Beranda / โรแมนติก / บ้านไร่ในฝัน / ตอนที่ 19 วัดรากฝันในผืนดิน

Share

ตอนที่ 19 วัดรากฝันในผืนดิน

last update Terakhir Diperbarui: 2025-09-04 18:08:49

แสงแดดอ่อนยามเช้าเริ่มแตะผิวใบลำไย ขุนลุกขึ้นจากเตียงอย่างแผ่วเบา ไม่อยากปลุกเดือนที่ยังหลับอยู่ในอ้อมแขน ใบหน้าเธอดูสงบ รอยยิ้มบางจางบนริมฝีปากยังติดอยู่เหมือนความฝันเมื่อคืนยังไม่จาง

ขุนจัดแจงสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีซีด ปิดป้องแดด แล้วเดินออกมาด้านนอกพร้อมกระดานวาดแผนที่ แผ่นไม้เมตร และเชือกป่านในมือ

เขายืนพิจารณาผืนดินตรงหน้า ที่ซึ่งกำลังจะกลายเป็นโฮมสเตย์หลังแรกของไร่ในฝันบ้านไม้เรียบง่ายสำหรับคนเมืองที่อยากสัมผัสธรรมชาติอย่างแท้จริง

“เริ่มวัดพื้นที่แต่เช้าเลยเหรอ ขุน”

เสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้นจากด้านหลัง พอหันกลับไปก็เห็นพอลเดินเข้ามาพร้อมหมวกสานกับกระติกน้ำในมือ

“อ้าว พี่พอล” ขุนยิ้มออกมาอย่างดีใจ “เดินมาจากไร่โน้นเหรอครับ?”

“อืม ข้ามลำธารมานิดเดียว เห็นไฟในบ้านน้องเปิดแต่เช้า เลยนึกว่าวันนี้คงเริ่มจริงจังแล้ว”

“ครับ วันนี้จะเริ่มลงหมุดเลย วัดไว้จะสร้างหลังแรกให้เสร็จก่อนเข้าหน้าฝน”

พอลพยักหน้า ก่อนจะเดินเข้ามาดูแผนที่ที่ขุนวางไว้บนแผ่นไม้อัด

“เลือกตรงเนินนี่ดีนะ วิวสวย แดดเช้าเข้า ลมผ่านทั้งวัน ถ้าปลูกไม้ดอกริมทางเดินอีกหน่อย จะยิ่งดูอบอุ่น”

“ผมก็คิดอย่างนั้นครับ...พี่พอลช่วยดูให้หน่
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • บ้านไร่ในฝัน   ตอนที่ 34 กอดลาครั้งแรกของไร่ในฝัน

    รถตู้คันเล็กจอดอยู่ตรงลานหน้าทางเข้าระหว่างไร่ของขุนกับไร่เรือนกระจกกระเป๋าใบสุดท้ายถูกวางเรียบร้อยกล้องถูกเก็บแต่หัวใจของทุกคนกลับเหมือนไม่อยากปิดลงเลย“พี่ขุน...ถ้ามีคนจองเต็มแล้ว ช่วยบอกเราก่อนนะ เราจะกลับมาอีกแน่นอน”ชายหนุ่มในกลุ่มพูดพร้อมยื่นมือออกมาให้จับขุนยิ้มมือหยาบของเขาจับแน่นตอบกลับไป“กลับมาได้ตลอดเลยครับ ไม่ต้องรอใครชวนที่นี่จะมีที่ว่างให้เสมอ”หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเดือนกอดเธอแน่นกว่าที่ใครจะคิดว่าเพิ่งรู้จักกันไม่กี่วัน“ขอบคุณที่ทำให้เราได้เชื่ออีกครั้ง...ว่าความเรียบง่ายแบบนี้ยังมีอยู่จริง”เดือนยิ้มบาง ๆ แขนเล็ก ๆ กอดกลับแน่นไม่แพ้กันแม้ไม่พูดอะไรมาก น้ำตาในดวงตาก็เกือบจะล้น“กลับดี ๆ นะคะ เดี๋ยวพวกเราจะดูแลที่นี่ไว้ให้เหมือนเดิม...จนวันที่คุณอยากกลับมาอีกครั้ง”กลิ่นหอมของดอกหญ้าตอนบ่ายลอยคลุ้งลมเหนือพัดโชยจนปลายผ้าพันคอของใครบางคนสะบัดเบา ๆก่อนจะขึ้นรถทั้งกลุ่มหันมามองไร่อีกครั้งกล้องถูกหยิบขึ้นมาถ่ายภาพสุดท้าย ภาพของบ้านไม้เรียงกัน กับป้ายไม้เล็ก ๆ เขียนว่า“ไร่ในฝัน – บ้านที่หัวใจเลือกเอง”รถเคลื่อนออกช้า ๆขุนกับเดือนยืนมองอยู่จนพ้นทางดินมือของ

