Napamulat ang mata ni Yuki sa biglaang pag-iyak ng isang sanggol na hawak niya. Muntik na siyang magulat ng maalala na wala naman siyang sanggol na anak. She was about to stand up while still holding the baby but she realize that she was only sitting at the top of a high wall while leaning against Deiji. Her room mate. Sa walang kakayahang tumayo ay iginala na lamang niya ang kanya mata.
She saw a nightmare she'd never imagined would even happen in real life. A bunch of zombies trying to reach them. With that, a flashback came into her mind with scenarios on how they end up in that kind of situation.BIGLANG sumigaw dahil sa inis si Michelle nang buksan niya ang telebisyon sa kwarto ng kanilang apartment. Nakalagay kasi dito ay 'no signal' gayong oras iyon ng paborito niyang anime series."Baka sa antenna lang." Pagpapakalma sa kanya ng kambal na si Michael."Bawal dito sa dorm ang lalaki. Nandito ka na naman daw kasi Michael sabi ng t.v. namin." Pang-iinis naman ni Deiji sa lalaking kambal ni Michelle.Ang tinutuluyan kasi nila ay isang Dormitory na para lamang sa babae ngunit palaging nakatambay si Michael sa kanilang kwarto. Samantalang sa kabilang building naman ang boys dormitory."Ako na naman nakita ni Ate Deiji." Nakangusong sagot ni Michael habang ginagalaw-galaw ang antenna ng t.v. upang makanood ang kakambal.Natatawang nakikinig na lamang si Yuki sa tatlo habang nag-aayos para sa trabaho. Isa siyang hotel keeper hindi kalayuan sa kanilang dorm at pang-apat na buwan na niya ngayon dito. So far, gustong-gusto niya ang trabaho dahil malaki ang sweldo at tipid sa gastusin kaya malaki ang naiipon niya. Bukod pa sa binibili niyang pasalubong para sa pamilya na nasa labas ng Sitio De Villasarza.Maayos naman ang trabaho ng asawa at hindi sila pinapabayaan. Gusto niya lamang tulungan ito dahil lumalaki na ang mga bata at wala pa silang naiipong dalawa."Wag niyo ikakalat ang mga gamit ko, pakiusap." Nakataas na kamay at kunwari ay nantataray na pakiusap niya sa kambal na palaging nangingialam ng mga gamit niya tuwing wala siya."Si Michelle kasi gustong gusto lagi pakialaman drawer mo kasi lagi ka daw may chocolates sa mga gamit." Panunuro ni Michael sa kapatid."Ikaw din naman. Mas malaki ka nga kumagat ei!" Pagbabalik naman ni Michelle"Ahhhh!" Napatingin ang tatlo kay Deiji dahil sa biglaang pagtili nito."Bakit?" Tanong agad ni Yuki dito."Walang signal 'yong WiFi. Trinay ko din sa data ng both sim ko. Wala pa din." Pagsusumbong ni Deiji kay Yuki.Pare-pareho silang napatingin sa t.v. na hanggang ngayon may nakalagay na 'no signal'. Nagmamadali silang tatlo kunin ang kanya-kanyang phone para icheck ang signal."Wala din ako." Ani Michael na nakatingin pa din sa kanyang phone at kinalikot-kalikot ito."Ako din." Mahinang sambit ni Yuki sa kanila.Napatingin naman silang apat kay Michelle na may pagtatanong na ekspresyon. Dahan-dahan namang umiling ito sa kanila.Bagsak ang balikat na lumabas ang apat sa kanilang kwarto upang magtanong sa iba. Maya maya pa ay bigla sila nakarinig ng malakas na pagsabog mula sa labas kasabay ng iba't ibang malalakas na tilian mula sa iba't iba ring tao.Nag-uunahan palabas ang mga tao mula sa dorm upang matingnan at masilip kung ano ang nangyayari sa labas. Tila pare-pareho silang mga walang alam sa mga nangyayari."Michelle, humawak ka sa kamay ko." Biglang ani Michael dahil nakakaramdam siya na may nangyaring masama at hindi maganda.Humawak naman si Michelle sa kamay ng kambal habang nakasunod silang dalawa kay Yuki at Deiji na ngayon ay papalabas