ฉือหว่านชะงักไปเล็กน้อย กว่าจะรู้ตัวไม่กี่วินาทีต่อมาก็เข้าใจว่าเขากำลังพูดลามก ฮั่วซือหานผู้ชายคนนี้จู่ๆ ก็พาเธอขึ้นทางด่วนแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยใบหน้าเล็กของฉือหว่านแดงวาบขึ้นมาทันที “ไร้ยางอาย!”ฮั่วซือหานก้าวขายาวเดินเข้าไปในโรงพยาบาลถงเหรินถัง พร้อมเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจว่า “ฉันพูดอะไรล่ะถึงไร้ยางอาย ฉือหว่าน หรือว่าเธอคิดอะไรไม่ดีลามกอยู่ในหัว?”ฉือหว่าน “……”ผู้ชายคนนี้ภายนอกดูภูมิฐานเป็นสุภาพบุรุษ แท้จริงไม่มีใครเลวร้ายเท่าเขาอีกแล้วฉือหว่านไม่อยากพูดกับเขาอีก เธอเดินตามฮั่วซือหานเข้าไปไม่นาน ผู้อำนวยการหลิวแห่งถงเหรินถังก็รีบวิ่งมาหาอย่างร้อนรน “ประธานฮั่ว ดึกขนาดนี้ทำไมถึงให้เกียรติมาเยือนถงเหรินถังได้ครับ?”คืนนี้ผู้อำนวยการหลิวไม่ได้เข้าเวร เขาได้รับสายจากฮั่วซือหานก็รีบออกจากบ้านมาทันทีฮั่วซือหาน “ฉันพาคนมาตรวจครรภ์”ผู้อำนวยการหลิว “ใครเหรอครับ?”ฮั่วซือหานขยับตัวให้ฉือหว่านที่อยู่ด้านหลังปรากฏตัว “เธอ”เมื่อผู้อำนวยการหลิวเห็นฉือหว่าน ดวงตาเขาหดตัวทันที สูดหายใจแรงหนึ่งเฮือก “คุณ... คุณคุณคุณ…”ฮั่วซือหานมองไปที่เขา “ผู้อำนวยการหลิว คุณรู้จักฉือหว่านเหรอ?”ผู้อำน
ฉือหว่านโต้กลับทันควันฮั่วซือหานสตาร์ทรถหรู รถแล่นไปบนถนนอย่างมั่นคง มือเรียวยาวที่เต็มไปด้วยข้อกระดูกชัดเจนจับพวงมาลัยแน่น เขาไม่มองข้างทาง แค่ยกมุมปากบางขึ้นเล็กน้อย “ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าเธออยากขโมยหรือเปล่า ผู้หญิงที่อยากขโมยพันธุกรรมฉันเพื่อมีลูกให้ฉันมันมีเยอะเกินไป ฉันไม่อาจไว้ใจเธอได้”ฉือหว่าน “……”เขานี่มันมั่นใจในตัวเองเกินไปแล้ว!แต่ก็ต้องยอมรับว่าเขาฮั่วซือหานมีเหตุผลพอจะมั่นใจตัวเองฉือหว่านหนาวมาก ตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์ ไม่อยากเป็นหวัด เธอจึงต้องใส่สูทสีดำของเขาสูทสีดำตัวใหญ่โคร่ง ห่อหุ้มร่างบางของเธอเอาไว้ “ประธานฮั่ว คุณพันธุกรรมดี แล้วฉันพันธุกรรมไม่ดีเหรอ บางคนอาจอยากขโมยพันธุกรรมคุณ แต่ฉันไม่ขโมยแน่”ฮั่วซือหานสะดุดในใจนิดหนึ่ง พันธุกรรมของเธอนั้นไม่ต้องพูดถึง เป็นอัจฉริยะจากฮาร์วาร์ดที่สามารถทัดเทียมกับเขาได้ และตอนนี้ยังเป็นเทพ C แห่งแพทย์แผนจีนอีกด้วย พันธุกรรมของเธอนั้นแข็งแกร่งจนเกือบจะน่ากลัวฮั่วซือหานนึกขึ้นมาแว้บหนึ่ง ถ้าเขากับเธอมีลูกด้วยกัน ลูกจะเป็นยังไงนะแต่ความคิดนี้แค่ผุดขึ้นมาแวบเดียว เขาไม่ได้คิดต่อ“ไปถึงโรงพยาบาลแล้วก็รู้เอง”ดูเหมื
