LOGINShare
บทที่ 832
Related chapters
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 833
ฉู่จวินสิงตั้งจะชุบเลี้ยงหลี่หวายชิงและหลี่หวายหมิงให้ดี จึงให้ทั้งคู่ติดตามเหยียนเซ่าและเวินอี๋ พร้อมฝึกวรยุทธ์ด้วยกันเด็กทั้งสองนับว่ามีพรสวรรค์ยิ่ง จึงสามารถฝึกวรยุทธ์ได้รวดเร็วหนึ่งสัปดาห์ถัดมา มีคนควบรถม้ามาถึงหมู่บ้านชิงสุ่ยเขาบอกว่ามาหาเจี่ยนอันอัน จากการสอบถามชาวบ้าน ในที่สุดก็มาถึงบ้านนางจนได้ยามนี้เจี่ยนอันอันกำลังนั่งอยู่กลางลาน กัดกินลูกผิงกั่วอยู่แต่ก่อนผลไม้ที่นางไม่ชอบก็คือผิงกั่ว แต่หลายวันนี้นางกลับชอบกินเป็นพิเศษขณะที่อวี๋ผิงเหลียงเคาะประตูลานบ้านแล้วเปิดเข้ามานั้น เจี่ยนอันอันรู้ว่าเขามาถึง จึงรีบวางผิงกั่วลงแล้วเดินไปหาทันที“แม่นางเจี่ยน ข้าหาท่านพบจนได้”อวี๋ผิงเหลียงเมื่อพบเจี่ยนอันอัน ใบหน้าค่อยมีรอยยิ้มออกมาบ้างวันนี้เขามาส่งสมุนไพร เพราะที่ปลูกไว้หลังบ้านนั้น ได้ถูกเขาเก็บมาหมดแล้วเจี่ยนอันอันต้อนรับเขาสู่เรือนใน พร้อมให้สี่เอ๋อร์รินน้ำชาให้แก่อวี๋ผิงเหลียงได้ดื่มอวี๋ผิงเหลียงจิบน้ำชาไปอึกหนึ่ง จึงรีบไปยังรถม้าเพื่อนำสมุนไพรออกมาเจี่ยนอันอันเห็นสมุนไพรชั้นดีเหล่านี้ พลางรู้สึกพึงพอใจจนมอบค่าตอบแทนให้แก่อวี๋ผิงเหลียงอย่างสมน้ำสมเนื้อ ทั้งยั
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 834
กู้มั่วหลีรู้สึกร้อนใจ เพราะพิษในตัวเขา ตราบใดที่ยังไม่ถอน เขาจะไม่มีวันเป็นสุขได้เลยและเขาก็ไม่เชื่อว่าเหวยป๋อจื่อจะหวังดีช่วยเขาจริงๆคราวก่อนที่ถูกเหวยป๋อจื่อช่วยเอาไว้ กู้มั่วหลีก็เกิดความสงสัยในตัวเขาแล้วก่อนหน้านี้พวกเขาไม่เคยรู้จักมาก่อน เหตุใดเหวยป๋อจื่อจู่ๆ มาปรากฏตัวที่จวนเป่าจวิ้น ช่วยเขากับเจี่ยนหลิงเยว่เอาไว้ได้?หรือเพียงเพื่อต้องการโลหิตในตัวเจี่ยนหลิงเยว่ ไปฝึกปรือวิชาจริงหรือ?เจี่ยนหลิงเยว่ไม่มีอะไรที่วิเศษวิโสเลย นางก็เฉกเช่นเดียวกับหญิงอื่น นับว่าพบเจอได้ทั่วไปแต่ที่กู้มั่วหลียังให้นางอยู่ข้างกาย ก็เพราะนางเป็นน้องสาวต่างมารดาของเจี่ยนอันอันเท่านั้นเขาจึงคิดใช้เจี่ยนหลิงเยว่ ไปควบคุมเจี่ยนอันอันเอาไว้แต่ไม่คาดฝันว่า ความสัมพันธ์ของพี่น้องคู่นี้ไม่สู้ดีนักอีกทั้งดูจากท่าทีของเจี่ยนอันอันแล้ว คิดจะฆ่าเจี่ยนหลิงเยว่เสียมากกว่าสตรีที่หมดประโยชน์เช่นนี้ เขาย่อมไม่เลี้ยงไว้อยู่แล้วคืนนั้นเดิมคิดว่าจะใช้ร่างและเลือดของเจี่ยนหลิงเยว่ ไปเลี้ยงตัวหนอนฉงซือของเขาแต่ไม่นึกว่าจะถูกเจี่ยนอันอันและฉู่จวินสิงมาทำลายเข้าหนำซ้ำเขายังเกือบถูกกระบี่เฝินเทียนของฉู่
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 835
