Masuk六
‘หนูขอจินตนาการภาพของเฮียสองคนในเชิงสวาทเลยนะ…ถึงเฮียจะไม่อนุญาต แต่มันก็ไม่ทันแล้ว…’ เธอคิดอย่างรู้สึกผิด แต่ก็ปนเปด้วยความสุขที่ยากจะอธิบาย เสียงลมหายใจของเธอเริ่มถี่ขึ้น ท่ามกลางห้องที่เงียบสงบ เสียงกระซิบของจินตนาการและความปรารถนาของเธอดังขึ้นอย่างชัดเจนในใจ ทุกสัมผัสที่เธอมอบให้ตัวเองเต็มไปด้วยความเร้าอารมณ์ ราวกับไฟที่โหมกระหน่ำไม่ยอมมอดดับ ในตอนนั้นเอง ถังหูลู่รู้เพียงอย่างเดียวว่า เธอไม่อาจหนีจากความรู้สึกนี้ได้อีกต่อไป… หยวนหลงที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ร่างกายยังคงชุ่มไปด้วยละอองน้ำที่เกาะพราวตามแผงอกและกล้ามเนื้อแน่นกระชับ ผ้าขนหนูผืนเดียวที่พันรอบสะโพกของเขาเผยให้เห็นร่องรอยของความเป็นชายที่น่าหลงใหล ความคิดเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นในหัวทันทีเมื่อเขานึกถึงถังหูลู่ น้องสาวบุญธรรมที่เขาชอบกลั่นแกล้งมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ‘สงสัยจะต้องแกล้งให้เธอหน้าแดงเล่นอีกแล้ว...’ หยวนหลงยิ้มมุมปาก เดินตรงไปยังห้องของถังหูลู่ด้วยท่าทีสบาย ๆ เขาหมุนลูกบิดประตูเข้าไปโดยไม่ได้เคาะตามนิสัย และสิ่งที่ปรากฏตรงหน้าก็ทำให้เขาชะงักไปชั่วขณะ ร่างเปลือยเปล่าของถังหูลู่นอนแผ่อยู่บนเตียง ผิวเนียนละเอียดของเธอเปล่งประกายราวกับหินอ่อนที่สลักอย่างประณีต เรือนผมยาวสยายราวกับแพรไหม ใบหน้าของเธอแดงเรื่อ ขณะที่ลมหายใจถี่กระชั้น ร่างกายเล็ก ๆ ของเธอกำลังไหวสะท้านจากการปรนเปรอตัวเอง “อ๊ะ...อร๊าง~!” เสียงครางหวานนั้นดังลั่นออกมาจากริมฝีปากของเธออย่างชัดเจน ขาเรียวเล็กทั้งสองถ่างออกจากกันและเปิดเผยทุกสิ่งอย่าง มันทั้งยั่วยวนและท้าทายหัวใจ นิ้วกลางกับนิ้วนางของถังหูลู่แนบชิดสนิทกัน ขณะที่เกี่ยวกระหวัด สอดเข้าสอดออก และตะบี้ตะบันส่วนสงวนที่น่าหลงใหลนั้นอย่างไม่ยั้งมือ กระทั่งทำให้น้ำสีใสไหลกระฉอกออกมาอย่างน่าหวาดเสียว หยวนหลงมองภาพตรงหน้าด้วยดวงตาเบิกกว้าง อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ลมหายใจของเขาติดขัดราวกับลืมหายใจไปชั่วขณะ ภาพที่เห็นไม่ใช่แค่ทำให้เขาประหลาดใจ แต่ยังปลุกเร้าความรู้สึกบางอย่างที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน ‘นี่ถังหูลู่น่าเอาขนาดนี้เลยงั้นเหรอ?’ เขาครุ่นคิดด้วยหัวใจที่ระส่ำระสาย ไม่เคยคาดคิดถึงสถานการณ์เช่นนี้มาก่อนเลยอย่างแท้จริง เสียงครวญครางของเธอราวกับเสียงกระซิบของสายลมยามค่ำคืน เสียงนั้นช่างหวานล้ำและเร้าอารมณ์จนเขารู้สึกเหมือนเลือดในกายกำลังเดือดพล่าน ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีในใจของเขาพยายามบอกให้เขาถอยออกไป แต่ขากลับไม่ยอมขยับ... หยวนหลงสูดลมหายใจเข้าลึก พยายามควบคุมตัวเอง ก่อนจะค่อย ๆ ปิดประตูและล็อกมันลงด้วยความตั้งใจ ผ้าขนหนูบริเวณเป้าของเขามีบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่ชูชันขึ้นมาอย่างแข็งขัน ดูเหมือนว่าจะพร้อมแล้วสำหรับบางอย่างที่ท้าทายต่อศีลธรรม ‘ไม่ไหวแล้ว...ถึงอาจจะโดนป๊ากับม๊าว่าก็เถอะแต่ถ้าจะให้ระงับอารมณ์ที่เกิดขึ้นตอนนี้...เราทำไม่ได้จริง ๆ ...หึหึ...ขอโทษนะอาหมวย...ที่อาเฮียคนนี้มันหื่นกามแถมยังขี้เงี่ยนอีกต่างหาก...’ บรรยากาศในห้องตอนนี้หนักอึ้งด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน ความสัมพันธ์ระหว่างพี่ชายและน้องสาวบุญธรรมที่เคยเรียบง่ายกำลังจะเปลี่ยนไป และในใจของทั้งคู่รู้ดีว่า หลังจากนี้ จะไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีกต่อไป… ในอดีต ถังไห่เฉิงและหยวนชิงหลานเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยในจีน มิตรภาพของพวกเขาแน่นแฟ้นราวกับสายใยที่ถักทออย่างประณีต ด้วยความฝันและเป้าหมายเดียวกัน พวกเขาจึงตัดสินใจย้ายมายังประเทศไทยเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ และสร้างธุรกิจร่วมกัน ซึ่งถังไห่เฉิงรับบทบาทเป็นประธานบริษัท ส่วนหยวนชิงหลานทำหน้าที่เลขาส่วนตัวอย่างซื่อสัตย์และมุ่งมั่น ธุรกิจของทั้งคู่เติบโตอย่างมั่นคง ท่ามกลางความสำเร็จนั้น พวกเขาเริ่มมองหาแสงสว่างในชีวิตส่วนตัว ต่างฝ่ายต่างมีครอบครัวของตัวเอง ถังไห่เฉิงแต่งงานและมีลูกสาวหนึ่งคนที่เขาตั้งชื่อว่า ถังหูลู่ หญิงน้อยที่เปรียบเสมือนดวงใจของเขา ส่วนหยวนชิงหลานก็สร้างครอบครัวและมีลูกชายสองคน หยวนยิงและ หยวนหลง สองพี่น้องที่เป็นเหมือนเงาของกันและกัน ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลก... เมื่อผ่านไปเพียงสามปีหลังการแต่งงาน ถังไห่เฉิงต้องสูญเสียภรรยาที่รักไปในอุบัติเหตุรถยนต์อย่างไม่คาดฝัน