ตอนที่8-เที่ยวผับ

บรื้น~ (กรี้ดพี่โรมมาเเล้ว/หึ้ย~เท่สุดๆไปเลยอ้าก! / ยาดมด่วนค่ะแม่! ฉันจะเป็นลม/ นี่มันรถผัวฉันน่ะย่ะ!)

เสียงกรี้ดกร้าดของสาวๆดังขึ้นทันทีที่รถสปอร์ตคันสีดำสุดหรูเเล่นมาจอดยังหน้าอาคารคณะเศรฐศาสตร์

"...โหนั่นมันนังพรีมมี่ไม่ใช่เหรอ?"

"เห้ยจริงด้วย!",

"เห็นว่าช่วงนี้เล่นๆกันอยู่"

"หึ เดี๋ยวก็โดนเขี่ยทิ้งค่ะซิส..เพราะตัวจริงยืนอยู่นี่เเล้ว/ เเหวะ!" พวกสาวๆนินทาถึงพรีมมี่ที่พึ่งเดินลงมาจากรถ ความสะบัดผมให้สไหวไปมาอย่างนั้นทำเอาสาวๆหลายคนหมั่นไส้ในความมั่นหน้ามั่นโหนกของนาง

"ไม่ไปเรียนเหรอ?" โรมหันไปถามพรีมมี่ขณะที่สายตายังคงมองทางเดินอยู่

"เรียนสิคะ..เเต่พรีมมี่อยากเดินไปส่งพี่ถึงห้องเลย"

"ไม่ต้อง"

"....." มือเรียวเล็กที่เกาะเเขนหนาเอาไว้เเน่นตอนนี้ค่อยๆคลายออก

"เเต่พรีมมี่อยากไปส่งพี่ถึง"

"บอกว่าไม่ต้องไง"

"พี่โรม..."

"เห้อ หวังว่าเธอจะไม่ลืมนะว่าระหว่างเรามันก็เเค่วันไนท์สเเตนด์ อย่ามาทำตัวผูกมัดกับฉัน" คำตอบที่ไร้เยื่อใยของชายตรงหน้าทำพรีมมี่หน้าชาจนพูดอะไรไม่ออก

โรมสาวเท้าเดินจากไปโดยไม่บอกลาพรีมมี่สักคำ ซึ่งนี่เป็นเรื่องปกติสำหรับเขาไปเเล้ว

"เเกถ่ายไว้เเล้วใช่ไหมช็อตเมื่อกี้น่ะฮ่าฮ่า" เสียงหัวเราะเยาะเย้ยของผู้หญิงคนอื่นๆที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ดังขึ้น

"สะใจจริงๆ มั่นหน้าดีนักสุดท้ายก็โดนเขี่ยทิ้งเหมือนคนอื่นๆหึ"

"พวกเเกหุบปากเเล้วหยุดถ่ายเดี๋ยวนี้เลยนะ!!" พรีมมี่ชี้นิ้วด่าคนพวกนั้น

"ไม่หยุดเเล้วจะทำไมค้า...โดนเขี่ยทิ้งเเล้วอย่ามาพาล!"

"ปากเก่งนักนะพวกเเก!"

"ก็มาสิย่ะ!"

"...." พรีมมี่ที่เห็นก็รีบเก็บมือเรียวของตัวเองลงเพราะเธอคนเดียวคงสู้ยัยพวกนั้นไม่ไหวอีกอย่างหน้าเธอก็ทำมาหลายเเสนด้วย!

ณ คลาสเรียนวิทยาศาสตร์

"ฮ่าฮ่าสะใจจริงๆ!" น้ำหัวเราะออกมาเสียงดังพลางชี้นิ้วไปที่หน้าจอโทรศัพท์ด้วยความสะใจ

"สะใจอะไรอ่ะน้ำ?" บลูรีบเอียงคอเข้าไปดู

"ก็ยัยพรีมมี่เอกการเเสดงโดนพี่โรมเขี่ยทิ้งเหมือนหมาข้างถนนเเล้วน่ะสิ!"

"โดนเขี่ยทิ้งงั้นเหรอ!?" บลูตกใจเล็กน้อยก็ไหนเมื่อวันก่อนยังดูรักกันดีอยู่เลยหนิพาไปช็อปไปกินซะขนาดนั้น

"ก็ไม่เเปลกหรอกนะที่จะโดนพี่โรมเขี่ยทิ้งน่ะ"

"ทำไมล่ะ?"