เจี่ยนอันอันกัดผิงกั่วไปอีกหนึ่งคำ จึงได้กล่าวต่อ “ตามความเห็นข้า ขอเพียงสั่งสอนพวกเขาดีๆ วันหน้าจะมีผลงานใหญ่แน่นอน”ฉู่จื่อซีเห็นสองพี่น้องตระกูลหลี่กำลังมุ่งมั่นฝึกวรยุทธ์อยู่ เขาจึงวิ่งไปเพื่อจะขอฝึกอีกคนนี่เป็นครั้งแรกที่ฉู่จื่อซีเป็นคนเอ่ยปาก ว่าต้องการฝึกวรยุทธ์ฉู่จวินหลุนย่อมยินดีเป็นอย่างมาก เขาตั้งใจจะสอนฉู่จื่อซีด้วยตัวเองในที่สุดเจี่ยนอันอันก็กินผิงกั่วจนหมดสิ้น หลังจากใช้ผ้าเช็ดปากและมือแล้ว กะว่าจะไปเยี่ยมเยียนเสิ่นจือเจิ้งเสียหน่อยฉู่จวินสิงเห็นเจี่ยนอันอันลุกขึ้น เขาก็รีบตามนางไปบ้างแม้หลายวันนี้จะไม่เห็นกู้มั่วหลีโผล่หน้ามาอีก แต่นั่นไม่ได้แปลว่าเขาจะไม่มาราวีเจี่ยนอันอันตลอดไปในฐานะสามีของนาง ฉู่จวินสิงแทบไม่อยากอยู่ห่างจากเจี่ยนอันอันแม้เพียงก้าวเดียวทั้งคู่ไปถึงบ้านเสิ่นจือเจิ้ง เซียงเสวี่ยรีบมารายงานด้วยความดีใจ ว่าเป็ดไก่ที่เลี้ยงไว้โตไวมากสองวันนี้น่าจะจับมาเชือดทำอาหารรสเลิศได้แล้วและในเล้ายังมีไข่ที่พวกมันออกมา รวมถึงลูกเป็ดลูกไก่ที่เริ่มฟักเป็นตัวอีกเซียงเสวี่ยจับเป็ดไก่สองตัวที่อ้วนท้วนมอบให้แก่ฉู่จวินสิง“คุณชายรอง ท่านเอาเป็ดไก่สองตัวนี
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 836
คนที่แบกนางวิ่งผู้นี้มีกลิ่นหอมอ่อนๆ แผ่ซ่านมาจากบนร่างเจี่ยนอันอันรู้สึกว่ากลิ่นหอมนี้คุ้นเคยยิ่งนัก นางเหมือนเคยได้กลิ่นจากที่ไหนมาก่อนเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายสังเกตว่าตนเองรู้สึกตัวแล้ว เจี่ยนอันอันจึงหลับตาแกล้งสลบต่อไปสัมผัสได้ถึงเสียงลมที่พัดผ่านข้างหู เจี่ยนอันอันก็ทราบว่าวิชาตัวเบาของคนผู้นี้ร้ายกาจยิ่งนักเขาไม่ได้วิ่งเพ่นพ่านไปบนถนนอย่างอุกอาจ แต่กระโดดไปบนหลังคาของอาคารหลังแล้วหลังเล่า มุ่งหน้าไปยังจุดหมายปลายทางเจี่ยนอันอันใคร่ครวญในใจว่าคนผู้นี้เป็นใครกันแน่ เหตุใดกลิ่นหอมบนตัวเขาจึงคุ้นเคยเช่นนี้?ทันใดนั้นนางก็คิดถึงคนผู้หนึ่ง นางเคยได้กลิ่นหอมเช่นนี้จากบนตัวคนผู้นั้นคนผู้นั้นก็คือเฉียนซื่อ อนุภรรยาของสกุลเสิ่นแต่เฉียนซื่อตายไปแล้ว ส่วนคนที่แบกนางอยู่ตอนนี้ยังเป็นผู้ชายคนหนึ่งชายผู้นี้เกี่ยวข้องกับเฉียนซื่ออย่างไรกันแน่?ทันใดนั้นเจี่ยนอันอันก็พลันนึกอะไรขึ้นมาได้ เฉียนซื่อเคยเรียนรู้คุณไสยกับเหวยป๋อจื่อคนที่แบกนางวิ่งอยู่ผู้นี้เป็นไปได้มากว่าคงเป็นเหวยป๋อจื่อแล้ว!คิดถึงตรงนี้ เจี่ยนอันอันก็รีบใช้จิตสำนึกเข้าไปในมิติทันทีตำราสามชะตามรรคาลี้ลับเล่มนั้นวาง
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 837
