหญ่ฉือ “คุณย่า เห็นไหมคะ ฉันพูดถูก เธอไม่มีปัญญาพาเทพ C ตัวปลอมมาได้หรอก เป
เลขาจ้าวเข้าใจทันที ที่แท้ท่านประธานกำลังเล่นบท ตั๊กแตนจับจักจั่น นกขมิ้นอยู่ข้างหลัง มาตลอด เขากำลังรอจังหวะอยู่ที่ผ่านมา ไม่มีใครหลุดรอดสายตาของฮั่วซือหานได้ แต่เทพ C คนนี้กลับสามารถหลบเลี่ยงได้หลายครั้ง นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนทำได้ดูเหมือนว่าคราวนี้ ท่านประธานตั้งใจแน่วแน่ว่าจะลากตัวเทพ C ลึกลับนี้ออกมาให้ได้แม้ว่าวันนี้ฮั่วซือหานจะไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษ แต่ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นข้างนอก เขารู้หมดเลขาจ้าวยังคงสงสัยอยู่บ้าง “ท่านประธาน วันนี้พวกตระกูลฉือไปหาทั้งท่านหลินและเซียวอี้ แต่ทั้งสองคนกลับแนะนำให้พวกเขาไปขอร้องคุณฉือหว่าน บอกว่ามีแค่คุณฉือหว่านที่แก้ปัญหานี้ได้ ท่านคิดว่ามันหมายความว่าไงครับ?”ใบหน้าหล่อคมของฮั่วซือหานอยู่ในแสงไฟสลัว ดูพร่าเลือนและลึกลับ เขาถามกลับเบาๆ “แล้วนายคิดว่าไง?”เลขาจ้าวส่ายหัว “ผมคิดไม่ออก”ฮั่วซือหานยิ้มบางๆ อย่างมีนัย “ก็แค่สองอย่าง หนึ่ง ฉือหว่านรู้จักเทพ C สอง ฉือหว่านคือเทพ C”อะไรนะ?เลขาจ้าวเผลอสูดหายใจแรง “คุณฉือหว่านคือเทพ C? เป็นไปได้ยังไง?”ฮั่วซือหานหันหน้าไปยังหน้าต่างกระจกสูง มองออกไปเห็นแสงไฟระยิบระยับในยามค่ำคืน เขาหัวเราะเบาๆ
ฉือหว่านไม่พูดอะไรมาก “พรุ่งนี้ที่หน้าคฤหาสน์ตระกูลฉือ ฉันจะพาตัวเทพ C ตัวปลอมมา พวกเธอก็นำอัฐิพ่อฉันมา แลกกันต่อหน้าทุกคน”พูดจบ ฉือหว่านก็หันหลังเข้าไปในห้อง “ปัง” ประตูอพาร์ตเมนต์ปิดลงเสียงดังทุกคน “……”หลี่หลันเต็มไปด้วยความสงสัย “เราก็แจ้งความไปแล้ว ใช้ทุกช่องทางตามหาเทพ C ตัวปลอม แต่เหมือนเขาจะหายตัวไปจากโลก ไม่มีแม้แต่เงา แล้วฉือหว่านกลับบอกว่าพรุ่งนี้จะเอาตัวมาได้ ฉันไม่เชื่อเลยสักนิด”ฉือถังหันไปมองฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว คุณคิดเห็นว่ายังไง?”ฮั่วซือหานจ้องมองประตูอพาร์ตเมนต์ที่ปิดสนิทอยู่ข้างหน้า ก่อนจะเม้มริมฝีปากบางเบา “สถานการณ์ตอนนี้ นอกจากเชื่อฉือหว่าน พวกคุณก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว”ทุกคน “……”“งั้นก็คงต้องรอดูพรุ่งนี้ ว่าฉือหว่านจะเอาตัวเทพ C ตัวปลอมมาได้จริงไหม” คุณนายใหญ่ฉือทุบโต๊ะพูดขึ้นฉือเจียวรีบเกาะแขนฮั่วซือหาน ทำเสียงออดอ้อน “ซือหาน คืนนี้พวกเราไม่มีบ้านอยู่แล้วนะ~”ฮั่วซือหานขยับริมฝีปากอย่างเย็นชา “ฉันจะให้เลขาไปจัดการ จัดหาห้องพักสวีทที่โรงแรมให้พวกเธอพักสักคืน”ดวงตาคุณนายใหญ่ฉือเปล่งประกายทันที “ขอบคุณประธานฮั่ว~”หลี่หลันก็รีบฉวยโอกาส “เจียวเจี
"เงื่อนไขอะไร?""ฉันต้องการเอาอัฐิพ่อฉันกลับมา"อัฐิของฉือเจี้ยนกั๋วยังคงอยู่ในมือของคนตระกูลฉือ ก่อนหน้านี้ฉือหว่านเคยขอแล้ว แต่พวกเธอก็ไม่เคยยอมให้ทันทีที่พูดถึงฉือเจี้ยนกั๋ว ใบหน้าของคนพวกนี้ก็เปลี่ยนสีเล็กน้อย"ทำไมล่ะ? ฉันเป็นลูกสาวแท้ๆ ของพ่อฉันนะ ฉันไม่มีสิทธิ์เอาอัฐิพ่อฉันกลับมาหรือไง? พวกคุณไม่เคยเห็นพ่อฉันเป็นครอบครัวจริงๆ แล้วทำไมถึงยังเกาะอัฐิพ่อฉันไว้แน่นไม่ปล่อยอีก? ตอนนี้มีสองทางเลือก พวกคุณจะเลือกเก็บอัฐิพ่อฉัน หรือจะเลือกผลประโยชน์ของตระกูลฉือ พวกคุณเลือกเอาเอง"คุณนายใหญ่ฉือจ้องหน้าฉือหว่านด้วยดวงตาขุ่นมัวแต่แฝงความเจ้าเล่ห์ เธอค้นพบว่า หลานสาวคนนี้ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว"ได้ ฉันจะคืนอัฐิของเจี้ยนกั๋วให้เธอ" คุณนายใหญ่ฉือตอบตกลงหลี่หลันรีบคว้าแขนเสื้อคุณนายใหญ่ฉือ "แม่!"