บทที่ 333

“ฮั่วซือหาน เราเคยเจอกันมาก่อน!”

เคยเจอกันมาก่อนงั้นเหรอ?

แต่เขากลับไม่จำได้เลยสักนิด เขาเคยเจอเธอตอนไหนกัน?

ทว่า ความรู้สึกที่เธอให้กับเขานั้นมันคุ้นเคยเหลือเกิน ราวกับมีแรงดึงดูดบางอย่าง ทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ที่จะเข้าใกล้เธอ

“ฮั่วซือหาน เรา…”

ฉือหว่านยกมือแตะที่ลำคอของตัวเอง ตั้งใจจะหยิบหยกจี้ที่เขาเคยให้เธอออกมา

แต่กลับคลำไม่เจอ แล้วเธอก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าหยกจี้นั้นเธอวางไว้ในห้อง

“ฮั่วซือหาน รอฉันตรงนี้นะ ฉันจะกลับไปเอาของชิ้นหนึ่ง แล้วจะรีบกลับมา” พูดจบฉือหว่านก็รีบลุกขึ้นแล้ววิ่งจากไป

ฮั่วซือหานมองเงาร่างบอบบางของเธอที่ค่อยๆ ห่างออกไป ก็ตกอยู่ในภวังค์ เธอจะไปเอาอะไร?

…

ฉือหว่านกลับมาที่โรงแรม รีบตรงไปยังห้องของตัวเอง แล้วหยิบหยกจี้ชิ้นนั้นออกมา

เธอจับจี้หยกไว้ในฝ่ามือ หวังว่าตอนที่ฮั่วซือหานเห็น มันจะช่วยให้เขารำลึกถึงอดีตที่เคยมีร่วมกันได้

ฮั่วซือหานจะจำเธอได้ไหมนะ?

เธออยากลองดูสักครั้ง

ฉือหว่านถือหยกจี้แล้วรีบวิ่งกลับไปยังลานสกี จากที่ไกลๆ เธอก็มองเห็นฮั่วซือหานที่ยังยืนรออยู่ที่เดิม

ฉือหว่านอยากวิ่งเข้าไปหา “ฮั่ว…”

แต่เพียงเสี้ยววินาทีต่อมา เธอกลับหยุดชะงั