Umupo kami sa isang wood carved chair na ang bawat dulo ay may malalaking gulong ng kalesa. Ngayon ay nakaharap kami sa mga nakatanim na bulaklak.
Hawak-hawak niya pa rin ang mga kamay ko at hinahaplos niya ito nang mabagal. Nanginginig din ang kaniyang mga kamay. Kinakabahan na rin tuloy ako.
Bakit kaya nanginginig ang kaniyang mga kamay? Kinakabahan ba siya sa gusto kong ipagtapat sa kaniya o baka natatakot siya na hindi niya ako kayang tanggapin. Sobrang dami ko talagang naiisip agad. Advance ko atang mag-isip. Erase erase!
"Tell me, babe. You know that I love you and I should accept you, kahit ano at sino ka pa. It doesn't matter kung ano pa 'yan." Sinusubukan niyang pagaanin at palakasin ang loob ko.
Huminga ako ng malalim at diniinan ang pagkakahawak ng kamay ko sa kamay niya. Pinapawisan na ang aking mga palad. Kinakabahan at halos maubusan na
"So, babe. Anong gusto mo kainin natin?" Tanong ni Cyrus sabay hablot ng waist ko pero gentle."Kahit ano. Basta kasama kita."Tapus tumayo siya at nag-ayos nang suot niyang damit. "Magpahinga ka na lang muna dito. While I'm going to prepare our foods to eat." Paalam niya.I just smiled and let him go for a short period of time. Ayaw kong pakawalan ng matagal yung lalaking matagal ko nang hinihintay noh. Since hindi ko pa feel ang matulog at hindi pa kami kumakain. I decided na, ikutin na muna ang buong maliit na bahay. Para siyang bahay kubo pero modernized ang pagkakadesinyo, both interior and exterior.Hanggang sa dinapuan na ako ng pagod. Bumalik ako sa kama at hinintay na lang na tawagin ako o balikan ni Cyrus. After mga halos kalahating oras ang tagal. Bumalik na si Cryus. Naririnig ko ang yapak niya patungo rito sa kwarto. Kaya nagkunwari akong tulog at hinintay ko siyang ma
Agad akong lumabas ng bahay na nakasuot pantulog lang. Pinuntahan ko ang napag-usapan naming tagpuan. Pagdating ko sa harap ng gym ay kinabahan na agad ako dahil alam kong demonyo ang makikita ko. Madilim ang paligid at tanging mga ilaw na nagmumula sa mga bahay lamang ang nagbibigay liwanag dito sa gym.Hindi ako mapakali kaya panay lingon ako sa paligid. Hinahanap ko ang demonyo hanggang sa may narinig akong sitsit sa bandang likuran ng stage. Natakot ako at mas lalo akong natakot dahil makikita ko na nang malapitan ang demonyong ng baboy sa akin noon."Mabuti at tumupad ka sa usapan natin." Masaya nitong sabi."Anong kailangan mo? Sabihin mo na agad at para matapus na itong kabaliwan mo!" Galit kong tugon."Bakit parang gigil na gigil ka sa akin? Gusto mo ba ulitmatikman ang gata ko?" Sobrang manyak talaga nitong halimaw na’to."Subokan mong lumapit at sisigaw
CYRUS P.O.V.Minamasdan ko papasok si Bretta ngayon. At ng tuluyan na siyang nakapasok ng bahay nila ay tumalikod ako. Naglakad paalis sa harap ng bahay nila pabalik sa sasakyan ko na naka-park sa gilid ng kalsada.Medyo walang gaanong ilaw dito sa daan nila dahil tulog na ang mga tao. Kaya I can’t clearly see my way back. I stopped muna upang kunin ang phone ko sa bulsa ng may biglang nagsalita sa gilid ng daan."Pare!"Sobrang nagulat ako. My heart beats so fast na para akong hingal na hingal sa kakatakbo. Kaya ng makuha ko ang phone ko. Tinutok ko agad ang ilaw sa banda kung saan galing ang boses na 'yun.I know it was a boy, kasi ang deep ng voice. When I saw his complete appearance nakomperma ko ngang lalaki ito."Ikaw ba ang boyfriend ni Bretta?" Astigin nitong tanong."Oo. Bakit pare?" Sagot ko naman. At binaba ko ng kunti ang ilaw.
