บทที่55 - ตามหาเมีย

บทที่ 55

"คุณแม่.." นามิกล่าวเรียกน้ำขิงเสียงแหบพร่า น้ำขิงเดินเข้ามาสัมผัสเรียวแขนของนามิเบาๆอย่างห่วงใยก่อนจะรีบดึงมือออกด้วยทนความร้อนของอุณหภูมิร่างกายของนามิไม่ไหวไอความร้อนที่สัมผัสได้บ่งบอกว่านามิน่าจะมีไข้สูงเกินสามสิบแปดองศา

"ทำไมถึงปล่อยให้น้องตัวร้อนขนาดนี้" น้ำขิงหันมาต่อว่าลูกชายเสียงแข็ง

"เธอเผลอหลับก่อนเลยไม่ได้กินยา" เพลิงตอบผู้เป็นแม่เสียงเรียบนิ่งโดยที่สายตาคมกริบไม่ได้ล่ะไปจากดวงหน้าซีดเผือดไร้เลือดฝาดของนามิเลยแม้แต่น้อย

"ทำร้ายน้องอีกแล้วใช่ไหมน้องถึงได้ร้องไห้จนเผลอหลับ" น้ำขิงถามลูกชายอย่างรู้ทัน เพลิงที่ได้ฟังอย่างนั้นก็ไม่ได้ตอบโต้ใดๆ เขาเดินไปเลื่อนโต๊ะทานอาหารของโรงพยาบาลมาตรงหน้าของนามิแทน

"แม่ถามทำไมไม่ตอบ"

"น่ารำคาญ" เพลิงกล่าวปัดรำคาญก่อนจะหยิบช้อนขึ้นมาตักโจ๊กป้อนใส่ปากให้นามิแต่ทว่านามิกลับเบือนหน้าหนีไปอีกทาง

"สมน้ำหน้า" น้ำขิงกล่าวซ้ำเติมลูกชายก่อนจะแย่งช้อนในมือของลูกชายมาป้อนโจ๊กใส่ปากให้นามิอย่างอ่อนโยน การกระทำที่อ่อนโยนของน้ำขิงทำให้นามิที่พยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ปล่อยหยาดน้ำตาออกจากไหล่อาบสองแก้มนวลด้วยคิดถึงช่วงเวลาเยาว์วัยก่อนที่คุณพ่อของเธอจะเ