CHAPTER 4: Shadow of the Past

CLOUD'S POV

 Matapos ang kahangalan kong pagpunta sa ospital ay dumiretso na agad ako sa bahay namin, sa bahay ng aking ama. Magmula noong mamatay ang aking lola Miling ay dito na ako nanirahan, kasama ng aking amang umabandona sa akin noon, ang bago nitong asawa na si Lanie at ang dalawa nilang anak na sina Richard at Jackson.

 Nanirahan ako dito hindi dahil sa gusto ko, kundi dahil kailangan ko noong lumayo sa lugar na aking kinalakhan. Sa lugar na iyon na punong-puno ng masasakit na alaala.

 Dumiretso ako sa kusina at kumuha ng maiinom. Kailangan ko ng pampakalma at ito lamang ang naiisip ko na solusyon sa naguguluhan kong isip. Mabilis kong pinuno ng whiskey ang aking baso at inisang lagok iyon.

FLASHBACK

"Tapusin na natin 'to Cloud. Kesa naman mahirapan pa tayo. Mabait ka naman eh. Gwapo. Siguradong makakahanap ka pa ng ibang babaeng mamahalin. 'Yung mas mamahalin ka,” aniya na nakuha pang ngumiti habang sinasabi ang mga katagang iyon.

"Mas mamahalin ako? Bakit Vier, hindi ka ba seryoso sa 'tin? Ano ba 'tong relasyon natin para sa'yo ha? Laro lang?"

 Muli itong ngumiti bago sumagot. "Bata pa naman tayo ah. Hindi natin kailangang maging seryoso agad sa relasyon ano! Pwede namang experiment muna di ba? Trials and errors, gano'n." 

 Nagtiim ang bagang ko sa mga narinig mula sa kanya. Trials and errors? Ano ba'ng tingin niya sa akin?

 Buong-buo ang pagmamahal ko sa kanya at buong akala ko, sa loob ng mahabng panahon, ay ganoon din ang nararamdaman niya para sa akin. Ngunit hindi pala. Nagkamali ako.

 Akmang aalis na sana siya nang muli akong makabawi ng lakas ara magsalita. "What about our child?," tanong ko na siyang nagpahinto sa kanya sa paghakbang papalayo sa akin. "Nakita kitang bumili ng pregnancy kit last week. Nakita ko 'yung result na basta mo n lamang itinapon sa labas ng cr ng babae sa plaza," dismayado kong pagpapaalam sa kanya ng mga nakita ko ng araw na iyon na sinundan ko siya.

 Madilim sa parteng iyon ng eskinita pero kitang-kita ko 'yung takot at nangingilid niyang luha sa mga mata ng mga sandaling iyon.

"Hindi ka makakaalis ng bansa sa kalagayan mo, Vier. Pa'no ka magsasayaw ha?"

 Nagsimula nang manginig ang mga kamay ko sa sobrang galit nang hindi pa siya sumagot at sa halip ay bigla na lang napaluha sa harapan ko. Hindi ko gusto ang tinatakbo ng isip ko nang mga sandaling iyon pero…

"Sorry Cloud…… so-rry," paulit-ulit niyang hingi ng paumanhin habang nakatungo na hindi maiharap ang kanyang mukha sa akin.

 Hindi maawat ang pag-iyak niyapero hindi ako makaramdam ng kahit na konting awa para sa kanya. "Anong sorry? Sorry saan Vier?," tanong ko sa kanya habang pilit kong nilalabanan ang masamang bagay na iyon na naglalaro sa isip ko. Mahaba ang pasensya ko, pero hindi sa mga sandaling ito. 

"Intindihin mo na lang ako Cloud," aniya habang patuloy pa rin sa pagbagsak ang mga luha niya sa tila mabigat niyang dinadala. "Twenty-two pa lang ako, Cloud. Marami pa 'kong pangarap. Isa pa, kailangan ko ring tumayo para sa mga kapatid ko."

 Gumuhit ang mga linya sa noo ko habang litung-lito sa kung ano ba ang nais niyang iparating sa sinabi niyang iyon.

"Ano'ng ginawa mo?," kalmado ngunit nakatiim ang bagang kong tanong sa kanya. "Ano'ng ginawa mo Vier?," pag-uulit ko sa mataas nang tono na halos magpatalon sa kanya sa pagkabigla.

 Pakiramdam ko rin ay lalabas na ang mga litid ko sa lalamunan sa lakas ng sigaw na iyon habang kinakain na ako ng matinding galit para sa kanya.

"Wa-wala na."

"Wala, ano'ng wala Vier! Ano—"

 Natigilan na lang ako nang tuluyan nang maproseso ng isip ko ang sinasabi niya. Hinablot ko ng buong pwersa ang dalawa niyang braso at kitang-kita ko ang sakit na nararamdaman niya sa lalo pang pagdiin ng pagkakahawak ko sa kanya. Pero walang-wala pa rin iyon sa nagwawalang galit na nararamdaman ko sa ginawa niya.

 She just killed his child!

"Ang aga n'yan ah," bati sa akin ni Ric na dumeretso sa may ref para kumuha lang ng malamig na tubig at saka naupo sa tabi ko. "What is it?" 

 He knows me too well. At alam niya agad na may kung anong gumugulo sa akin.

 Tatlong taon lang ang agwat ng edad namin at masasabi ko na halos magkapareho din ang ugali namin. We're both serious type of person, kaya marahil ay magkasundo kami. Kasundo ko rin naman niya si Jack, ang bunso, pero dahil na rin siguro sa pagiging outgoing niya kaya hindi ko siya madalas na makausap o makabonding. Di gaya nitong si Ric. "Girls?" 

 Hindi ko na lang pinansin ang tanong niyang iyon at sa halip ay pinagmasdan ko na lang ang hawak kong baso na ngayon ay puno na muli ng alak. Pinaikot-ikot ko ang laman nito habang pilit kong tinatakasan ang imahe ni Vier na muli na namang naglalaro sa aking isipan. 

 Narinig ko pa ang pagtawa ni Ric dahil marahil sa kakatwa kong hitsura at ginagawa ngayon. Agad rin naman siyang tumigil nang tingnan ko na siya ng masama.

"Ano bang meron?," tanong niya out of curiosity. "I heard, nakabangga ka. 'Yon ba?" 

"I know them," saad ko na parang wala lang.

"Hmmm. So, what's bothering you? Or should I say who?"

 Matalim na tingin ang muli kong isinagot sa kanya. Matalino si Ric. Mabait at matinong kausap. Sadyang may pagka-pakialamero nga lang kung minsan. And his question didn't help me.

"It's Vier," walang-buhay ko nang tugon matapos matapos kong simsimin ang alak sa baso ko.

 Dahilan para mabulunan siya sa iniinom na tubig. Alam niya kasi ang lahat ng nangyari sa amin ni Vier. Naikwento ko 'yon sa kanya out of great madness nang minsang malasing ako noon. Halos hindi ko na alam ang gagawin ko noon at kailangan ko ng mapaghihingahan ng sitwasyon ko. At iyon nga ay si Ric.

"Nagkita kayo?," tanong niya nang makabawi sa pag-ubo.

"Hmm," tanging tugon ko lang. 

"How was it?" His comforting concern let me breathe a little lighter….. for a while.

 Until I realize what's really bothering me. "I, I want her."