Chapter 18BRETTA P.O.V.Kakapasok ko lang sa loob ng bahay at sinara ang door ng may kumatok sa pintuan. Baka si Tyrone. Ano kaya kailangan niya at bumalik pa siya? Binuksan ko ang pintoan at pagbukas. "T-Tyro...," nagulat ako sa nakita ko. I thought it was Tyrone who knocked on the door. Pero, hindi pala."C-Cyrus? Anong ginagawa mo dito?" Kinakabahan ako sa anong magiging reaction after hearing me mentioning Tyrone’s name."Bakit? Ayaw mo ba akong makita? Dahil ba nandiyan yung lalaking 'yun sa oras na kailangan ka niya?" His jawline moving sharply while saying those words. Sobrang layo ng Cyrus na nakilala ko compare
Kasalukuyang kaming kumakain nang lunch. Kasama ang pamilya ko, at si Cyrus. Sabi niya sa akin bago pa kami pumunta sa kusina, nahihiya raw siya. Sabi ko naman sa kaniya na ‘wag siyang mahiya. Alam kong magugustuhan sila ng mga magulang ko. Dahil magalang, gentleman, at may takot sa Diyos. Maginoo pero medyo bastos. Ganern."Magkwento ka tungkol sa sarili mo, eho." Wika nipapa at sinubo ang isang kutsarang kanin."Ahmmm...," tumingin si Cyrus sa akin bago niya sinagot si papa.Alam kong kinakabahan siya. Kaya binigyan ko siya ng pangpawala nang kaba. Isang matamis na ngiti mula sa akin sabay hawak sa kamay niya na nakapatong sa paa niya. Binalik niya ang tingin kay papa nang may halong tapang at pangamba"Isa po akong half Filipino, half American. My father is an American and my mother is a Filipina. My parents were divorced already nung bata
Nang makarating kami sa garden. Alam ko na agad na meron nga si mommy at si papa rito. Nakapark din kasi ang kotse nila dito sa labas ng gate. Paglabas namin ng sasakyan ay agad na sinalubong ako nang isa sa mga pinagkakatiwalaan ko sa garden."Kuya Sir! Good afternoon." Bibo nitong pagbati.Si Borto, isa sa mga pinagkakatiwalaan ko rito. Fifteen years old pa lang siya, pero marami nang alam sa pag-aalaga ng mga bulaklak. Hindi na siya nag-aaral sapagkat, ulila na siya simula noong bata pa siya.Tinuring ko na rin siyang parang kapatid. Dahil mabait naman si Borto at mapagkakatiwalaan. Magaan din ang loob ko sa kaniya. Kahit mukha siyang astigin dahil sa panlabas nitong anyo. Kulay brown siya na halatang galing sa isang tribo at makapal nitong mga kilay. Malalaki ang braso kahit siya ay bata pa lamang.
"Bro?" Tawag ko kay Calvin bilang pagpapanigurado kung siya ba talaga ang lalaking nakaupo sa bench na malapit lang sa kubo."Uy bro! Ikaw pala." Sabi niya sabay lingon sa likod sa akin."Anong problema mo?" I asked and lumapit sa kaniya."Hah? P-problema? W-wala.”Alam ko namang may problema talaga siya. Matagal na kaming magkakaibigan kaya pag nag-iisa siya o gusto niyang mapag-isa. Alam ko na agad. I can sense it. Kaya kahit sabihin niya pang wala siyang problema, sus, di na ‘yan tatalab sa akin. Kaya I pursue him para sabihin sa akin kung ano ba talaga ang problema niya."I know you bro. Kilala na kita. Kaya wag ka ng magsinungaling at magtago sa akin. Ano ba kasi 'yan?" Sabi ko sabay upo sa tabi niya.
*FlashbackIlang taon na ang nakakalipas ng tumigil kami sa trabaho namin dati. Kahit labag sa kaluoban ko ang trabaho na pinasok, pero kailangan eh. Mas madali lang kasi makakuha ng pera sa trabaho namin. Noong bagong dating pa kami rito sa Mindanao. Mahirap ang buhay, lalo na't mag-isa akong binuhay ni mommy. I have seen her working so hard just to give my needs and wants.So, when I grow matured. Tinulungan ko si mommy na kumita nang mas malaki pang pera para sa aming dalawa. That's the time I met Calvin and his mother."Bro, uwi na ako!" Pagpapaalam ko kay Calvin dahil tapus na ang working hours ko."Hah, uuwi ka na? Diba kailangan mo pa nang mas malaking pera dahil may sakit ang mama mo?" Wika