ฮั่วซือหานลากฉือหว่านไปทันทีฉือหว่านเซตามแรงดึง “ประธานฮั่ว คุณจะพาฉันไปไหน? ปล่อยฉันนะ ฉันไม่อยากไป!”ฮั่วซือหานไม่ให้โอกาสเธอได้เลือก เขาลากฉือหว่านออกจากห้อง แล้วจับเธอยัดเข้าไปในลิฟต์ทันทีเซียวอี้ถึงกับตกตะลึงกับพฤติกรรมแบบเจ้านายผู้บงการของฮั่วซือหาน “ไม่ใช่นะ ประธานฮั่ว คุณ…”คำพูดยังไม่ทันจบ ฮั่วซือหานก็ปิดลิฟต์ไปแล้ว ทั้งสองคนหายไปจากสายตาของเซียวอี้เซียวอี้ “……”ฮั่วซือหานพาฉือหว่านลงมาข้างล่าง จับข้อมือเรียวของเธอแน่น แล้วลากเธอไปขึ้นรถหรูของตัวเองฉือหว่านพยายามดิ้นสุดแรงเพื่อจะหลุดจากพันธนาการ “ประธานฮั่ว คุณทำอะไรเนี่ย คุณเป็นบ้าอะไร ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่อยากไป!”ฮั่วซือหานเปิดประตูที่นั่งข้างคนขับของโรลส์รอยซ์ สายตาเย็นชาหันมามองใบหน้าของฉือหว่าน “ฉือหว่าน เธอกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่ใช่ไหม?”ฉือหว่านชะงัก “คุณหมายถึงอะไร?”สายตาของฮั่วซือหานเลื่อนลงต่ำ หยุดอยู่ที่หน้าท้องแบนราบของเธอฉือหว่านรีบถอยหลังหนึ่งก้าว “ประธานฮั่ว คุณมองอะไรของคุณ! ลามก!”ฮั่วซือหาน “เธอท้องเหรอ?”ทั้งร่างของฉือหว่านแข็งทื่อไปทันที เขารู้แล้วเหรอ? เขาสังเกตเห็นแล้วเหรอ?สายตาของฮั่
เย่ฮวนเอ่อร์ที่อยู่ข้างล่างใจหายวาบ แย่แล้ว เหมือนเธอเผลอพูดหลุดออกไปเย่ฮวนเอ่อร์โมโหมากจริงๆ เธอไม่พอใจแทนฉือหว่าน แถมยังสงสารลูกในท้องของฉือหว่านอีกด้วย เมื่อครู่เลยเผลอพูดทุกอย่างออกไปโดยไม่ทันคิดเย่ฮวนเอ่อร์รีบพูดขึ้นทันที “ลูกอะไรล่ะ พี่ฟังผิดแล้ว ฉันไม่ได้พูดถึงลูกเลยนะ”ฮั่วซือหานกำโทรศัพท์ไว้แน่น “เมื่อกี้เธอพูดถึงลูกชัดๆ เธอบอกว่าฉันทิ้งฉือหว่านกับลูก เย่ฮวนเอ่อร์ พวกเธอกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่หรือเปล่า?”เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกกระวนกระวาย โชคดีที่ฮั่วซือหานไม่ได้อยู่ตรงนี้ ไม่อย่างนั้นคนอย่างเธอที่ไม่ถนัดโกหกคงโป๊ะแตกแน่ “พี่ ฉันบอกแล้วไงว่าพี่ฟังผิด ฉันไม่ได้พูดเรื่องลูก หรือว่าพี่อยากมีลูกมากเหรอ?”