ความเจ็บปวดที่กัดกินหัวใจทำให้เขาหันมาทุ่มเททุกสิ่งให้กับงานและลูกสาวตัวน้อย เช่นเดียวกับหยวนชิงหลานที่เผชิญหน้ากับความสูญเสีย เมื่อสามีของเธอจากไปเพราะโรคร้ายที่รักษาไม่หาย แม้ทั้งสองจะต้องแบกรับความทุกข์ไว้ในใจ แต่ความสัมพันธ์ฉันเพื่อนที่พวกเขามีต่อกันยังคงไม่เคยเปลี่ยนแปลง พวกเขาต่างผลัดกันช่วยเหลือและดูแลลูก ๆ ของกันและกันราวกับครอบครัวเดียวกัน จนกระทั่งวันหนึ่ง ความใกล้ชิดเหล่านั้นได้พัฒนาไปสู่ความรัก และในที่สุดทั้งคู่ตัดสินใจแต่งงานกัน สำหรับเด็ก ๆ ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นจากการเป็นเพื่อนเล่น กลับกลายเป็นความผูกพันที่ลึกซึ้งขึ้นเมื่อพวกเขาต้องใช้ชีวิตร่วมกันในฐานะพี่น้องต่างสายเลือด ถังหูลู่ แม้จะอายุห่างจากหยวนยิงและหยวนหลงเพียงปีเดียว แต่ก็รู้สึกถึงความแตกต่าง หญิงสาวมีนิสัยสดใส ขี้เล่น และค่อนข้างอ่อนไหวต่อความรู้สึกของคนรอบข้าง ในขณะที่สองพี่น้องชายมีความสง่างามในแบบของตัวเอง หยวนยิงผู้เป็นพี่ชายคนโตมีความสุขุม สุภาพ และอบอุ่น ในขณะที่หยวนหลงน้องชายคนรองกลับเต็มไปด้วยความดุดัน เจ้าเล่ห์ และมักชอบแหย่ถังหูลู่เล่นจนเธอเขิน แม้ภายนอกความสัมพันธ์ของพวกเขาจะดูเรียบง่าย แต่ลึก ๆ แล้วหัวใจของถังหูลู่เริ่มหวั่นไหวตั้งแต่วันที่ถังไห่เฉิงและหยวนชิงหลานประกาศแต่งงาน เธอต้องพบเจอกับหยวนยิงและหยวนหลงบ่อยขึ้นเรื่อย ๆ ความใกล้ชิดนั้นทำให้เธอเริ่มมองพวกเขาในมุมที่เปลี่ยนไป ในยามที่หยวนยิงส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้ หัวใจของเธอก็เหมือนกับละลายลงราวกับหิมะที่ต้องแสงแดด และเมื่อหยวนหลงแกล้งแหย่หรือมองเธอด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ร่างกายของเธอกลับร้อนรุ่มอย่างที่เธอไม่เข้าใจ ความรู้สึกเหล่านั้นทวีความซับซ้อนขึ้นทุกวัน ราวกับน้ำที่ค่อย ๆ ล้นแก้ว แต่เธอไม่อาจห้ามใจตัวเองได้ ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นจากความสนิทสนมธรรมดากำลังจะกลายเป็นบางสิ่งที่ซับซ้อนมากขึ้นในหัวใจของพวกเขา ทั้งสามต่างเก็บความรู้สึกที่ไม่อาจพูดออกมาไว้ลึกสุดในใจ แต่ยิ่งพยายามเก็บซ่อนเท่าไร ความปรารถนากลับยิ่งก่อตัวอย่างเงียบงันในเงามืดของจิตใจ... ตลอดมา ถังไห่เฉิง ผู้เป็นพ่อของถังหูลู่ แม้จะไม่ได้เลี้ยงดูเธออย่างประคบประหงมตามแบบฉบับพ่อผู้หวงลูกสาว