แม้ใจจะห่วงเพื่อนทว่าแพทย์ที่มาด้วยกันนั้นมีเฉพาะทาง ที่เก่งกว่าเธอหลายคน แต่สำหรับลู่หยางมีเธอเพียงเท่านั้น ‘เซียนเซียนฉันผิดต่อเธอแล้ว หากช่วยเขาให้ปลอดภัยได้ฉันยินดีให้เธอลงโทษ’ชะตาของคนก็เป็นเช่นนี้ไม่ใช่เหรอ เธอเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งเพียงเท่านั้น หากตัดสินใจเลือกคนที่รั
“เจอแล้ว!” หลินซีอุทานเสียงดัง “หล่อนอยู่ตรงไหน” ชุนรีบถามน้องสาวน้ำเสียงแฝงความยินดีไม่ต่างกัน “ฉันจะพาไปค่ะ” หลินซีออกตัววิ่งนำพี่ชายไปอย่างรวดเร็ว“พี่ชายท่ง มาทางนี้ค่ะ” หลินซีป้องปากตะโกนเรียกชายหนุ่มร่างสูงอีกคนที่อยู่ห่างไปไม่ไกลเมื่อเธอวิ่งมาถึงบริเวณที่เพื่อนของตนติด
“ทำไมนายดื้อแบบนี้ เจ้าบ้าลู่หยางหากนายไม่กลับมาฉันจะยุให้น้องสาวหาคนแต่งงานใหม่” ฟู่ซินอี๋ตะโกนไล่หลังเขาเสียงสั่น ลู่หยางผู้กำลังเตรียมตัวลงไปด้านล่างด้วยอุปกรณ์ช่วยชีวิตอยู่นั้นยกมือส่งเป็นสัญญาณว่าตกลงไปทางด้านหลัง โดยไม่หันหลังกลับไปมอง หลังจากอาการของซุนเหมียวปลอดภัยแล้
การเดินทางใช้เวลาไปหนึ่งวันกับหนึ่งคืน เช้าวันใหม่ผู้คนภายในรถเริ่มทยอยตื่นจากการหลับใหลทีละคนสองคน จนกระทั่งตื่นกันทั้งหมดก็เกิดเสียงฮือฮาดังขึ้นไปทั่วทั้งตัวรถ หลินซีกับจินเยว่มองภาพด้านนอกด้วยความรู้สึกใจหายเฉกเช่นเดียวกับอีกหลายคน สภาพตึกรามบ้านช่องล้วนพังทลาย เศษซากของกองเศษหินเศษอิ
หลังจากอาหารมื้อดึกจบลง ชายหนุ่มจึงได้ขออนุญาตผู้เป็นใหญ่ภายในบ้านเพื่อขอตัวพาคนรักไปเดินเล่น“ให้หลินชุนไปด้วยก็แล้วกันมันดึกแล้ว” กู้หนิงแม้จะอนุญาตแต่ก็ยังคงให้หลานชายคนโตออกไปเป็นกันชนหากหลินชิวอยู่ตรงนี้รับรองว่าเขาต้องเป็นคนอาสาออกไปเอง ทว่าเขายังคงจ้ะจ๋ากับคนปลายสายของตนอยู่“พี่กับจินเยว่เป
นิ้วเรียวยาวที่อยู่ในถุงมือกำลังจับมีดผ่าตัดช่วยเหลือผู้ป่วยที่นอนสลบอยู่บนเตียงอย่างตั้งใจ มีเพียงเสียงสัญญาณการทำงานของเครื่องมือที่เชื่อมต่อกับตัวของผู้ป่วยดังขึ้นไม่สอดคล้องกับเสียงเพลงบรรเลงให้ได้ยินเพียงเท่านั้น จนกระทั่งในที่สุดการผ่าตัดอันยาวนานก็สิ้นสุดลง หลินซีถอดชุดสีเขียวที่ต