คำถามนี้ทำเอาฮั่วซือหานเงียบไป“เห็นไหม พี่ก็ไม่ได้ชอบเด็ก แล้วจะถามทำไมอีกล่ะ ฉันมีธุระ ขอตัวก่อนนะ” เย่ฮวนเอ่อร์รีบวางสายทันทีฮั่วซือหานที่อยู่ในคอนโดได้ยินเสียง “ตู๊ดๆ” ของปลายสายแล้วก็ขมวดคิ้ว เขามั่นใจว่าเขาไม่ได้ฟังผิดหรือว่า... ฉือหว่านกำลังตั้งครรภ์?ฮั่วซือหานนึกขึ้นได้ว่าเคยมีวันหนึ่งเธอถามเขาขึ้นมาว่าเขาชอบเด็กหรือเปล่าฮั่วซือหานก้มลงมองนาฬิกาข้อมือ ตอนนี้ดึกมา
เขายังจำคืนนั้นได้ดี วันที่เธอเสนอขอหย่ากับเขาครั้งแรก คืนนั้นเป็นวันเกิดของเขา เธอทำอาหารเต็มโต๊ะ รอเขากลับบ้านสิ่งที่เขาเคยไม่ใส่ใจ ตอนนี้เมื่อทุกอย่างถูกพรากไป กลับทำให้ฮั่วซือหานรู้สึกว่าจิตใจว่างเปล่า เจ็บจี๊ดอยู่ลึกๆ บางทีนี่อาจเป็นความรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้ทะนุถนอมในตอนที่ครอบครองอยู่ก็ได้ฮั่วซือหานถือแก้วไว้ ดื่มน้ำอุ่นไปหนึ่งอึกอย่างเงียบๆความอุ่นของน้ำแผ่ซ่านไปทั่วช่องปาก ลำคอที่เคลื่อนไหวอย่างเฉื่อยชาค่อยๆ กลืนมันลงไปก่อนหน้านี้เขาไม่รู้ว่าเธอคือเทพ C ในเมื่อเธอคือเทพ C แล้วเธอมาหาเขาทำไม?ตอนอยู่ที่ฮาร์วาร์ด พวกเขามีภาพถ่ายร่วมกันตอนเขากลายเป็นเจ้าชายนิทรา เธอถอนตัวจากวงการในช่วงเวลาที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่งงานกับเขา ล้างมือทำอาหารให้เขา เธอจะต้องรักเขามากแค่ไหน?ฮั่วซือหานค้นหาความทรงจำทั้งหมด ไม่จำได้เลยว่าเขาเคยพบเธอ เขาไม่รู้จักเธอแล้วเธอเริ่มชอบเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ ความรักเกิดขึ้นได้อย่างไร?เขาอยากถามเธอจริงๆเขามักรู้สึกว่าเขากับเธอเหมือนเคยมีเรื่องราวบางอย่างเกิดขึ้น แต่เขากลับลืมมันไปหมดแล้วร่างสูงสง่างามของฮั่วซือหานดูเปล่าเปลี่ยวและเงียบเหงาขึ้นมาใ
ติ๊งหน่องเสียงกริ่งดังขึ้นไม่นานประตูหน้าห้องก็เปิดออก ร่างบางสะอาดตาของฉือหว่านก็ปรากฏในสายตา ฉือหว่าน “ใครเหรอ... ประธานฮั่ว?”