กลับมาถึงเมืองไทยเขาก็พาเธอไปเปลี่ยนแหวนวงใหม่ให้ขนาดพอดีกับนิ้ว แล้วยังเตรียมจัดงานแต่งอีก ตอนนี้ทุกคนในบริษัทต่างก็รู้กันหมดว่าเธอกับเขตคามกำลังจะแต่งงานกัน เลิกงานตอนเย็นเธอได้เจอกับธีรเดชที่มาดักรออยู่หน้าบริษัท เขาก้าวเข้ามาหาเธอ จะจับมือเธอแต่ถูกเขตคามปัดออก" อย่ามาแตะต้องผู้หญิงของกู"" มึงอย่าดึงเธอเข้ามาในเกมส์ระหว่างเรา มึงแค่ต้องการเอาชนะกู เหมือนตอนที่มึงแย่งดาไปจากกูเท่านั้นแหละ กูไม่เข้าใจว่ามึงจะอิจฉาอะไรกูนัก "" อิจฉา ฮ่าฮ่าฮ่า กูนี่นะอิจฉามึง กูจะอิจฉามึงทำไม กูหล่อกว่ามึงเท่ห์กว่ามึงตั้งหลายเท่า รวยกว่ามึงด้วย กูมีบริษัทตั้งหลายแห่งไหนจะโรงพยาบาลอีก แล้วมึงมีอะไรแค่บริษัทเดียวก็จะเจ๊งแหล่มิเจ๊งแหล่ ไง ตั้งแต่พายลาออกมาได้ข่าวว่าบริษัทมึงทั้งขาดทุนทั้งหุ้นตก แล้วน้ำหอมล็อตใหม่ก็ขายไม่ดีเหมือนตอนที่พายอยู่ ผู้ลงทุนก็ทยอยถอนหุ้นอีกไม่ใช่เหรอ ฮ่าฮ่า ไม่เหมือนบริษัทกูนะปีนี้ได้กำไรโคตรเยอะแล้วก็บริษัทน้ำหอมของกูกับพายก็ได้กำไรเกินคาด แล้วยังขายดีจนผลิตไม่ทันอีก "" เรื่องอื่นช่างมัน กูสนใจแค่เรื่องพาย "" สนใจพาย มาสนใจอะไรตอนนี้ตอนที่เธออยู่กับมึงทำไมไม่สนใจเธอ ปล่อยให
เขตคามพึ่งรู้ว่าวันเกิดของภูริตาผ่านมาแล้วและวันนั้นที่เขาเจอเธอที่พัทยาเธอก็พึ่งกลับจากการฉลองวันเกิดที่ไอยวรินทร์จัดให้ เขาจึงตั้งใจจะชดเชยให้เธอย้อนหลัง เขามองดูแหวนเพชรในกล่องและตั๋วบินไปปารีส2ใบเขาจะขอเธอแต่งงานที่นั่นเขตคามพาภูริตาไปเที่ยวหลายที่พาไปกินของอร่อยๆเข้าร้านนั้นออกร้านนี้ จนมืดค่ำเขานั่งลงล้วงเอากล่องแหวนเพชรมาเปิด " ผมรู้ว่ามันอาจจะเร็วไปหน่อย แต่ผมไม่อยากรออีกแล้ว ผมอยากเข้านอนพร้อมคุณและตื่นนอนขึ้นมาเจอคุณในทุกเช้า พายครับผมรักคุณ แต่งงานกับผมนะ แสงไฟจากหอไอเฟลยิ่งทำให้บรรยากาศในตอนนี้โรแมนติกเข้าไปอีก ภูริตาลังเลแต่ก็คิดว่าความรักไม่ต้องใช้เวลานานหรอก รักก็คือรัก เธอพยักหน้าตอบรับ เขตคามดีใจรีบสวมแหวนให้เธอแต่แหวนหลวมไปหน่อย " ผมขอโทษนะผมกะไม่ถูกไว้กลับไปผมจะไปเปลี่ยนให้พอดีกับนิ้วคุณ ไม่สิ หาร้านที่นี่ก็ได้นี่งั้น พรุ่งนี้ผม"" ไม่ต้องรีบหรอกไว้กลับไปเมืองไทยก่อนก็ได้ แต่ฉันขอถอดเก็บไว้ก่อนนะกลัวมันหาย "เขตคามหน้าเศร้าพึ่งสวมไปแท้ๆก็ต้องถอดออกดูเป็นลางไม่ดีเลย แต่ถ้าหล่นหายไปจริงๆก็ไม่ดี ต้องโทษเขาที่กะขนาดนิ้วของเธอไม่ดีเอง ระหว่างนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
