MasukShare
เพื่อนรักหักหลัง
Terakhir Diperbarui:
2024-12-11 23:37:09"ปาร์ตี้คืนนี้ถือว่าจัดงานเลี้ยงให้พวกเธอทุกคนนะ"
หัวหน้าแก๊งนักฆ่าอันดับหนึ่งของประเทศเอ่ยประกาศ
งานปาร์ตี้ขนาดเล็กมีคนประมาณยี่สิบกว่าคนทุกคนล้วนเป็นนักฆ่า งานที่รับส่วนมากจะเป็นตามหาของหายากให้กับคนมีเงิน
เป็นบอดี้การ์ดให้กับคนรวยๆ งานไหนเสี่ยงๆที่ได้เงินดีๆ บ้างก็เป็นสายลับต่างๆ และบางครั้งก็มีงานลอบสังหาร แล้วแต่บอสใหญ่จะจัดให้
"แล้วฉันก็อยากจะมอบรางวัลให้คนที่ทำภาระกิจนี้สำเร็จ จินเป่า"
หัวหน้าแก๊งกล่าวและเรียก จินเป่าเพื่อเข้ามารับรางวัล
จินเป่านักฆ่าอันดับห้าของแก๊ง รับงานไหนมาไม่เคยผิดพลาด ทำงานดีมีไหวพริบ จนทำให้เพื่อนรวมแก๊ง ชื่นชมในตัวเธอ และก็อิจฉาเธอเช่นเดียวกัน
จินเป่าเดินมารับรางวัล ผู้คนในงานตบมือแสดงความดีใจกันทุกคน จินเป่ามองดูเต่ามังกรหยกสีน้ำผึ้งสวยงามมาก หลังจากนั้นก็เก็บใส่กระเป๋าเสื้อ
"จินเป่าฉันดีใจกับเธอด้วยจริงๆนะ เธอเก่งมากเลย"
ชิงเหยียนกล่าวแล้วก็เข้าไปกอดจินเป่าแล้วลูบหลังเบาๆ
หลังจากนั้นชิงเหยียนก็หายไปกับอวิ้น
"คุณจัดการแล้วใช้ไหมอวิ้นงานนี้ถ้าเราทำสำเร็จฉันก็จะได้ขึ้นเป็นลำดับที่ห้าตามคุณไปเรื่อยๆ"
ชิงเหยียนคุยกับอวิ้นเบาๆ
"ไม่ใช้ว่าคุณให้ผมช่วยกำจัดจินเป่าเพื่อนรักของคุณเสร็จแล้ว จะมาจัดการกับผมหรอกนะ"
อวิ้นถาม
"ฉันจะทำแบบนั้นได้ยังไงล่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะเพื่อนฉันคนนี้ขวางทางฉันคุณคิดว่างานนี้คนที่ได้รับเต่ามังกรหยกสีน้ำผึ่งนั้นจะเป็นใครกันหยกสีน้ำผึ้งเลยนะคุณคิดดูสิ"
ชิงเหยียนกล่าว
"แต่แผนของเราคือทำให้รถระเบิดแล้วตกเหวนิ แล้วคุณจะไม่เสียดายหยกนั้นหรอ"
อวิ้นพูด
"ก่อนที่พรุ่งนี้จะเป็นข่าวดัง เราต้องลงไปหาหยกในซากรถถ้ามีคนไปเจอเรา ฉันก็จะอ้างว่าคุณมาเป็นเพื่อนฉันเพื่อมาดูเพื่อนรักของฉัน ฉันต้องการมาเจอเขาเป็นคนแรก"
ชิงเหยียนเอ่ยพลางคิด
"แล้วมันจะไม่น่าสงสัยหรอ"
อวิ้นถาม
"ไม่หรอกเอาตามที่ฉันบอกนั่นแหละ ยังไงบอสใหญ่ก็อยากให้มันตายอยู่แล้วด้วย แค่มันตายไปก็จบเดียวเรื่องอื่นค่อยแก้ที่หลังก็ได้"
