Warning: This chapter contains violence. Reader discretion is advised.
“Kahit anong pilit niyong itago, mabubunyag at mabubunyag pa rin ang totoong kalagayan niya,” mariing bigkas ng isang boses.“If you shut your mouth, hindi niya malalaman...walang makakaalam.”
I heard murmurings and I forced my eyes to open. Puting kisame ang unang bumungad sa aking paningin. I looked around and saw mommy and Kuya Lucky whispering to each other as if they were afraid that someone might hear what they're saying.“K-Kuya...”
Their eyes shifted at me. Agad na lumapit si Kuya sa tabi ko habang si mommy ay umupo sa gilid.
My chest feels heavy. I tried to get up but Kuya Lucky stopped me from moving.
“Wag ka munang bumangon,” he said gently.
“W-Why, Kuya?”
“You need to rest.”
Naguguluhang tumingin ako sa kanilang dalawa. What's going on? Something feels odd.
“Mommy... Kuya, ano bang meron?
Warning: This chapter contains violence. Reader discretion is advised.I woke up feeling exhausted and tired. Madilim na ang paligid. I couldn't see Leanna so I crawled into the ground to find her. Hindi pa man ako tuluyang nakakagalaw ay may narinig akong yabag at kaluskos.The air turned black all around me. I felt my knees tremble when his icy fingers gripped my arm in the darkness.“What have you done?” he whispered firmly. I tried pulling my arms from his hold. I'm scared but I didn't show it in front of... him. I am brave as everyone knows I am.“I-I will explain. Let me go first, please.” I said with a horrified expression. I maintain my posture even my knees can no longer make it. I stared at his face. I could see that he's livid. His soft features are now covered with darkness. This was not him.“Shit! Will you please stop pretending. Hawak mo ang baril
“I already told the patient to avoid herself eating forbidden foods but she still did. Kapag ipinagpatuloy po ito maaaring lumala ang kalagayan niya. I advised that she should rest and restrain herself from doing physical activities. She also needs to take her medicines regularly.”“Pero matigas po ang ulo ng batang 'yan, Doc. Minsan hindi nakikinig.”The doctor sighed. “This is a serious matter, Ma'am. Ilang beses na siyang pabalik-balik dito with the same reason. She should hold herself accountable with her illness or else...”I will die. Kahit hindi niya tapusin, alam ko na ang sasabihin niya.I refrained myself from listening to their conversation. Same concern and problem. Nakakasawa nang pakinggan.“Okay ka na ba, anak? Namumutla ka pa rin.”Kusang sumilay ang ngiti sa labi ko. Nasanay na sigurong magkunwari sa mga ganitong sitwasyon.“Oo naman po, Nan
Nagsimula ang araw ko nang may ngiti sa labi. I will be going to apply today! I hummed as I went out of our room. We slept together last night and I woke up alone.“Goodmorning!” bati ko.Nana smiled while Winslet winked at me. I kissed their cheeks before sitting on my chair.“Aalis kayo ngayon?” Nana asked.“Opo, Na. Sasamahan ko pong mag-apply itong babaeng ito sa isang airlines. Hiring po kasi sila ngayon.”Napasulyap si Nana sa'kin. “Ah gano'n ba. Pero sigurado ka na ba riyan sa gagawin mo, hija? Nako baka atakihin na naman!”“Kayo ko na po. Kung may physical training... h-hindi nalang po ako tutuloy.”But I will still try. If there are no doors available, I will build the door for myself. Limang taon na ang nakalipas at hindi ko magawang kalimutan ang mga katagang iniwan ni Ms. Carter sa isipan ko noong nasa UP pa ako. I'm still holdi
“I-Is there any chance to skip the training?” tanong ko matapos ang mahabang katahimikan. It's imposible for me to attend physical training because of my health condition. Baka hindi ko kayanin.“Training is essential for hiring applicants. We want to make sure if they are able to save lives in case of emergency. Hindi kayang iligtas ng pagiging maganda lang ang buhay ng tao sa oras ng trahedya. Being a flight attendant is not about having a pretty or handsome face.”Natahimik ako.“If you really want to be a flight attendant, then obey our rules. There are many applicants outside who are eager to attend the training. You may now leave.”Okay then.I tried to speak. “How a-about the medical c-certificate? Is it necessary?”Itinagilid niya ang ulo at malalim akong tinitigan na ikinayuko ko.“Hmm... medical certificate is not necessary if you're already healthy. Fir
