Share

บทที่ 1099

Author: กระจอก
ซ่งหนิงซวงในขณะนี้ ลมหายใจรวยรินอย่างมาก อีกทั้งเส้นลมปราณทั่วร่างก็ปรากฏอาการปั่นป่วน

ถ้าเป็นคนธรรมดา สภาพแบบนี้คงเป็นเรื่องปกติ แต่สำหรับผู้บำเพ็ญพรตระดับสร้างรากฐานขั้นที่เจ็ด นี่ถือว่าไม่ปกติอย่างยิ่ง

จะไม่พูดถึงสภาพร่างกายของซ่งหนิงซวง แค่ผู้แข็งแกร่งระดับสร้างรากฐาน ก็เพียงพอที่จะทำให้บรรลุถึงสภาวะไม่เจ็บไม่ป่วยได้แล้ว

อย่างไรก็ตาม ซ่งหนิงซวงไม่เพียงแต่ป่วยหนักจนเกินเยียวยาเท่านั้น แม้แต่พลังก็ลดลงอย่างรวดเร็วจนสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

และปราณแท้ในเส้นลมปราณทั้งหมดกำลังพุ่งพล่านชนกันอย่างรุนแรง ซึ่งหมายความว่าอาการของซ่งหนิงซวงมาถึงขีดอันตรายร้ายแรงแล้ว

“หมอเทวดาหาน อาการของขุนพลเป็นยังไงบ้างคะ?”

เฉินเยว่เอ๋อร์รีบก้าวขึ้นมาและเอ่ยด้วยสีหน้าเป็นกังวล

หานอวี้ส่ายศีรษะซ้ำๆ โบกมือให้เฉินเยว่เอ๋อร์และรีบเดินไปที่เตียงของซ่งหนิงซวง หลังจากตรวจชีพจรของซ่งหนิงซวงอย่างละเอียดแล้ว ก็ขมวดคิ้วมุ่นและกล่าวว่า “ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าหนิงซวงเธอเพิ่งกินอาหารเช้าเสร็จก็กลายเป็นแบบนี้ใช่ไหม?”

“ใช่ค่ะ! เพิ่งกินอาหารเช้าเสร็จไม่ถึงสิบนาที ขุนพลก็อาเจียนเป็นเลือดและหมดสติไปทันทีค่ะ”

เฉินเยว
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1104

    ชั่วพริบตาเดียว ดวงหน้างามที่เดิมทีขาวซีดราวกับกระดาษของซ่งหนิงซวงก็ปรากฏสีเลือดฝาดขึ้นมาอย่างช้า ๆ“อย่างมากสุดครึ่งชั่วโมง เธอก็จะฟื้นขึ้นมา แต่ว่านี่เป็นเพียงการรักษาที่ปลายเหตุเท่านั้น ตราบใดที่ยังไม่ขจัดพิษที่เหลือออกมา อย่างมากเธอก็อยู่ได้อีกหนึ่งวัน” “วันพรุ่งนี้ก่อนพระอาทิตย์ตกดินยังไม่ได้รับการรักษา เธอจะต้องตายแน่นอน”ฉู่เฉินพูดจบก็จูงหลิงเสวี่ยเดินออกจากห้องผู้ป่วยของซ่งหนิงซวงโดยไม่หันหน้ากลับมาเลยโฮ่วเจี้ยนอิงเห็นดังนั้นก็รีบตามออกไป เมื่อมาถึงหน้าประตูใหญ่ของกองบัญชาการ โฮ่วเจี้ยนอิงถึงค่อยถามด้วยสีหน้ากังวลเต็มเปี่ยมว่า “คุณฉู่ ขุนพลซ่งจะเป็นแบบที่คุณพูดไว้จริง ๆ เหรอครับ ก่อนพระอาทิตย์ตกดินวันพรุ่งนี้ก็จะ...” ฉู่เฉินหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า “พิษไม่ได้ถอนง่ายขนาดนั้นหรอกนะครับ ผมเองก็ทำได้เพียงระงับไว้ชั่วคราว ถ้าอยากถอนพิษก็ต้องทำตามที่ผมพูดไว้ เตรียมสมุนไพรที่ต้องการให้ครบ แช่ยากำจัดพิษพร้อมกับตอนที่เสียพรหมจรรย์” “ไม่อย่างนั้น ต่อให้เป็นเทพเซียนก็ช่วยไม่ได้หรอก”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เซียวเสวี่ยอิ๋งก็อดเม้มปากไม่ได้ คิ้วเรียวขมวดมุ่นพลางเอ่ยปากพูดว่า “ฉู่เฉิ

