The Witch has Fallen - 8

 "Here," nilahad niya sa akin ang isang libro. Isang makapal na libro pero mas makapal parin ang book of spells naming mga witches. 

"Anong gagawin ko dito?" naguguluhan man ay tinanggap ko parin ito. Binuklat buklat ko ito pero hindi ko naman binabasa. 

Nandito kami ngayon sa office niya. Yes, it turned out na office nga niya ang napasukan ko last week. Hanep! may office! yayamanin talaga pamilya ni Senyor. 

"Read it." hindi makapaniwala akong napatingin sa kanya. 

"Eh ang kapal kapal nito eh!" reklamo ko. Gutom na ako! kung hindi siya umepal siguro kumakain na ako ngayon. 

"Binasa ko din 'yan hindi naman ako nagreklamo." napasimangot nalang ako. 

"Eh ano bang mapapala ko kapag binasa ko 'yan? buti sana kung mabubusog ako pagbinasa ko 'yan eh hindi naman." binuklat buklat ko ulit ang libro pero hindi padin binabasa. Kahit na basahin ko pa ito ng paulit-ulit, hindi talaga magfafunction utak ko dahil gutom ako ngayon. 

"You're hungry?" mabilis pa sa alas kwatro akong tumango sa kanya. Yes! gutom na gutom na!

Mahina siyang tumawa sa naging sagot ko at umiling-iling. 

"Fine, ano nga ulit kinakain niyo?" tanong niya habang may kinakalikot sa phone niya. 

"Gulay... at kanin" tumingin ako sa kanya at nang tumingin din siya sa akin ay agad akong umiwas ng tingin. "At tsaka isda na rin kung pwede." dagdag ko pa at pinagpatuloy ang pagbuklat ng libro. 

"Cooked, right?" tumango ako. "You also want meat? or pork? oh baka gusto mo rin ng fresh blood?" napangiwi ako sa naging tanong niya and instantly, memories came rushing back. 

I heave a deep sigh. Kalma mga kalamnan, wala kayong narinig, wala kayong naaamoy. 

"You eat like humans." tumigil ako sa kakabuklat ng libro at tumingin sa kanya. 

"Siguro, pero hindi kami kumakain ng karne at mas lalong ayaw namin sa dugo." tumango siya at kapagkuwan ay napangisi rin. Para bang may naiisip na kalokohan. Napakunot naman ang noo ko. 

"Basahin mo muna 'yan. May kukunin lang ako." saad niya at lumabas na sa office niya. 

Napanguso lang ako at tumingin sa paligid. Stress na nga ako academically tas pagbabasahin niya pa ako ng napakakapal na libro? ha! 

Tumayo ako at naglibot libot sa office niyang wala namang laman. O meron talaga pero hindi ko lang nakikita? 

I wonder, gagana kaya ang spells namin dito? 

I was about to cast the spells to see things normal beings can't pero hindi natuloy nang bumukas ang pinto at pumasok ang Senyorito sa office niya. May dala-dala na itong dalawang tumbler. Kulay itim at blue ito. Hindi kita ang laman kaya hindi ko alam kung juice ba o tubig ang laman nito.

Nang makalapit na ako sa mesa niya ay nilahad niya sa akin ang kulay blue na tumbler, nagdadalawang isip pa ako kung tatanggapin ko ba ito o hindi but in the end tinanggap ko nalang. 

"Inumin mo muna baka nauuhaw ka na. Mga ten minutes pa bago dumating yung lunch natin." I raised my brows. Nakakapangduda. 

"What? wala akong nilagay diyan. Let me remind you na sa ating dalawa ikaw ang mangkukulam at hindi ako." napanguso ako. Oo nga naman, pero kahit na noh!

Inamoy ko muna ito. Hmm wala naman akong maamoy na kung ano. Siguro safe naman ito. Wala rin naman siguro siyang balak lasonin ako no? kung meron man ah bahala na. Nauuhaw na rin ako eh. 

I give him an accusing look before I slowly drank the water. 

Napangiwi ako, tubig ba 'to? bakit ang lapot?

Pinakiramdaman ko ang katawan ko kung may naramdaman ba akong kakaiba pero nung wala naman ay pinagpatuloy ko na ang pag-inom. 

Pero hindi ko magets, kung tubig to bakit ang lapot? 

"Salamat Senyorito, may tinatago ka rin palang bait eh." saad ko at pinatong ang tumbler sa table niya. Halos maubos ko ang laman nito. Nakangisi naman siyang nakatingin sa akin. 

or should I say sa labi ko? napakunot ang noo ko, bakit siya nakatigin sa labi ko?