ในไม่ช้า เจี่ยนอันอันก็จำวิธีการบนนั้นได้ขึ้นใจ นางท่องคาถาในตำราอยู่ในใจในไม่ช้า เสียง ‘ปัง’ ก็ดังขึ้นในหัว ต่อจากนั้นร่างกายก็สามารถขยับเขยื้อนได้แล้วกริชอาบยาพิษเล่มหนึ่งปรากฏขึ้นในมือเจี่ยนอันอัน อาศัยจังหวะที่เหวยป๋อจื่อยังคงวิ่งอยู่แทงกริชเข้าไปกลางหลังของเขาอย่างฉับพลันแต่ขณะที่กริชกำลังจะแทงถูกร่างเหวยป๋อจื่อ เจี่ยนอันอันกลับสัมผัสได้ว่าตนเองถูกโยนขึ้นไปกลางอากาศเจี่ยนอันอันเห็นว่าตนเองกำลังจะตกลงบนหลังคาอย่างรุนแรง นางก็ต้องตกใจจนหน้าถอดสีตอนนี้นางกำลังตั้งครรภ์อยู่ ไม่อาจตกลงบนหลังคาทั้งอย่างนี้ได้เป็นอันขาด ไม่อย่างนั้นนางจะต้องกระแทกจนแท้งลูกไปเป็นแน่นางรีบหยิบท่อนไม้ท่อนหนึ่งออกมาจากในมิติแล้วค้ำลงบนหลังคานางใช้ท่อนไม้ค้ำจุนร่างกายไว้จึงทำให้ตนเองไม่ถึงกับล้มหัวทิ่มเหวยป๋อจื่อรู้สึกตัวตั้งแต่ตอนที่เจี่ยนอันอันสามารถเคลื่อนไหวได้แล้วขณะที่เจี่ยนอันอันกำลังจะใช้กริชแทงสังหารเขา เขาก็รีบโยนเจี่ยนอันอันขึ้นไปกลางอากาศเขาตั้งใจว่าจะโยนให้เจี่ยนอันอันตกลงมาได้รับบาดเจ็บเสียก่อนแล้วค่อยพานางไปยังจวนเสวียนเยว่จากนั้นให้นางกินยาพิษวันละสามมื้อดุจเดียวกันแล้วค่
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 838
ทว่านกแร้งสองตัวนั้นเพียงบินวนอยู่กลางอากาศบริเวณนั้น โดยไม่บินไปยังทิศทางอื่น“พวกเจ้าแน่ใจหรือว่าอันอันอยู่ตรงนั้น?”ฉู่จวินสิงร้องถามนกแร้งสองตัวนั้น หัวคิ้วของเขาขมวดเข้าหากันจนเป็นร่องนกแร้งทั้งสองตัวบินวนอยู่กลางอากาศพลางส่งเสียงร้องกลับมาสองคราเห็นว่านกแร้งสองตัวนั้นไม่ได้บินไปทิศทางอื่น ฉู่จวินสิงก็แน่ใจว่าที่นี่จะต้องเป็นสถานที่ที่เจี่ยนอันอันเคยปรากฏตัวขึ้นมาก่อนอย่างแน่นอนแต่เมื่อทอดสายตามองไปบริเวณนั้นกลับมีเพียงความว่างเปล่า หาได้มีสิ่งก่อสร้างอันใดไม่ทั้งยังไม่เห็นสิ่งของใดๆ ที่เจี่ยนอันอันทำหล่นเอาไว้ฉู่จวินสิงเตะท้องม้ามุ่งหน้าไปยังพื้นที่ว่างตรงหน้าเสิ่นจือเจิ้งก็รีบตามมาเช่นกัน คนทั้งสองล้วนรู้สึกว่าประหลาดมากถ้าจะบอกว่าเจี่ยนอันอันเคยปรากฏตัวขึ้นที่นี่ก็จะต้องทิ้งสิ่งของบางอย่างทำสัญลักษณ์ไว้เหมือนก่อนหน้านี้ เพื่อให้พวกเขาสามารถตามมาเจอแต่บริเวณนี้ไม่มีสิ่งใดทั้งนั้น แต่นกแร้งสองตัวนั้นกลับเอาแต่บินวนอยู่กลางอากาศโดยไม่มีทีท่าว่าจะจากไปเลยสักนิดฉู่จวินสิงร้องถามนกแร้งสองตัวนั้น “พวกเจ้าหยุดบินวนอยู่ตรงนี้ได้แล้ว พาพวกข้าไปตามหาเบาะแสของอันอันเร็ว
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 839
เจี่ยนอันอันข่มกลั้นความเจ็บปวดที่แขน อาศัยช่วงที่เหวยป๋อจื่อจากไป นางพ่นยาในปากออกมายานี่ไม่ได้ใช้ห้ามเลือด แต่มีพิษร้ายแรงยิ่งถ้านางกลืนลงท้องไปตรงๆ นางจะต้องกลายเป็นหุ่นเชิดของเหวยป๋อจื่อ ปล่อยให้เขาทำทุกอย่างที่ต้องการกับร่างกายของตนเองเป็นแน่เจี่ยนอันอันโมโหจนอยากขุดบรรพบุรุษสิบแปดรุ่นของเหวยป๋อจื่อขึ้นมาด่าเสียจริงๆเจี่ยนอันอันก้มลงมองเชือกที่พันอยู่บนร่าง