" ใครโทรมาเหรอแก "" คนโรคจิตหน่ะ"" _ "กินอาหารเสร็จก็พากันออกไปเดินเล่นข้างนอก ไอยวรินทร์ส่งสัญญาณ แล้วดอกไม้ไฟก็สว่างไสวขึ้นท่ามกลางท้องฟ้าที่มืดมิดเหนือท้องทะเล ภูริตาตื่นตาตื่นใจกับภาพตรงหน้า ดอกไม้ไฟหลายร้อยดอกถูกจุดขึ้นติดๆกัน เธอยิ้มกว้างอย่างมีความสุข นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนทำเพื่อเธอขนาดนี้" แฮปปี้เบิร์ดเดย์จ๊ะพายเพื่อนรัก ฉันขอให้แกมีความสุขมากๆนะ เป็นไงของขวัญจากฉันชอบไหม "" ชอบมากขอบใจนะรินของขวัญของแกฉันชอบที่สุดเลย"" ฉันรู้อยู่แล้วว่าแกต้องชอบ จำได้ว่าตอนเด็กๆแกชอบดูพลุดอกไม้ไฟมาก ตอนนั้นมีงานวัดแกก็ลากฉันไปดูเขาจุดพลุเป็นเพื่อนพอโตมาก็ชอบชวนฉันไปดูตามงานต่างๆแต่หลายปีมานี้เราไม่ค่อยได้ไปมาไหนด้วยกัน"" อือ นานแล้วนะที่เราไม่ได้ดูดอกไม้ไฟด้วยกันแบบนี้ "" งั้นคืนนี้เรามารำลึกความหลังกันฉันจะอยู่คุยกับแกทั้งคืนเลย"คืนนี้ภูริตาพักอยู่ที่วิลล่ากับไอยวรินทร์ ส่วนพิมพิลาบอกว่าจะแวะไปหาเพื่อนเก่าไม่ไกลจากที่นี่ตอนเช้าถึงจะกลับทั้งสองคุยกันเรื่องนั้นเรื่องนี้ต่างคนต่างไม่รู้ตัวว่าหลับไปตอนไหน ตอนเช้าก็พากันกลับกรุงเทพ แต่ไอยวรินทร์แวะซื้อขนมร้านอร่อยที่มาพัทยาทีไรต้องแวะ
ภูริตามองไปที่ห้องทำงานของเขตคาม วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เขาโทรมาบอกว่าไม่เข้าบริษัทตั้งแต่วันนั้นที่เขาไปที่คอนโดของเธอ เขาก็หายหน้าหายตาไป มีโทรมาบ้างบางวัน บางวันก็ส่งข้อความมา เธอพยายามไม่คิดมากคิดว่าเขากำลังดูแลพ่อของเขาและคงยุ่งมาก แต่ธีรเดชกลับเป็นคนที่มาให้เธอเห็นหน้าทุกวัน เลิกงานเขาจะมารอเธอที่หน้าบริษัท แล้วขับรถตามเธอไปที่คอนโดทุกวันเอาดอกไม้มาให้ทุกวันแต่เธอก็ไม่เคยรับ วันนี้หลังเลิกงานเธอแวะห้างเพื่อซื้อของสดไปใส่ตู้เย็น ธีรเดชก็ตามเธอมาด้วยเธอไล่เขาจนไม่รู้จะไล่ยังไงแล้ว ตราบใดที่เขาไม่ข้ามเส้นที่ขีดไว้เธอก็ไม่สนใจ เขาอยากตามก็ตามไป ระหว่างเลือกซื้อของสายตาก็หันไปเห็นเขตคามกำลังเข็นรถเข็นมีหญิงสาวหน้าตาน่ารักคล้ายลูกครึ่งหยิบของลงรถเข็น ทั้งสองคุยกันหัวเราะคิกคัก ธีรเดชเห็นภูริตาหยุดเดินก็มองตามสายตาของเธอ เขากระตุกยิ้มมุมปาก" ผมบอกคุณแล้วว่าคนอย่างมันไม่จริงจังกับคุณหรอก ที่มันหายไปหลายวันมันบอกคุณว่ายังไงหล่ะภาพตรงหน้ายืนยันชัดไหมว่ามันโกหกคุณ "ภูริตาทำเป็นไม่สนใจรีบเข็นรถไปจ่ายเงินทันที เขตคามรู้สึกเหมือนมีคนจ้องมองจึงหันหลังไปดูก็ไม่เห็นมีใครที่รู้จัก ธีรเดชช่วยเอาข
