ตอนที่ 25 เพราะพี่หน้าหนาพอ

หลังจากเหตุการณ์อันแสนอึดอัดและกล้ำกลืนในวันนั้น วินไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงปล่อยให้เหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้นอีก เป็นเพราะเขาใจอ่อนเกินไปหรือเป็นเพราะเขารักเจเดนและมีเยื่อใยกับเขาไปแล้ว ยิ่งคิดก็ยังสับสนใจตัวเองอยู่ไม่น้อย แม้ว่าเจเดนจะพูดบางประโยคออกมาให้วินเกิดความไหวหวั่นก็ตาม

“จะไม่รักพี่หน่อยเหรอ พี่เจรักวินนะครับ”

วันนั้นหลังจากทุกอย่างจบลงเจเดนก็พาวินกลับมาส่งที่บ้านอย่างที่เขารับปาก ต่างฝ่ายต่างไม่มีอะไรพูดต่อกันอีก วินเองยังไม่ตอบรับคำขอของเจเดน จนกระทั่งทั้งสองฝ่ายเงียบหายกันไปหลายวัน

วินคิดว่าชีวิตของเขาคงสงบสุขขึ้นมาบ้าง แต่มันกลับไม่เป็นแบบนั้น เพราะวันนี้ดันมีคนที่เขาไม่พร้อมเจอหน้าเสียเท่าไรนักปรากฏตัวที่บ้านอย่างที่คนทั้งครอบครัวไม่ทันตั้งตัว ความสงบสุขจึงถูกแทนที่ด้วยสงครามน้ำลายขนาดย่อมตั้งแต่เช้า

“มาทำไมวะ ก็บอกไปแล้วว่าบ้านนี้ไม่ต้อนรับไง” เสียงของเวที่พยายามไล่เจเดนดังไปทั่วบ้าน

“มาหาเมียกู” เจเดนพูดออกมาให้เฉพาะเวได้ยินและทำหน้าไม่สลดใดๆโนสนโนแคร์ตามสไตล์เขา เรียกว่าถ้านอนซึมอยู่ที่เพนท์เฮาส์เขาได้เสียวิน