เชือกนี้เป็นเชือกที่แสนจะธรรมดาแต่บนนั้นมีไอดำแผ่ซ่านออกมา แค่เห็นก็รู้แล้วว่าเป็นอาคมที่เหวยป๋อจื่อลงเอาไว้นางลองใช้ฟังก์ชันเคลื่อนย้ายในฉับพลัน หมายจะหนีออกไปจากที่นี่แต่คิดไม่ถึงว่าฟังก์ชันเคลื่อนย้ายในฉับพลันกลับไม่สามารถใช้งานได้ที่นี่ในชั่วขณะที่นางมีความคิดจะใช้ฟังก์ชันเคลื่อนย้ายในฉับพลัน เชือกบนร่างก็ยิ่งรัดแน่นกว่าเดิมเวลานี้นางหายใจก็ยังยากลำบาก ร่างกายก็ถูกเชือกรัดจนเจ็บปวดหาใดเปรียบเจี่ยนอันอันตระหนักว่าเรื่องราวไม่เข้าที นางรีบใช้จิตสำนึกเข้าสู่มิติ เปิดตำราสามชะตามรรคาลี้ลับดูอีกครั้งอาศัยช่วงเวลาก่อนที่เหวยป๋อจื่อจะกลับมา นางจะต้องหาวิธีสลายอาคมแล้วหนีออกไปจากที่นี่ให้ได้แต่ตำราสามชะตามรร
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 1
เจี่ยนอันอันยังคงงัวเงีย รู้สึกเหมือนมีใครบางคนกำลังจับมือของนางและบังคับให้นางกดนิ้วลงบนบางสิ่งบางอย่างนางตอบสนองทันทีด้วยการฟาดฝ่ามือกลับไปเต็มแรงทันใดนั้นก็มีเสียง ‘เพียะ’ ดังขึ้นตามด้วยเสียงคำรามอย่างเกรี้ยวกราดของชายวัยกลางคน“นังเด็กอกตัญญู กล้าดียังไงมาทำร้ายบิดาของเจ้า! ข้าจะส่งเจ้าไปหามารดาที่ตายไปแล้วของเจ้าเดี๋ยวนี้!”เมื่อเจี่ยนอันอันได้ยินคำพูดนั้น หัวใจของนางพลันเย็นเยียบทันทีคนบ้าอะไรกล้าด่าแม่ของนางเช่นนี้ รนหาที่ตาย!เจี่ยนอันอันลืมตาขึ้นทันที เห็นชายแปลกหน้าในชุดโบราณกำลังเงื้อมมือขึ้นหมายจะฟาดหน้านางเจี่ยนอันอันแค่นเสียงเย็นชา ก่อนจะเตะเข้าที่ท้องของชายคนนั้นเต็มแรงชายคนนั้นถูกเตะจนถอยหลังไปหลายก้าวกว่าจะหยุดลงได้ในฐานะที่เป็นกั๋วกงแห่งแคว้นไท่ยวน ถูกบุตรีแท้ ๆ ทำร้าย ซ้ำยังถูกทำร้ายต่อหน้าธารกำนัลเช่นนี้อีกใบหน้าของเจี่ยนกั๋วกงเขียวคล้ำด้วยความโกรธ เขาจ้องมองเจี่ยนอันอันด้วยดวงตาแดงก่ำเขาก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว หมายจะบีบคอเจี่ยนอันอันให้ตายทันใดนั้น ฮูหยินรองก็รีบพูดขึ้นว่า “นายท่าน ตอนนี้ยังฆ่านางไม่ได้นะเจ้าคะ”“หากนางตาย ใครจะไปแต่งกับเยียน
Latest chapter
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 839
เจี่ยนอันอันข่มกลั้นความเจ็บปวดที่แขน อาศัยช่วงที่เหวยป๋อจื่อจากไป นางพ่นยาในปากออกมายานี่ไม่ได้ใช้ห้ามเลือด แต่มีพิษร้ายแรงยิ่งถ้านางกลืนลงท้องไปตรงๆ นางจะต้องกลายเป็นหุ่นเชิดของเหวยป๋อจื่อ ปล่อยให้เขาทำทุกอย่างที่ต้องการกับร่างกายของตนเองเป็นแน่เจี่ยนอันอันโมโหจนอยากขุดบรรพบุรุษสิบแปดรุ่นของเหวยป๋อจื่อขึ้นมาด่าเสียจริงๆเจี่ยนอันอันก้มลงมองเชือกที่พันอยู่บนร่าง เชือกนี้เป็นเชือกที่แสนจะธรรมดาแต่บนนั้นมีไอดำแผ่ซ่านออกมา