กล่าวจบชิงเหยียนก็เดินไปในงานปาร์ตี้ต่อโดยไม่รู้เลยว่าบอสใหญ่มองอยู่
หลังจากชิงเหยียนเดินไปบอสใหญ่ก็ออกมาจากมุมมืดแล้วกล่าวกับอวิ้น
"อวิ้นคุณทำเกือบสำเร็จแล้วพรุ่งนี้ต้องทำให้คนอื่นรู้ว่าชิงเหยียนจัดการกับเพื่อนรักเขายังไง กำจัดทีเดียวได้สองคนเลยดีจริงๆ555 เรื่องหยกสีน้ำผึ้งนั้นก็ถือเสียว่าเป็นของดูต่างหน้าของจินเป่าแล้วกัน คิดเสียว่าเป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายที่ฉันมอบให้เขา"
บอสใหญ่กล่าวจบก็จากไป
อวิ้นได้รับคำสั่งจากบอสให้จักการชิงเหยียนและจินเป่าพร้อมๆกัน แต่การที่เป่าหูจินเป่ามันยากมากเพราะเธอรักเพื่อนของเธอมาก แต่ชิงเหยียนนั้นเธอพร้อมที่จะทรยศเพื่อนตลอดเวลา อวิ้นอดเสียดายจินเป่าไม่ได้ จินเป่ารักเพื่อนมากแต่ในเมื่อมันเป็นงานของเขา เขาต้องทำ จินเป่าเธอโดดเด่นเกินไป เก่งจนบอสกลัว เธอเข้าร่วมกับแก๊งไม่ถึงสองปี รับงานมาไม่เคยพลาด แล้วตอนนี้บอสเริ่มหยุดงานเธอ แต่ก็มีผู้จ้างวานระบุเลยว่าต้องเป็นเธอที่ทำงานนี้เท่านั้น บอสกลัวว่าถ้าจินเป่าจะเก่งกว่านี้ จะออกไปหาสังกัดใหม่ หรือทำสังกัดของตัวเองด้วยซ้ำ และถ้าเป็นแบบนั้นก็เท่ากับแย่งงานบอสเป็นคู่แข่งกับบอส บอสเลยคิดที่จะตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ส่วนชิงเหยียนก็เป็นเพื่อนรักของจินเป่าเลยพลอยต้องกำจัดไปด้วย แต่ดูๆแล้วชิงเหยียนเองก็อยากกำจัดจินเป่าไม่น้อย และถ้าหาเต่ามังกรหยกสีน้ำผึ้งเจอมันก็ต้องเป็นของเขา
งานเลี้ยงจบตอนเที่ยงคืนต่างคนก็ต่างกลับบ้าน จินเป่าขับรถมาคนเดียวชวนชิงเหยียนกลับด้วยก็ไม่ยอมกลับ
“งั้นก็ตามใจเธอนะชิงเหยียนขับรถกลับดีดีล่ะเธอดื่มเยอะมากฉันเป็นห่วง”
จินเป่ากล่าวกับเพื่อน
“ก็ฉันเองก็ขับรถมาเหมือนกันนิ ฉันไม่อยากเอารถทิ้งไว้ที่นี้ บ้านเธอเองก็ไกล ไหนจะมาส่งฉันเอารถอีก” ชิงเหยียนตอบบ่ายเบี่ยงที่จะกลับกับเพื่อน
