Kabanata 22: Ibon ng kamatayan

Bago sumikat ang araw ay nagsimula ng magpaalam ang prinsesa at mga kasama nito sa matanda upang di sila madamay o mapahamak dahil sa masamang dulot ng gold queen. 

"Maraming salamat sa pagpapatuloy nyo po sa amin sa inyong munting tahanan.  Tatanawin  naming utang na loob ang pagtulong nyo sa amin. " Pagpapasalamat ng prinsesa sa matanda na katabi naman nito ang dalawang babae na umaalalay sa kanya. 

"W*....walang anuman, naway gabayan kayo ng nakatataas sa inyong paruruunan. Lalo na ikaw binibini na sadyang nabubukod tangi nawa'y ingatan mo rin ang iyong sarili lalo na sa paparating na kapahamakan." Wika ng matanda sa prinsesa.

Nasa bakuran na sila ng bahay at isa-isang nagpaalam sa matanda at sa mga kasama nito.

Lumapit si Tin at Robert sa matanda at nagmano ang mga ito. 

" Lola,  aalis na po kami at maraming salamat po sa lahat." Wika ni Tin pagkatapos magmano. Napangiti naman ang matanda. 

Kasunod naman ni Tin si Robert na nagmano rin bilang paggalang sa nakakatanda gaya ng kanilang nakasanayan sa mundo ng mga tao. 

"Lola,  salamat din po sa pagpapakain sa amin ng libre. " Biro ni Robert na siyang nagreact naman si Tin. 

"Hoy! Robert, tumigil ka nga, pati ba naman si lola ay nakakaya mong biruin, ha!" Naiinis na wika ni Tin. 

"Gusto ko lang naman mapangiti si lola para maalala niya pa rin ako kahit di na tayo makakabalik dito . diba lola?"Sabat ni Robert sabay tingin sa matanda.

"Ok lang, wag na kayo mag away. " Biglang sabi sa kanila ng matanda. 

Ang dalawang babae na nasa likuran ng matanda ay napatawa na rin ng palihim. 

"Tin, Robert  halina kayo! "Sigaw ni Cal/prinsesa sa di kalayuan kasama si Lero.  

Di na nagawang magpaalam ni Lero dahil hindi naman ito sanay magpaalam sa kung sino man. 

Napatakbo na lang si RObert at Tin patungo kay Cal at Lero samantalang patuloy silang pinagmasdan ng matanda at ng dalawang babae hanggang sa di na sila matanaw ng mga ito sa malayo. 

Patuloy ang paglalakad ng bawat isa  hanggang sa makaramdam sila ng pagkauhaw.  Buti na lang ay binigyan sila ng inumin at pagkain na babaunin nila sa kanilang paglalakbay.  Marami-rami rin ang kanilang dalang tubig at pagkain at sapat na para makahanap muli sila ng matutuluyan. 

"Guys wait,  nauuhaw na kasi ako. " Wika ni Tin. 

"Yeah,  me too!  Mahaba na rin ang nilakad natin baka pwedeng magpahinga muna tayo. "Wika naman ni Robert. 

Napaupo si Robert sa damuhan. Napahinto na rin si Cal at Lero maging si Lila na munting fairy ay napaupo na rin sa balikat ni Cal.  Puro mga halamang ligaw ang tumutubo na makikita sa kanilang nilalakaran kaunti lang ang mga puno sa paligid at bilang lang ang mga ito.  Umiihip rin ng bahagya ang hangin sa paligid ng mga oras na yun at talagang malalasap ang katahimikan sa paligid.

"Grabe namang adventure to, subrang challenging!" Wika ni Robert  na nagbigay ingay sa paligid. 

"Pasensya na kayo at napasama pa kayo dito. " Sabi ni Cal/prinsesa.

"Ano ka ba Cal,  okay lang. Wag mo isipin na kasalanan mo kung ano man ang mangyari sa amin dito. "Wika ni Tin kay Cal/prinsesa.

Napatingin na lang sa malayo si Cal na may lungkot ang mga mata. Muli niyang naalala ang kanyang mga magulang ng mga sandaling masaya sila na magkasama. Bigla na lang tumulo ang kanyang mga luha ng prinsesa/Cal ng maalala niya ang masasayang araw kasama ng kaniyang mga magulang.

"Cal, okay ka lang dyan? Maupo ka kaya dito." Wika ni Robert.

Tinapik ni Tin si Robert..

"PSst..hayaan mo muna siya at mukhang may naalala si Cal." Sabi naman ni Tin.

"I'm fine don't  worry about me." Malungkot na wika ni Cal.

Lumapit naman si Lero kay Cal ng biglang napansin ni Lero ang mga luhang tumulo mula sa mga mata ng prinsesa na di agad pinunasan. Mabilis na pinunasan ni Lero gamit ang kanyang dalawang daliri na palasingsingan at hintuturo. 

"Alam mo, napakaganda ng lugar na ito kung hindi sinira ng gold queen ang kagandahan nito. Sana maibalik na ang sigla ng paligid na ito sa dati." Malungkot na wika ni Lero kay Cal.

Di agad nakaimik ang prinsesa at napaisip ito.

"Kapag tuluyan nating natalo ang gold queen ay maibabalik na muli sa dati ang dating ganda ng paligid na ito at hindi lang ito kundi lahat ng sinira ng bruha. Darating ang araw na muli kaming maghaharap." Wika ni Cal.

"Tama ka dyan prinsesa. kailangan lamang natin talunin ang bruha na yun." Sabat ni Lila fairy.

Tumingin si Cal kay Lila.

"Teka, ano ba talaga meron sa ating pupuntahan at di mo masabi sa akin, ha Lila?" Tanong ni Cal.