แค่เห็นก็รู้แล้วว่าเป็นอาคมที่เหวยป๋อจื่อลงเอาไว้นางลองใช้ฟังก์ชันเคลื่อนย้ายในฉับพลัน หมายจะหนีออกไปจากที่นี่แต่คิดไม่ถึงว่าฟังก์ชันเคลื่อนย้ายในฉับพลันกลับไม่สามารถใช้งานได้ที่นี่ในชั่วขณะที่นางมีความคิดจะใช้ฟังก์ชันเคลื่อนย้ายในฉับพลัน เชือกบนร่างก็ยิ่งรัดแน่นกว่าเดิมเวลานี้นางหายใจก็ยังยากลำบาก ร่างกายก็ถูกเชือกรัดจนเจ็บปวดหาใดเปรียบเจี่ยนอันอันตระหนักว่าเรื่องราวไม่เข้าที นางรีบใช้จิตสำนึกเข้าสู่มิติ เปิดตำราสามชะตามรรคาลี้ลับดูอีกครั้งอาศัยช่วงเวลาก่อนที่เหวยป๋อจื่อจะกลับมา นางจะต้องหาวิธีสลายอาคมแล้วหนีออกไปจากที่นี่ให้ได้แต่ตำราสามชะตามรร
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 838
ทว่านกแร้งสองตัวนั้นเพียงบินวนอยู่กลางอากาศบริเวณนั้น โดยไม่บินไปยังทิศทางอื่น“พวกเจ้าแน่ใจหรือว่าอันอันอยู่ตรงนั้น?”ฉู่จวินสิงร้องถามนกแร้งสองตัวนั้น หัวคิ้วของเขาขมวดเข้าหากันจนเป็นร่องนกแร้งทั้งสองตัวบินวนอยู่กลางอากาศพลางส่งเสียงร้องกลับมาสองคราเห็นว่านกแร้งสองตัวนั้นไม่ได้บินไปทิศทางอื่น ฉู่จวินสิงก็แน่ใจว่าที่นี่จะต้องเป็นสถานที่ที่เจี่ยนอันอันเคยปรากฏตัวขึ้นมาก่อนอย่างแน่นอนแต่เมื่อทอดสายตามองไปบริเวณนั้นกลับมีเพียงความว่างเปล่า หาได้มีสิ่งก่อสร้างอันใดไม่ทั้งยังไม่เห็นสิ่งของใดๆ ที่เจี่ยนอันอันทำหล่นเอาไว้ฉู่จวินสิงเตะท้องม้ามุ่งหน้าไปยังพื้นที่ว่างตรงหน้าเสิ่นจือเจิ้งก็รีบตามมาเช่นกัน คนทั้งสองล้วนรู้สึกว่าประหลาดมากถ้าจะบอกว่าเจี่ยนอันอันเคยปรากฏตัวขึ้นที่นี่ก็จะต้องทิ้งสิ่งของบางอย่างทำสัญลักษณ์ไว้เหมือนก่อนหน้านี้ เพื่อให้พวกเขาสามารถตามมาเจอแต่บริเวณนี้ไม่มีสิ่งใดทั้งนั้น แต่นกแร้งสองตัวนั้นกลับเอาแต่บินวนอยู่กลางอากาศโดยไม่มีทีท่าว่าจะจากไปเลยสักนิดฉู่จวินสิงร้องถามนกแร้งสองตัวนั้น “พวกเจ้าหยุดบินวนอยู่ตรงนี้ได้แล้ว พาพวกข้าไปตามหาเบาะแสของอันอันเร็ว
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 837
ในไม่ช้า เจี่ยนอันอันก็จำวิธีการบนนั้นได้ขึ้นใจ นางท่องคาถาในตำราอยู่ในใจในไม่ช้า เสียง ‘ปัง’ ก็ดังขึ้นในหัว ต่อจากนั้นร่างกายก็สามารถขยับเขยื้อนได้แล้วกริชอาบยาพิษเล่มหนึ่งปรากฏขึ้นในมือเจี่ยนอันอัน อาศัยจังหวะที่เหวยป๋อจื่อยังคงวิ่งอยู่แทงกริชเข้าไปกลางหลังของเขาอย่างฉับพลันแต่ขณะที่กริชกำลังจะแทงถูกร่างเหวยป๋อจื่อ เจี่ยนอันอันกลับสัมผัสได้ว่าตนเองถูกโยนขึ้นไปกลางอากาศเจี่ยนอันอันเห็นว่าตนเองกำลังจะตกลงบนหลังคาอย่างรุนแรง นางก็ต้องตกใจจนหน้าถอดสีตอนนี้นางกำลังตั้งครรภ์อยู่ ไม่อาจตกลงบนหลังคาทั้งอย่างนี้ได้เป็นอันขาด