Before I could speak, he stood up and leaned back on the table. Closing our distance. Napakurap-kurap ako. Sobrang lapit ng mukha niya.  

Aatras na sana ako nang hawakan niya ang baba ko at ngumise. 

Puso, yung puso ko. Hindi magkamayaw sa pagtibok. Hindi ko alam kung sa kaba o takot o ewan. 

Halos isang minuto kaming nagtitigan bago bumaba ang tingin niya sa mga labi ko. Napalunok ako.

He slowly touched the sides of my lips using his thumb. He then licked it and let out a soft chuckle before sitting back. 

Nakahinga ako nang maluwag nang makalayo na ito. Pero teka, bakit... bakit kulay pula 'yun?

What.. what just happened? 

"Bakit.. ano yun.." hindi ko masabi ang konklusyong nabubuo sa utak ko. Nakakatakot kumpirmahin. 

"Yes, honey. It's blood. You just drank a blood... A while ago." saad niya at tumawa. 

Napahawak ako sa bibig ko at sa tumbler na binigay niya. No, it can't be blood. Bakit walang amoy? bakit walang lasa? A-akala ko tubig lang 'yon na malapot! 

"CR... CR please," unti-unti ng namumuuo ang laway ko sa bibig at ano mang minuto ngayon ay hindi ko na ito mapipigilan. 

"There," turo niya sa may kanan. Sinundan ko ito ng tingin at oo nga, may pinto dito. Paano nagkaroon ng pinto doon? The last time I check isa lang ang pinto sa kwartong ito. 

Hindi na ako nag-abala pang magtanong at dali-daling pumasok sa Cr. 

Shit. Totoo nga, dugo nga 'yong nainom ko. Para akong sumusuka ng dugo ngayon. Pumikit ako at sumuka ng sumuka. Mas lalo lang akong nasusuka pagbinubuksan ko ang mata ko at nakikita ko ang mga sinuka kong dugo na ngayon ay my halo na ng mga hindi natunaw kong kinain kanina. 

Naramdaman kong may dahan-dahang humihimas sa likod ko. Nang kumalma ang sikmura ko ay nakapikit parin akong humarap sa taong nasa likod ko. Dulot ng pagsusuka ay nanghihina parin ako kaya hinawakan ko ang balikat nito at kumapit para sa suporta. Kung hindi ako kakapit ay baka matumba ako. 

Kinuha niya ang kamay ko ay pinasandal sa kanya. Inalalayan niya akong makalabas ng cr at pinaupo sa sofa. Bakit may sofa dito? 

"Are you fine now?" mababakas ang pag-aalala sa boses nito pero iniinda ko parin ang sikmura kong gustong magpart two kaya hindi ko siya pinansin at hinimas himas ang bandang dibdib ko. 

"Wait... uhm" naramdaman kong umalis siya. Maya maya ay bumalik na ito at may inabot na namang tumbler. 

Nanghihina man ay nagawa ko parin siyang tapunan ng masamang tingin. 

 Umiling siya at binuksan ang tumbler. "Tubig to." kinuha ko ito at inamoy. Walang amoy, pero wala ding amoy yung kanina. Binalik ko na sa kanya. Baka kung ano nanaman 'yan. 

He sighed, kinuha niya ang tumbler at bumuhos ng kaunti mula sa laman nito. 

"See? Its water." inabot niya ulit sa akin ang tumbler, this time kinuha ko na ito at ininom. 

Nakaupo parin ako sa sofa. I'm still gathering strength to stand habang nakatayo naman si Senyorito. Pinagmamasdan ang galaw ko. 

Tumikhim siya at umupo sa tabi ko. 

"Do you have phone?" he asked breaking the silence. Umiling ako. Wala akong phone. Ah, meron pala yung keypad pero hindi ko na ginagamit ngayon. 

Maya maya pa ay may kumatok sa pinto niya. Sabay kaming napatingin doon. 

"Sir, nandito na po yung pinadeliver niyong food." saad ng lalaki mula sa labas ng pinto. 

Tumayo agad si Senyorito at kinuha ang pagkain. 

Napakunot ang noo ko, ang dami naman ata? tatlong plastic bag lahat ang dala niya. 

"Lets eat?" anyaya niya at umupo ulit sa tabi ko. Nilapag niya ang mga dala niyang bag sa glass table. He started to prepare the table habang ako ay unti-unti ng nagiging normal ang paghinga ko at ang sikmura ko. 

Napanatag naman ako nang makita kong pasado naman kahit papaano ang mga pinagbibili niya. 

______________

💛👀🍭