LOGINShare
30 ลังเล
Last Updated:
2025-04-13 07:06:321 สัปดาห์ผ่านไป หลังพี่บอมรู้ว่าฉันตั้งท้อง
พี่บอมดูแลฉันเป็นอย่างดีมาตลอด จนฉันเองก็รู้สึกผิด ที่เผลอไปนอนกับคนอื่นเพราะประชดเขาแบบนั้น
"นั่งเหม่ออีกละ นี่ยาบำรุง ผลไม้ และ อาหารเสริม ฉันเตรียมไว้ให้หมดแล้วนะ"
"ขอบคุณค่ะพี่บอม"
"ว่าแต่ ที่โรงเรียนเป็นอย่างไงบ้าง ไปมีเรื่องกับใครมา"
"ก็จะใครอ่ะ ไอ้กีต้าร์ไง ตั้งแต่มันออกโรงพยาบาลมา มันก็เปลี่ยนไป ดูดุดันน่ากลัว แถมตัวใหญ่ขึ้น"
"คะ? มันจะเป็นไปได้อย่างไง?"
"ก็ใช่สิ นี่ถ้าไม่เห็นว่า มันเป็นลูกคนเดียวของยัยแม่ค้าขายขนมนั่น ฉันคงคิดว่ามันมี ฝาแฝด"
ฉันทำได้แค่ครุ่นคิด ถึงสิ่งที่พี่บอมเอ่ยบอก เพราะกีต้าร์เองก็ไม่ได้เล่าเรื่องราวของเขา ให้ฉันฟังเลยเหมือนกัน แถมวันที่ฉันอยู่โรงเรียนเป็นวันสุดท้าย
ฉันก็เห็นกีต้าร์แค่ผ่านๆ เพราะคิดว่า เขายังฟังคำสั่งฉัน ที่ฉันเคยสั่งเขาเอาไว้ว่าหากอยู่ โรงเรียนห้ามเรียกฉันว่าพิง และห้ามทำตัวสนิทกับฉัน
แต่จะว่าไป นี่ก็ผ่านมา 1 อาทิตย์แล้ว ถ้าเป็นกีต้าร์จริงๆ เขาก็ต้องโทรหาฉันแล
Latest chapter
ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด 51 ความบังเอิญ
หน้าหอประชุม งานเปิดตัวบริษัท P&P กรุ๊ป "วันนี้คุณดูสวยมากเลย ราวกับเจ้าหญิง" "คุณก็ดูหล่อมาก ราวกับเจ้าชาย" เราทั้งคู่พูดหยอกล้อกันอย่างทุกครั้ง ก่อนจะเดินจูงมือกันเข้าไปในงาน ในงานมีอาหารการกินมากมายหลากหลายประเทศ แถมคนก็เยอะมากๆ จนรู้สึกอึดอัด นี่ขนาด หอประชุมนี้มีพื้นที่ ถ้าให้เทียบเป็นที่ดิน ก็คงจะประมาณ 5 ไร่กว่าเห็นจะได้ แต่ผู้คนกัน คือมันเยอะมากจริงๆ จนแทบนับไม่ได้เลย ฉันกับแม็กทิว เดินเข้าไปทำความรู้จักผู้คนจากนานาประเทศ จนแทบไม่ได้พัก เพราะจะมีผู้คนมากมาย เดินเข้ามาจับมือ พูดคุยและแลกนามบัตรซึ่งกันและกัน จนฉันตาลาย แต่มันก็ดีแล้ว เพราะถ้ามีคนรู้จักเราเยอะมากเพียงใด เราก็จะมีแต้มต่อในด้านธุรกิจมากขึ้นเท่านั้น กระทั่ง ......ไฟเริ่มดับลง มีเพียงแสงสปอร์ตไลท์ ส่องไปยังหน้าเวทีใหญ่ พิธีกร กล่าวขึ้นพูดบนเวที เพื่อรอเปิดตัวเจ้าของบริษัท P&P กรุ๊ปอย่างสง่างาม "ณ ต่อไปนี้ ขอเชิญพบกับ ผู้ก่อตั้งบริษัท P&P กรุ๊ป ที่เป็นกระแสในโลกโซเชี่ยลว่าเป็นเจ้าชายนิรมาน ที่สร้างตัวตนของบริษัทขึ้นมาได้อย่างรวดเร็วมาก จนแซงหน้าธุรกิจยักษ์ใหญ่ แถวหน้าของโลกไปได้อย่างขาดรอย" เสียงปรบมือดังก้อง
ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด 50 ลองคบหา
1 ปีต่อมา ณ ร้านอาหารหรูหรา ที่ตกแต่งไปด้วยเพชรพลอยและทองคำ ดอกไม้ช่อใหญ่ที่อยู่ในมือของคุณแม็กทิว ก็ได้ มาอยู่ในอ้อมแขนของฉัน"พักพิง" "คะ" "เป็นแฟนกันนะ" ใจฉันกระตุกวูบ วินาทีนั้น ภาพความทรงจำของฉันกับเปียโนก็ได้ผลุดขึ้นมาราวกับมันพึ่งผ่านไปเมื่อวาน แถมฉันยังไม่ได้หย่ากับเปียโนอีกต่างหาก แต่ถ้าฉันไม่ยอมบอกเรื่องนี้กับเขา เกรงว่า สักวันหนึ่ง เขาอาจจะเสียใจและหาว่าฉันเป็นคนที่หลอกลวงเขาก็เป็นได้ "คุณแม็กทิวค่ะ" "คับ" "ฉันมีอะไรจะบอกคุณค่ะ" "ฉันเลิกกับพ่อของน้องพะเพลงกับพะพายก็จริง แต่เราไม่ได้จดทะเบียนหย่ากัน คุณรับได้เหรอคะ?" "ผมก็มีน้องฮันน่าเหมือนกัน และผมก็เคยเจ้าชู้มาก่อน เราก็คนพังๆ กันทั้งคู่ ผมไม่สนใจหรอกคับ ว่าคุณจะหย่าหรือยังไม่หย่ากับพ่อของ น้องพะเพลงกับพะพายรึยัง ขอแค่ตอนนี้ คุณเปิดใจลองคบหากับผมดู แค่นี้ มันก็มากพอแล้ว" ฉันโถมตัวเข้าไปกอดคุณแม็กทิวอย่างดีใจ ที่เขารับในตัวฉันได้โดยไม่รังเกียจ ถึงแม้ว่าตัวฉันในตอนนี้ จะยังลืมสองฝาแฝดนั่นไม่ได้ แต่ฉันก็อยากจะเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้งอย่างสมบูรณ์ จนกระทั่ง 1 ปีต่อมา มันก็ 3 ปีแล้ว ที่ฉันเลิกกับเปียโน และก็เป็นเวล
ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด 49 ข่าวที่ได้รับ
"ว่าแต่แกมีเรื่องอะไรเหรอ เห็นบอกว่ามาส่งข่าวให้ฉัน" "อ่อ" เนมพ่นลมหายใจเฮือกใหญ่ออกมา ก่อนจะหยิบเอกสารมายื่นให้ฉัน "นี่เป็นข่าวสารของเปียโน" ใจฉันกระตุกวูบ ก่อนจะยื่นมือไปรับเอกสารนั้นอย่างประหม่า ในใจก็สั่นระรัวไม่ยอมหยุด ไม่รู้จะอยากรับรู้เรื่องของเขาไปทำไมกัน แต่อีกใจ ก็อยากรับรู้ อยากเห็นว่าเขาเป็นอย่างไงบ้าง ฉันฉีกซองเอกสารออก เผยให้เห็นรูปภาพของสองฝาแฝดพี่น้องนั่น "กะ...กีต้าร์หนิ เขาฟื้นแล้วเหรอ?" "ใช่! ตอนนี้ก็น่าจะกลับมาปกติแล้วนะ พอดีกีต้าร์เขามีกำลังใจดีน่ะ เรื่องลูก" "ส่วนอี่ตาเปียโน ตั้งแต่ที่แกยอมไปเซ็นผ่าตัดให้เขา เขาก็เริ่มเปลี่ยนไป ไม่ตามหาแกเป็นบ้าเป็นหลังเหมือนอย่างแต่ก่อนแล้ว" เมื่อได้ฟังที่เนมบอก ใจฉันก็สั่นระรัวเต้นไม่เป็นจังหวะอีกครั้ง ในโสตประสาทครุ่นคิดแต่เรื่องของเขา ขึ้นมาอย่างน่ารำคาญใจ "อ๋อ ยัยวาวา ท้องละนะ ท้องกับไอ้คัง มันยอมแพ้ลูกตื้อของไอ้คังจนยอมแต่งงานด้วยเมื่อไม่นานมานี่เอง แต่พอผ่านไปแค่เดือนเดียว ยัยวาวาก็ท้องเลย แล้วมันก็เข้าใจด้วย ที่แกไม่ติดต่อมันไป ก็เพราะกลัวเปียโนจะไประรานมัน แต่มันคิดถึงแกมากนะ พิง" "ส่วนแม่แก ตอนนี้ก็อยู่กินกั
ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด 48 ชีวิตใหม่
#พักพิง1 ปีต่อมา ฉันได้มาอยู่ที่ รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา กับลูกๆ ทั้งสอง อย่างมีความสุข ถึงแม้ลูกๆ ของฉันจะชนมากๆแต่ลูกๆ ก็ยังน่ารัก จนฉันแทบไม่อยากออกจากบ้านไปไหน เพราะอยากอยู่เล่นกับลูกๆ เสียมากกว่ายังดีที่มี พี่จิ๋มคอยดูแลลูกๆ ของฉัน ในวันที่ฉันต้องออกไปคุยงานข้างนอกบ้าน การเลี้ยงลูกสำหรับฉันในช่วงแรกๆ มันช่างยากลำบากมากมาย แต่ก็ผ่านพ้นมาได้ด้วยดี เพราะมีคนรอบข้างช่วยดูแล ตัวฉันในตอนนี้ไม่ได้ติดต่อหาแม่ และ วาวา มานานพอสมควรแล้ว เพราะรู้ดีว่า เปียโนต้องส่งคนไปติดตามตัวแม่กับวาวา อย่างไม่ให้คาดสายตาเป็นแน่ "แม่คับ/ค่ะ" "ตายจริง เด็กๆ เริ่มพูดแล้วค่ะ คุณพักพิง น่ารักจังเลย" "ใช่ค่ะ น่ารัก" "น้องพะเพลงคะ น้องพะพายคับ หนูอยู่บ้านต้องเป็นเด็กดีนะคะ นะคับ" เด็กน้อยพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ก่อนจะพากันวิ่งเล่นยังห้องโถงเหมือนเดิม ด้วยความเชื่อฟัง "บริษัทที่คุณเนมกับคุณพักพิงช่วยกันสร้าง เติบโตเร็วมากเลยค่ะ แค่ปีเดียว คุณพักพิงก็ได้มาคุยงานที่เมืองนอกแล้ว" ฉันยิ้มรับอย่างอ่อนโยนให้กับพี่จิ๋ม ก่อนจะกุมมือพี่จิ๋มไว้ ด้วยความอ่อนโยน "ที่พักพิงมีทุกวันนี้ได้ ก็เพราะพี่จิ๋ม และเ
ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด 47 ในเรื่องร้าย ยังมีเรื่องดี
คลื่น~ คลื่น~ "ฮัลโหลค่ะ คุณเปียโน" "คับ" "คุณกีต้าร์ ฟื้นแล้วนะคะ" ใจผมกระตุกวูบอีกครั้ง อย่างมีความหวัง เพราะในที่สุด ในเรื่องร้าย มันก็ยังมีเรื่องดีอยู่บ้าง "กะ...กีต้าร์ฟื้นแล้ว ตอนนี้มันเป็นไงบ้างคับ มันปกติดีไหม?" "เออคือ ทางพยาบาลอยากจะขออนุญาตส่งตัวคุณกีต้าร์ ไปโรงพยาบาล เพื่อตรวจร่างกายและสภาพจิตใจอีกสักหน่อยนะคะ ทางเราจะได้เริ่มทำกายภาพบำบัดต่อไป" "ได้เลยคับ ยินดีมากๆ ส่งตัวไปโรงพยาบาล A เลยนะคับ" "ค่ะ" ในที่สุด วันที่ผมรอคอยก็มาถึง ระยะเวลา 5 ปี 6 เดือนที่รอคอยมาแสนยาวนาน