Mag-log inShare
บทที่ 18 คนมีเจ้าของ - 100%
Huling Na-update:
2025-06-23 19:05:27“ไม่รู้ว่าพี่มะลิพาพ่อกับแม่ไปกินอะไรกันรึยัง ไปกันเถอะ” เขาเดินจูงมือเธอไปยังรถที่จอดเอาไว้ จากนั้นก็ขับกลับไปที่โรงแรม
ทว่าเมื่อมาถึงโรงแรมที่พัก ปรากฏว่าทั้งบิดามารดาและพี่สาวของเขาไม่อยู่ในห้องกันสักคน จึงคิดว่าน่าจะลงไปกินมื้อค่ำกันตามร้านอาหารละแวกนี้
“ถ้างั้นเราขึ้นไปนอนรอในห้องข้างบนกันก่อนละกัน” นฤบดินทร์พาพราวนภากลับมาที่หน้าลิฟต์อีกครั้ง
“คืนนี้พี่ดินจะนอนที่ไหนหรือ ที่ห้องข้างบนหรือว่าจะกลับห้องพัก”
“นอนที่นี่สิ แต่พี่คงต้องกลับไปเอาเสื้อผ้าที่ห้องก่อน ว่าแต่พราวเถอะ ไม่สนใจมานอนกับพี่หรือ” เขาเขี่ยแก้มเธอเล่น อีกมือก็กดหมายเลขยี่สิบห้าในลิฟต์ พราวนภาหันหน้ามาทำท่าจะกัดนิ้วเขาแล้วพูดว่า
“ไปได้ที่ไหนเล่า คุณแม่คงยอมหรอก”
“เฮ้อ! พี่มะลินี่นับวันจะเหมือนพี่วินเข้าไปทุกที หวงลูกเลี้ยงเป็นจงอางหวงไข่ไปได้” ชายหนุ่มพูดถึงตรงนี้ก็เหมือนนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้จึงหันไปมองหน้าหญิงสาวพลางโอบบ่าพาเธอเดินออกจากลิฟต์
“เรียกพี่วินไม่ได้แล้วนี่นา พี่ต้องเรียกว่
Pinakabagong kabanata
โอบฟ้ามาห่มดิน บทที่ 19 ห้าวันเหมือนห้านาที - 75%
ไม่ต้องเดาก็พอรู้แล้วว่าหลังจากที่นฤบดินทร์เรียนจบกลับมา หมอนั่นจะต้องเอ่ยปากกับเขาเรื่องนี้ตามตรงแน่นอน เพราะจะว่าไปแล้วนิสัยบางอย่างของนฤบดินทร์ก็มีส่วนคล้ายคลึงกับเขาไม่น้อยเอาเถอะ จะคบกันเขาไม่ว่า แต่ถ้าทิ้งลูกสาวกูเมื่อไร มึงตาย!ตลอดห้าวันที่พราวนภาอยู่ที่นี่ นฤบดินทร์มักฉวยโอกาสหาข้ออ้างพาหญิงสาวออกไปเที่ยวเสมอ แต่ความจริงแล้วเขาพาเธอขึ้นมาอยู่ด้วยกันตามลำพังในห้องพักที่ชั้นยี่สิบห้าที่เขาจองเอาไว้เพื่อพลอดรักกันตามประสาคู่รักทั่วไป และทุกครั้งทั้งสองคนก็จะนัวเนียกันอยู่บนเตียงหลังใหญ่ ต่างคนต่างปรนเปรอความสุขให้อีกฝ่ายอย่างเต็มที่ แต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่มีการล่วงล้ำเกินเลยกันสักครั้ง และชายหนุ่มเองก็ไม่เคยออดอ้อนขอให้หญิงสาวมอบให้ เพราะเหตุนี้พราวนภาจึงยิ่งรักเขามากขึ้นทุกวันจนแทบไม่อยากกลับเมืองไทยพราวนภานอนซบอยู่บนอกของนฤบดินทร์ สายตาทอดมองไปยังทิวทัศน์ด้านนอก หากแต่ไม่ได้ดื่มด่ำกับความสวยงามของมันเลยแม้แต่น้อย พรุ่งนี้เธอต้องกลับเมืองไทยแล้ว เวลาช่างผ่านไปเร็วจนน่าใจหาย เหตุใดห้าวันจึงเหมือนกับห้านาที เธออยากหยุดเวลาไว้
