ฉือหว่านถอยหลบเปิดประตู “เข้ามาสิ”ฮั่วซือหานเดินเข้ามาข้างในทั้งสองคนยืนอยู่ในห้องนั่งเล่น ฉือหว่านถามขึ้น “ประธานฮั่ว คุณมาหาฉันมีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”คำว่า “ประธานฮั่ว” ได้เว้นระยะห่างอย่างชัดเจน ปิดกั้นเขาไว้ราวกับห่างไกลกันคนละโลกฮั่วซือหานเดินเข้ามาใกล้ “หวานหว่าน เธอเลิกเย็นชากับฉันไม่ได้เหรอ? ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ฉันไม่รู้เลยว่านั่นคือเธอ ฉันตามหาเธอมาตลอด”ฉือหว่านพยักหน้า “ฉันรู้ ฉันรู้หมดแล้ว”ฮั่วซือหานจับไหล่ของเธอไว้ “หวานหว่าน ขอโอกาสฉันอีกสักครั้งได้ไหม? เราพลาดกันมาหลายปีแล้ว ฉันไม่อยากพลาดจากเธออีก”ฉือหว่านยกมือดันเขาออก “ฮั่วซือหาน มันสายไปแล้ว! ที่จริงในใจฉันเคยให้โอกาสคุณหลายครั้งแล้ว ตอนที่เราหย่ากัน ฉันก็ให้โอกาสคุณ ตอนที่ฉันกับฉือเจียวถูกลักพาตัวพร้อมกัน ฉันก็ให้โอกาสคุณ ตอนที่ฉันถูกมัดไว้กับเตียงผ่าตัดแท้ง ฉันก็หวังว่าคุณจะมาทัน... แต่ว่า ทุกครั้งที่ฉันต้องการคุณ คุณกลับผลักไสฉันอย่างไม่ลังเล ครั้งแล้วครั้งเล่า จนในที่สุด ฉันก็ชินกับชีวิตที่ไม่มีคุณ ฉันไม่ต้องการคุณอีกแล้ว”ฮั่วซือหานรู้สึกราวกับมีมือใหญ่มาบีบหัวใจของเขา บีบแน่นจนหายใจไม่ออก “หวานหว
เขาโทรมาทำไม?ฉือหว่านคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกดรับสาย “สวัสดีค่ะ ประธานฮั่ว”เสียงทุ้มแหบแฝงพลังของฮั่วซือหานดังขึ้นทันที “หวานหว่าน ทำไมเธอไม่ยอมเจอฉัน ฉันอยากเจอเธอสักครั้ง”ฉือหว่านขนตาสั่นไหว “ประธานฮั่ว เรื่องในอดีต เรื่องที่เราเคลียร์กันในโรงพยาบาล เราก็พูดกันไปหมดแล้ว ตอนนี้ระหว่างเราก็ไม่มีอะไรต้องพูดกันอีกแล้วค่ะ”ฮั่วซือหานเงียบไปไม่กี่วินาที “หวานหว่าน เราเจอกันได้ไหม ฉันแค่อยาก…”“ไม่ได้!” ฉือหว่านปฏิเสธทันที ไม่เปิดโอกาสให้เขาได้พูดจบฮั่วซือหานนิ่งไปฉือหว่านพูดต่อ “ประธานฮั่ว ดึกแล้วค่ะ ฉันขอตัวไปพักผ่อนก่อน”จากนั้นฉือหว่านก็ตัดสายไปทันทีเย่ฮวนเอ่อร์พูดขึ้น “หวานหว่าน ถ้าเธอไม่อยากเจอประธานฮั่วก็ไม่ต้องเจอ ตอนนี้ฉือเจียวอยู่ในมือของเขาแล้ว และเขาก็ให้เวลาตระกูลฉือแค่สามวัน พอถึงเวลา ความจริงเรื่องใครเป็นคนฆ่าพ่อของเธอก็จะเปิดเผยออกมา พวกเราจะไม่มีวันปล่อยคนผิดลอยนวลแน่นอน!”