บทที่ 459

เย่ฮวนเอ่อร์ที่อยู่ข้างล่างใจหายวาบ แย่แล้ว เหมือนเธอเผลอพูดหลุดออกไป

เย่ฮวนเอ่อร์โมโหมากจริงๆ เธอไม่พอใจแทนฉือหว่าน แถมยังสงสารลูกในท้องของฉือหว่านอีกด้วย เมื่อครู่เลยเผลอพูดทุกอย่างออกไปโดยไม่ทันคิด

เย่ฮวนเอ่อร์รีบพูดขึ้นทันที “ลูกอะไรล่ะ พี่ฟังผิดแล้ว ฉันไม่ได้พูดถึงลูกเลยนะ”

ฮั่วซือหานกำโทรศัพท์ไว้แน่น “เมื่อกี้เธอพูดถึงลูกชัดๆ เธอบอกว่าฉันทิ้งฉือหว่านกับลูก เย่ฮวนเอ่อร์ พวกเธอกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่หรือเปล่า?”

เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกกระวนกระวาย โชคดีที่ฮั่วซือหานไม่ได้อยู่ตรงนี้ ไม่อย่างนั้นคนอย่างเธอที่ไม่ถนัดโกหกคงโป๊ะแตกแน่ “พี่ ฉันบอกแล้วไงว่าพี่ฟังผิด ฉันไม่ได้พูดเรื่องลูก หรือว่าพี่อยากมีลูกมากเหรอ?”

คำถามนี้ทำเอาฮั่วซือหานเงียบไป

“เห็นไหม พี่ก็ไม่ได้ชอบเด็ก แล้วจะถามทำไมอีกล่ะ ฉันมีธุระ ขอตัวก่อนนะ” เย่ฮวนเอ่อร์รีบวางสายทันที

ฮั่วซือหานที่อยู่ในคอนโดได้ยินเสียง “ตู๊ดๆ” ของปลายสายแล้วก็ขมวดคิ้ว เขามั่นใจว่าเขาไม่ได้ฟังผิด

หรือว่า... ฉือหว่านกำลังตั้งครรภ์?

ฮั่วซือหานนึกขึ้นได้ว่าเคยมีวันหนึ่งเธอถามเขาขึ้นมาว่าเขาชอบเด็กหรือเปล่า

ฮั่วซือหานก้มลงมองนาฬิกาข้อมือ ตอนนี้ดึกมา