na ng dorm."Anong meron?" Tanong ni Yuki sa ibang kasamahan sa dorm na naunang nakalabas."Hindi din namin alam. Bigla na lang sila nagtatakbuhan." Sagot naman ni Madrid. Ang kanang kamay ni Nanay Pasing sa paghahanda ng kanilang pagkain.Tinuro nito ang mga taong takot na takot na nagtatakbuhan papunta sa kabilang direksyon. Tila mula sila sa direksyon ng gate ng Sitio De Villasarza.Lumapit naman si Deiji sa isang hollow blocks na magkapatong saka umakyat dito."Ate Deiji, baka mahulog ka." Paalala ni Michael habang hawak hawak pa din ang kamay ng kambal.May kataasan kasi ang inakyatan nito. Hindi niya alam ay laking squatter ang dalaga sa labas ng Sitio at sanay sa akyatan ng pader at puno.Mula sa taas ay nagmasid si Deiji. Naisip niya na sana ay mula sa ikatlong palapag ng kanilang kwarto niya na lang sana sinilip at tiningnan kung hindi sila bumaba at nagmadaling makaisyoso.Kita niya ang mga taong nag-uunahan papunta sa gawi nila. Sinundan niya ng tingin ang tinatakbuhan at iniiwasan ng mga ito. Nagtataka pa siya ng may kakaibang itsura ang tumatakbo at sumusunod sa isang babae. Niliitan niya pa lalo ang mga mata niya upang makita ng maayos ang itsura nito.Laking gulat niya ng bigla na lang may lalaking tumalon mula sa gilid ng babaeng tumatakbo saka siya kinagat sa leeg. Lalo pa bumigat ang mga paa ni Deiji ng biglang itingala ng lalaki ang ulo na may kasamang balat at laman ng babae mula sa leeg na kinagatan. Sa sobrang panghihina niya at nagmamadaling makababa ay muntik muntik na siyang mahulog. Mabuti na lamang ay nakaalalay sa kanya ang kambal at si Yuki."Anong meron?" Pagtatakang tanong ni Yuki sa kaibigan."T-tak... bo..." Nanghihina pang sambit ni Deiji. Lahat ng kasama niya sa dorm ay nagtataka sa inaasal niya."Takbo!" Pilit na sigaw ni Deiji saka hinila sa kamay si Yuki at Michelle na hawak pa din ni Michael ang kabilang kamay.Nagtataka man ang tatlo ay wala silang nagawa kundi sumabay na lamang sa takbo ni Deiji.Puno ng pagtataka ang mukha ng lahat sa sigaw niya. Tumatakbong sinilip ni Deiji ang ibang kasamahan sa dorm ngunit napahinto siya ng makitang mga nakatayo pa din ang mga ito at nakatingin sa kanilang magkakaibigan at nagtataka kung bakit din sila natakbo.Napahinto din ang tatlo at napatingin sa kanya saka tumingin sa tinitingnan ni Deiji. Medyo nakakalayo na sila. Sabay-sabay nanlaki ang mga mata ng mga ito ng bigla na lamang may mga taong mukhang nagwawala at wala sa tamang pag-iisip na sinugod ang mga kasamahan sa dorm."What the hell?" Takhang sigaw ni Michael na may bahid ng takot.Lalo sila natakot ng may dugong nagsiagusan mula sa mga parteng kinakagatan ng mga nababaliw na tao.Nagpatuloy sa pagtakbo ang apat. Mas mabilis kung ikukumpara kanina. Ngayon ay alam na nila na may maling nangyari sa mga tao at sa paligid nila. And they need to runaway from those crazy people para iligtas ang sarili nila.Mabigat ang loob dahil sa hindi kaaya-ayang pangyayaring nangyari sa mga kasamahan sa dorm ay kailangan nilang magpatuloy. Their disappointed to themselves because they can't do anything to help them but to watch as they are dying slowly and turned into psychopathic person."Ate Yuki, anong nangyayari?" Umiiyak at natatakot habang tumatakbo pa din na tanong ni Michelle kay Yuki na halos lutang din kakaisip sa kung anong nangyayari."I don't know." Wala sa sariling sagot ni Yuki."Just keep running." Michael told her twin sister at hinigpitan pa lalo ang pagkakahawak sa kamay nito upang kumalma.Almost half hour of running ay nakita nila ang dulo ng Sitio Villasarza. It has 6-7 feet tall wall and 2 feet wide.Kanya kanyang akyat ng mga tao sa pader upang makaligtas