ไม่อย่างนั้นนางจะต้องกระแทกจนแท้งลูกไปเป็นแน่นางรีบหยิบท่อนไม้ท่อนหนึ่งออกมาจากในมิติแล้วค้ำลงบนหลังคานางใช้ท่อนไม้ค้ำจุนร่างกายไว้จึงทำให้ตนเองไม่ถึงกับล้มหัวทิ่มเหวยป๋อจื่อรู้สึกตัวตั้งแต่ตอนที่เจี่ยนอันอันสามารถเคลื่อนไหวได้แล้วขณะที่เจี่ยนอันอันกำลังจะใช้กริชแทงสังหารเขา เขาก็รีบโยนเจี่ยนอันอันขึ้นไปกลางอากาศเขาตั้งใจว่าจะโยนให้เจี่ยนอันอันตกลงมาได้รับบาดเจ็บเสียก่อนแล้วค่อยพานางไปยังจวนเสวียนเยว่จากนั้นให้นางกินยาพิษวันละสามมื้อดุจเดียวกันแล้วค่
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 836
คนที่แบกนางวิ่งผู้นี้มีกลิ่นหอมอ่อนๆ แผ่ซ่านมาจากบนร่างเจี่ยนอันอันรู้สึกว่ากลิ่นหอมนี้คุ้นเคยยิ่งนัก นางเหมือนเคยได้กลิ่นจากที่ไหนมาก่อนเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายสังเกตว่าตนเองรู้สึกตัวแล้ว เจี่ยนอันอันจึงหลับตาแกล้งสลบต่อไปสัมผัสได้ถึงเสียงลมที่พัดผ่านข้างหู เจี่ยนอันอันก็ทราบว่าวิชาตัวเบาของคนผู้นี้ร้ายกาจยิ่งนักเขาไม่ได้วิ่งเพ่นพ่านไปบนถนนอย่างอุกอาจ แต่กระโดดไปบนหลังคาของอาคารหลังแล้วหลังเล่า มุ่งหน้าไปยังจุดหมายปลายทางเจี่ยนอันอันใคร่ครวญในใจว่าคนผู้นี้เป็นใครกันแน่ เหตุใดกลิ่นหอมบนตัวเขาจึงคุ้นเคยเช่นนี้?ทันใดนั้นนางก็คิดถึงคนผู้หนึ่ง นางเคยได้กลิ่นหอมเช่นนี้จากบนตัวคนผู้นั้นคนผู้นั้นก็คือเฉียนซื่อ อนุภรรยาของสกุลเสิ่นแต่เฉียนซื่อตายไปแล้ว ส่วนคนที่แบกนางอยู่ตอนนี้ยังเป็นผู้ชายคนหนึ่งชายผู้นี้เกี่ยวข้องกับเฉียนซื่ออย่างไรกันแน่?ทันใดนั้นเจี่ยนอันอันก็พลันนึกอะไรขึ้นมาได้ เฉียนซื่อเคยเรียนรู้คุณไสยกับเหวยป๋อจื่อคนที่แบกนางวิ่งอยู่ผู้นี้เป็นไปได้มากว่าคงเป็นเหวยป๋อจื่อแล้ว!คิดถึงตรงนี้ เจี่ยนอันอันก็รีบใช้จิตสำนึกเข้าไปในมิติทันทีตำราสามชะตามรรคาลี้ลับเล่มนั้นวาง
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 835
เจี่ยนอันอันกัดผิงกั่วไปอีกหนึ่งคำ จึงได้กล่าวต่อ “ตามความเห็นข้า ขอเพียงสั่งสอนพวกเขาดีๆ วันหน้าจะมีผลงานใหญ่แน่นอน”ฉู่จื่อซีเห็นสองพี่น้องตระกูลหลี่กำลังมุ่งมั่นฝึกวรยุทธ์อยู่ เขาจึงวิ่งไปเพื่อจะขอฝึกอีกคนนี่เป็นครั้งแรกที่ฉู่จื่อซีเป็นคนเอ่ยปาก ว่าต้องการฝึกวรยุทธ์ฉู่จวินหลุนย่อมยินดีเป็นอย่างมาก เขาตั้งใจจะสอนฉู่จื่อซีด้วยตัวเองในที่สุดเจี่ยนอันอันก็กินผิงกั่วจนหมดสิ้น หลังจากใช้ผ้าเช็ดปากและมือแล้ว กะว่าจะไปเยี่ยมเยียนเสิ่นจือเจิ้งเสียหน่อยฉู่จวินสิงเห็นเจี่ยนอันอันลุกขึ้น เขาก็รีบตามนางไปบ้างแม้หลายวันนี้จะไม่เห็นกู้มั่วหลีโผล่หน้ามาอีก แต่นั่นไม่ได้แปลว่าเขาจะไม่มาราวีเจี่ยนอันอันตลอดไปในฐานะสามีของนาง ฉู่จวินสิงแทบไม่อยากอยู่ห่างจากเจี่ยนอันอันแม้เพียงก้าวเดียวทั้งคู่ไปถึงบ้านเสิ่นจือเจิ้ง เซียงเสวี่ยรีบมารายงานด้วยความดีใจ ว่าเป็ดไก่ที่เลี้ยงไว้โตไวมากสองวันนี้น่าจะจับมาเชือดทำอาหารรสเลิศได้แล้วและในเล้ายังมีไข่ที่พวกมันออกมา รวมถึงลูกเป็ดลูกไก่ที่เริ่มฟักเป็นตัวอีกเซียงเสวี่ยจับเป็ดไก่สองตัวที่อ้วนท้วนมอบให้แก่ฉู่จวินสิง“คุณชายรอง ท่านเอาเป็ดไก่สองตัวนี