โอบฟ้ามาห่มดิน บทที่ 19 ห้าวันเหมือนห้านาที - 50%
“โธ่พ่อ ผมก็ไม่เคยคิดกับพราวเล่น ๆ สักหน่อย ผมรับผิดชอบอยู่แล้วน่า จะให้ผมกลับไทยพร้อมพ่อกับแม่แล้วไปขอหมั้นพราวไว้ก่อนก็ได้นะ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว” หมั้นไว้ก่อนก็ดี จะได้ไม่มีแมลงที่ไหนมาไต่ตอมให้รำคาญใจ“ไม่ต้องเลย เรียนให้จบแล้วค่อยกลับไป แกทำอย่างกับไปขอปุ๊บแล้วพ่อเขาจะให้ปั๊บอย่างนั้นแหละ ก็รู้อยู่ว่าไอ้วินมันหวงลูกสาวอย่างกับอะไรดี มันคงกันท่าแกจนกว่าหนูพราวจะเรียนจบนั่นแหละ เพราะมันกลัวเวรกรรมจะตามทัน ตอนนั้นพ่อแช่งมันไว้”ท่านพูดจบเขาก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ เพราะตอนที่มัลลิกา พี่สาวของเขาไปฝึกงานกับภาวินนั้นก็เสียท่าให้อีกฝ่ายตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ ทำเอาบิดาของเขาคับแค้นใจมาจนทุกวันนี้“พ่อไม่ต้องห่วงหรอก ผมทำอะไรไว้ผมรับผิดชอบอยู่แล้ว ยังไงสะใภ้ของพ่อก็คือพราวแน่นอน” เขายิ้ม แต่บิดากลับทำหน้านิ่วคิ้วขมวดแล้วพูดว่า“แล้วมันจะลำดับญาติกันยังไงวะ ไอ้วินเป็นพี่เขยแก แกก็เรียกเขาว่าพี่มาแต่ไหนแต่ไร แล้วจู่ ๆ แกจะไปแต่งกับลูกสาวเขา คราวนี้แกจะเรียกเขาว่าพี่หรือพ่อล่ะ”“ก็ต้องเรียกคุณพ่อตาสิคร้าบ พ
โอบฟ้ามาห่มดิน บทที่ 19 ห้าวันเหมือนห้านาที - 25%
นฤบดินทร์ออกมาสำรวจพื้นที่นอกบ้านหลังใหม่เพื่อหาที่วางโต๊ะหินสำหรับนั่งรับลมและอ่านหนังสือ บ้านหลังนี้เป็นหลังใหม่ของครอบครัวเขา แม้ว่าจะเป็นบ้านมือสองก็ตามเขากับครอบครัวเพิ่งมาอยู่ที่นี่ได้แค่สัปดาห์กว่า ๆ จึงยังไม่คุ้นเคยกับเพื่อนบ้านใกล้เคียง เขาเองก็ยอมรับว่าไม่ใช่คนที่มนุษยสัมพันธ์ดีนัก ตอนกลับจากโรงเรียนแล้วเห็นเด็กผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกันขี่จักรยานกันเป็นกลุ่ม ๆ แต่เขาก็ไม่เคยคิดจะเข้าไปทำความรู้จักด้วย“พี่ พี่ขา” เสียงเล็ก ๆ ที่ดังอยู่ด้านหลังทำให้นฤบดินทร์ต้องหันไปมองเจ้าของเสียง