The Witch has Fallen - 14

"Saan tayo pupunta?" naheherstirya kong tanong. Pumasok kami panandalian sa likod ng malaking kurtina. Pinasuot niya sa akin ang balabal niya. "Anong ginagawa mo? hindi 'to gumagana sa akin!" pabulong kong sigaw.

"Its actually working on you now." he said, a bit amused as he looked at me from the inside of his cloak. Pumasok din siya sa balabal at siya na ang humawak nito para magkasya kami. "Tumahimik ka na lang para walang makapansin." 

"Lets go," humakbang na siya pero nanatili parin akong nakatayo kaya naman hinawakan niya ang bewang ko at pwersahan akong pinalakad.

Nakakatakot, baka makita kami. Nang tuluyan na kaming nakalabas ay hapit-hapit ko ang hininga ko, takot na baka may makarinig. 

Hinapit niya ako at mas lalong pinalapit sa kanya. Para na kaming magkadikit maglakad, pati paghakbang namin ay magkasabay. Nakakailang tuloy. "Huwag kang lumayo, hindi tayo magkakasya." he softly whispered, nanindig tuloy balahibo ko dahil naramdaman ko ang hininga niya sa leeg ko nang bumulong siya. Muntik ko ng maitulak buti na lang napigilan ko pa sarili ko.

Nakahinga ako ng maluwag nang matagumpay kaming nakalabas ng kweba nang walang nakakapansin sa presensya namin. Agad akong lumayo sa kanya pero nasa loob pa 'rin kami ng balabal. Ayokong lumabas, baka may makakita sa akin, sa amin.

"Lumabas kana," saad ko, I was about to pull off the cloak from him pero pinigilan niya ako.

"What? This is mine. Ikaw ang lumabas." he tried to pull the cloak off from me pero malakas ang kapit ko dito.

"Ikaw na!, anak ka naman ng Senyor eh. Walang magtatangkang lumapit sa'yo." mahina ko siyang tinulak. Baka may magtanong pa sa akin kung bakit ako nasa labas, ayoko no. Makarating pa kay Impo edi lagot ako.

Imbes na lumabas sa balabal ay hinila niya ako papunta sa tagong lugar.

"Here. Wala ng makakakita sa atin." nauna na siyang lumabas, unti-unti kong nilabas ang mukha ko para tignan ang paligid. Nang masiguro ko na safe nga ay lumabas na ako.

"Now explain. You drank blood again, you sure nothings weird in you?" napairap ako, here we go again. I-I-Insist na naman niyang buntis ako.

Konti na lang talaga iisipin ko ng gusto akong pikutin nito eh.

"Hindi ko alam na dugo 'yun okay? malay ko ba baka may nilagay si Caloy 'don pampawala ng lasa at amoy?" I crossed my arms over my chest as I looked at him boredly.

"Walang ganun." he sighed. "Hindi ko maintindihan." hinilot niya ang sintinido niya na para bang problemadong problemado siya. Eh ako naman 'tong mamatay pag nagkataon. 

"Bakit ba parang problemadong-problemado ka? easy ka lang Senyorito kaya ko sarili ko." malakas kong sinuntok ang dibdib ko at tinaas ang noo. 

"Kargo de konsensya kita dahil ako ang dahilan kung bakit ka nasa sitwasyon na ganyan ngayon." naupo siya sa isang malaking bato. Sumunod ako sa kanya at naupo 'rin sa tabi niya.

"Bakit mo pa kasi ako ni-niligtas? kung pinabayan mo na lang kasi sana--" I was cut off by him.

"If we have the chance to save someone, then we should because that is what a leader should do. Look after his people." sinabi niya 'yon ng may ngiti sa labi. "That's what my father would often say to us." he gave me the sincerest smile which makes my heart skip a beat. 

"That night, I-I really don't know what gotten into me but I felt the need to save you. You look lost, a lost kid." he let out a soft chuckle which makes my heart beat fast. Napahawak ako sa bandang dibdib ko, pinapakalma ito. Hindi pwede, hindi. Bawal.

"Naawa kasi ako sa mukha mo kaya ina-apply ko na lang ang sabi ni papa." he continued, natatawa pa siya. Nakitawa na 'rin ako at nakahinga ng maluwag nang tumigil na ang mabilis na pagtibok ng puso ko. Ilang minuto kaming natahimik.

"I'm sorry" 

"Thank you"

Halos sabay naming saad. Pareho kaming natawa, napailing nalang ako. 

"Thank you, ngayon ko lang napagtanto na hindi pa pala ako nagpapasalamat sa'yo. Kung hindi mo ako niligtas that night siguro wala na ako dito ngayon, kung hindi man ako bihag ngayon ng mga kapre at tikbalang siguro nai-tae na nila ako." natawa ako sa sarili kong imahenasyon, "Kaya salamat." 