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 834
กู้มั่วหลีรู้สึกร้อนใจ เพราะพิษในตัวเขา ตราบใดที่ยังไม่ถอน เขาจะไม่มีวันเป็นสุขได้เลยและเขาก็ไม่เชื่อว่าเหวยป๋อจื่อจะหวังดีช่วยเขาจริงๆคราวก่อนที่ถูกเหวยป๋อจื่อช่วยเอาไว้ กู้มั่วหลีก็เกิดความสงสัยในตัวเขาแล้วก่อนหน้านี้พวกเขาไม่เคยรู้จักมาก่อน เหตุใดเหวยป๋อจื่อจู่ๆ มาปรากฏตัวที่จวนเป่าจวิ้น ช่วยเขากับเจี่ยนหลิงเยว่เอาไว้ได้?หรือเพียงเพื่อต้องการโลหิตในตัวเจี่ยนหลิงเยว่ ไปฝึกปรือวิชาจริงหรือ?เจี่ยนหลิงเยว่ไม่มีอะไรที่วิเศษวิโสเลย นางก็เฉกเช่นเดียวกับหญิงอื่น นับว่าพบเจอได้ทั่วไปแต่ที่กู้มั่วหลียังให้นางอยู่ข้างกาย ก็เพราะนางเป็นน้องสาวต่างมารดาของเจี่ยนอันอันเท่านั้นเขาจึงคิดใช้เจี่ยนหลิงเยว่ ไปควบคุมเจี่ยนอันอันเอาไว้แต่ไม่คาดฝันว่า ความสัมพันธ์ของพี่น้องคู่นี้ไม่สู้ดีนักอีกทั้งดูจากท่าทีของเจี่ยนอันอันแล้ว คิดจะฆ่าเจี่ยนหลิงเยว่เสียมากกว่าสตรีที่หมดประโยชน์เช่นนี้ เขาย่อมไม่เลี้ยงไว้อยู่แล้วคืนนั้นเดิมคิดว่าจะใช้ร่างและเลือดของเจี่ยนหลิงเยว่ ไปเลี้ยงตัวหนอนฉงซือของเขาแต่ไม่นึกว่าจะถูกเจี่ยนอันอันและฉู่จวินสิงมาทำลายเข้าหนำซ้ำเขายังเกือบถูกกระบี่เฝินเทียนของฉู่
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 833
ฉู่จวินสิงตั้งจะชุบเลี้ยงหลี่หวายชิงและหลี่หวายหมิงให้ดี จึงให้ทั้งคู่ติดตามเหยียนเซ่าและเวินอี๋ พร้อมฝึกวรยุทธ์ด้วยกันเด็กทั้งสองนับว่ามีพรสวรรค์ยิ่ง จึงสามารถฝึกวรยุทธ์ได้รวดเร็วหนึ่งสัปดาห์ถัดมา มีคนควบรถม้ามาถึงหมู่บ้านชิงสุ่ยเขาบอกว่ามาหาเจี่ยนอันอัน จากการสอบถามชาวบ้าน ในที่สุดก็มาถึงบ้านนางจนได้ยามนี้เจี่ยนอันอันกำลังนั่งอยู่กลางลาน กัดกินลูกผิงกั่วอยู่แต่ก่อนผลไม้ที่นางไม่ชอบก็คือผิงกั่ว แต่หลายวันนี้นางกลับชอบกินเป็นพิเศษขณะที่อวี๋ผิงเหลียงเคาะประตูลานบ้านแล้วเปิดเข้ามานั้น เจี่ยนอันอันรู้ว่าเขามาถึง จึงรีบวางผิงกั่วลงแล้วเดินไปหาทันที“แม่นางเจี่ยน ข้าหาท่านพบจนได้”อวี๋ผิงเหลียงเมื่อพบเจี่ยนอันอัน ใบหน้าค่อยมีรอยยิ้มออกมาบ้างวันนี้เขามาส่งสมุนไพร เพราะที่ปลูกไว้หลังบ้านนั้น ได้ถูกเขาเก็บมาหมดแล้วเจี่ยนอันอันต้อนรับเขาสู่เรือนใน พร้อมให้สี่เอ๋อร์รินน้ำชาให้แก่อวี๋ผิงเหลียงได้ดื่มอวี๋ผิงเหลียงจิบน้ำชาไปอึกหนึ่ง จึงรีบไปยังรถม้าเพื่อนำสมุนไพรออกมาเจี่ยนอันอันเห็นสมุนไพรชั้นดีเหล่านี้ พลางรู้สึกพึงพอใจจนมอบค่าตอบแทนให้แก่อวี๋ผิงเหลียงอย่างสมน้ำสมเนื้อ ทั้งยั