แต่ก็มีจุดมุ่งหมายในใจที่จะทำให้เธอเติบโตขึ้นมาอย่างรู้จักโลก รู้จักดูแลตัวเอง อย่างไรก็ตาม... การที่หยวนยิงและหยวนหลง สองพี่ชายบุญธรรม คอยเกาะติดและปกป้องเธอในทุกย่างก้าว แม้จะไม่แสดงออกอย่างชัดเจน แต่สายตาและการกระทำของพวกเขาก็เป็นเกราะที่ทำให้ถังหูลู่มีโอกาสพบเจอหรือสนิทสนมกับผู้ชายน้อยมาก ชีวิตของถังหูลู่จึงเปรียบเสมือนกระต่ายน้อยในกรงทอง เธอไม่เคยสัมผัสความรัก ไม่เคยมีแฟน และไม่เคยเรียนรู้เรื่องความสัมพันธ์ชายหญิงอย่างแท้จริง ความไร้เดียงสานี้กลับทำให้เธอยิ่งเป็นที่จับตามองของหยวนยิงและหยวนหลง สองหนุ่มผู้ซึ่งมองเธอราวกับนักล่าที่จับจ้องเหยื่อแสนบริสุทธิ์ ค่ำคืนนี้ก็เช่นกัน หลังจากหยวนหลงเพิ่งอาบน้ำเสร็จ กลิ่นสบู่หอมอ่อนจากร่างกายของเขายังอบอวลอยู่ในอากาศ เขากำลังคิดหาวิธีแกล้งน้องสาวบุญธรรมอย่างเคย แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดคือ เมื่อเขาเปิดประตูห้องของถังหูลู่โดยไม่ได้เคาะก่อน เขากลับได้พบกับภาพที่ปลุกเร้าความรู้สึกในส่วนลึกของหัวใจ บนเตียง ถังหูลู่ในสภาพเปลือยเปล่ากำลังจมอยู่ในจินตนาการส่วนตัว นิ้วเรียวเล็กของเธอเคลื่อนไหวอย่างช่ำชอง พร้อมกับเสียงครางแผ่วเบาที่ดังออกมาจากลำคอขาวนวล “เฮียอย่า...อย่าหยุด...อย่านะ...” เสียงของเธอแหบพร่าอย่างยากจะควบคุม ราวกับกระซิบกับใครบางคนในห้วงฝัน แต่แล้ว... เสียงล็อกประตูดัง “กรึก!” ฉุดให้เธอหลุดจากจินตนาการในทันที ดวงตาของถังหูลู่เบิกกว้าง เมื่อเธอเห็นหยวนหลงยืนอยู่ตรงประตูในสภาพที่สวมเพียงผ้าขนหนูพันกายต่ำ เธอตื่นตระหนกจนลนลาน มือไม้พยายามปิดบังเรือนร่างอย่างไม่เป็นจังหวะ ก่อนจะคว้าผ้าห่มที่พับอยู่ขึ้นมาคลุมตัวอย่างรีบเร่ง “เฮียหลง! เฮียเข้ามาทำอะไรในห้องของหนู...” เสียงของเธอสั่นไหวราวกับใบไม้ที่ถูกลมพัดแรง หัวใจของเธอเต้นรัวจนแทบจะทะลุออกมาจากอก To be continued...เธอเม้มริมฝีปากแน่นเล็กน้อยก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงสั่นไหว“แต่มันจะดีจริง ๆ เหรอคะ... ที่พวกเฮียมาเป็นแฟนหนูกันทั้งสองคนเลย...?”มือเล็กบีบมือพวกเขาแน่นขึ้นจนสัมผัสถึงแรงสั่นที่แผ่วเบาแต่แน่วแน่หยวนยิงหันไปสบตาเธอ เขายกมือลูบผมเธออย่างปลอบประโลม “ไหงไม่มั่นใจขึ้นมาล่ะเด็กดี...?”ถังหูลู่หลุบตาลง มองเห็นเพียงผ้าปูเตียงที่ยับย่นจากเรื่องราวเมื่อครู่เธอสูดหายใจแผ่วเบา ก่อนจะตอบอย่างตรงไปตรงมาในแบบที่เธอเป็น“ก็เพราะพอได้มีเซ็กส์ด้วยกันและนอนด้วยกันแบบนี้แล้ว...มันทำให้ใจหนูอ่อนยวบยาบแปลก ๆ เหมือนหัวใจมันละลายไปหมดแล้วน่ะค่ะ...”เสียงของเธอสั่นเครือ เสียงหัวเราะแห้ง ๆ กลืนหายอยู่ในลำคอ ความรู้สึกอ่อนไหวกำลังพัดผ่านเธออย่างช้า ๆ ราวกับสายลมที่มากับกลิ่นฝนหยวนหลงที่เงียบไปเอื้อมมืออีกข้างมากุมมือเธอ ประคองมือเล็ก ๆ ของเธอเอาไว้ด้วยมือหนาทั้งสอง ราวกับจะปลอบโยนและปกป้องในเวลาเดียวกันเขายิ้ม พลางเอ่ยแซว “ยังอยากได้อีกเหรอ...เซ็กส์น่ะ?” น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนแต่แฝงไว้ด้วยความห่วงใยไม่ปิดบังถังหูลู่หัวเราะแผ่ว ๆ ส่ายศีรษะน้อย ๆ“หนูไม่ไหวแล้ว...” เสียงเธอฟังดูเหนื่อยอ่อน แต่รอยยิ้มของเธอกลับอ
一百四十八 “อึ๊ก...เฮียบีบนมหนูแรงไปแล้วนะคะ!?” เสียงของเธอสั่นพร่า ขณะดิ้นพล่านอยู่ท่ามกลางสัตว์ร้าย มันทั้งอึดอัด จุกเสียด เสียวซ่าน และวาบหวามเกินคำบรรยาย ในร่องรักก็โดนกระทุ้งแรง... ในรูก้นเองก็โดนกระแทกสวนไม่ขาดสาย ... ถังหูลู่ไม่ได้พักผ่อนจริง ๆ เลย เพราะงั้นเธอจึงอ่อนไหวต่อทุกสัมผัสเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตาม... แม้เธอจะต้องการหลีกหนี แต่พวกเขาก็คงจะไม่ปล่อยเธอไปง่าย ๆ “อยากได้แรงกว่านี้อีกเหรอ?” หยวนยิงแสยะยิ้มชั่วร้าย “แค่นี้ยังไม่พอใจอีกหรือไง?” หยวนหลงหัวเราะเย้ยหยัน แต่ถังหูลู่กลับทำให้เขาพวกเลือดร้อนขึ้นอีกครั้งด้วยคำตอบที่ท้าทาย... “เปล่าค่ะ...อยากโดนพวกเฮียบีบคอไปด้วยและกระแทกไปด้วยมากกว่า...” หญิงสาวยังคงยั่วเย้าไม่เลิกราวกับเสียสติไปแล้ว “ปากแซ่บดีจริง ๆ ...” หยวนยิงคำรามในลำคอ ก่อนที่จะกระทุ้งมดลูกเธอสุดแรงด้วยการแทงสุดถอดสุดอย่างรวดเร็ว “อย่างนี้ต้องโดนหนัก ๆ ” หยวนหลงรัดตรึงเธอแน่นขึ้นอีก ขณะที่กระแทกสวนเธอไม่หยุดยั้ง พวกเขารุกไล้เธออย่างไม่ปล่อยวาง ร่างกายของถังหูลู่คือเวทีแห่งแรงปรารถนา ที่ซึ่งสองบุรุษผลัดกันร่ายรำด้วยความหิวกระหาย ท่อนเนื้อของพวกเขาเป็นร