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1103

    “คุณ!”นัยน์ตางดงามของหานอวี้หดลง แต่วินาทีต่อมา เธอก็กลืนคำพูดหลังจากนั้นกลับไปทั้งหมดอีกครั้งจำเป็นต้องพูดว่าความงามของหลิงเสวี่ยอยู่ในระดับชั้นเลิศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ซ่งหนิงซวงหน้าซีดเผือด ป่วยกระเสาะกระแสไปทั้งตัว ถ้าพูดถึงความงามด้อยกว่าหลิงเสวี่ยหลายขั้นจริง ๆหลิงเสวี่ยคิดไม่ถึงว่าเธอจะถูกฉู่เฉินผลักมาข้างหน้า กลายเป็นโล่กันธนูให้ฉู่เฉินไวขนาดนี้ รู้สึกไม่สบอารมณ์มากถึงอย่างไรฉู่เฉินก็เป็นผู้ชายคนแรกของเธอ ว่ากันตามาสามัญสำนึกแล้ว ฉู่เฉินควรรักทะนุถนอมเธอ ดูแลเธอให้มากขึ้นไม่ใช่เหรอ? แต่ฉู่เฉินกลับไม่เป็นอย่างนั้น เขาลอบคบชู้กับหลินเยว่หรูต่อหน้าเธอก็แล้วไปเถอะ เขายังผลักเธออกไปเป็นโล่กันธนูโดยไม่ใคร่ครวญเลยสักนิดอีกผู้ชายที่ไม่รู้จักรักหยกถนอมบุปผาอย่างฉู่เฉิน เธอเองก็เพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรกแต่ยิ่งฉู่เฉินเป็นแบบนี้ กลับยิ่งกระตุ้นความอยากเอาชนะของหลิงเสวี่ยความรักมักจะแปลกแบบนี้แหละ ยิ่งคุณปฏิบัติกับอีกฝ่ายเหมือนสมบัติล้ำค่า อีกฝ่ายก็ยิ่งไม่เห็นค่าแต่ในทางตรงกันข้าม ยิ่งคุณไม่ใส่ใจอีกฝ่าย เธอกลับยิ่งอยากเอาชนะคุณเห็นได้ชัดว่าหลิงเสวี่ยก็ตกอยู่ในวังวนประห

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1102

    ฉู่เฉินระหว่างพูดก็หยิบกระดาษปากกามา แล้วเขียนสูตรยาที่ซ่งหนิงซวงเคยมอบให้เขาจากในความทรงจำทันทีเพียะ!ในตอนที่ฉู่เฉินฟาดสูตรยาลงตรงหน้าหานอวี้ แม้แต่หานอวี้ก็ตกตะลึงไปในพริบตานั่นคือสูตรยาของสำนักไม่ผิดแล้วฉู่เฉินรู้ได้อย่างไร?ซ่งหนิงซวงเคยบอกหานอวี้ว่าตอนนั้นฉู่เฉินไม่ได้รับสูตรยาของธอไว้ แถมยังฉีกเป็นชิ้น ๆ ทันทีด้วย หรือว่าฉู่เฉินยังมีความสามารถที่เห็นผ่านตาแล้วไม่ลืมด้วยหานอวี้ตั้งสติแล้วขมวดคิ้วกล่าวว่า “นี่คือสูตรยาที่สืบทอดกันมาของสำนักเราจริง ๆ แต่ท่านปรมาจารย์จะทำร้ายพวกเราได้ยังไง? ร้อยปีที่ผ่านมาทุกคนในสำนักกินกันหมด แต่ไม่มีใครแสดงอาการได้รับพิษเลยสักคน”หานอวี้เลิกเสแสร้งแล้วเช่นกัน เปิดเผยตัวตนว่ามาจากสำนักเดียวกันกับซ่งหนิงซวงตรง ๆเมื่อได้ยินคำพูดนี้ ฉู่เฉินก็แหงนหน้าหัวเราะแล้วพูดว่า “คุณยังเรียกตัวเองว่าศึกษาวิชาแพทย์มาตั้งแต่เด็กอีกเหรอ สูตรยานี้ ผมคิดว่าต่อให้ผมไม่พูด คุณก็น่าจะดูออกว่ามีปัญหาตรงไหนใช่ไหมล่ะ?” หานอวี้เม้มปากส่ายศีรษะกล่าวว่า “เหลวไหลทั้งเพ!” ฉู่เฉินมองหานอวี้อย่างพิจารณา ก่อนจะหยิบสูตรยาขึ้นมาแล้วพูดว่า “เหลวไหลหรือไม่ คุณน่าจะรู