  • บ้านไร่ในฝัน   ตอนที่ 33 เพื่อนใหม่ กับรอยยิ้มที่ไม่มีใครอยากลืม

    กองไฟยังคงลุกไหวกลางลานแสงสีส้มสาดส่องให้ใบหน้าทุกคนดูอ่อนโยนกว่าที่เคยกลุ่มแขกนั่งปะปนกับครอบครัวในไร่ ไม่มีใครมีที่นั่งเฉพาะ ไม่มีใครถูกแยกว่าเป็น ‘แขก’ หรือ ‘เจ้าของ’ อีกต่อไปเสียงหัวเราะของพอลดังขึ้นเบา ๆ เมื่อลินดาเล่าเรื่องตอนเขาเผาข้าวหลามไหม้สมัยยังเป็นวัยรุ่นเสียงหัวเราะของข้าวหอมกับเดือนประสานกันอย่างสดใส เมื่อน้องต้นฝันเอาข้าวหลามไปซ่อนไว้หลังต้นไม้เพราะไม่อยากแบ่งพ่อแขกสาวคนเดิมเอนหลังพิงกับท่อนไม้ใหญ่ เธอหลับตาฟังเสียงลมปะทะต้นลำไย แล้วยิ้มกับตัวเอง“ไม่รู้ทำไม...เหมือนเราอยู่กับเพื่อนที่รู้จักกันมานาน”ชายที่มาด้วยกันหันมายิ้ม“บางทีมันก็แค่…สถานที่ที่ทำให้เราวางเกราะ แล้วก็ยิ้มง่ายขึ้น”หนึ่งในเพื่อนที่มาด้วยกัน ชายหนุ่มที่เคยไม่ชอบเดินทางนัก ลุกขึ้นยื่นกระบอกข้าวหลามให้พี่เข้มแล้วพูดเสียงจริงใจ“ผมไม่เคยกินของแบบนี้กับคนที่ผมไม่รู้จัก...แล้วรู้สึกอบอุ่นขนาดนี้มาก่อนเลยครับ”พี่เข้มพยักหน้ารับโดยไม่พูดอะไรมาก แค่ยกมือแตะบ่าชายหนุ่มเบา ๆ ก่อนเดินไปเติมฟืนลินดากระซิบกับขุน“คืนนี้ไม่มีใครพูดถึงแอร์ ไม่มีใครพูดถึงไวไฟ ไม่มีใครอยากกลับห้องเลย”ขุนยิ้มนิด ๆ“เพราะมันมี