Napamulat ang mata ni Yuki sa biglaang pag-iyak ng isang sanggol na hawak niya. Muntik na siyang magulat ng maalala na wala naman siyang sanggol na anak. She was about to stand up while still holding the baby but she realize that she was only sitting at the top of a high wall while leaning against Deiji. Her room mate. Sa walang kakayahang tumayo ay iginala na lamang niya ang kanya mata.She saw a nightmare she'd never imagined would even happen in real life. A bunch of zombies trying to reach them. With that, a flashback came into her mind with scenarios on how they end up in that kind of situation.Maya maya ay biglang lumingon si Glenn sa kanya."Let's go there." Sabi nito sa kanya sabay turo sa kadulu-duluhan ng gubat.Saka niya lang napansin ang mga taong nagsitawiran na din pala mula sa kabilang pader at naglalakad na papunta sa direksyon na tinuro ni Glenn.Yuki remembers the day her husband drove his car to take her to Sitio De villasarza. There's a weird white and tall barrie
"Umalis na tayo!" Sigaw ni Yuki dahil nag-umpisa na namang umiyak ang baby na hawak-hawak niya."Mauna ka Deiji, sa likod ako." Utos ni Glenn sa dalaga dahil alam niyang maliban sa kanya ay ito ang maasahan niyang pumrotekta sa kasamahan ayon sa nakita niya kagabi.Wala namang alinlangang tumango si Deiji saka nag-umpisang mag lakad takbo habang nasa likod nito si Yuki habang bitbit pa din ang umiiyak na bata. Nakasunod sa likod ni Yuki ang kambal na magkahawak kamay pa rin.Nang susunod na si Glenn ay bigla na lamang may zombie'ng tumalon sa kanya mula sa gilid. Mabuti na lamang ay nahawakan nito ang dibdib at panga upang labanan ang pwersa nito papunta sa kanya at maiwasang makagat.Napahinto naman ang apat dahil dito. Nagbalak si Deiji na tumulong ngunit sinigawan lang siya ni Glenn."Takbo na! Susunod ako!" Tanging nasabi na lamang niya dahil ayaw niyang maabutan ang kasamahan ng dahil sa kanya.Nagdadalawang isip man ang apat ay sinunod na lamang nila si Glenn dahil ayaw nilang m
Nagulat si Deiji sa nadatnan pag-akyat na pagkaakyat niya. Nakataas ang kamay ng mga kasamahan niya habang nakaharap sa mga kalalakihang may iba't ibang armas na hawak at nakatutok ito sa direksyon nila."Sino kayo? Saan kayo nanggaling?" Tanong ng isang lalaki na sa tansiya ni Deiji ay mga nasa late 40's ito. Medyo manipis na din ang buhok nito sa bandang harapan."Bakit niyo naisipang umakyat dito?" Tanong muli ng isang lalaking medyo bata pa kumpara sa lalaking unang nagtanong sa kanila.Hindi nila masagot ang tanong kaya naman ay nanatili silang tahimik. Ngunit hindi din nagpapatalo ang mga lalaki sa kanilang harap. Humakbang naman si Yuki saka nagsalita para sa grupo niya."We're a…" Paninimula ni Yuki na tila hindi alam kung ano ang kanyang sasabihin at nangangapa pa siya ng mga salitang pwedeng gamitin."We're living in a girls and boys dormitory not too far from here. We ran away last night from zombies until we got here on top of the wall." Pagpapaliwanag ni Yuki saka turo sa