ไอ้กีต้าร์น้องชายของผม ก็ได้ฟื้นขึ้นมาราวกับปาฏิหาริย์ผมจึงรีบโทรไปหาแม่ด้วยความดีใจ ที่ตอนนี้ พยาบาลบอกว่ากีต้าร์ฟื้นแล้ว ให้พวกท่านดีใจ ที่ลูกชายคนเล็กของพวกท่านได้พ้นจากการเป็นเจ้าชายนินทาเสียที คลื่น~ คลื่น~ คลื่น~ "ฮัลโหล ว่าไงเปียโน?" "แม่คับ พยาบาลประจำตัวของกีต้าร์ โทรมาบอกผมว่า กีต้าร์ฟื้นแล้วคับ" "จะ....จริงเหรอเปียโน ได้ งั้นเดี๋ยวแม่จะรีบไปเดี๋ยวนี้เลย" น้ำเสียงอันสดใสของแม่ ทำให้ผมมีกำลังใจสู้ต่อไปอีกครั้ง ขนาดกีต้าร์ยังยอมฟื้นขึ้นมาดูโลกอีกครั้งได้เลย แล้วทำไมพักพิงกับผม เราจะก
ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด 46 สิ่งที่ไม่คาดคิด
5 เดือน ต่อมาหลังจากพักพิงหายไปผับแห่งหนึ่ง ผมนั่งดื่มเหล้าอยู่หน้าบาร์คนเดียว อย่างทุกครั้งที่เคยทำ โดยไม่สนใจใครทั้งนั้น วินาทีที่ยกเหล้าเข้าปาก ผมจะถามตัวเองเสมอว่า ทำไมต้องรักเธอ ทำไมต้องเข้าใจผิด คิดว่าเธอ เป็นพิงฟ้า ในหัวมันเต็มไปด้วยคำถามว่า ทำไมๆๆๆๆ เต็มไปหมด ทั้งที่ผมออกตามหาเธออย่างบ้าคลั่ง มานานนับหลายเดือน แต่ก็ไม่พบวี่แววของเธอเลยแม้แต่น้อย .......กระทั่ง......"สวัสดีคับ" ผมเหลือบมองผู้ชายคนนั้นอย่างหัวเสีย ก่อนจะยกเหล้าเข้าปากโดยไม่สนใจ คนที่เข้ามาทักทายผมเลยแม้แต่น้อย "อกหักเหรอ?" "มีอะไรกับผมหรือเปล่าครับ?" จากนั้น ผู้ชายคนนั้นก็ยื่นซองเอกสารมาให้ผม ก่อนจะชนแก้วกับผมแรงๆ ไปหนึ่งที พร้อมเอ่ยบอกเสียงเรียบ "กูแค่มาส่งข่าว กูเห็นมึงตามหาเมียนานหลายเดือนแต่ก็ไม่เจอสักที""นายเป็นใครว่ะ?""มึงไม่ต้องรู้หรอก ชาตินี้ถ้ายังอยากเจอเมียมึงอยู่ ก็พยายามทำตัวดีๆ สร้างกิจการของตัวมึงให้ใหญ่โตรุ่งเรือง และเมื่อนั่น มึงจะได้เจอเมียมึงแน่นอน กูมาที่นี่ ทุกวันศุกร์ หลัง 5 ทุ่ม ไม่เกิน ตี 1 ครึ่ง กูจะส่งข่าวให้มึงตลอด ขอแค่มึงทำตามที่กูบอกเท่านั้นก็พอ แล้วมึงจะได้เจอคนที่มึง
You may also like
ธุลีใจ
เอเวอลีน เอ็มเอ็ม45.0K viewsรวมเรื่องสั้นเสียวๆจบในตอน เล่ม1
เหมือนแพ16.1K viewsขย้ำรักเลขา NC-20
C130.6K viewsพวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ
จันทร์ส่องแสง14.6K viewsปรารถนาเถื่อน
baiboau-เนื้อนวล337 viewsเมื่อหิมะโปรยปราย
เฟยฮวา2.2K viewsลิขิตรักเปลี่ยนเกย์ให้เป็นชาย
Bee yong218 viewsเมียเฮียเดลเป็นเด็กเอ็น
ได้โปรดปลื้ม256 views