แต่ชิงเหยียนขับรถตามจินเป่าไป ทางบ้านจินเป่าต้องขับขึ้นเขา มีหน้าผาสูงพอขับไปถึงจุดหน้าผาสูง จู่ๆรถก็ระเบิด ใช่แล้วรถระเบิดเพราะ อวิ้นเอาระเบิดไปติดไว้ในรถจินเป่าแล้วเอารีโมทไว้ในรถชิงเหยียนหนึ่งอันแล้วให้ชิงเหยียนติดตัวหนึ่งอันเพื่อให้ชิงเหยียนกดและอีกอันเพื่อให้ตามสืบว่าชินเหยียนเป็นคนทำให้รถของจินเป่าระเบิด ชิงเหยียนเห็นรีบพุ่งรถชนให้รถจินเป่าตกหน้าผาไปแล้วตัวเองก็ขับไปต่อทันที
และโยนรีโมทระเบิดทิ้งไป
Bab terbaru
ให้ชะตากรรมนำทาง มังกรศักดิ์สิทธิ์หายไป
หลังจากที่บุตรสาวของพญาหงส์ขาวทั้งสอง ได้เล่าให้ฟังว่าด้านในมิติของสตรีผู้นั้นเป็นบริเวณที่กว้างใหญ่และอุดมไปด้วยต้นไม้นานาพันธุ์ มีกลิ่นอายวิเศษที่เข้มข้นอยู่ในนั้น รวมไปถึงน้ำอมฤต ผู้เป็นบิดาก็มองหน้าสตรีผู้ที่บุตรสาวกล่าวถึงด้วยสายตาที่ละห้อย เขาอยากเข้าไปสำรวจในพื้นที่นั้นจัง ท่าทางสายตานั้นที่มองมายังจินเป่าดูแล้วน่าขบขันสิ้นดี จินเป่าได้แต่มองกลับไปแล้วยิ้มให้เขา ทั้งสองนั้นยังเป็นพญาหงส์ขาวที่ไม่สามารถแปลงกายเป็นมนุษย์ได้ จึงทำให้การสื่อสารกับมนุษย์นั้นลำบาก แต่เพราะว่าบุตรนั้นถือว่าเป็นสัตว์อสูรของสตรีผู้นี้ผู้ที่เป็นบิดามารดาจึงยินยอมที่จะติดตามสตรีผู้นี้ไป เมื่อเจ้ากระต่ายหยกฟังการสนทนาของครอบครัวนี้แล้วก็ยิ้มหน้าบาน"เจ้านายพวกเขาทั้งสามน่ายินยอมที่จะติดตามเจ้านายไปด้วยข้าจะได้มีสหายที่เป็นมหาอสูรด้วยกันแล้ว"เจ้ากระต่ายหยกกล่าว จินเป่ามองหน้าสัตว์มหาอสูรของตัวเอง ตอนนี้มันเป็นหนุ่มแล้วมันไม่เพียงต้องการสหายเท่านั้นเป็นแน่ ตอนนี้ที่มันกลายร่างมันไม่ได้เป็นเด็กอ้วนดังเดิมแล้ว และไม่ได้เป็นบุรุษที่อ้วนท่วมสมบูรณ์ผู้นั้น ครั้งนี้มันเป็นบุรุษที่ผอมเพียวและมีสง่ามากนัก นางพญาหงส
ให้ชะตากรรมนำทาง รังพญาหงส์
ทั้งเจ็ดไม่สามารถทำสิ่งใดได้เลย นอกจากนั่งรอให้เจ้ามังกรจิ๋วนั้นตื่นขึ้นมา"เจ้าจิ๋วนี้ก็แปลกจังทำไมมันสนใจลี่หลินล่ะแทนที่จะสนใจต้าเหว่ยที่กำราบมันแต่ก็ไม่อยากจะสนใจ หรือว่าท่านท่องเคล็ดวิชาผิดจึงทำให้มัน