เป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่อุ้มตุ๊กตาหมีในอ้อมกอดกำลังยืนยิ้มให้เขาอยู่อีกฝั่งรั้วของบ้านที่อยู่ติดกัน เขามองซ้ายมองขวา เมื่อเห็นว่าไม่มีผู้ใหญ่อยู่แถวนี้สักคนจึงเดินเข้าไปยืนชิดกับรั้วที่สูงแค่อกของเขาเท่านั้น“มีไร” เขาพูดออกไปแล้วก็เพิ่งนึกได้ว่ามันฟังห้วนไปหรือเปล่า แต่ดูแล้วเจ้าตัวเล็กจะไม่สนใจนัก เพราะอีกฝ่ายยังคงยิ้มกว้างและถามชื่อเขาเสียงใส“พี่ชื่ออะไร พี่อยู่บ้านนี้เหรอ” เธอชี้มาที่บ้านของเขา“อ
โอบฟ้ามาห่มดิน บทที่ 18 คนมีเจ้าของ - 100%
“ไม่รู้ว่าพี่มะลิพาพ่อกับแม่ไปกินอะไรกันรึยัง ไปกันเถอะ” เขาเดินจูงมือเธอไปยังรถที่จอดเอาไว้ จากนั้นก็ขับกลับไปที่โรงแรมทว่าเมื่อมาถึงโรงแรมที่พัก ปรากฏว่าทั้งบิดามารดาและพี่สาวของเขาไม่อยู่ในห้องกันสักคน จึงคิดว่าน่าจะลงไปกินมื้อค่ำกันตามร้านอาหารละแวกนี้“ถ้างั้นเราขึ้นไปนอนรอในห้องข้างบนกันก่อนละกัน” นฤบดินทร์พาพราวนภากลับมาที่หน้าลิฟต์อีกครั้ง“คืนนี้พี่ดินจะนอนที่ไหนหรือ ที่ห้องข้างบนหรือว่าจะกลับห้องพัก”“นอนที่นี่สิ แต่พี่คงต้องกลับไปเอาเสื้อผ้าที่ห้องก่อน ว่าแต่พราวเถอะ ไม่สนใจมานอนกับพี่หรือ” เขาเขี่ยแก้มเธอเล่น อีกมือก็กดหมายเลขยี่สิบห้าในลิฟต์ พราวนภาหันหน้ามาทำท่าจะกัดนิ้วเขาแล้วพูดว่า“ไปได้ที่ไหนเล่า คุณแม่คงยอมหรอก”“เฮ้อ! พี่มะลินี่นับวันจะเหมือนพี่วินเข้าไปทุกที หวงลูกเลี้ยงเป็นจงอางหวงไข่ไปได้” ชายหนุ่มพูดถึงตรงนี้ก็เหมือนนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้จึงหันไปมองหน้าหญิงสาวพลางโอบบ่าพาเธอเดินออกจากลิฟต์“เรียกพี่วินไม่ได้แล้วนี่นา พี่ต้องเรียกว่
โอบฟ้ามาห่มดิน บทที่ 18 คนมีเจ้าของ - 75%
“เฮอะ! พูดอย่างกับมันไม่เคยทำอย่างนั้นแหละ” นฤเบศร์แค่นเสียงใส่จนมัลลิกาอดหัวเราะไม่ได้“แหม...คุณพ่อขา แค้นฝังหุ่นจริง ๆ เลยนะคะเนี่ย ก็นี่ไงคะ ตาดินก็เอาคืนให้คุณพ่อแล้วไง”“ดี! ตาดินมันทำดีมาก ไอ้วินมันชิงลูกสาวพ่อไป พ่อก็จะให้ตาดินไปชิงลูกสาวมันมาบ้าง จะได้รู้ซะมั่งว่ารู้สึกยังไง” พูดจบก็หัวเราะด้วยความพึงพอใจ“ทำอย่างกับบ้านอยู่ไกลกันมากอย่างนั้นแหละ” มัญชุดาถอนหายใจพลางส่ายหน้าไปมาแล้วพูดต่อ“ถ้าได้หนูพราวมาเป็นสะใภ้ก็ดีสินะ เห็นกันมาแต่เล็กแต่น้อย หนูพราวน่ะเป็นเด็กดี โชคดีที่นิสัยไปทางจันทร์เจ้า เพราะถ้าแสบเหมือนเจ้าแฝดละก็ แม่คงปวดหัว แล้วนี่ตาดินพาน้องไปถึงไหนเนี่ย จะกลับมากันกี่โมง”“เห็นบอกว่าพาไปงานวันเกิดเพื่อนที่มหา’ลัยค่ะ จะพามาส่งไม่เกินเที่ยงคืน คุณพ่อคุณแม่อยากลงไปเดินเล่นข้างล่างไหมคะ หนูพาไปก็ได้นะ”มัลลิกายังคงก้มหน้าอ่านคอมเมนต์จากเพื่อนของพราวนภาที่เข้ามาแสดงความคิดเห็นต่อรูปคู่ของคนทั้งสอง ส่วนใหญ่ล้วนแต่บอกว่านฤบดินทร์หน้าตาหล่อเหลา และอิจ
โอบฟ้ามาห่มดิน บทที่ 18 คนมีเจ้าของ - 50%
“พราวใส่เองดีกว่า ให้พี่ใส่ให้มีหวังคงไม่ได้ออกจากห้องน้ำแน่” ขณะที่พราวนภากำลังใส่หมวกคลุมผมอยู่นั้น นฤบดินทร์ก็ฉวยโอกาสยื่นมือไปกอบกุมหน้าอกของหญิงสาวไว้ทั้งสองมือแล้วบีบนวดเล่นอย่างย่ามใจ“พี่ดิน!” พราวนภาหันมาแว้ดใส่เขา“ขนาดกำลังเหมาะมือเลยนะเนี่ย คัพบีใช่ไหม หรือว่าคัพซี แต่อีกหน่อยจะต้องโตกว่านี้แน่นอนเพราะพี่นวดให้ทุกวัน แต่ต้องรอตอนพี่กลับไทยก่อนนะ” เขายื่นหน้าไปหอมแก้มเธอฟอดใหญ่“คนนิสัยเสีย แล้วก็ไม่ต้องเอาไอ้นั่นมาจี้พราวเลยนะ พราวจะรีบอาบน้ำแล้วไปกินข้าว” เธอบ่นงุ้งงิ้งหน้าแดงก่ำ เพราะอวัยวะที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของจิตใจมันตื่นเพริดขึ้นมาจี้บั้นท้ายจนเธอรู้สึกได้“มันตื่นเอง พี่ไม่ได้ปลุกสักหน่อย พราวนั่นแหละไปปลุกมัน” ชายหนุ่มหัวเราะเบา ๆ ก่อนยื่นมือไปปิดน้ำ จากนั้นก็ช่วยพราวนภาอาบน้ำจนเสร็จโดยไม่ได้รบกวนเธออีก“ว้าว! ได้เจอตัวจริงสักที น่ารักกว่าในรูปเยอะเลยนะเนี่ย” ชลณิชายิ้มกว้างพลางรับไหว้สาวน้อยที่เพื่อนสนิทพามาแนะนำให้รู้จักถึงร้านอาหารที่ตนท
Maaari mong magustuhan
วิศวะลวงรักร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์15.2K viewsคุณหมอ❤️ที่รัก NC18++
Me'JinJIn16.3K views3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย
Sadistic_X19.1K viewsเมียเด็กของคุณหมอ NC-20
C15.3K viewsลูกเขยเทครัว
กาสะลอง343 viewsลวงรักคุณหมอคาสโนว่า
ชาไทยเย็น1.4K viewsตีตรารัก
นานิซัง247 viewsพ่ายรักน้องสาวเพื่อน
พิงค์ภา51 views