ท้องฟ้าปลอดโปร่งแทบไม่มีเมฆ แสงแดดร้อนแรงสาดส่องไปทั่วทั้งบริเวณสุสาน ธีรเดชนั่งอยู่หน้าหลุมฝังศพดำรง ไม่สนใจแดดที่สาดส่องลงมาเขานั่งอยู่อย่างนั้นตั้งแต่เช้าจนเกือบเที่ยงแล้ว อาชายืนอยู่ใต้ต้นไม้มองดูธีรเดชนั่งเหม่อลอยสำนึกผิด ถึงเขาจะเป็นห่วงแต่เขาก็เป็นแค่ลูกน้องคนหนึ่ง แดดร้อนขนาดนั้นเขาไม่บ้าไปนั่งตากแดดด้วยหรอก เมื่อธีรเดชอยากอยู่แบบนั้นก็ปล่อยไป เขาจะรออยู่ตรงใต้ต้นไม้ร่มๆนี่แหละ ทักษะเดินเข้ามาพร้อมลูกน้องอีกสี่คน" บอสครับ รู้แล้วครับว่าคุณพายอยู่ที่ไหน "ธีรเดชหันขวับมามองทักษะภูริตาขับรถเข้ามาจอดแล้วเดินลงจากรถตั้งแต่ที่ย้ายออกมาจากบ้านหลังนั้นที่ดำรงซื้อให้เป็นเรือนหอของเธอกับธีรเดช เธอก็ใช้เงินเก็บของตัวเองซื้อคอนโดใกล้ที่ทำงานใหม่ หลังจบเรื่องวุ่นๆเธอลาออกจากบริษัทของธีรเดชแล้วมาทำงานที่บริษัทเปิดใหม่ ทีแรกเธอตั้งใจจะเปิดบริษัทเล็กๆ ผลิตน้ำหอมตามที่เธอถนัดตอนนั้นเขตคามก็เสนอขอลงทุนด้วย ภานุพงศ์บอกเธอว่าเขามีคอนเน็คชั่นที่ดีมีหุ้นส่วนย่อมดีกว่าลงทุนคนเดียวหรือเสียเวลาไปหาผู้อื่นร่วมทุน เธอคิดไปคิดมาก็จริงอย่างที่ภานุพงศ์ว่า เลยใช้เงินทุนที่ปู่ดำรงให้มรดกเธอเปิดบริษัทใหม่
" สรุปว่าที่คุณทำเรื่องโหดร้ายกับท่านเพราะท่านมีท่าทีไม่ชอบคุณแค่นั้น "" จะว่างั้นก็ได้ ถ้าไม่มีปู่ของคุณเรื่องของเรา"" ไม่มีเรื่องของเรา ถึงผมจะหย่ากับพายผมก็ไม่มีทางเลือกคุณ "" คุณโกหก "" ที่ผมทำดีกับคุณเพราะแค่สงสารคุณ ผมเห็นว่าคุณเคยเป็นแฟนกับพี่ภพเลยดีกับคุณก็แค่นั้น "อิศริยาแค่นยิ้มหัวเราะ หึหึ แค่สงสารเหรอแต่ว่าความสงสารเป็นบ่อเกิดแห่งความรักไม่ใช่เหรอ " ตอนที่คุณฉีดยาให้คุณปู่ตอนที่ท่านชักกระตุกต่อหน้าคุณ คุณทำได้ยังไง ผมไม่คิดว่าคุณจะโหดเหี้ยมได้ขนาดนี้ "" ฮ่าฮ่าฮ่า ช่วยไม่ได้ตาแกนั่นดันฉลาดรู้ทันฉัน แล้วตอนนั้นมีออเดอร์สั่งหัวใจกับไตเข้ามาพอดีฉันก็เลย "" สารเลว "ธีรเดชกำมือแน่นหน้าตาดำมืดแววตาเกรี้ยวกราดตะคอกด่าอิศริยา แต่เธอไม่สะทกสะท้านเลย" ใครกันแน่ที่เลว ทิ้งเมียตัวเองที่แท้งแล้วมาเฝ้าฉันทั้งคืน แล้วยังจะมาบอกว่าไม่คิดอะไรกับฉันอีก "ธีรเดชนิ่งอึ้ง ภูริตาแท้ง แท้งตอนไหนแล้วเธอไปท้องตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมเขาไม่รู้เรื่องหรือว่าจะเป็นวันนั้นที่ทั้งภูริตาและอิศริยาตกบันไดพร้อมกัน แต่เขากลับไม่สนใจเธอแต่เป็นห่วงอิศริยารีบอุ้มอิศริยาไปห้องฉุกเฉิน ตอนนั้นหางตาเขาเห็นเธ