หันไปสนใจผู้อื่นแทน"จางซินถามขึ้น"ข้าไม่คิดว่าท่านต้าเหว่ยจะท่องเคล็ดวิชาผิดแต่ข้าคิดว่าเคล็ดวิชาพิชิตมังกรของท่านต้าเหว่ยนั้นไม่ได้ผลกับเจ้ามังกรจิ๋วตนนี้เป็นแน่"ไป๋อวิ้นกล่าวขึ้น"แล้วถ้าเคล็ดวิชาของต้าเหว่ยมันไม่ได้ผลจริงๆแล้วเราจะทำอย่างไรที่จะไถ่ถามมันว่าจะออกไปจากที่นี่ได้อย่างไร"ห่าวอู๋มู๋ลี่ถามขึ้น เพราะเขากลัวว่าจะไม่มีทางออกจากที่แห่งนี้ได้"ดูเหมือนว่าเจ้ามังกรตัวนี้ จะสนใจลี่หลินเป็นพิเศษ อาจจะเป็นเพราะว่ามันเป็นสัตว์อสูรเหมือนกับลี่หลิน จึงวางใจเมื่ออยู่ใกล้ๆลี่หลิน หรือไม่ก็ มันคิดว่าลี่หลินนั้นเป็นแม่ของมันก็ได้ เพราะเมื่อมันออกมาจากไข่ มันก็เห็นพวกเราทั้งเจ็ดยืนอยู่ที่นี่ แต่มีเพียงดินผู้เดียวที่เป็นสัตว์อสูร"ไป๋อวิ้นกล่าวขึ้น ทุกคนก็คิดตามว่าน่าจะมีความเป็นไปได้สูงมาก"แบบนี้เราก็ให้ลี่หลินคุยกับมันได้ล่ะสิ ถ้ามันตื่นมานี้มันจะไม่กลัวพวกเราใช่ไหม"จางซินถามขึ้น
ให้ชะตากรรมนำทาง ไข่มังกร
เมื่อทั้งหกเห็นภาพที่ปรมาจารย์ไป๋อวิ้นนั้นสัมผัสกับแหวนได้ ทุกคนก็ตระหนักขึ้นแล้วว่ามีของมีค่าบางประเภทที่สามารถหยิบฉวยไปได้นั่นเอง ต่างคนก็ต่างที่จะลองหยิบฉวยของมีค่าเหล่านั้นแต่ก็ไม่สามารถที่จะนำมันมาไว้ในมือของตนได้เลย ทุกคนต่างปวดแสบมือไปหมด พวกเขาหันไปมองปรมาจารย์ไป๋อวิ้นแล้วได้แต่ถอนหายใจ "ข้าไม่ได้หยิบฉวยของมีค่ามีสุ่มสี่สุ่มห้าเสียเมื่อไหร่กัน ข้าเพียงมองแล้วมันคุ้นสายตาข้าทข้าจะลองเข้าไปดูเพียงเท่านั้นเอง ของในที่นี้หากเป็นของเราเราจะสามารถสัมผัสมันได้หากไม่ใช่ของของเรา เราสัมผัสเราก็จะเจ็บปวดเช่นพวกเจ้านั้นแหละ"ปรมาจารย์ไป๋อวิ้นกล่าวขึ้น ทุกคนก็เกิดความโลภอยู่ในตัวจึงมองไปรอบๆของเรานั้นแต่ก็ไม่มีผู้ใดรู้สึกคุ้นเคยกับของเหล่านี้เลย"ท่านอาจารย์ไม่ต้องหลองข้าแล้ว พวกข้าไม่รู้สึกคุ้นเคยกับของเหล่านี้เลยสักนิด"จางซินกล่าวขึ้น เมื่อของในที่นี่ไม่ใช่ของของพวกเขาพวกเขาจึงล้มเลิกความที่จะอยากได้ของเหล่านั้นมาเป็นของตัวเอง แต่ตอนนี้ทุกคนก็วิตกกังวลว่าจะออกไปจากที่นี่ได้อย่างไร"ถ้าข้ารู้นะว่าของเหล่านี้ไม่มีของของข้าอยู่ ข้าก็ไม่เข้ามาตั้งแต่แรกแล้วล่ะ แบบนี้น่าจะให้ปรมาจารย์ไป๋อว
ให้ชะตากรรมนำทาง แหวน