ซูเสี่ยวฝูพยักหน้า “ใช่ ตระกูลฉือมันน่ารังเกียจ ต้องโดนลงโทษอย่างสาสม สิ่งที่หวานหว่านเคยเจอมา ก็ต้องได้รับคืนเป็นสองเท่า!”เซียวอี้ลุกขึ้น “หวานหว่าน เธอคิดดีแล้วใช่ไหม? ถ้าทุกอย่างทางนี
ซูเสี่ยวฝูหัวเราะเยาะเบาๆ “ก่อนหน้านี้ไม่เห็นมาสักที ตอนนี้กลับรีบร้อนมาเชียว”แต่ซูเสี่ยวฝูก็เคารพการตัดสินใจของฉือหว่าน “หวานหว่าน เรื่องนี้ให้เธอเป็นคนตัดสินใจ เธออยากเจอฮั่วซือหานไหม?”ฉือหว่านวางมือไว้บนหน้าท้องของตัวเอง “เรื่องในอดีต ฉันพูดกับเขาไปหมดแล้ว ตอนนี้ระหว่างฉันกับเขาไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก ฉันไม่อยากเจอเขา บอกให้เขากลับไปเถอะ”เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “ได้”เย่ฮวนเอ่อร์เปิดประตูอพาร์ตเมนต์อีกครั้ง มองไปที่ฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว เชิญกลับไปเถอะ หวานหว่านไม่อยากเจอคุณ”ฮั่วซือหานเสียงแหบพร่า “บอกเธอหรือยังว่าฉันมีเรื่องอยากพูดด้วย?”“บอกแล้ว แต่หวานหว่านก็พูดชัดเจนแล้วว่า เรื่องที่ผ่านมาเคลียร์กันไปหมดแล้ว ตอนนี้ระหว่างเธอกับคุณมันจบลงแล้ว ไม่มีอะไรต้องพูดอีก”จบลงแล้ว?ฮั่วซือหานส่ายหัว “ระหว่างฉันกับเธอไม่มีทางจบ หลีกทางให้ฉันเถอะ ฉันจะพูดกับเธอเอง!”“ประธานฮั่ว ตอนนี้หวานหว่านกำลังท้อง ในท้องยังมีลูกอยู่ เธอไม่อยากเจอคุณ คุณก็อย่าฝืนใจเธอเลย”พูดจบ เย่ฮวนเอ่อร์ก็ปิดประตูอพาร์ตเมนต์ลงทันทีเย่ฮวนเอ่อร์กลับเข้ามาในห้องนั่งเล่น “หวานหว่าน ฉันบอกประธานฮั่วไปเรียบร้อย
ฉือไห่ผิงโทรออก ส่วนหลี่หลันยกยิ้มมุมปากด้วยความพอใจลูกสาวของเธอ ในที่สุดก็มาถึงจุดที่กำลังจะทะยานขึ้นสู่ฟ้าแล้วหลี่หลันเดินออกไป คุณนายใหญ่ฉือ ฉือถัง ฉือเหว่ยเย่ และหนีหงต่างก็มองเธอด้วยความตื่นเต้น คุณนายใหญ่ฉือถามว่า “ไห่ผิงตัดสินใจแล้วหรือยัง?”หลี่หลันพยักหน้า “เรียบร้อยแล้ว เขากำลังโทรอยู่”คุณนายใหญ่ฉือตื่นเต้นจนเอาไม้เท้าทุบลงกับพื้น “ดี! ดีมาก!”