ไม่ได้เป็นอะไรกัน

ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้ากระทบลงกับพื้นเรียบดังขึ้นเผยให้เห็นบลูที่รีบเดินนำหน้าโรมมายังหน้าห้องของตน

"วันนี้พี่ค้างคอนโดนี่เหรอ?" บลูหันไปถามโรมที่เดินตามหลังมา

"ใช่ทำไมมีอะไรหรือเปล่า?"

"อ๋อเปล่าฉันก็เเค่ถามเฉยๆน่ะ..." บลูส่งยิ้มจางๆให้กับชายตรงหน้า

"ฉันหิวน้ำ"

"หื้ม?" โรมมองหญิงสาวตรงหน้าสีหน้าเรียบมือข้างหนึ่งยกขึ้นมาตบท้องเเกร่งของตัวเองเบาๆ

"ได้สิ! ฉันลงไปซื้อให้เดี๋ยวนี้เลย"

"ไม่ต้อง หมับ!" เเขนเรียวถูกคว้าเอาไว้อย่างรวดเร็ว บลูทำตัวเลิ่กลั่กถ้าโรมเข้าไปดื่มน้ำในห้องของเธอตอนนี้...น้ำที่อยู่ในห้องต้องตกใจเเน่ๆ

"งั้นพี่ก็เปิดห้องเลยเดี๋ยวฉันจะได้เทน้ำให้พี่กินไง" โรมเคลื่อนสายตาไปทางประตูห้องของบลูด้วยความสงสัย

"ฉันจะไปดื่มน้ำห้องเธอ"

"......" กุญเเจห้องในมือเธอสั่นระริก ทำไมต้องเป็นห้องเธอด้วยล่ะ?

"คือว่าอย่างงี้นะพี่โรม..."

"ว่าอะไร?" โรมจ้องใบหน้าเรียวเล็กอย่างไม่ละ

"คือห้องฉันไม่มีน้ำ"

"หึ" โรมที่ได้เห็นคำตอบถึงกับหลุดขำ จะโกหกทั้งทีเอาให้มันสมเหตุสมผลกว่านี้ไม่ได้หรือไง

"ฉันจะเข้าไปในห้องเธอ ตอนนี้ เดี๋ยวนี้เลย"

"......." บลูมองไปทางประตูสักครู่ เธออยากจะใช้กุญเเจในมือจิ้มตาค