เพื่อพวกเขาเข้ามาเสร็จแล้วก็ต้องพบกับความประหลาด ด้านในนี้มีแก้วแหวนเงินทองอยู่มากมาย ตรงกลางโถงกว้างมีไข่ขนาดใหญ่หนึ่งใบวางอยู่ ลวดลายของใข่ใบนั้นมีลวดลายที่งามวิจิตรยิ่งนัก และไอวิเศษที่เข้มข้นก็ไหลออกมาจากไข่ใบนี้นี้เอง แต่ช่างแปลกเมื่อพวกเขาทั้งเจ็ดเข้ามาในนี้แล้ว ไอวิเศษนั้นก็ไม่สามารถที่จะทำอันตรายใดๆกับพวกเขาทั้งเจ็ดนั้นได้ "ไข่นั้นมันเป็นไข่อะไรกัน ลวดลายแปลกตาจัง"ซิงอีถามขึ้นเขาไม่เคยเห็นมันมาก่อน"มันน่าจะเป็นไข่มังกรข้าเคยศึกษามา น่าจะเป็นไข่มังกรศักดิ์สิทธิ์เป็นแน่ รวดลายของมันช่างมากมายขนาดนี้ มันน่าจะเป็นสัตว์อสูรที่อยู่ในขั้นที่สูงๆเป็นแน่ แต่เราจะนำมันออกจากไข่ได้อย่างไรกัน หรือว่าเราจะพามันออกจากถ้ำนี้ได้อย่างไร"ต้าเหว่ยกล่าวขึ้น ซิงอีจึงพยายามลองเก็บของที่อยู่ในนี้ดู เหมือนของเหล่านี้จะไม่ยอมเข้ามาในมิติของนางเลยสักชิ้น รวมถึงไข่ที่ต้าเหว่ยบอกว่าเป็นไข่มังกรด้วย มันไม่ยอมเข้ามาเลยสักนิด "ข้าเกรงว่าสมบัติที่อยู่ในนี้พวกเราไม่สามารถที่จะครอบครองมันได้ รวมทั้งไข่มังกรที่เจ้าว่าด้วย"จางซินกล่าวขึ้น ด้านข้างนอกนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงของพญาวานรนั้นกำลังอาละวาดอยู่ เพร
ให้ชะตากรรมนำทาง ช่องลับ
ความเคลื่อนไหวของสัตว์อสูรตัวใหญ่นั้นเงียบลงแล้ว แสดงว่ามันน่าจะสงบลงพวกเขาจึงวางแผนกันใหม่ว่าจะเข้าไปยังถิ่นที่อยู่ของมันได้อย่างไรเนื่องจากไอวิเศษที่เข้มข้นพวกเขาไม่สามารถที่จะทนกลับไอวิเศษที่อยู่รอบๆตัวของมันได้เลย "ข้าว่าหากพวกเราเข้าไปใกล้ๆมันแล้วไอวิเศษนั้นมันเข้มข้นมากพวกเราจะไม่ตายเพราะไอวิเศษนั้นหรอกหรือ มันมีสิ่งใดบ้างที่จะทำให้ไอวิเศษนั้นลดน้อยลงได้หรือว่าเราสัมผัสกับไอวิเศษนั้นได้น้อยลงล่ะ"ห่าวอู๋มู๋ลี่กล่าวขึ้น"มันไม่น่าจะลดไอวิเศษนั้นได้เนื่องจากว่าเรานั่งเสพไอวิเศษนั้นอยู่สามวันมันก็ยังไม่ลดเลยใครมีวิธีดีๆบ้างล่ะ"ไป๋อวิ้นกล่าวถามคนอื่น"เราใช้วิธีหลอกล่อดีหรือไม่ ให้คนกลุ่มนึงอยู่ฝั่งด้านในโน้น หากว่าคนกลุ่มหนึ่งหลอกล่อมันออกไปยังจุดนี้แล้ว