ภาพนั้นทำให้หยวนยิงหัวเราะเบา ๆ ในลำคออย่างพึงพอใจ ก่อนที่เขาจะจับสะเอวบางของเธออย่างแนบแน่น แล้วสอดใส่ท่อนเอ็นของตนเข้าที่กลางกลีบเนื้อสีชมพูระเรื่อ—ที่ตอนนี้ทั้งบานคลี่และชุ่มฉ่ำ ราวกับกลีบดอกไม้ที่เบ่งบานในยามรุ่งอรุณและเมื่อทั้งสองประสานแรงกันอย่างแนบแน่น ร่างบางของถังหูลู่ก็แทบจะลอยคว้างขึ้นสู่ขอบฟ้าแห่งเสน่หา ถูกผลักดันให้ทะยานขึ้นไปในความสุขสมอย่างไร้จุดสิ้นสุด แผ่นหลังโค้งงอรับแรงรักของพวกเขาอย่างซ่านสะเทือนในเรือนกาย...“พวกเฮีย... ยังไหวอยู่อีกเหรอคะ...” เสียงเธอสั่นเครือ เบาหวิวแทบไร้แรง พูดไปพร้อมกับยืดแขนไปด้านหลัง เผยเรือนร่างยั่วยวนทั้งหมดโดยการเผยใต้วงแขน ขณะที่ใช้ฝ่ามือเล็กประคองจับลำคอแกร่งของหยวนหลงไว้มั่นหยวนหลงเพียงยิ้มบาง มือหนาสอดผ่านสีข้างลำตัวเธอ ลูบไล้ไปตามหน้าท้องแบบราบ ก่อนจะขึ้นไปยังหน้าอกอวบอิ่มและยอดปทุมถันสีชมพูหวาน ราวกับจะปลอบโยนความเหน็ดเหนื่อยของเธอด้วยความรัญจวน “เรื่อย ๆ นั่นแหละ...” เขาพึมพำด้วยเสียงต่ำที่ขับกล่อมประสาท พร้อมละเล่นยอดอกเต่งตึงคู่นี้ของเธออย่างสนุกสนาน ทำให้เธอสั่นไหวทุกครั้งที่เริ่มบีบคลึงหรือดึงแรง“ยิ่งเป็นอาหมวยด้วยแล้ว พวกเ
一百四十七 เมื่อเขาเข้าประชิดตัว ความร้อนในร่างก็ระเบิดขึ้นมาอีกครั้ง มือหนาโอบเธอไว้แน่น ราวกับต้องการหลอมรวมร่างทั้งสองให้กลายเป็นหนึ่งเดียว เสียงหอบหายใจของทั้งสองดังสะท้อนกับผนังห้อง ผสานกับเสียงจูบลึกที่แลกเปลี่ยนราวจะดูดดึงวิญญาณกันและกัน ร่างของหยวนหลงเคลื่อนไหวอย่างหนักหน่วง ดุดัน แต่แฝงด้วยความอาทร ในขณะที่ถังหูลู่ตอบสนองอย่างหมดหัวใจ—ไม่ใช่เพียงแค่ร่างกายที่คล้องเกี่ยว แต่คืออารมณ์ ความอ่อนแอ และความปรารถนาที่ท่วมท้นไร้ขีดจำกัด เมื่อถึงจุดสูงสุดของการปลดปล่อย—เสียงสุดท้ายที่เปล่งออกมาก็ไม่ใช่เพียงเสียงแห่งความเสียวซ่าน แต่คือเสียงของผู้ที่เสร็จสมและยอมจำนนให้แก่ความสัมพันธ์อันเร่าร้อน ที่ไม่รู้จะเรียกว่าความรัก ความใคร่ หรือความคลั่งไคล้ดี... หลังจากนั้นการผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันก็เริ่มต้นขึ้นอีกรอบ... กระจกบานใหญ่หน้าห้องน้ำสะท้อนภาพของหญิงสาวร่างบางผู้หนึ่ง—ถังหูลู่ยืนค้ำอ่างล้างหน้า ร่างเปลือยเปล่าเปียกเหงื่อเกร็งสั่น ดวงตาภายใต้แว่นกลมที่ไหลลงสู่ขอบจมูกแดงเรื่อจากแรงอารมณ์ เธอมองเห็นเงาในกระจกของตนเอง—สะท้อนใบหน้าที่แดงระเรื่อ ผสมความเหนื่อยล้าและความกระหายชนิดหยุดไม่อ