I fixed myself and stood up. Pinunasan ko ang mga luha at ngumiti sa kaniya, pagkatapos ay walang salitang tumalikod paalis.“Saan ka pupunta?” he asked.“Diyan lang,” tanging tugon ko.Nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang makarating ako sa dulo ng dalampasigan. Sa lugar na walang tao... sa lugar kung saan ako nababagay. I was born to be alone. Pinanganak ako para mag-isang humarap sa mga problema at sakit.Umupo ako sa malaking bato sa tabing-dagat at napatulala sa kawalan.What is my purpose of living in this world? Hanggang ngayon hindi ko pa rin maintindihan kung ba't ako nabubuhay. Kahit kailan wala akong narinig na natutuwa sila sa akin dahil nakilala nila ako... na dumating ako sa buhay nila.I feel unwanted. Siguro nabuo lang ako dahil sa pagkakamali, na dapat sana pinutok nalang sa kumot para hindi nabuo.My family didn't even tried to find me. No one tried. S
My eyes grew bigger. Is he kidding me? Ano bang pinaplano niya? My heart ached with hope and glee. Maybe his using this chance to be with me again.“Anong ibig... mong sabihin?”He sighed and bit his lower lip.“I'm still solving the case of my sister. Involved ka kaya kailangan kong makita ka palagi. I don't want you out of my sight... baka makawala ka lang ulit.”Nabasag ang pag-asang nabuo sa kaloob-looban ko. Nagising ako sa katotohanang kailangan niya lang ako para sa kaso. Is he still accusing me of killing her? Is he planning to put me in jail? Pero wala namang akong kasalanan sa nangyari.“I'm not the one who killed her--”“Still you're involved!”Tumaas ang kaniyang boses na ikinayuko ko. Nangilid ang luha ko kaya agad kong ikinurap ang mga mata.“P-Pag-iisipan ko ang alok mo,” mahinang turan ko.“Wag mo n
Kinuha ko ang cellphone at itinext si Winslet. Buti nalang hindi pa siya nakakalis ng bahay. Nagtanong siya kung sino ang kasama ko pero hindi na ako nakapag-reply. Sa bahay ko nalang ipapaliwanag.Makalipas ang ilang oras ay nasa harap na kami ng eleganteng bahay-kubo ni Nana Rina rito sa Marikina.Rius opened the door for me. Agad akong bumaba at naunang naglakad patungo sa bakuran. Nakasunod lang sa akin si Rius at naramdaman ko ang paghila niya pababa sa laylayan ng aking dress.“You're dress is too short. Loose shirts and pants suits you more than this irritating dress,” pagrereklamo niya sa likod.Hindi ko siya pinansin dahil dati pa man ay lagi niya nang sinasabi sa akin 'yan ng paulit-ulit.Kumatok ako sa pintuan ng bahay. Ang maamong mukha ni Winslet ang unang bumungad pagkabukas ng pinto.Ngumiti siya nang malaki at agad akong niyakap nang mahigpit na agad kong sinuklian.&ldqu
Kinabukasan, paggising ko ay naroon na sa sala ang unipormeng susuotin ko sa pagpasok. Maganda ang simula ng araw ko dahil sa kadahilanang papasok na ako. I'm now officially a submissive flight attendant of Rius' company.“Suotin mo ito. Don't be late.” - SoleI smiled as I read his note. It doesn't contains sweet words but my heart beats fast with glee. How could it brought warmth in my heart despite of his coldness against me?I wore the uniform he gave me and found myself outside the building of Soar High Airlines. Napabuntong hininga ako bago tuluyang naglakad papasok. My heart is pounding because of extreme nervousness and enthusiasm.What should I do first when I'm already inside the plane? I could imagine myself serving people with sincerity and pure bliss.Kasalukuyan akong naglalakad sa lobby ng nahagip mahagip ng aking mata ang pigura ni Hope na patungo sa accounting department. Binilisan ko ang aking lakad at huma