"ก็พี่โรมไม่เคยผูกมัดกับผู้หญิงคนไหนสักคนเลยน่ะสิ! ควงผู้หญิงคนนึงไม่เคยถึงอาทิตย์สักคน"

"....." บลูถึงกับอ้าปากค้างกลางอากาศ คนบ้าอะไรจะฮ็อตขนาดนั้น

"อีกอย่างนะถ้าเกิดว่าพี่เเกได้กินเเล้วอ่ะ! ฟันธงได้เลยว่าวันต่อมาโดนเขี่ยทิ้งเเน่นอน"

"โห...เลวสุดๆ!" บลูสบถออกมาอย่างเอือมๆ

"นี่ๆอย่ามาด่าสามีของเพื่อนเเบบนี้สิยัยบลู!"

"...??"

"อย่างพี่โรมน่ะเรียกเเบดบอยน่าจะดีกว่านะ..อึ๋ยเท่สุดๆพ่อเเบดบอยพ่อของลูกฉัน"

"เเกเอาจริงเหรอเนี่ย..?"

"หึ ยังไงพี่โรมก็คือเทพบุตรผู้เเสนดีของฉันอยู่ดีนะ"

"เห้อ~" บลูถอนหายใจพลางสะบัดหัวไปมา ก็เห็นๆกันอยู่ว่าโรมนิสัยเเย่...เเต่ก็ยังเรียกเทพบุตรโรมอยู่สินะ สองมาตรฐานสุดๆ

A-3 room

"มึงดังอีกเเล้วนะไอ่โรม" เพิร์ธพูดก่อนจะโชว์โทรศัพท์ให้กับเพื่อนทั้งสองได้ดู

"คนนี้พึ่งสองวันเองไม่ใช่เหรอว้ะ?" เเบล็คหันไปถามโรมที่กำลังยืนเเทงสนุ๊กเกอร์อยู่ข้างๆด้วยความชิว

"ก็เข้ามาหากูเองหนิ" โรมพูดพลางยักไหล่ทั้งสองข้างเบาๆ

"เเม่งฮ็อตจริงไรจริงเพื่อนกู!" เพิร์ธเก็บโทรศัพท์กลับไปในกระเป๋ากางเกงอย่างเดิม

"คืนนี้ไปตี้กันไหม?" เพิร์ธหันไปถามเพื่อนทั้งสองของตนอย่างรวดเร็ว

"ของขาดอีกเเล้วเหรอมึงน่ะ!"

"อย่ามามั่วไอ่เเบล็ค! กูพี่เพิร์ธคนฮ็อตไม่มีของขาด!"

"หึ" โรมหลุดขำเบาๆ

"อย่ามาขำกูนะไอ่โรม!"

"กูเปล่าขำนะ" โรมรีบเบือนสายตาไปทางเเบล็ค

"เเล้วตกลงยังไง ไปไหม!?"

"ไปดิว้ะ!" เเบล็คตอบก่อนจะยักคิ้วไปหนึ่งที

"ไอ่โรมล่ะว่าไง?"

"อืม"

"อืมนี่คือไป?" เพิร์ธถามต่อ

"เอ่อไป!"

"ให้มันได้อย่างงี้สิว้ะฮ่าฮ่า!" พูดจบเพิร์ธก็หยิบเเอปเปิ้ลขึ้นมากัดกินอย่างมีความสุข ขณะที่โรมกับเเบล็คได้เเต่สะบัดหัวไปมาให้กับคนเป็นเพื่อน

ครืดครืด! เสียงข้อความสั่นดังออกมาจากกระเป๋าสะพายข้างสีฟ้าคู่ใจ

ก่อนที่บลูจะค่อยๆควานหาโทรศัพท์เเละหยิบมันขึ้นมาเพื่อเปิดเเชทอ่าน

พี่โรม :

'รีบอาบน้ำเเต่งตัวอีกหนึ่งชั่วโมงฉันจะไปรับเธอที่คอนโด' อ่านเเล้ว

'พี่จะพาฉันไปไหนงั้นเหรอ' อ่านเเล้ว

จบการสนทนา

"อ่านเเล้วไม่ตอบ..ไร้มารยาทสุดๆ! เห้อ~" บลูรีบเดินขึ้นไปยังคอนโดอย่างเร่งรีบ หนึ่งชั่วโมงจะมารับเธองั้นเหรอ?...เเสดงว่าเขาคงไม่อยู่คอนโดสินะ

ณ ผับ dark-x

"พี่พาฉันมาที่นี่ทำไม...?" บลูกวาดตามองไปรอบๆ เธอยังจำผับนี้ได้ดีมันเป็นที่ที่เธอกับโรมเจอกันครั้งเเรก

"พาเธอมาเที่ยวไงล่ะ"

"เที่ยวที่นี่น่ะเหรอ?" บลูปรายตาไปมองบอร์ดี้การ์ดสองคนที่ยืนเฝ้าประตูอยู่อย่างเข้มขรึม

"ทำไม? ไม่ชอบเหรอ?"

