Prologue

"The number you have dialed is either unattended or out of coverage are, please try-"

"Tangina naman oh!" I throwed my phone at my bed and get the red wine at the side table.

"Bakit ka ganyan?!" I asked out of nowhere and stand up and walk to my room while I am naked.

Hindi ko padin macontact si Remon, hindi nya sinasagot mga tawag ko kahit nakailang tawag na ako kanya.

I just want to see my twins, gusto ko sila makasama at makita.

I just do what he said, ipapakita nya saakin ang mga anak ko kapag may napatunayan na ako sa kanya.

I do everything to make my dreams possible. Kahit mahirap, kahit masakit ay ginawa ko.

Hindi para kay remon, para sa mga anak ko 

After that night, i promised to myself that i won't beg like that, hinding hindi ko na uulitin lahat ng bagay na maaaring mag bibigay ng sakit sa akin.

"You asshole!" sigaw ko ng makita ko sa monitor si remon na nasa labas ng condo ulit ko at nakatayo lang doon.

Baka nag dadalawang isip, akala nya hindi ako tutupad sa usapan namin last 4 years.

In every day of my life, i wish for strength. Tumapang at maging matatag ako sa bawat pag subok na dadaanan ko, hindi ako pwedeng maliitin muli ng mga taong nakapaligid saakin.

Hindi na ako papayag na samantalahin lahat ng kabutihan ko, nakakapagod maging mabait sa maling tao.

Paulit ulit kang sasaktan at pag sasamantalahan.

I wear my robe and walk all the way to my door, gusto ko manampal ng gago.

Padabog kong binuksan ang pinto at bumugad muka ni remon.

He look stressed, he deserves every single moment that he felt miserable, dapat doble ang binigay sa kanya.

"You piece of shit, niloloko mo ako. Asaan na mga anak ko, bakit hanggang ngayon napaka sinungaling mo?" he smirk and look at my body.

Nakakainsulto na tingin. Puno ng pang hahamak, walang pag babago. Tarantado padin.

"Mag bigay ka ng rason bakit ko ipapakita anak ko sayo?" I'm trying my best to play it cool.

Kahit na gustong gusto ko na syang sipain palabas ng building.

"I am their mother, imagine that for four years, pinag kait mo sa kanila ang ina nila"

"They don't need a mother like you" nanikip nanaman ang dibdib ko sa mga sinasabi nya.

"And they don't deserve to have a father like you Remonise, let me remind you. Ikaw ang hindi nakinig, masyado kang magaling. And don't you dare to blame me again kasi lalabanan na kita, you taught me how to fight back, and now deal with it!" i slap him hard.

Yung sampal na makakapag pagising ng diwa at konsensya nya.

"Leave, i don't want to see your face at my property. Lahat ng bagay na nahahawakan at nakakasama mo nasisira" tinalikuran ko sya at sinara ang pinto.

Nabitawan ko ang baso na kapit ko.

Hindi ko na mapigilan ang pag hagulgol ko kasabay ng pag bagsak ko ang pag bagsak ng luha ko.

His words never fail to make me cry, sa tuwing may sinasabi sya, sobrang lalim ng sugat na naiiwan

I can't help but to hug my knees and cry silently, i know he taught to be strong. Pero kapag anak ko na usapan nahihirapan na ako

Please..