ฉือถังยังคงงุนงง “คุณย่า พวกคุณโทรหาใครกันแน่?”“ถังถัง ไม่ต้องรู้รายละเอียดหรอก รู้แค่ว่าคนใหญ่คนโตจากเมืองตี้ตูจะมาถึงไห่เฉิง เตรียมตัวต้อนรับเขาก็พอ!”ฉือถังมองดูคุณนายใหญ่ฉือกับหลี่หลัน ตอนนี้ทั้งสองคนมีแววตาเปล่งประกาย ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวัง แม้เธอจะไม่รู้ว่าคนใหญ่คนโตจากเมืองตี้ตูคือใคร แต่ก็อดรู้สึกตื่นเต้นตามไปด้วยไม่ได้เธอมีลางสังหรณ์ว่า คนผู้นี้จะเปลี่ยนชะตากรรมของตระกูลฉือได้แน่นอนแม้แต่ฮั่วซือหานกับฉือหว่านก็อาจหยุดเขาไม่ได้“งั้นพวกเราไม่ต้องไปช่วยฉือเจียวแล้วเหรอ?” ฉือถังถามหลี่หลันยิ้ม “ไม่ต้องห่วงแล้ว เพราะคนจากเมืองตี้ตูจะมาช่วยเอง เราไม่ต้องทำอะไรแล้ว”...ฉือหว่านกลับมาที่อพาร์ตเมนต์ของตัวเอง เซีย
ฉือถังถามอย่างไม่เข้าใจ “วิธีอะไร? ตอนนี้ฉือเจียวอยู่ในมือของประธานฮั่ว แล้วยังมีฉือหว่านอีก พวกคุณจะมีวิธีอะไรไปช่วยฉือเจียว?”ฉือไห่ผิงก็ยังไม่พูดอะไรฉือถังเดินเข้ามาข้างหน้า “ถ้าพวกคุณมีวิธี ก็รีบใช้เถอะ ตอนนี้จะมัวลังเลอะไรอยู่?”ฉือไห่ผิงเงียบไปครู่หนึ่ง ไม่พูดสักคำ แล้วหันหลังเดินจากไปทันทีหลี่หลันรีบตามไป “ที่รัก!”ฉือถังก็อยากตามไป แต่กลับถูกคุณนายใหญ่ฉือกันไว้ “ฉือถัง อย่าไป”ฉือถังงุนงง “คุณย่า ทำไมล่ะ ทำไมหนูถึงไปไม่ได้?”พูดจบฉือถังก็หันไปมองคุณนายใหญ่ฉือ ฉือเหว่ยเย่ และหนีหง “ทุกคนเหมือนรู้เรื่องอะไรบางอย่างกันหมดเลย ทุกคนมีอะไรปิดบังหนูอยู่ใช่ไหม?”ฉือเหว่ยเย่พูดขึ้น “ฉือถัง อย่าถามอีกเลย เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชาติกำเนิดของฉือเจียว”ฉือถัง “ชาติกำเนิด? หมายความว่ายังไง? ฉือเจียวไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของฉือไห่ผิงกับหลี่หลันเหรอ?”หนีหงดึงมือฉือถังไว้ “ถังถัง อย่าถามเลย เอาเป็นว่าตอนนี้ไพ่ตายในมือของฉือเจียวก็ไม่มีเหลือแล้ว ตอนนี้ชะตาชีวิตของเธอแขวนอยู่บนเส้นด้าย ตอนนี้ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของฉือไห่ผิง ถ้าเขาเลือกถูก ตระกูลฉือของเราก็อาจจะ…ทะยานสู่ฟ้าเลยก็ได้!”