ฉือหว่านเห็นฮั่วซือหานยืนอยู่ที่ข้างประตูฮั่วซือหานมองเธอ ตอนนี้ฉือหว่านเปลี่ยนมาใส่ชุดกระโปรงลำลองอยู่บ้านเรียบร้อยแล้ว เครื่องสำอางบนใบหน้าก็ล้างออกหมด เผยให้เห็นใบหน้าสะสวยไร้การแต่งเติม จากสาวสวยสะกดสายตาในงานเลี้ยง กลายเป็นสาวน้อยบริสุทธิ์ผุดผ่อง“ฉือหว่าน ตอนนี้เธอมีเวลารึเปล่า” ฮั่วซือหานถามฉือหว่านขนตายาวสั่นไหว “ประธานฮั่ว มีธุระอะไรกับฉันหรือเปล่าคะ พูดตรงๆ ได้เลย”ฮั่วซือหาน “ฉัน...”คำพูดยังไม่ทันหลุดจากปาก เสียงชายหนุ่มคุ้นหูก็ดังมาจากข้างใน “ใครเหรอ หวานหว่าน?”ฮั่วซือหานเงยหน้ามองเข้าไปด้านใน เห็นเซียวอี้เซียวอี้อยู่ในห้องของฉือหว่าน ใส่รองเท้าแตะอยู่ในบ้าน มือถือแอปเปิ้ลกัดกินอยู่ “ประธานฮั่ว ทำไมเป็นคุณล่ะ?”คำพูดที่ฮั่วซือหานตั้งใจจะพูดพลันติดอยู่ในลำคอ เขาไม่คิดว่าเซียวอี้จะอยู่ที่นี่ด้วยฉือหว่าน “ประธานฮั่ว ถ้ามีธุระก็บอกมา ถ้าไม่มี ฉันจะเข้าไปข้างในแล้วนะคะ”ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปาก มองหน้าฉือหว่านอีกครั้ง “ข้างในมีแค่เธอ
ฉือเจียวพยักหน้า “ได้ค่ะ พ่อ พ่อต้องช่วยหนูนะ”“รู้แล้ว เจียวเจียว ลูกรีบกลับไปพักผ่อนเถอะ ฟ้าจะถล่มลงมาก็ยังมีพ่อคอยแบกรับไว้ให้”“ค่ะ” ฉือเจียวกลับเข้าห้องไปแล้วฉือไห่ผิงกับหลี่หลันก็กลับเข้าห้องเช่นกัน หลี่หลันอาบน้ำก่อน แล้วไปนอนบนเตียง ฉือไห่ผิงอาบน้ำเสร็จขึ้นเตียง หลี่หลันพูดว่า “ไห่ผิง คุณต้องช่วยเจียวเจียวให้ได้นะ”ฉือไห่ผิง “จะช่วยยังไง?”หลี่หลัน “แน่นอนว่าต้องติดต่อคนใหญ่คนโตในเมืองหลวงน่ะสิ แค่ติดต่อเขาได้ ทุกอย่างก็จัดการได้หมด ต่อให้ฉือหว่านเก่งแค่ไหน แต่ต่อหน้าคนนั้นก็แค่เหมือนมดตัวหนึ่ง ยกมือขึ้นมาก็บีบตายได้แล้ว”ฉือไห่ผิงลังเล “แต่แม่แท้ๆ ของเจียวเจียวไม่อยากให้เปิดเผยเรื่องชาติกำเนิดของเจียวเจียว ไม่อยากให้เธอกลับไปที่เมืองหลวง”หลี่หลันเริ่มร้อนใจ “แต่ตอนนี้เจียวเจียวกำลังเจอปัญหาใหญ่ ถ้าไม่พึ่งพาอำนาจจากเมืองหลวงก็จัดการไม่ได้ อีกอย่างกลับไปที่เมืองหลวงแล้วมันไม่ดีตรงไหน อยู่เหนือคนนับหมื่น เจียวเจียวก็เป็นคุณหนูผู้สูงศักดิ์!”ฉือไห่ผิงยังต้องคิดทบทวนอีก เขายังไม่ลืมคำพูดก่อนตายของแม่แท้ๆ ของฉือเจียว แต่ตอนนี้ตระกูลฉือถูกฉือหว่านบีบจนจนตรอกแล้ว ไม่มีทางหนี