  • บ้านไร่ในฝัน   ตอนที่ 32 กาแฟตอนเช้าที่อยากทำให้ทุกวัน

    เสียงนกกระจอกแตะขอบหน้าต่างแสงแดดสีทองบางเฉียบค่อย ๆ ไหลเข้ามาตามช่องไม้เดือนขยับตัวช้า ๆ ใต้ผ้าห่มผืนบาง มือข้างหนึ่งยังวางแนบอยู่กับอกของขุนที่หลับตาแน่นิ่ง เสียงลมหายใจสม่ำเสมอบอกว่าเขายังไม่ตื่น และเมื่อคืน…เขาหลับสนิทจริง ๆเธอยิ้มบาง ๆ มองใบหน้าเหนื่อยล้าที่ตอนนี้ดูอ่อนโยนกว่าทุกครั้งเบามือที่สุด...เดือนขยับตัวลุกขึ้นจากเตียงคว้าเสื้อผ้าผ้าฝ้ายชุดบางที่เตรียมไว้ แล้วหยิบผ้าคลุมไหล่มาใส่ก่อนจะเดินออกจากห้องไปในครัวเล็ก ๆ ข้างบ้านเตาถ่านจุดไฟไว้ตั้งแต่เมื่อคืน กำลังอุ่นพอเหมาะเดือนต้มน้ำร้อนสำหรับกาแฟข้าวหุงไว้ตั้งแต่ก่อนนอนก็ใกล้จะสุกกับข้าวเช้าง่าย ๆ อย่างไข่เจียวใบแมงลัก กับต้มจืดตำลึงใส่หมูสับก็อยู่บนเตาไฟอ่อน ๆ กลิ่นหอมอบอวลไปทั่วบ้านเธอจัดโต๊ะเล็ก ๆ ไว้ใต้ชายคา จุดที่ขุนชอบนั่งมองทุ่งตอนเช้ากาแฟถ้วยหนึ่งในแก้วดินเผาถ้วยข้าวอุ่น ๆกับรอยยิ้มจาง ๆ ที่ยังไม่หายจากริมฝีปากเดือนหันไปมองบ้านหลังอื่นที่อยู่เรียงกันเงียบ ๆแดดยามเช้าทอดลงบนพื้นไม้พอดีเหมือนวางไว้ในแผน“บ้านพี่...กำลังมีชีวิตแล้วนะ”เธอพูดเบา ๆ กับตัวเอง แล้วเดินกลับเข้าไปในห้องเงียบ ๆขุนยังนอนอยู่ท่าเด

  • บ้านไร่ในฝัน   ตอนที่ 31 คืนแรกในบ้านใหม่ กับเสียงลมหายใจของสองคน

    กลิ่นไม้สดยังลอยอวลในอากาศ แสงไฟจากหลอดไส้ดวงเล็กทาบเงาอ่อน ๆ บนฝาผนังไม้เรียบ ขุนยืนอยู่กลางห้อง นิ่งมองเปลญวนที่ผูกเสร็จ ฝ้าเพดานไม้ยังอุ่นจากแดดเมื่อกลางวัน ส่วนเตียงไม้อยู่ข้างหน้าต่าง เปิดรับลมเย็นที่ไหลเข้ามาจากไร่ฝั่งดอกไม้เสียงประตูห้องเปิดแผ่วเดือนเดินเข้ามาพร้อมผ้าห่มผืนใหม่ในมือใบหน้าเธอมีรอยยิ้มบาง ๆ แต่แววตากลับฉ่ำด้วยความรู้สึกที่มากกว่าความยินดี“อยากลองนอนดูไหมคะ ว่าคืนแรกในบ้านใหม่...มันฝันดีหรือเปล่า”ขุนเดินเข้ามาหยิบผ้าห่มจากมือเธอ วางลงปลายเตียง แล้วโน้มตัวกระซิบชิดหู“พี่จะทำให้มันฝัน...แล้วก็ไม่อยากตื่นเลย”ยังไม่ทันที่เดือนจะตอบ ร่างของเธอก็ถูกโอบเข้าหาอกอุ่น แขนแกร่งโอบแน่นจนเธอได้ยินเสียงหัวใจของเขาชัดเจน กลิ่นเหงื่ออ่อน ๆ ปนกลิ่นไม้จากเสื้อผ้าทำงานยังติดตัวเขาอยู่ กลิ่นที่ทำให้เธอรู้ว่า...นี่แหละ “ขุนของเธอ”ริมฝีปากของขุนกดลงบนต้นคอของเดือน ช้า...แนบแน่น และไล้ลากไปยังไหปลาร้าเสียงหายใจของเดือนเริ่มถี่ เธอยกมือจับไหล่เขาไว้แน่น เมื่อปลายนิ้วของขุนสอดผ่านชายเสื้อเข้าไปลูบไล้ช่วงเอวที่ไวต่อสัมผัส“ห้องนี้ยังไม่เคยมีใครนอน...” ขุนพูดเสียงแหบพร่า “ถ้าเสียงขอ

