I feel Shianna's pain sa chapter na ito.
"I-I still cannot believe it." Napasinghap si Cassie at sinapo ang kan'yang noo. Lumunok siya at saka bumaling sa akin. Kalmado lamang akong ngumiti habang pinapanood ang naguguluhan niyang mukha. "Ang lahat ng sinabi ko ay totoo, Cassie." Napakurap ako upang hindi muling mapaluha. "Lubhang mahirap ang naranasan ko sa loob ng ilang taon." Lumungkot ang mukha ni Cassie. Maamo ko lamang siyang tiningnan at hinayaan siyang yakapin ako. "I-I'm sorry, Shianna. Wala kami noong nahihirapan ka." Niyakap ko siya pabalik, at unti-unti ay nalusaw ang aking pekeng ngiti. I closed my eyes and smiled darkly. "Ayos lang. Kinaya ko ang lahat dahil malakas na ako." Lumayo ako sa kan'ya at muli ay ngumiti ako nang matamis. Saglit kong nilingon ang labas nang mapansing huminto na ang sasakyan. "Then shall we go?" Akmang bubuksan ko ang pinto ng kotse nang biglang hinawakan ni Cassie ang braso ko. Awtomatikong napatingin ako sa kan'ya at binigyan siya ng nagtatakang tingin. "Shianna." Humigpit ang
"Solei." Naaaliw akong tumingin sa kan'ya. "You're still predictable, aren't you? As I've expected, susundan mo ako dahil hindi mo ako hahayaang gawin ang parusa na hindi para sa akin." "S-Shianna." Sinapo ni Solei ang kan'yang namumulang pisngi at nabibiglang tiningnan ako. Awtomatikong nanlaki ang kan'yang mga mata nang magsimula akong humakbang papalapit sa kan'ya. "Ngayon..." I stepped forward. "Nararamdaman mo na ba ang bigat ng bawat desisyon na ginagawa mo?" Napuno ng dilim ang aking mga mata at nilapitan siya. Dinikit ko ang aking hintuturo sa kan'yang noo at dinuro-duro siya. "I can see your soul, Solei. Alam kong may tinatago kang kulo. So now—bakit hindi mo na ipakita ang totoong kulay mo?" "Totoong kulay?" Huminto sa pag-atras si Solei at galit akong tiningnan. "Bakit, Shianna? Ano ba ang tingin mo sa akin? Isang demonyo?!" Napasigaw si Solei nang muli ko siyang malakas na sinampal. Walang awa ko siyang tiningnan na halos matumba sa lupa. Nilapitan ko siya at gamit ng i
"Narinig n'yo ba 'yon?" tanong ng isang babae habang nagpapalinga-linga sa paligid. "M-May sumabog ba?" "S-Sumabog?" wika rin ng isang may edad na babae at kinakabahang tumingin sa paligid. Napalunok siya. "I-Ibig-sabihin ay hindi nga ako nagkamali sa narinig ko." Natahimik ang buong auditorium habang ang mga bata ay nabahala rin sa nangyari. Ang iba ay nagkumpol-kumpol upang maramdaman lamang ang proteksyon na hindi nila maramdaman sa mga matatanda nilang kasama. "Si Mommy Shian." Naiiyak na tumingin sa paligid ang isang bata. "N-Nasaan siya?" "Natatakot ako," wika ng isang bata at napayakap sa kan'yang katabi. "A-Ano ang nangyayari?" "Si Miss Cassandra!" Lahat ay napatingin sa pintuan ng auditorium nang biglang bumukas ito. Bumungad ang isang lalaking nakasuot ng teacher's uniform. Pinagpapawisan ito at bakas ang kaputlaan sa kan'yang katamtamang kulay ng balat. Ang matinding takot sa kan'yang mukha ang naging dahilan upang ang lahat ay mas mabahala. "Bakit? Ano'ng nangyayari?"