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1101

    ว่าไงนะ?!ยา...พิษ?ยังไม่ทันที่หานอวี้จะเอ่ยปาก เฉินเยว่เอ๋อร์ก็หัวเราะหยันกล่าวว่า “คุณเลิกพูดเหลวไหลได้แล้ว ฉันโตมาขนาดนี้ยังไม่เคยได้ยินว่ามียาพิษมาก่อนเลย!”คนแซ่ฉู่พูดเหลวไหลเกินไปแล้วจริง ๆ ไหนจะยาพิษอะไร เห็นได้ชัดว่าดูอาการของซ่งหนิงซวงไม่ออกก็เลยตั้งชื่อโรคขึ้นมามั่ว ๆ เท่านั้นหานอวี้ได้ยินคำกล่าวก็ขมวดคิ้วมุ่นพลางมองฉู่เฉินอย่างพิจารณาแล้วกล่าวว่า “ยาพิษ? ขอโทษด้วยจริง ๆ ฉันศึกษาวิชาแพทย์มาตั้งแต่เด็ก เพิ่งจะเคยได้ยินว่ามียาพิษเป็นครั้งแรก” คำหมายของเธอก็คือเคลือบแคลงใจต่อคำพูดของฉู่เฉินอย่างสุดซึ้งฉู่เฉินหัวเราะเบา ๆ ชี้ไปที่เฉินเยว่เอ๋อร์แล้วเอ่ยปากพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “เธอแค่เป็นกบในกะลา ไม่เคยเห็นโลกมาก่อน ผมเข้าใจได้”จากนั้นก็หันหน้าไปมองหานอวี้แล้วพูดว่า “ในฐานะที่คุณเป็นแพทย์สาธารณสุขของคฤหาสน์ขุนพล ไม่น่าจะไม่มีความรู้ขนาดนี้หรอกใช่ไหม?” ว่าไงนะ?เฉินเยว่เอ๋อร์โกรธจัดทันที แอ่นอกขึ้นมาตะคอกด้วยเสียงเย็นชาว่า “ฉู่เฉิน คุณบังอาจมากไปแล้ว คุณรู้หรือเปล่าว่ากำลังพูดอยู่กับใคร?”ไม่ว่าจะพูดอีกอย่างไร เธอก็เป็นถึงรองขุนพลของซ่งหนิงซวง พูดถึงยศตำแหน่งก็พอ ๆ