"เออ..ก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่น่ะฮึ~" บลูยิ้มเเห้งๆ

"หรือเธอจะไม่เข้าไปกับฉันก็ได้นะ"

"เเปลว่าฉันกลับได้เลยใช่ไหม!?"

"เเต่ฉันจะถือว่าเธอขัดคำสั่งฉัน"

"....พี่โรม"

"เอาไงจะไปหรือจะขัดคำสั่ง?"

"ก็ต้องไปอยู่เเล้วสิ..." บลูทำหน้าหงอยๆ ก่อนจะเดินตามโรมเข้าไปอย่างเซ็งๆ ยังไงเธอก็ยังไม่อยากเป็นซุปตาร์ชั่วข้ามคืนเพราะคริปหลุดนั่นหรอกนะ..

ตื้ด ตึ่ง ตึ้ง ตึ่ง!! เสียงดนตรีดังกระหน่ำลั่นผับ ผู้คนมากมายต่างโยกย้ายส่ายเอวกันอย่างเมามันส์

“คนเยอะมากเลยนะพี่โรม!” บลูพูดพลางเเหวกผู้คนเดินตามโรมไปอย่างทุลักทุเล

“ทางนี้ไอ่โรม!” เพิร์ธกวักมือเรียกโรมเบาๆ

ฟึบ!!โรมคว้ามือเรียวเอาไว้เเน่นก่อนจะมุ่งหน้าไปทางโต๊ะวีไอพีที่เพิร์ธเตรียมเอาไว้ให้

"สวัสดีค่ะพี่โรม" ยังไม่ทันที่โรมจะได้นั่งเสียงของสาวสวยสุดเซ็กซี่ก็ดังขึ้น

"เเล้วนี่...มึงพามาเหรอว้ะ?" เพิร์ธเหลียวไปมองบลูอย่าง งงๆ

"อืม กูพามาเอง"

"....." เพิร์ธขมวดคิ้วอย่างประหลาดใจ

"เออ...สวัสดีค่ะฉันชื่อบลูนะคะ" บลูกล่าวทักทายอย่างเป็นมิตรก่อนจะหย่อนก้นลงบนเก้าอี้ข้างๆโรม

"พาเด็กมาเองทำไมไม่บอกว้ะกูจะได้ไม่ต้องเตรียมไว้ให้" โรมยกเเก้วค็อกเทลขึ้นมาดื่มอย่างไม่สนใจคำพูดของเพิร์ธ

"หน้าคุ้นๆเหมือนเคยเจอที่ไหน.." เเบล็คพึมพัมเบาๆ

"เป็นรุ่นน้องใช่ไหม?" เเบล็คหันไปถามบลูที่เอาเเต่นั่งเงียบ

"อืมใช่ค่ะ!" บลูยิ้มจางๆ

"เเต่งตัวมิดชิดดีนะเราน่ะ" เพิร์ธเอ่ยเเซวบลูที่ใส่เสื้อไหมพรมเเขนยาวกับกางเกงยีนส์ตัวโปรด ใครจะไปคิดล่ะว่าโรมจะพาเธอมาเที่ยวผับน่ะ

"หึ..มันสบายตัวดีน่ะค่ะ"

"หึเหรอครับ...พี่ชอบนะ" เพิร์ธยกยิ้มร้ายก่อนจะหันไปโฟกัสสาวสวยสุดเซ็กซี่ที่คอยประกบทั้งซ้ายทั้งขวา

"....." บลูยังคงเงียบขณะที่สายตายังคงจ้องมองผู้หญิงสี่คนตรงหน้า เสื้อรัดรูปสุดเเหวกกับท่าทางยั่วยวนนั้นทำเอาบลูต้องเลื่อนสายตาไปมองทางอื่นเเทน

"นี่ของเธอ" โรมยื่นเเก้วค็อกเทลให้กับบลูที่นั่งเกร็งๆ

"อืมขอบคุณ" บลูรับมันมาอย่างไม่ค่อยเต็มใจนักเธอจะต้องทนอยู่ในสถานการณ์อึดอัดเเบบนี้ไปอีกนานเเค่ไหนกัน...