ในห้องนอนของหยวนหลงเสียงลมหายใจของทั้งสามคนสอดประสานกันอย่างอ่อนระโหย เหงื่อยังไหลย้อยเกาะผิวกายราวกับหยดน้ำค้างที่หลงเหลือในยามรุ่งสาง—บ่งบอกถึงความร้อนแรงที่เพิ่งสงบลงราวพายุที่เพิ่งผ่านพ้นถังหูลู่นอนแนบอยู่บนผืนอกแกร่งของหยวนยิง ร่างกายอ่อนแรงดั่งดอกไม้ที่เพิ่งบานสะพรั่งแล้วถูกสายลมกระโชกแรงพัดซัดจนกลีบร่วงหล่น เธอหายใจถี่ สะโพกยังสั่นระริกจากแรงกระตุกครั้งสุดท้าย คล้ายกับร่างกายยังไม่ยอมรับว่าสงครามแห่งอารมณ์ได้ยุติลงแล้วเมื่อความสงบเริ่มกลับคืนมา ทั้งหยวนยิงและหยวนหลงจึงค่อย ๆ ถอนกายออกจากเธออย่างนุ่มนวล ค่อย ๆ แทนที่ด้วยความโล่งโหว่งท่อนเนื้อใหญ่ยาวราวแขนทั้งสองถูกขย้อนออกมาจากรูร่องของถังหูลู่ ขณะที่หยวนยิงและหยวนหลงช่วยกันพยุงอุ้มเธอขึ้นอย่างทะนุถนอมในที่สุด เมื่อขาดการถูกเติมเต็ม ทั้งร่องรักและรูก้นต่างก็เปิดเผยตัว แสดงให้เห็นถึงความกลวงโบ๋และบานเบอะอย่างน่าตกใจของพวกมันไม่นานนัก รูร่องดังกล่าวก็ค่อย ๆ ถ่ายเทของเหลวสีขาวขุ่นที่ไม่สามารถกักเก็บออกมาเป็นจำนวนมาก พวกมันหยาดเยิ้มอย่างหนืดเหนียวออกจากทั้งสองรูร่อง ก่อนที่จะจรดลงบนเตียงนอนผ้าปูที่นอนสีเทาเข้มตัดกับสีของของเห
一百四十六 ในตอนนั้นเอง... “เฮีย...เฮีย! เฮีย!!” เสียงหวานรีบเปล่งออกจากเรียวปากที่สั่นระริกของถังหูลู่ หญิงสาวในแว่นตากลมที่เคยไร้เดียงสา บัดนี้กลับลนลานราวกับไฟในกายกำลังลุกโชนจนควบคุมไม่อยู่ “หนูจะเสร็จแล้ว...จะเสร็จ...ใกล้แล้ว!” ถ้อยคำที่พร่ำพรูออกมาอย่างสับสนสื่อถึงคลื่นความรู้สึกที่กำลังพัดกระหน่ำภายในจิตใจของเธอ ถังหูลู่พยายามยึดมั่นกับเศษเสี้ยวของสติที่หลงเหลือ ขณะที่ร่างกายสั่นสะท้านสาหัสทุกครั้งที่ถูกกระแทกอย่างหนักหน่วงจากทั้งสองชาย ความรู้สึกตึงเครียด สับสน เสียวซ่าน และต้องการจะปลดปล่อย...หลอมรวมกันเป็นคลื่นความสุขที่ยากจะอธิบาย “อา...ยังตอดแน่นได้อีกนะ...ทั้ง ๆ ที่ก็พึ่งโบ๋ไป!” หยวนยิงเอ่ยขึ้นด้วยเสียงพร่าเหือดแห้งไปด้วยแรงอารมณ์ ดวงตาคู่นั้นทอประกายคล้ายคนที่เพิ่งได้ลิ้มรสของต้องห้าม เขาโถมแรงสวนเธอหนักหน่วงที่สุดเท่าที่ทำได้ ร่างหนาของเขาตึงเกร็งและสั่นสะท้านไม่ต่างจากร่างบางของถังเธอ ขณะที่มือหนาข้างหนึ่งคว้ารั้งเอวบางไว้แน่นหนาสุดขีด อีกข้างยังคงกำขยำเนื้อนมขาวเนียนไม่หยุดหย่อน กระทั่งทำให้มันปรากฏรอยแดงรูปฝ่ามือจำนวนมาก... ครั้งนี้ พวกเขาร่วมรักกันอย่างดุเดือด