  • บ้านไร่ในฝัน   ตอนที่ 30 รอยยิ้มที่ฝากไว้

    ช่วงเย็นแดดอ่อนคล้อย ฟ้าเริ่มแต่งสีทองแดงเรื่อ เสียงนกกลางไร่ลำไยร้องรับความเงียบสงบที่ไหลเอื่อยกลับเข้ามาอีกครั้ง แขกสองคนจากเมืองยืนอยู่ริมลานหน้าคาเฟ่ พร้อมกระเป๋าเล็ก ๆ ที่สะพายข้างไว้แล้วหญิงสาวหันไปมองเรือนกระจกอีกครั้ง ดอกไม้ยังไหวในลมเบา ๆ“ที่นี่...ไม่เหมือนที่ไหนเลยจริง ๆ”ชายหนุ่มยิ้มกว้าง หยิบกล้องขึ้นมาถ่ายภาพสุดท้ายของวัน แสงเย็นทอดผ่านหลังคาไม้ของโฮมสเตย์หลังแรกที่ยังไม่สมบูรณ์ดี แต่เต็มไปด้วยลมหายใจของคนที่ลงแรงใส่มันทุกวัน“ขอบคุณนะครับ ขอบคุณมากจริง ๆ” เขาหันไปจับมือขุนแน่น ก่อนหันไปยกมือไหว้พี่เข้ม ข้าวหอม และเดือน“ไว้เราจะกลับมาแน่นอนค่ะ” หญิงสาวพูดอย่างมั่นใจ ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มจริงใจที่ไม่มีบทสคริปต์ใดบังคับรถกระบะเคลื่อนตัวออกช้า ๆ ผ่านทางลูกรังที่ทอดยาวจนหายไปหลังแนวลำไยขุนยืนมองอยู่เงียบ ๆ เขาไม่ได้คิดอะไรมากนัก แค่รู้สึกอุ่น ๆ ในอก“บางที...ที่เราตั้งใจทั้งหมด อาจจะถึงใจใครบางคนจริง ๆ ก็ได้”คืนนั้นในเมืองใหญ่แสงนีออนบนหน้าจอของโทรศัพท์มือถือหลายพันเครื่องเพจท่องเที่ยวชื่อดัง “เดินไปช้า ๆ ในชนบท” ได้โพสต์ภาพชุดใหม่ภาพบ้านไม้เรียบง่าย ภาพทางเดินกรวด ภาพ

  • บ้านไร่ในฝัน   ตอนที่ 29 ทางเดินเปิด กับหัวใจที่เชื่อมถึงกัน

    เสียงกรวดเบา ๆ ดังใต้ฝ่าเท้าของแขกหนุ่มสาวจากเมืองที่เคยมาดูล่วงหน้าเมื่อสองวันก่อน ทั้งคู่ถือกล้องถ่ายรูปคนละตัว เดินอย่างตื่นเต้นไปตามทางเดินที่โรยหินสีอ่อน ซึ่งทอดยาวจากโฮมสเตย์ไปยังเรือนกระจกดอกไม้หญิงสาวหยุดถ่ายภาพตรงป้ายไม้เล็ก ๆ ที่เขียนว่า“ทางเดินชมดอกไม้ เชิญตามใจ”เธอหันมายิ้มให้ขุนที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ“แบบนี้แหละค่ะ ที่เราอยากให้เพื่อน ๆ มาเจอ... ความสงบที่เดินได้จริง”ขุนยิ้มรับ เพียงเท่านั้นจากนั้นเขาพาทั้งคู่เดินชมหลังบ้าน ไปยังมุมเปลญวนและม้านั่งใต้ต้นลำไย ก่อนจะแนะนำว่า“ถ้าเดินต่อไปอีกนิด จะถึงคาเฟ่ของพี่พอลกับพี่ลินดาครับ ดอกไม้เยอะมาก แล้วกาแฟก็หอมกว่าที่กรุงเทพฯอีก”ทั้งคู่หัวเราะด้วยความยินดี แล้วกล่าวขอบคุณอย่างจริงใจ ก่อนเดินตามทางดินไปยังคาเฟ่ในเวลาเกือบบ่ายแก่ ๆ รถกระบะของพี่เข้มก็ค่อย ๆ เลี้ยวเข้ามาจอดใต้ต้นลำไยใกล้ ๆ ลานบ้านหลังโฮมสเตย์ประตูเปิดออกข้าวหอมก้าวลงมาเป็นคนแรก ตามด้วยน้องต้นฝันที่กำลังจะครบสามขวบในอีกไม่กี่เดือน เด็กน้อยวิ่งดุ๊กดิ๊กลงมาพร้อมเสียงหัวเราะใส ๆ“ลุงขุน ลุงขุน~ นี่บ้านใหม่เหรอคะ!”ขุนหัวเราะเสียงทุ้ม รีบก้มลงอ้าแขนรับเด็กน้อยที่วิ่ง

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status