ฉือเจียวและฉือถังตกตะลึงจนพูดไม่ออก พวกเธอไม่เคยรู้ความลับนี้มาก่อน พอได้รู้ว่าฉือเจี้ยนกั๋วถูกทั้งบ้านร่วมกันฆ่า ใบหน้าของพวกเธอก็ซีดเผือดราวกับกระดาษแต่ความรู้สึกของพวกเธอไม่ใช่เพราะสงสารฉือเจี้ยนกั๋ว พวกเธอไม่มีเยื่อใยใดๆ กับเขาเลย ที่พวกเธอกำลังรู้สึกตอนนี้คือ ความหวาดกลัวฉือถังพูดเสียงสั่น “พวกคุณฆ่าฉือเจี้ยนกั๋ว แล้วจะทำยังไงดีล่ะ ตอนนี้ฉือหว่านกลับมาแก้แค้นให้เขา เธอบอกว่าจะลากตัวคนร้ายมามอบตัว แบบนี้ตระกูลฉือของพวกเราก็ต้องพินาศแน่!”ฉือเจียวทรุดตัวลงบนโซฟา “ทำไมถึงเป็นแบบนี้... ตอนนี้ฉือหว่านไม่ยอมปล่อยเรา พวกคุณดันเป็นฆาตกรกันหมด แล้วแบบนี้ฉือหว่านจะไม่ทำให้ทั้งตระกูลฉือพังยับเหรอ?”ฉือถังพึมพำ “ตอนนี้ฉือหว่านกลายเป็นเทพ C เป็นถึงแพทย์แผนจีนระดับประเทศ ไม่ใช่แม่บ้านจากชนบทที่ไม่มีค่าอะไรอีกต่อไปแล้ว เธอเก่งเกินไป…”ฉือเจียวหน้าซีดกว่าเดิม “แล้วฉันล่ะ? โรคหัวใจของฉันจะทำยังไง? ถ้าฉือหว่านไม่รักษา ฉันก็ต้องรอตายใช่มั้ย?”พวกเธอยังคงคิดถึงแต่ ประโยชน์ของตัวเอง ไม่เคยแคร์ชีวิตของคนอื่นเลยฉือหว่านที่กลายเป็นเทพ C และยังบังคับให้ฉือถังคุกเข่าต่อหน้า มันคือฝันร้ายสำหรับฉือ
ฉือเจียวมองฮั่วซือหานด้วยแววตาเว้าวอน ดวงตาเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา หวังว่าเขาจะปลอบเธอบ้างแต่ฮั่วซือหานกลับไม่มีสีหน้าใดๆ เขาย้อนถามเสียงเย็น "พ่อของฉือหว่านตายได้ยังไง? ใครในตระกูลฉือคือคนฆ่าเขา?"คุณนายใหญ่ฉือกับหลี่หลันเงียบกริบ ไม่กล้าพูดฮั่วซือหานไม่ได้พูดอะไรต่อ เลขาจ้าวขับรถโรลส์รอยซ์คันหรูมาจอดรับ ฮั่วซือหานขึ้นรถแล้วจากไป….คฤหาสน์ตระกูลฉือค่ำคืนนี้ทั้งคฤหาสน์เงียบงันราวกับสุสาน คุณนายใหญ่ฉือนั่งอยู่บนโซฟาแล้วปัดข้าวของบนโต๊ะน้ำชาให้แตกกระจายแจกันโบราณล้ำค่าถูกทุ่มลงพื้นจนแตกละเอียด พวกนี้คือสมบัติลูกรักของคุณนายใหญ่ฉือ ปกติใครจะจับต้องต้องระวังสุดๆตอนนี้พื้นบ้านเต็มไปด้วยซากข้าวของแตกกระจาย สาวใช้ทุกคนหลบอยู่ตามมุม ไม่มีใครกล้าหายใจแรงครอบครัวรองและครอบครัวสามมาครบ ฉือไห่ผิง หลี่หลัน ฉือเจียว ฉือเหว่ยเย่ หนีหง ฉือถัง ไม่มีใครขาดแม้จะระบายแล้วแต่คุณนายใหญ่ฉือก็ยังโกรธไม่หาย เธอตวาดขึ้น "ไร้ประโยชน์กันหมด! ไม่มีใครสักคนเทียบฉือหว่านได้!""ฉือหว่านโตมาจากชนบท แต่กลับเป็นอัจฉริยะจากฮาร์วาร์ด เป็นถึงเทพ C! ถ้าเธอเป็นหลานแท้ๆ ของฉัน ฉันคงเชิดหน้าชูตาในเมืองไห่เฉิง