"H-Hindi..." Bumigat ang aking paghinga at nagugulat na napaatras. Malungkot lamang akong pinanood ni Solei na sapuhin ang aking noo. Napailing ako. Hindi makapaniwala sa mga nangyayari. Kung gano'n, ilang mga eksena pa ang nasaksihan ng lalaking nanonood sa bawat galaw ko? Pinigilan kong mapaluha at napatiim-bagang na lamang. Sinarado ko ang aking mga palad at kinuyom ang mga ito upang pigilin na mayakap ang sarili. Suminghap ako at natutulalang napailing. "B-Bakit?" Napalunok ako at nag-iwas ng tingin. Pinili ko na lamang na bumuntong-hininga kahit na ang totoo ay lubha akong nasasaktan sa nangyayari. Hindi ko magawang magalit dahil nauna na rito ang lungkot. Na bakit may mga taong gumaganito sa mga tao? H-Hindi ba nila alam ang salitang privacy? "Shianna." Akmang dadaluhan ako ni Solei ngunit itinaas ko lamang ang aking palad upang pigilin siya. "I am fine." Huminga ako nang malalim at inayos ang aking postura. "Don't mind me." Lumamlam ang mga mata ni Solei at napakagat-labi
Please, no. I was trying my best to protect your image because you were the father of my children. H-Huwag namang ganito. Ayokong mapahiya ang mga anak natin kapag nalaman ng buong mundo na tayo ang mga magulang nila. So please, ayokong masira ang imahe nating dalawa. I almost sobbed. Unti-unti na rin akong napapaluha ngunit pilit ko itong pinipigilan. Willing akong masira ang imahe ko para sa'yo... G-Ginagawa ko ito para hindi bumalik ang balita sa scandal natin dati. Para sa mga anak ko... "Shianna." Naramdaman kong hinawakan ni Solei ang kamay ko. Malungkot ko siyang tiningnan at siya'y napatiim-bagang. Kunot-noo niyang binalingan si Vincent na halatang walang pakialam sa akin. "Shianna and I kissed in her room. Kung may parusa para rito, I am willing to take it then." Nanlalabo na ang aking paningin dahil sa nagbabadyang luha. Kung hindi lamang hawak ni Solei ang kamay ko ay paniguradong mararamdaman ko na nag-iisa lamang ako. "Shianna?" Bumaling sa akin ang heads. "Did you
"Finally, you've come back. Na-miss ka rin ng mga bata rito, Miss Shianna. Apat na araw ka ring nawala rito sa Kalinga." Hindi ko sinagot ang Kalinga staff na aking katabi. Diretso lamang ako naglalakad habang tuwid ang aking paningin sa daanan. Agaw-pansin ang mga bata na gulat na nakatingin sa akin. "Miss Lebratica," untag ko rito at saglit siyang sinulyapan. "It's already 10PM pero bakit gising pa rin ang mga bata?" "A-Ahm..." Napayuko ito. "Patawad po, Miss Shian. Pero hindi sila makatulog ngayon at noong mga nakaraang araw dahil... wala ka." Dahil sa sinabi ng staff ay mas napatingin ako sa kan'ya. Natahimik ako at pinagmasdan ang ibang mga batang malungkot na nakatingin sa akin. "They should be asleep. Gusto n'yo bang mawalan ng trabaho? Kayong lahat ng mga staff?" Bahagyang nanlaki ang mga ni Miss Lebratica bago ito tumuwid ng tayo. Saktong huminto kami sa harapan ng aking kuwarto nang hinarap ko siya. "Wala namang nakialam rito, 'di ba? As what Cayer told me, lahat kayo
Why? Maayos na ang lahat. Pero bakit kailangan mong sirain? I did my best para hindi masira ang pangalan mo dahil ama ka ng mga anak ko. P-Pero... ano'ng ginawa mo? Mas sinira mo ako. Habang ikaw ay matiwasay dahil ikaw ang kinampihan ng lahat. Tumingala ako at mas napaluha. Ilang segundo akong natulala sa aking madilim na kuwarto bago nagpasyang tumayo. Halos matumba pa ako nang lumapit ako sa aking study table. Mabuti na lamang at nakahawak ako sa upuan nito bago ko kinapa ang laptop na binuksan ko. Bahagya pa akong nasilaw nang bumukas ang screen nito. Saglit akong napapikit at nang dumilat ako ay naiiyak kong tinipa ang password ng laptop sa keyboard nito. "Shianna... May nakakuha ng video mo na naghahalikan kayo ni Vincent sa loob ng kuwarto mo." Kinuha ko ang flashdrive na nasa bulsa ng aking pantalon at sinalpak ito sa laptop. Mabilis kong hinanap ang file na nakalagay rito at binuksan. Tumambad sa akin ang video na paniguradong tinutukoy ni Solei. Naiiyak pa ako bago binu
"Calm down?" Halos matawa ako sa sinabi niya. "Hudson, paano ako kakalma kung alam kong may taong nanonood sa bawat kilos ko? Ang mas malala—may cameras na nakatanim sa kuwarto ko?" Mas nagwala ako ngunit maingat akong itinulak ni Hudson sa pader. Hinawakan niya ang aking dalawang palapulsuhan at nilagay ito sa aking magkabilang gilid. Umiiyak pa rin ako nang sinandal ni Hudson ang kan'yang noo sa aking noo. "I know, Shianna." Huminga siya nang malalim. "But please, kumalma ka. Ano na lamang mangyayari kung malalaman ng mga tao ang ganito mong sitwasyon? A-Ayokong kuhain nilang tyansa iyon para saktan ka!" Natigilan ako sa sinabi ni Hudson at napaangat ng tingin sa kan'ya. Nilayo niya ang kan'yang mukha sa akin at nagkatitigan kami. Binitiwan niya ang ang mga kamay kaya sinapo ko ang kan'yang pisngi. Kumislap ang kan'yang mga mata dahil sa nagbabadyang mga luha rito. "I'm sorry." Bumagsak ang aking kamay at kinuha itong pagkakataon ni Hudson upang hatakin ako pabalik sa aking kuwart