หลี่หลันกับฉือไห่ผิงหันไปมองคุณนายใหญ่ฉือ “แม่ เวลานี้แล้วยังจะทอดทิ้งเจียวเจียวอีก เราไม่ใช่ครอบครัวเดียวกันแล้วเหรอ?”ฉือถังเริ่มควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ แน่นอนว่าเธอไม่อยากตายไปพร้อมกับฉือเจียว “พูดแบบนี้หมายความว่าไง? เป็นฉือเจียวต่างหากที่สวมรอยตัวตนของฉือหว่าน ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ประโยชน์ทั้งหมดที่ฉือเจียวได้จากประธานฮั่ว พวกคุณรับไปคนเดียว พวกเราไม่ได้รับส่วนแบ่งเลย ตอนนี้ฉือเจียวถูกเปิดโปงแล้ว ทำไมเราต้องตายแทนเธอด้วย?”ฉือเหว่ยเย่กับหนีหงรีบเสริม “ใช่แล้ว! ถังถังพูดถูก พวกเราไม่ยอมตายแทนพวกเธอหรอก ประธานฮั่ว ใครทำผิดก็ให้คนนั้นรับผิด อย่ามายุ่งกับพวกเรา”หลี่หลันโกรธจนแทบจะกระอักเลือด “พวกคุณมันเกินไปจริงๆ”เย่ฮวนเอ่อร์กับซูเสี่ยวฝูมองดูฉากตรงหน้าด้วยความสะใจ ต้องให้หมากัดหมาถึงจะสนุกเมื่อก่อนหลี่หลันเคยทอดทิ้งฉือหว่าน ทิ้งเธอไว้ที่ชนบทตามลำพัง ตอนนี้ในที่สุดเธอก็ได้ลิ้มรสความรู้สึกของการถูกทอดทิ้งบ้างแล้วเย่ฮวนเอ่อร์หัวเราะเย็น “นี่แหละคือกรรมที่คุณก่อไว้ ทำอะไรไว้ก็ได้รับผลแบบนั้น!”ซูเสี่ยวฝู “ประธานฮั่ว คนพวกนี้คือคนที่ฆ่าพ่อของหวานหว่าน ถ้าก่อนหน้านี้คุณไม่คอยหนุนหลัง
ครั้งนี้ฉือเจียวไม่ได้แกล้ง หัวใจของเธอไม่ดีจริงๆ เหงื่อเย็นไหลเม็ดโตๆ จากหน้าผากของเธอแต่ครั้งนี้ฮั่วซือหานไม่สนใจเธออีกแล้ว เธอก็เหมือนเด็กที่ร้องว่าหมาป่ามาแล้ว จนไม่มีใครเชื่อ ถูกทอดทิ้งอย่างสิ้นเชิงฉือหว่านเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ มองลงมาจากที่สูง “ฉือเจียว เลิกฝันกลางวันได้แล้ว มันไม่เคยมีการผ่าตัดอะไรทั้งนั้น!”ฉือเจียวรีบเข้าใจขึ้นมาทันที “ฉันรู้แล้ว ทั้งหมดนี่เป็นแผนของเธอ เธอรู้มานานแล้วว่าฉันสวมรอยเป็นเธอ เธอแกล้งตกลงจะให้ฉันผ่าตัด แต่จริงๆ แล้วเธอเรียกลุงฝูมาที่นี่เพื่อเปิดโปงฉันใช่ไหม?”ฉือหว่านยิ้มเย็น “ฉือเจียว เธอก็ไม่ได้โง่นี่ ใช่ ฉันตั้งใจจะทำแบบนี้ เพื่อเปิดเผยตัวตนจริงของเธอ เพื่อเปิดโปงความจริงในอดีต!”ฉือเจียว “ฉือหว่าน เธอมันใจร้าย เธอก็แซ่ฉือเหมือนกัน ทำไมถึงทำแบบนี้กับฉัน?”ฉือหว่านหัวเราะเย็น “ฉันใจร้าย? ฉันแซ่ฉือ? ตอนนี้เธอเพิ่งมาคิดว่าเราเป็นครอบครัวเดียวกัน แล้วที่ผ่านมาล่ะ? ทำไมเธอถึงทำร้ายฉันได้ฝ่ายเดียว แต่ฉันตอบโต้ไม่ได้?”คุณนายใหญ่ฉือรีบวิ่งเข้ามา “ฉือหว่าน หวานหว่าน ฉันเป็นย่าของเธอนะ...”“พอเถอะ ฉันไม่ต้องการย่าอย่างคุณนายใหญ่ฉือ คุณไปเป็น