"Kahit na nasa ganitong sitwasyon tayo ngayon?" tanong niya. Tumango ako, "Kahit na sa anong sitwasyon pa tayo, salamat." I sincerely thank him for saving me kahit na isang hamak na witch lang ako at hindi niya kilala man lang.

"Tsaka diba friends na tayo ngayon?" I raised my brows up and down, "Dalawa na kapit ko sa pamahalaan." I joked, natawa 'rin siya. Buti naman dahil ayaw kong mapahiya.

"Paano kayo naging magkaibigan ni Vina?" Naglakad lakad kami ng walang direksyon, kanina pa kami nag-uusap ngayon ko nga lang 'din nalaman na may pagkamdaldal pala itong si Senyorito.

"Likas na palakaibigan si Vina kaya nung minsan na sa kanya ako natapat ng paglilingkuran kinaibigan niya ako." si Vina pa talaga ang unang kumausap sa akin, hindi pa ako nakakabati bumati na siya. 

"Yeah, you can say that but sometimes she just gets so annoying." natatawa niyang saad.

Tumigil siya sa paglalakad. Tinignan ko kung anong tinitignan niya, nakatingin siya sa isang baboy ramo. Napangiwi ako, "Huwag mong sabihing nagugutom ka na?" tanong ko sa kanya, sinadya kong bigatan ang paghakbang at patakbong lumapit sa baboy ramo para matakot at umalis, I'm just trying to save the pig.

"No, I just remembered something. Bakit ka sumuka nung umagang 'yon?" nagpatuloy na siya sa paglalakad, sumunod ako sa kanya.

"'pag sinabi ko ba sa'yo ang totoo, hindi ka magagalit?" he stopped walking and looked at me. He arch a brow as if impatiently asking me what I'm about to say.

Napanguso ako, nagdadalawang isip pa 'rin kung dapat ko bang sabihin o hindi na lang? baka kasi magalit o ma-offend, kaka officially friendship pa naman namin ngayon. Sayang naman kung magiging friendship over agad kami? Ano yun? one hour free trial?

"Ang baho kasi ng hininga mo. Amoy kalawang." I instantly shut my eyes as I drop the bomb. Baka kasi bigla na lang niya akong sakmalin pero diba sabi nila stay true to your friends. Naging honest lang naman ako, ayaw ko namang magsinungaling at magkunwaring mabango hininga niya.

"W-What..?" hindi makapaniwala niyang tanong. 

"H-huwag kang mag-alala nung hinalikan mo ako, hindi ka na amoy kalawang nun." pambawi ko sa sinabi ko na sana pala hindi ko na sinabi pa. Mas lalo ko lang ata pinalala ang sitwasyon.

"Really," agad siyang nakabawi sa una kong sinabi at natatawa pa siya sa naging tinuran ko, may patango-tango pa na parang pinapahiwatig na naiintindihan na niya. "So that's the reason why you ask for another kiss?" napahawak pa siya sa baba niya na para bang nag-iisp, napaiwas ako ng tingin. That's not what I meant. I was just trying to take back what I had stated a while ago...na mabaho hininga niya. 

"Or is it because you like it?" nagngising aso siya, pigilan niyo ako. Nandidilim paningin ko.

"I asked for it because I want to confirm something and not because I like it. It's just a plain kiss, Senyorito." I rolled my eyes irritatingly. I crossed my hands over my chest and face him. 

"Sure, you want to confirm something... hmm.. most probably...to confirm if I'm a good kisser?" pang-aasar pa niya. Yes, halatang inaasar niya lang ako pero hindi ko mapigilang maasar talaga. Nakakaasar ang mukha niya. Nagmumukhang aso. Nagmumukhang Caloy.

"No! You're not even that good!." Lie, I actually like it but I won't admit it, never. and we're friends now, who the hell talk about how good kisser they are with their friends?! argh!.

"Ahuh?" gusto ko na siyang tirisin. Nakakaasar talaga ang mukha niya.

"I asked for it because I was shocked that I did not puke while kissing you! while breathing your iron-like breath! while sharing saliva with you! argh!" I frustratingly put down my hands in the air. I tried to catch my breath, hinihingal pa sa sudden outburst ko.

 "Tumigil ka na nga." Kalmado ko ng saad. "Seryoso na kasi," 

"Seryoso naman ako ah." pilit niyang pinaseryoso ang mukha niya. I heaved a deep sigh, hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa na isang malokong Senyorito ang kaharap ko ngayon, taliwas sa seryosong Senyorito na kilala ko noon, eksatong isang buwan na ang nakalipas.

As I thought deeper of our situation, of my situation. I'm slowly realizing that a lot of things changed in me. I'm not sure but..

"I think I'm becoming like you." 

"I-I think my body is slowly turning into a v-vampire." 

_______

💛👀🍭