อีธานผละออกมาจากเรียวปากอิ่ม เขายิ้มใส่ตาหญิงสาวที่ปรือเปลือกตาขึ้นมอง แววตาของเมรีฉ่ำวาว กระไอปรารถนาคุโพลง
“ไม่ใช่ที่นี่” เสียงแหบห้าวกล่าวขึ้นเบาๆ ก่อนที่เสียงสตาร์ทรถยนต์จะดังกระหึ่ม แต่เมรีกลับนั่งเงียบ เธอเม้มปากแน่น รู้สึกรังเกียจตัวเอง แต่กลับไม่คิดจะต่อต้าน
บทที่15.ทุกอย่างต้องมีจุดเริ่มต้น สมาชิกในบ้านเมฆาไกร ยกเว้นอันนา เก่งกาจนั่งหน้าตึง มีไพลินนั่งยิ้มเจื่อนๆ อยู่ด้านข้าง เสียงอันนาหัวเราะลั่น เพราะกำลังถูกใจกับของฝากกองมหึมาที่มัทนาขนมาประเคน มาดามจางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ นางชี้ชวนให้หยางดูอากัปกิริยาของ ‘หลานชาย’ จนลืมสนใจสีหน้าของบิดา-มารดาของเมรี หรืออีกนัยหนึ่ง นางกำลังแสร้งไม่รับรู้ เมื่อวัตถุประสงค์ของมัทนา คือการมาเจรจากับคนในบ้านเมฆาไกรทุกคน...“อันอันไม่เคยมีของเล่นแบบนี้เลย คุณตาดูซิครับ หุ่นยนต์ตัวนี้พูดได้ด้วย”อันนาวิ่งหน้าตั้งเข้าไปหาเก่งกาจ มือป้อมๆ ยกชูหุ่นยนต์ตัวใหม่เอี่ยมให้ญาติผู้ใหญ่ได้เห็นเก่งกาจกดมุมปากจนบิด เขาสูดลมหายใจแรงๆ พยายามสะกดความไม่พอใจเอาไว้ภายใน“อันอัน...ไปเล่นตรงนู้นก่อนลูก ขอตาคุยกับแขกสักครู่”มือเหี่ยวๆ ยกขึ้นลูบผมเปียกๆ บนศีรษะหลานชาย
อีธานผละออกมาจากเรียวปากอิ่ม เขายิ้มใส่ตาหญิงสาวที่ปรือเปลือกตาขึ้นมอง แววตาของเมรีฉ่ำวาว กระไอปรารถนาคุโพลง“ไม่ใช่ที่นี่” เสียงแหบห้าวกล่าวขึ้นเบาๆ ก่อนที่เสียงสตาร์ทรถยนต์จะดังกระหึ่ม แต่เมรีกลับนั่งเงียบ เธอเม้มปากแน่น รู้สึกรังเกียจตัวเอง แต่กลับไม่คิดจะต่อต้าน
บทที่14.เผลอ พลาดพลั้ง หรือตั้งใจ “ในฐานะที่แม่ เป็นแม่แก...แม่แนะนำให้แกควรทำทุกอย่างให้ถูกต้อง”มัทนาเอ่ย เมื่อทุกคนเอาแต่เงียบ“ผมไม่เห็นด้วย...” อรัญรีบแย้ง“คุณ...น้องบอกแล้วใช่มั้ยคะ!!” มัทนาชักเดือด สามีจะใจดำถึงเมื่อไร เมื่อคนที่กำลังกล่าวถึงนี้ เป็นสายเลือดส่วนหนึ่งของบุตรชาย “หากรังเกียจนัก ก็ให้ใช้นามสกุลของน้อง แต่จะให้ตัดขาดเลย ไม่ได้!!”หยางตระหนก...ไม่คิดว่าประมุขเฒ่าจะใจแข็งถึงเพียงนี้“เอ่อ...”“แม่ครับ...แม่นั่นเอาด้วยที่ไหนล่ะ ทุกวันนี้อันอันยังเรียกผมว่า ‘ลุง’ อยู่เลย”อีธานแย้งเสียงอ่อยๆ“ก็เพราะว่าลูกไม่เอาไหนไงอีธาน”มาดามจางตวาดเสียงขุ่น นางมองหน้าสามี แล้วก็ตวัดสายตาผ่านหน้าบุตรชายแบบเคืองๆ“ผมไม่เอาไหน อันอันจะออกมาวิ่งได้เห