ฉือหว่านเห็นการเคลื่อนไหวและสีหน้าทุกอย่างของพวกเธอ เธอหัวเราะเย็นชา "ฉันก็แค่ขออัฐิพ่อฉันคืน พวกคุณถึงกับกระวนกระวายแบบนี้ หรือมีความลับอะไรที่ไม่อยากให้ใครรู้?""เธอพูดเหลวไหลอะไร!" หลี่หลันตะโกนดุทันที "อัฐิพ่อเธอถูกตั้งบูชาอย่างดีในศาลเจ้าตระกูลฉือ ฉันแค่ไม่อยากให้เธอมารบกวนความสงบของเขา"
ฉือหว่านกำลังเตือนพวกเธอ ว่าพวกเธอมาขอร้องคนคุณนายใหญ่ฉือ ฉือเจียว ฉือถังต่างตัวแข็งค้าง สีหน้าอับอายไม่สามารถเก็บซ่อนไว้ได้ ไฟความหยิ่งผยองเมื่อครู่มลายหายไปจนสิ้นฉือหว่านทำท่าจะปิดประตูอีกครั้งแต่คุณนายใหญ่ฉือรีบพูดขึ้น “หวานหว่าน อย่าปิดๆ เรามาขอร้องเธอ ขอร้องเธอช่วยเราด้วย ได้ไหม?”คุณนายใหญ่ฉือเป็นคนแรกที่ยอมก้มหัวฉือหว่านเลิกคิ้วเรียว มองไปยังคนอื่นๆฝั่งครอบครัวสาม ฉือเหว่ยเย่กับหนีหงก็รีบก้มหัวตามมา “หวานหว่าน ที่ผ่านมาเป็นเราที่ไม่ดี เห็นแก่เรายังเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน ขอร้องเธอช่วยเราหน่อยเถอะ”ฉือไห่ผิงรีบตามมาเสริม “หวานหว่าน คนในครอบครัวไม่ควรทำให้เรื่องมันน่าเกลียดไปกว่านี้ ช่วยเราด้วยนะ”ฉือหว่านหันไปมองหลี่หลันหลี่หลันในใจเต็มไปด้วยการต่อต้าน เธอไม่อยากก้มหัวเลยสักนิด เพราะเส้นทางเรื่องราวตอนนี้มันผิดไปจากที่เธอเคยคาดคิดมาตลอดเธอไม่เข้าใจเลยว่าฉือหว่านที่เธอเคยทอดทิ้งไปตั้งแต่เด็ก ทำไมถึงกลายเป็นอัจฉริยะสาว ทำไมถึงมีรถหรู บ้านหรู ส่วนพวกเธอกลับต้องถูกหลอกจนสิ้นเนื้อประดาตัว ต้องมาอาศัยหน้าบ้านคนอื่นแบบนี้ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?หลี่หลันไม่อยากพูดอะไร แต่
เธอเห็นภาพที่เซียวอี้ส่งมาเรียบร้อยแล้ว วันนี้คงเป็นวันที่คนตระกูลฉือตกต่ำที่สุดพวกเธอเคยเหยียบย่ำเลือดเนื้อของพ่อเธอแล้วปีนขึ้นสู่ที่สูงอย่างสง่างาม มาวันนี้กลับตกลงมาอย่างไม่เหลือศักดิ์ศรี“เห็นแล้ว”“หวานหว่าน ฉันบอกพวกเธอไปแล้วนะ ว่าตอนนี้มีแค่เธอเท่านั้นที่ช่วยพวกเธอได้ ฉันให้พวกเธอไปขอร้องเธอ เธอคิดว่าพวกเธอจะยอมไปไหม?”ฉือหว่านยิ้มบางๆ ที่ริมฝีปาก แล้วตอบอย่างมั่นใจ “ต้องไปแน่นอน”เธอรู้จักนิสัยคนตระกูลฉือดี เมื่อเจอเรื่องเกี่ยวกับผลประโยชน์ใหญ่โต พวกเธอจะยอมกลืนเลือดกลืนศักดิ์ศรีแน่นอน แม้มันจะทำให้พวกเธอเจ็บใจแทบตาย“หวานหว่าน ถ้าพวกเธอไปขอร้องเธอ เธอจะทำยังไง?”ฉือหว่านเสียบดอกกุหลาบสีแดงในมือเข้าลงแจกันอย่างใจเย็น “ฉันก็กำลังรอให้พวกเธอมาหาฉันเองนี่แหละ”…………หนึ่งชั่วโมงต่อมา คนตระกูลฉือก็มาถึง ดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์คุณนายใหญ่ฉือมองตึกสูงหรูหราตรงหน้าอย่างเหลือเชื่อ “ตอนนี้ฉือหว่านอยู่ที่นี่เหรอ?”ฉือเจียว ฉือถัง และหลี่หลันต่างไม่ได้บอกเรื่องที่ฉือหว่านมีรถหรูและคฤหาสน์ให้คุณนายใหญ่ฉือรู้ เพราะในใจพวกเธอเองก็ไม่อยากมายืนขอร้องฉือหว่านเลย แต่สถานการณ์จนต