"Patawad mahal na prinsesa subalit inutos po sa akin na huwag muna ako magsalita tungkol sa ating paroroonan. Malalaman mo rin naman pagdating dun kamahalan." Sagot ni Lila.

"Pero.... bakit ayaw mo sabihin, ano meron Lila at sadyang takot ka sabihin sa akin." Seryosong wika ng prinsesa.

"Ka...kasi po mahal na prinsesa..." Natigil ang pagsasalita ni Lila ng makarinig sila ng nakakagimbal na ingay ng kung anong hayop na nagmumula sa di kalayuan. 

"Narinig nyo yun? Ano yun?" Tanong ni Tin.

"Parating na sila, bilisan nyo kailangan na nating magpatuloy!" Sabi ni Lero at hinawakan nito  ang kamay ng prinsesa.

Tumayo na rin si Tin at Robert sa kanilang kinauupuan. Nagmamadali na ang lahat para magpatuloy sa paglalakad. Hila-hila ni Lero si Cal samantalang si Tin at Robert naman ang magkasama sa paglalakad.

"Teka lang guys, ano ba yung narinig natin?" Tanong ni Tin. 

" Alagad iyon ng bruha kaya bilisan na natin." Sagot ni Lero kay Tin.

Habang mabilis ang kanilang paglalakad ay napapahawak si Robert sa kanyang salamin sa mata dahil nawawala ito sa pwesto kaya di maiwasan na ayusin niya ito.

"Alam mo Robert, napapaisip ako kung malabo ba talaga paningin mo o trip mo lang." Ngumisi si Tin pagkatapos magbitaw ng salita.

"Malabo naman talaga paningin ko. Nagsimula ito, elementary pa lang tayo. Naglalaro kami that time ng soccer ng bigla na lang lumabo ang mga paningin ko hanggang natuluyan na ito pero sabi ng doctor ng pinatingnan ito ay di na talaga maibabalik ang paningin ko sa dati." Paliwanag ni Robert tungkol sa mga mata niya.

lumapit ng kaunti si Tin kay Robert sa kinauupuan nit sabay himas ng likod ng kaibigan.

"Okay lang yan Robert wag ka malungkot, Malay mo may himala na bigla na lang luminaw ang paningin mo!" Napahawak si Tin sa balikat ni Robert.

"I hope so Tin!" Seryosong napatingin na lang sa malayo si Robert sa kanang bahagi ng may napansin siyang grupo ng itim na ibon na lumilipad papalapit sa kanilang kinaroroonan.

"Ahh....guys...ano yun!" Sigaw ni Robert na di kalakasan.

"Alin yun," Wika ni Tin.

"Ayun ohh, lumilipad na mga maiitim papunta sa atin." Sagot ni Robert.

Napahinto si Cal at Lero para tingnan mabuti ang tinutukoy ni Robert.

"Ano ba kayo guys? Kayo ba ang may malabong mata kasi parang malinaw pa paningin ko sa inyo!" Wika ni Robert.

"Wait lang naman Robert, di pa namin makita masyado eh medyo may kalayuan!" Sabi ni Tin.

"Alagad yan ng queen." Sabat ni Lero.

"Umalis na tayo dito dahil papatayin tayo ng mga yan!" Muling wika ni Lero sa kanila.

Hinawakan ni Lero ang kamay ni Cal at nagsimula ng maglakad. Mabilis na napatayo naman si Tin at Robert at sumunod na na rin sa kanila.

"Bilisan natin guys papalapit na sila!" Natatakot na wika ni Tin.

Napatakbo na sila habang dinadaanan ang mga makakapal ng damo sa paligid hanggang sa natagpuan nila ang isang malaking puno na may malaking butas sa ibaba. Napapaligiran ito ng mga halaman na tumutubo sa paligid. 

"Dito tayo, bilisan nyo!" Mabilis na sabi ni Lero.

"Ako muna please..!" Sabi ni Tin kaya nauna na ito pumasok sa butas.

"Sige na Tin mauna ka na bilisan mo!" Malakas na sabi sa kanya ni Robert.

"Ito na, makapagsabi naman to na bilisan." Sabat naman ni Tin.

"Ang  bagal mo kasi eh, mamatay na tayo mahinhin ka pa rin!" pang iinis pa ni Robert.

" Sige na guys, tumigil na kayo." Mahinahon na wika ni Cal.

Pagkapasok ni Tin ay sumunod na rin si Cal at Robert kasama ang fairy. Napatingin muna sa paligid si Lero tsaka nya tinakpan ang butas na dinaanan nila ng mga halaman na nakakumpol sa tabi. 

Nanatili sila dun ng ilang minuto upang magtago para makaligtas sa mga nakakatakot na groupo ng itim na ibon. Ang ibon na yun ay kayang pumatay ng karamihan gamit ang matutulis nilang tuka.  

"Ano ba ang mga yun, Lero?" Tanong ng prinsesa.

"Isa yung alagad ng queen na tinawag niyang ibon ng kamatayan. Napasailalim din ang mga yun ng kanyang mahika." Paliwanag ni Lero.

"Pe..pero paano mo alam ang tawag dun samantalang ngayon mo pa lang nakita ang mga yun." Pagtataka ni Cal.

"Dati ng bulong-bulungan sa palasyo ang ibon na yun at bata pa lang ako ay naririnig ko na ang tawag sa kanila." Muling paliwanag ni Lero.

Maya-maya ay biglang tumahimik ng lahat ng marinig nila ang mga huni ng itim na ibon sa kanilang kinaroroonan. Yun pala ay dumapo ang mga ito sa puno kung saan din sila naroroon. Tila nagmamasid ang mga ito sa paligid at ng mga sandaling yun ay nanatiling tahimik ang lahat sa malaking butas ng puno sa ilalim nito at inaantay na umalis ang mga ibon na yun.