อีธานกล่าว เขากอดมารดาแน่นขึ้น พร้อมกับกดปลายจมูกที่แก้มของนาง“แม่ดีใจนะ บอกตรงๆ เลย แต่ดูเหมือนว่าป๋าเรา เขาจะไม่ปลื้ม!!”มาดามจางกล่าวประชด เพราะปฏิกิริยาของสามี เขาต่อต้านมาตลอด ตั้งแต่รับรู้“ป๋ากับแม่...รักผมมั้ยครับ?” อีธานถาม พร้อมกับหมุนตัวไปสบนัยน์ตาบิดา“หึ!!” ไม่มีคำตอบจากมังกรเฒ่า ท่านสะบัดค้อนให้บุตรชายแต่เมื่อนึกอะไรบางอย่างออก “ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องไอ้แสบ!!” เสียงตะโกนดังลั่น จนเด็กน้อยคนเดียวในห้องถึงกับเบ้หน้าเขาบ่นเบาๆ แต่ คนทั้งหมดได้ยิน... “คุณปู่คงโมโหหิว...เสียงดังแบบนี้ชัวร์”อีธานเงยหน้าขึ้น เขาหัวเราะเสียงดัง หยางก้มหน้าลง แต่ใครก็รู้เขากลั้นเสียงหัวเราะ เพราะไหล่กว้างสั่นเทา จนลำตัวสะเทือน มาดามจางกระพือเปลือกขนตาถี่ๆ เธอกลั้นยิ้ม แต่รอยขำขันก็ยังปรากฏขึ้นในหน่วยตา...เมรีทำหน้าปั้นยาก เธอนึกอยากดุบุตรชายเป็นครั้งแรก แม้จะเป็นคนสอนอันนามาด้วยตนเอง เรื่องการออกความคิดเห็น ของเขา เมรีชอบให้บุตรชายเป็นคนกล้าแสดงออก แต่การแสดงออกครั้งนี้ของอันนา...มันอยู่ในช่
บทที่13.พญามังกรออกโรงแต่กลับพ่าย เด็กน้อย ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ...ชายสูงวัยแต่งกายภูมิฐานควงคู่มากับผู้หญิงสูงอายุที่ยังคงเค้าความสวย...แม้วัยจะเลยเลข6ไปเกือบค่อน มีการ์ดวัยกลางคนเดินตามมาห่างๆ พร้อมกับเข็นรถเข็นที่เต็มไปด้วยกระเป๋าเดินทาง แต่สีหน้าของชายผู้นั้นไม่ได้ดูมีความสุขเท่าไร...คิ้วสีดอกเลาขมวดแน่น สีหน้าเคร่งเครียดเหมือนกำลังมีเรื่องกวนใจ“กลับบ้านเลย หรือจะไปที่จางไท่ก่อนคะคุณ”มาดามจางกระซิบถาม ระหว่างเดินตรงไปยังทางออก“ไปที่บริษัทก่อน” อรัญตอบเสียงขุ่น เขารู้เรื่องที่บุตรชายก่อไว้แล้ว...ความโกรธทำให้ท่านยุติทริปท่องเที่ยว และรีบเดินทางกลับทันที“น้องว่า...” คุณมัทนาแย้ง...เวลานี้เธอใจจดใจจ่อถึง ‘เด็กน้อย’ คนนั้น จนแทบจะอดใจรอไม่ไหว“คุณนาย...อย่าได้พยายามเลย ยังเสียผมก็ไม่มีวันยอมรับ...”อรัญเปรยเสียงขุ่น ไรหน
บทที่12.ประกาศสงคราม เพลินตาหอบแฟ้มเอกสารแนบอก เธอกดปุ่มลิฟต์พร้อมกับอมยิ้มน้อย อมยิ้มใหญ่...เพราะจุดหมายปลายทางของเธอคือห้องทำงานบนชั้นสูงสุด เป้าหมายที่เธอจับจองเอาไว้ในใจบรรยากาศดูสงบเงียบกริบ ทางเดินตั้งแต่ก้าวออกจากลิฟต์ปูด้วยพรมเนื้อหนาสีน้ำตาลไหม้ มันทอดยาวจนถึงประตูห้องทำงานของเจ้านายหนุ่มผู้ชายที่กำลังมาแรง จนเป็นที่หมายปองของสาวโสดทุกคน รวมทั้งเธอก๊อกๆเพลินตาบรรจงเคาะประตู เธอขยับชุดเกาะอกของตัวเองให้ร่นต่ำลง...“เชิญ”เสียงเอ่ยอนุญาต เพลินตาจึงดันประประตูและก้าวเดินเข้าไปด้านในอย่างรวดเร็วอีธานไม่เห็นว่าใครเป็นคนเข้ามาในห้อง เขาหมุนเก้าอี้หันหลังให้ประตู และเหม่อมองไปยังทิวทัศน์ด้านนอก เมื่อกำลังใช้ความคิด ขบปัญหากวนใจแฟ้มถูกวางบนโต๊ะทำงาน ก่อนที่เพลินตาจะเดินเยื้องย่างเข้าไปใกล้เจ้านายหนุ่ม เธอวางมือไว้บนบ่ากว้าง ไล้มือไปมาตามโครงไหล่หนา ผ่านเสื้อ