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 832
นางยังเรียกให้เหล่าคนงานออกมา เพื่อให้ทำความรู้จักกับพวกเฉินเช่อ “พวกเขาคือผู้คุมงานที่ข้าจ้างมาใหม่ วันหน้าหากมีผู้ใดกล้ามาก่อกวน พวกเขาจะช่วยเล่นงานคนเหล่านั้นเอง”“พวกเจ้าวางใจได้ พวกเขาล้วนเป็นคนของข้า จะไม่เหมือนลูกน้องของเฝิงซานกวง ที่มาเฆี่ยนตีพวกเจ้าส่งเดช”เหล่าคนงานต่างก็วิพากษ์วิจารณ์เรื่องนี้มาตั้งแต่บ่าย เฝิงซานกวงได้ถูกจับกุมไปแล้ว ส่วนลูกน้องเขาก็ถูกเจี่ยนอันอันขับไล่ไปเสียสิ้นอนาคตหากมีผู้คุมงานมาใหม่ ซ้ำยังกระทำเหมือนชุดก่อนหน้า เอะอะก็เฆี่ยนตีพวกเขามิแย่หรอกหรือแต่พอมาได้ยินคำพูดของเจี่ยนอันอัน เหล่าคนงานก็ค่อยเบาใจลงบ้างต่อไปคงไม่ต้องเจ็บตัวดังเช่นแต่ก่อนอีกแล้วหลังจากจัดแจงให้พวกเฉินเช่อเรียบร้อย เจี่ยนอันอันและฉู่จวินสิงจึงขึ้นรถม้าจากไปสองพี่น้องตระกูลหลี่ก็ติดตามไปด้วย ถูกพาไปยังหมู่บ้านชิงสุ่ยวันนี้แม้จะไม่ได้อุปกรณ์เครื่องเหล็กเพื่อไปก่อสร้างเรือนเพาะปลูก แต่กลับได้เหมืองแร่มาเหมืองหนึ่งเจี่ยนอันอันนั่งอยู่ในรถม้า สีหน้ามีรอยยิ้มกริ่มด้วยความพึงพอใจไหนๆ ยังอีกนานกว่าจะถึงฤดูหนาว นางมีเวลาเหลือเฟือที่จะใช้แร่หินผลิตออกมาเป็นเครื่องเหล็กถึงตอ
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 831
เจี่ยนอันอันสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ ทำเอาหลี่หวายชิงและหลี่หวายหมิงมองดูจนละลานตาเป็นเวลากว่าหลายปีมาแล้ว ที่พวกเขาไม่เคยได้กินอาหารมากมายเช่นนี้ทั้งคู่อดไม่ได้ที่กลืนน้ำลายลงคอ“อย่ามัวแต่เหม่อมอง รีบกินเร็วเข้า”เจี่ยนอันอันกล่าว พลางยื่นตะเกียบให้แก่สองพี่น้องพี่น้องสองคนต่างตักข้าวชามใหญ่ กินกันจนแทบพุงกางเลยทีเดียวทั้งคู่ต่างกินจนจุก กระทั่งกินต่อไปไม่ไหวหลังจากอิ่มหนำสำราญ ทั้งสี่คนจึงขึ้นรถม้าเดินทางเข้าเมืองต่อไปเจี่ยนอันอันวางแผนไว้แล้วว่า นางจะให้เหล่าบริวารของฉู่จวินสิง ไปดูแลเหมืองแร่ไว้เมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเขาก็ไม่ต้องไปรับจ้างทำงานสะเปะสะปะอีกและเมื่อเหมืองแร่มีคนคอยเฝ้า ก็จะไม่ถูกอันธพาลเช่นเฝิงซานกวงมาปล้นชิงแร่ไปอีกส่วนบ้านหลังนั้น ก็ปล่อยให้เว้นว่างไปก่อนเผื่อวันหน้าอาจได้ใช้ประโยชน์ในทางอื่นก็ไม่แน่นักรถม้ามาหยุดที่หน้าบ้านพักของบริวารฉู่จวินสิงด้วยความรวดเร็วทุกคนต่างลงจากรถม้า แล้วจึงไปเคาะประตูเฉินเช่อสีหน้าระแวดระวังขณะเดินมาหน้าประตู พร้อมถามเสียงเบา “นั่นใคร?”“ข้าเอง ฉู่จวินสิง”พูดไม่ทันขาดคำ ประตูก็ถูกเปิดออกเร็วพลันเฉินเช่อเห็นฉู่จ