เย่ฮวนเอ่อร์มองคนตระกูลฉือที่หน้าซีดราวกับตายไปแล้ว จากนั้นก็ยื่นมือชี้ไปที่ฉือเจียว “ประธานฮั่ว ฉือเจียวเป็นสิบแปดมงกุฎ!”ซูเสี่ยวฝู “ประธานฮั่ว ตอนนี้สิ่งที่คุณควรทำที่สุดคือจัดการกับฉือเจียวคนนี้!”ฮั่วซือหานค่อยๆ ปล่อยฉือหว่านออก เขาหันหลังกลับ ดวงตาแดงก่ำมองไปยังฉือเจียวฉือเจียวหน้าซีดเผือด “ซือหาน ฉัน…ฟังฉันก่อน...”ฮั่วซือหานมองเธอด้วยสายตาเย็นชาแฝงไปด้วยความโหดเหี้ยม “ได้ ตอนนี้ฉันจะให้โอกาสเธอหนึ่งครั้ง พูดมาให้ดี ว่าทำไมเธอถึงสวมรอยเป็นฉือหว่าน ทำไมขโมยหยกของฉือหว่าน ทำไมหลอกฉันมาตลอดหลายปีนี้ เธอมีโอกาสแค่ครั้งเดียว ถ้าพูดไม่ดี ฉันจะให้คนตระกูลฉือทั้งตระกูลฝังไปพร้อมเธอ!”วันนี้คนตระกูลฉือมาครบ สีหน้าพวกเขาพลันซีดเผือดในพริบตาคุณนายใหญ่ฉือขาอ่อนจนเกือบทรุดลงไปกับพื้นตระกูลฉือไม่อาจตายตามไปด้วยไม่ได้!ฉือเจียววิ่งเข้าไปข้างหน้า คว้าแขนเสื้อฮั่วซือหานไว้ “ซือหาน ขอโทษ ฉันผิดไปแล้ว... ฉันสวมรอยเป็นฉือหว่านจริง แต่นั่นเพราะฉันรักคุณ ฉันรักคุณมากจริงๆ ถึงได้...”คำพูดยังไม่ทันจบ ฮั่วซือหานก็ผลักฉือเจียวออกอย่างแรง “เธอรักฉันแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน!”“อ๊ะ!” ฉือเจียว
เย่ฮวนเอ่อร์พูดด้วยเสียงสั่น “ประธานฮั่ว คุณผิดแล้ว คุณผิดไปไกลเลย หวานหว่านต่างหากคือเด็กคนนั้นในวันนั้น คุณกลับไปเข้าใจผิด คิดว่าฉือเจียวคือหวานหว่านได้ยังไง!”ซูเสี่ยวฝูเสริมทันที “ประธานฮั่ว ตลอดเวลาที่ผ่านมา คุณพลาดจากหวานหว่าน แถมยังทำร้ายเธออย่างไม่รู้ตัวเพราะฉือเจียว แต่คุณกลับไม่รู้อะไรเลย!”เด็กผู้หญิงในวันนั้น คือฉือหว่าน!ไม่ใช่ฉือเจียว แต่คือฉือหว่าน!ปลายนิ้วยาวของฮั่วซือหานกำเข้าหากันแน่นจนข้อขาว ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้? แท้จริงแล้วเด็กคนนั้นคือฉือหว่านเขาจำคนผิดมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาตามหาคนผิดมาตลอดฉือหว่านมองเขา แล้วเปิดปากพูดอย่างชัดเจน “ฮั่วซือหาน ฉันเอง”ร่างสูงใหญ่ของฮั่วซือหานชะงักค้างขอบตาขาวเนียนของฉือหว่านเริ่มแดง เธอพูดช้าๆ ด้วยเสียงสั่นสะท้าน “ตอนนั้นในถ้ำ คนที่ช่วยชีวิตคุณคือฉัน ฮั่วซือหาน คุณหายไปไหน คุณรู้ไหมว่าฉันรอคุณอยู่นานแค่ไหน”“คุณเคยพูดว่าจะพาฉันไปด้วย คุณพูดว่าจะให้ฉันมีบ้าน คุณพูดว่าจะไม่ทิ้งฉันไป คำสัญญาของคุณ ฉันจำมันได้ทุกคำ”ฮั่วซือหานมีพันคำจะพูดออกมา แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร ตอนนี้ ใบหน้าของฉือหว่านที่งดงามสะอาด กล