Tuwang-tuwa ang lahat nang makabalik ng kumpleto ang kanilang Asawa, kapatid at kaibigan na nag boluntaryo sa pagbaba sa ground floor upang makakuha ng makakain."Nagdala na lang kami. Masyadong delikado sa cafeteria." Napatigil naman ang lahat sa sinabi ni Glenn ngunit tumango at nagsingitian.Tuwang-tuwa ang bawat isa sa dami ng pagkaing nasa kanilang harap. Puno ng pasasalamat ang mga mata ng lahat."Wala bang gatas na pwede dedein ang bata?" Tanong ni Yuki na nagpahinto kay Glenn.Nagkatinginan ang lahat dahil umiiyak nang umiiyak ang bata. Tila hindi na nito kaya pa na maghapong chocolate lang ang kinakain lalo na't padila-dila lang ito.Nalungkot ang lahat at naawa sa baby. Alam nila na hindi pa kayang kumain nito at gatas lamang ang pwede dito."Charan!" Tili ni Deiji ng unti-unti niyang inilabas sa maliit na bag na nakita niya sa cafeteria na may lamang garapon na puno ng gatas at tatlong bote ng dede.Natuwa at natawa naman ang lahat sa pagpapakaba ni Deiji sa lahat. Tila nab
Tahimik na nagkukwentuhan ang lahat habang ang iba naman ay natutulog na."Nakakapagtaka. May mga feeding bottle pala sa mga School." Takhang tanong ni Michael.Napaisip naman ang mga kasama saka napatingin kay Deiji na mismong nakakuha nito."Dami daming problema, Michael. 'Yan pa talaga nasa isip mo?" Pamimilosopo naman ni Deiji kay Michael habang kumakagat sa Sandwich na hawak niya."Fine!" Pagsuko ni Deiji ng mapansin na lahat ng kasama niya ay nakatingin pa din sa kanya."When I was living outside the Sitio, I used to fetch my nursery sister. May iilang kaklase siya na dumedede sa bote. I was like, Omaygash! The were 4 years old already but they keep feeding those kids in bottle." Pag-uumpisang kwento ni Deiji sa mga ito."And then, there's one mother who calmy told me na mero'n daw talagang bata na hirap pigilan sa pagdede sa bote. And that's how I taught na baka mero'n din sa Canteen kanina." Pagpapatuloy niya habang nakatingin sa mga kasama na seryosong nakikinig."As you can
Pasado alastres na ng alaskwatro ng umaga at tahimik ang buong haligi ng gymnasium. Kanya-kanyang naglatag ang lahat ng mahihigaan at ngayon ay mahihimbing ang kanilang tulog.Mula sa kanilang malalim na tulog ay nagising si Dave dahil sa sobrang sakit ng ulo at ng kanyang katawan. Hinihingal ito at pakiramdam niya'y tumakbo siya ng napakalayo. Dahan-dahan siyang bumangon at tumayo saka tutumba-tumbang nagpumilit maglakad papunta sa banyo. Alam niya kung ano ang nangyayari sa kanya kaya naman nais niya sanang ikulong ang sarili sa banyo para hindi makasakit ng iba.Nang makarating sa banyo ay agad siyang pumasok sa isang cubicle at isinarado ang pintuan. Lalong tumindi ang sakit na nararamdaman niya. Ang mga buto niya ay tumutunog at grabe ang sakit na dumadaloy sa bawat parte ng kanyang katawan."Mama, naiihi ako." Kinalabit nang kinalabit ng bata ang kanyang ina dahil sa pagsakit ng kanyang pantog.Bumangon naman ang ina niya saka inalok ang kamay sa anak. Tahimik at maingat nilang
"Noah… '' Deiji murmured when she saw a familiar face among them. Noah smile at her."Deiji?" Deiji turns her head with the girl who wears a fitted red dress above the knee and a classy stiletto. It was her friend. Her ex-friend to be exactly."Bianca!" May panunuyang bigkas niya sa pangalan nang tumawag sa kanya.She rolled her eyes and laugh disappointed when she also saw her ex-friend's boyfriend, Carlo Torres."Wow! Lovers on one roof." Deiji sarcastically said with a nasty laugh while looking at them confidently."I thought you broke up with him but look at the both of you. Staying together even in pandemic." Deiji continue. Napaiwas naman si Bianca saka umirap sa hangin.Tahimik ang lahat dahil sa hindi alam ang nangyayari sa kanila. Noah clap his hand once and close his finger to catch their attention."Okay, so… Mind telling us what happened to all of you?" Noah ask and look at them one by one."And Deiji, what's with the baby? Your son? Daughter?" He continued."Mukha ba akon