คนกลุ่มที่อยู่ด้านในนั้นก็เคลื่อนตัวเข้าไปดูว่าข้างในมีสิ่งใด วิธีนี้พวกเราจะแบ่งกันเป็นสามคนและสี่คนดีหรือไม่"จางหยงกล่าวขึ้น"แล้วมันจะไม่รู้หรือว่ายังมีอีกกลุ่มที่อยู่ด้านในถ้ำนี้ไม่ได้หลอกล่อมันออกไปนอกถ้ำ"ต้าเหว่ยถามขึ้น"ท่านบอกเองไม่ใช่หรือว่ามันตาบอดเพียงแค่เราอยู่ด้านไหนและกบกินกายของเราแล้วเราอยู่เฉยๆอะไรการเคลื่อนไหว
ให้ชะตากรรมนำทาง พญาวานร
ทางด้านทั้งหกและสัตว์อสูรหนึ่งตนที่ตอนนี้กำลังนั่งบำเพ็ญอยู่ในถ้ำแห่งหนึ่ง ซึ่งพวกเขารับรู้ได้ถึงพลังงานภายในห่างพวกเขาออกไปหากเดินทางเข้าไปไม่เกินครึ่งก้านผู้พวกเขาต้องเจอกับบางสิ่งบางอย่างที่มีแรงกดดันมหาศาล อยู่ในนั้นพวกเขาเลือกจุดนี้เพราะว่าไอวิเศษนั้นมาถึงกลุ่มของพวกเขาทำให้พวกเขาได้ใช้ประโยชน์จากไอวิเศษของสิ่งเหล่านั้น เมื่อเวลาผ่านไปส่มวันจู่ๆก็รู้สึกว่าตัวของเขานั้นเย็นวูบน่าจะสามครั้งได้ นางยิ้มด้วยความดีใจเพราะวรยุทธของนางอยู่เฉยๆก็เพิ่มขึ้น อาจจะเป็นเพราะผู้เป็นนายของเขานั้นมีวรยุทธเพิ่มขึ้นก็ได้ ทุกคนมองหันมาที่ลี่หลินเพียงคนเดียวเพราะพวกเขาทุกคนสามารถรับรู้ถึงแรงกดดันก่อนที่วรยุทธนั้นจะเพิ่มขึ้น"ไม่ใช่ว่าเจ้าจะบรรลุวรยุทธอีก 3 ขั้นแล้วหรือ"ไป๋อวิ้นถามขึ้น"ข้านั่งฝึกวรยุทธภายในอยู่สามวัน ข้าไม่คิดว่าร่างกายของข้าจะเพิ่มวรยุทธขึ้นได้มากขนากนี้ ข้าคิดว่าผู้เป็นนายของข้าน่าจะมีวรยุทธเพิ่มขึ้นข้าถึงได้ผลประโยชน์ขนาดนี้"ลี่หลินพูดด้วยความดีใจ"ลี่หลินเจ้าเสื่อกับผู้เป็นนายของเจ้าได้แล้วหรือ พวกเขาอยู่ที่ใดกัน พวกเราจะรีบตามพวกเขาไป"ซิงอีกล่าวขึ้น ลี่หลินได้แต่ส่ายหัวมันรับ
Anda juga akan menyukai
ฉันไม่ใช่นางเอกไร้เดียงสา
hikki422 Dibacaวิถีสุริยะพิชิตเวหา
นักเขียนหนุ่มจอนสโนว,ธารน้ำแข็งแห่งขุนเขา,大冰山335 DibacaThe Light and Shadow : เงาทมิฬ
RainyStarSea 334 Dibacaย้อนเวลากลับมาช่วย วิกฤติวันสิ้นโลกพร้อมมิติ
ฤดูหนาวที่เงียบเหงา3.3K Dibacaตื่นขึ้นในร่างท่านหญิงตัวร้าย
หลูซื่อเต๋อ17 Dibacaบ่าวหญิงของศิษย์รัก
จูเฉิงกง - อันนา20 Dibaca