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1100

    ทำไมถึงพาหญิงสาวแปลกหน้ามาด้วยกันได้ล่ะ?“เสวี่ยอิ๋ง คุณเป็นอะไรไป ยังไม่รีบไปต้อนรับคุณฉู่อีก”โฮ่วเจี้ยนอิงเห็นว่าเซียวเสวี่ยอิ๋งมีสีหน้าแปลกไป จึงขมวดคิ้วเอ่ยตำหนิ“ไม่...ไม่มีอะไรค่ะ”เซียวเสวี่ยอิ๋งกัดริมฝีปากแดง ดวงตามีน้ำตาคลอเบ้าเล็กน้อยก่อนหน้านี้ เซียวเสวี่ยอิ๋งไม่เคยหลั่งน้ำตาให้ผู้ชายคนไหนมาก่อน และไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งตนจะต้องมาหึงหวงใครแบบนี้แต่เมื่อเห็นฉู่เฉินจับมือหลิงเสวี่ยเดินลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ด้วยกัน ในใจของเซียวเสวี่ยอิ๋งก็รู้สึกราวกับมีหินก้อนใหญ่ทับอยู่“คุณฉู่ครับ คุณเดินทางมาเหนื่อยๆ ให้ผมพาคุณไปพักผ่อนที่ห้องรับรองก่อนดีไหมครับ?”โฮ่วเจี้ยนอิงเห็นว่าเซียวเสวี่ยอิ๋งยืนอยู่ห่างๆ ราวกับจงใจรักษาระยะห่างจากฉู่เฉิน จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเป็นฝ่ายออกมาต้อนรับด้วยตัวเองฉู่เฉินโบกมือและกล่าวว่า “ไม่เป็นไรครับ ไปดูซ่งหนิงซวงก่อนดีกว่า”กล่าวจบ ฉู่เฉินก็ไม่สนใจเซียวเสวี่ยอิ๋งแม้แต่น้อย จับมือเล็กของหลิงเสวี่ยเดินตรงไปยังห้องพักผู้ป่วยของซ่งหนิงซวง“หึ!”เมื่อเห็นว่าฉู่เฉินเหมือนมองไม่เห็นตน เดินผ่านเธอไปโดยไม่แม้แต่จะทักทาย เซียวเสวี่ยอิ๋งก็โกรธมากฉู่

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1099

    ซ่งหนิงซวงในขณะนี้ ลมหายใจรวยรินอย่างมาก อีกทั้งเส้นลมปราณทั่วร่างก็ปรากฏอาการปั่นป่วนถ้าเป็นคนธรรมดา สภาพแบบนี้คงเป็นเรื่องปกติ แต่สำหรับผู้บำเพ็ญพรตระดับสร้างรากฐานขั้นที่เจ็ด นี่ถือว่าไม่ปกติอย่างยิ่งจะไม่พูดถึงสภาพร่างกายของซ่งหนิงซวง แค่ผู้แข็งแกร่งระดับสร้างรากฐาน ก็เพียงพอที่จะทำให้บรรลุถึงสภาวะไม่เจ็บไม่ป่วยได้แล้วอย่างไรก็ตาม ซ่งหนิงซวงไม่เพียงแต่ป่วยหนักจนเกินเยียวยาเท่านั้น แม้แต่พลังก็ลดลงอย่างรวดเร็วจนสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าและปราณแท้ในเส้นลมปราณทั้งหมดกำลังพุ่งพล่านชนกันอย่างรุนแรง ซึ่งหมายความว่าอาการของซ่งหนิงซวงมาถึงขีดอันตรายร้ายแรงแล้ว“หมอเทวดาหาน อาการของขุนพลเป็นยังไงบ้างคะ?”เฉินเยว่เอ๋อร์รีบก้าวขึ้นมาและเอ่ยด้วยสีหน้าเป็นกังวลหานอวี้ส่ายศีรษะซ้ำๆ โบกมือให้เฉินเยว่เอ๋อร์และรีบเดินไปที่เตียงของซ่งหนิงซวง หลังจากตรวจชีพจรของซ่งหนิงซวงอย่างละเอียดแล้ว ก็ขมวดคิ้วมุ่นและกล่าวว่า “ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าหนิงซวงเธอเพิ่งกินอาหารเช้าเสร็จก็กลายเป็นแบบนี้ใช่ไหม?”“ใช่ค่ะ! เพิ่งกินอาหารเช้าเสร็จไม่ถึงสิบนาที ขุนพลก็อาเจียนเป็นเลือดและหมดสติไปทันทีค่ะ”เฉินเยว

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status